(1374 merica Raskowice; Kam. 167; Rym. 55) dziś nie istnieją, leżały na SW od → Wólki Milanowskiej, na S od kl.

1. [dąbrowa lub opust. osada; pow. sand.]

2. 1374 opat święt. przyłącza do sołectwa i wsi Rataje [ob. Wólka Milanowska] dwie dąbrowy (mericae), → Zerzęcin z lasem i łąkami oraz w jej granicach Gorlecz [?], rozciągające się od → Świętego Krzyża (sanctam crucem) do ścieżki wsi Lechowiec [ob. Lechówek?], a stąd do → Bussecza (Mp. III 864).

7. Derwich 1992 wg indeksu.

Uw. Kam. 167, 242, 249, a za nią Rym. 55 i Niec. 329 zarówno R., jak i Zerzęcin, uważali za nazwy osad. Jak wiadomo, termin „merica” oznacza przede wszystkim dąbrowę, ewentualnie las liściasty z przewagą dębu, często przeznaczony do wykarczowania (Słownik łaciny średniowiecznej w Polsce, 6, Wr. 1987, kol. 282), zaś w okolicy, gdzie lokalizować należy R. i inne wymienione w dokumentach z l. 1369 i 1374 „mericae”, tzn. → Senno i Zerzęcin, rzeczywiście musiały niegdyś znajdować się dąbrowy, o czym świadczą choćby nazwy miejscowe Dębniak [cz. wsi Jeleniów] i Poddębinie [cz. wsi Lechów], por. też Gąssowscy 22. Sprawa nie jest jednak prosta: 1. W obu wspomnianych dokumentach termin „merica używany jest w szerszym i węższym znaczeniu. W 1369 r. przy lokalizacji Zerzęcina w skład „hereditas Zerzocin” wchodziła także „merica Zerzocin”, a w 1374 r. do Ratajów włączono „Sarzacin sic dictam mericam cum silua er pratis ibidem”, czyli toż lokowane wcześniej dziedzictwo (hereditas). Być może w takim właśnie szerokim znaczeniu użyto terminu „merica” w stosunku do R. - przypuszczenie takie potwierdzałyby duże rozmiary R., rysujące się na podstawie opisu ich granic; 2. W obu tych dokumentach pojawiają się nazwy bez bliższego określenia, takie jak → Citanika czy Bussecz, który w 1476 r. nazwany został lasem (silva), a nie dąbrową (merica), choć ten ostatni termin występuje w tym samym dok. na określenie → Rudki. Z kolei Senno, które w 1369 r. jest określone jako „merica”, w 1476 r. pojawia się bez dodatkowego terminu; 3. Możliwe jest istnienie na tym terenie w 2 poł. XIV w. śladów dawniejszego, a zniszczonego podczas najazdów Mongołów lub Litwinów osadnictwa, ewentualnie prób jego reaktywowania, por. Wolnizna Berstana i Derwich 1992 310n.; 4. Zastanawiające jest skumulowanie na tym obszarze nazw patronimicznych i dzierżawczych na oznaczenie obszaru określanego jako „merica”. Może zatem w dok. z l. 1369 i 1374 „merica” to synonim „desertum”?