(1361 Radoczicze, 1441 Radoszycze, 1445 Radoschicze, 1450 Radosycze, 1476 Brodvszycze [!], 1473 Bodoszycze [!], 1554, 1557 Radożyce) 12 km na SW od Szczawnego.

1. 1361 distr. san. (KDM III s. 143); 1441 distr. et terra san. (ZDM VIII 2327); 1515 z. san. (ŹD XVIII s. 150); 1523, 1526, 1530 z. san. (AS I 21 k. 96, 347, 411).

2. 1361 → p. 3; 1530 sąsiedztwo z nowo powstającą wsią Osławicą, droga prowadząca de Proboyscze do R. na granicy z Osławicą (MK 43 k. 291); lokowana wieś Osławica powstaje na obszarze wsi R. (MK 43 k. 294); 1545 granice między wsią R. i in. a dobrami stwa san. (CS 15 s. 745) → Sanok – gród, starostwo.

3. Własn. król., od r. 1361 szlach., w 1441 i później król., okresowo w zastawie. 1361 król Kazimierz nadaje Piotrowi i Pawłowi, braciom z Węgier, m.in. miejsca puste zw. Wysloczkie [dziś Wisłok Wielki] i Radoczicze nad potokiem Osławica z potokami do tegoż wpadającymi (KDM III s. 143); 1441 królowa Zofia [posiadająca oprawę na starostwie san.] nadaje Jakubowi Wołochowi pole zw. Radoszyce na założenie wsi i nadaje mu sołectwo → p. 4 (ZDM VIII 2327); 1445 Jan Kuropatwa, star. san., za którego dług 150 grz. wobec Jerzego Czeszykowicza z Bukowa ręczy Jan Kmita, spodziewa się otrzymać od królowej [Zofii] 50 grz. na wsi R. (XI 2011); 1464 Wilhelm [z Grabownicy], wojski san., zastawia sław. Tomaszowi Kunczowiczowi, rajcy san., za 100 zł węg. połowę swej wsi R.; w razie niezapłacenia w terminie, zobowiązuje się dać intromisję w wieś Pielnię (XVI 90); 1465 Pełka z Grabownicy za zgodą matki i braci młodszych gwarantuje szl. Sandrinowi de Zbusz terminowy zwrot długu 46 zł intromisją w połowę wsi R., tę mianowicie, która nie została wcześniej nikomu zastawiona. Pełka z matką i braćmi poruczają intromisję Mikołajowi Pieniążkowi, star. san., który jest w mocy ją dać. Do wyznaczonego terminu nie mogą oni wybierać dochodów z tej połowy (XVI 276); 1466 Anna, wdowa po Wilhelmie z → Grabownicy, wojskim san., zawiera z synami starszymi Pełką, Piotrem i Janem umowę, mocą której ci m.in. zobowiązują się dawać matce dożywotnio z wsi R. rocznie 16 baranów i 8 serów wołoskich tej miary, w jakiej uiszczają daninę kmiecie, oraz ręczą za braci młodszych (XVI 309); Pełka wraz z bratem z → Grabownicy gwarantują Tomaszowi Kunczy, mieszcz. san., terminowy zwrot 100 zł i 3 grz. intromisją w połowę wsi R. i Pielnia, oraz ręczą za braci młodszych (XVI 329); 1472 Mikołaj Pieniążek, star. san., i Leonard z Pobiedna, wojski san., pozwalają kniaziowi Boryle wymierzyć 2 łany w opustoszałych lasach w R., nie naruszając ról kmieci w tej wsi. Po wymierzeniu tych łanów Boryło winien zapłacić 14 zł poddanemu Chodkowi i nie ma otrzymywać żadnych korzyści z wsi, dopóki tam siedzi (XVI 891); 1484 Maciej i Wacław, br. rodzeni z → Pobiedna, synowie Leonarda, dokonują podziału dóbr, mocą którego Wacław otrzymuje wsie Pobiedno i in. oraz pieniądze na król. wsi R. (XVI 1637); 1486, 1492 Wacław z Pobiedna zapisuje ż. swej Urzuli 800 grz. na połowie swych dóbr → Pobiedno i in., w tym R. (XVI 1759, 2059); 1503 wieś R. własność pani Niebyszczańskiej, skazana na karę 14 grz. za nieuiszczenie podatku 8 gr z łanu, uchwalonego na zjeździe krak. po koronacji (XVI 2955); 1515 8 ł., młyn 6 gr, pop 15 gr (ŹD XVIII s. 150); 1522 król Zygmunt pozwala Stanisławowi Pileckiemu, star. san., wykupić wieś R. w z. san. (MRPS IV 1, 4087); 1523 podymne 18 gr (AS I 21 k. 96); 1526 8 1/2 ł., młyn, pop (AS I 21 k. 411); 1527 Jan Pobiedziński, sędzia san., i jego ż. Małgorzata, dzierżawcy wsi R. w pow. san. (MRPS IV 2, 15357) → p. 4; 1530 8 1/2 ł., młyn, pop (AS I 21 k. 347); dzierżawczynią wsi R. jest Małgorzata z Bolestraszyc, wdowa po Janie z Pobiedna, sędzi san. Król dołącza do tej dzierżawy nowo lokowaną wieś Osławicę z sołectwem, ponieważ w przywileju lokacyjnym tejże z tegoż roku nie było wzmianki o założeniu Osławicy w granicach R., zastawionych i zapisanych Małgorzacie, której dzierżawa mogłaby ulec pomniejszeniu (MK 43 k. 294); 1536 8 1/2 ł., sołtys 1 ł., młyn, pop (AS I 21 k. 559); 1539 król Zygmunt daruje za zasługi Mikołajowi Odnowskiemu z Fulsztyna [dziś Felsztyn w z. przem.], kaszt. przem. i star. lw., oraz jego męskim potomkom wieś R. w pow. san. (MRPS IV 1, 6304); tenże król daruje temuż wieś Zgniłą Osławicę położoną w obrębie granic dóbr R. (MRPS IV 3, 19781); tenże król przyłącza wieś Zgniłą Osławicę do dóbr R., nadanych prawem lennym Mikołajowi Odnowskiemu z Felsztyna, kaszt. przem. i star. lw., (MK 58 k. 173-174); 1545 właśc. Mikołaj Odnowski, kaszt. przem. (CS 15 s. 745); 1552 26 gosp., karczma, młyn o 1 kole, pop, sołtys (AS I 21 k. 1014); 1553 Mikołaj Odnowski z Felsztyna [s. Piotra Felsztyńskiego z Odnowa], wwda sandom., zapisuje ż. swej Annie z Bobrku 3000 zł na swych dobrach: wieś → Zboiska, Wisłok, R., Zgniła Osławica i in. (MRPS V 1, 1562).

Mieszkańcy: 1468 Chodor Droszdowycz (XVI 3226); 1472 Chodko (XVI 891); 1530 przez. Iaczko Wosczynka (MK 43 k. 292); 1554 Wienczek Onysko z Czaszyna (Balzer 2); 1557 Jarosz Czalapczą (Balzer 6); 1561 Maćko, Jacko Hosko, Tymko (Balzer 15); 1562 Onofrej (Balzer 18); 1563 Kość s. Hrycia, Wilk Markowiąt, Jendrzej, Iwaśko, Mikita Michnowiąt, Wasil Wensaty s. Iliasza, Onysko, Konon, Wasil Kostowicz, Munczak (Balzer 27); 1569 Ihnat Iwanów, Sienko Czupielów, Fedor Maksymów (Balzer 39).

4. 1441 królowa Zofia nadaje Jakubowi albo Jakobcowi Wołochowi pole zw. R. z obowiązkiem założenia wsi na prawie niem., nadaje mu sołectwo tamże z 2 łanami, 4 zagrodami, karczmą z zagrodą, młynem i innymi uprawnieniami. Sołtys winien brać udział w wyprawie wojennej z łukiem na koniu wartości 5 grz. lub dać staroście konia tej wartości, gromada zaś winna dać 12 dużych serów. Wszyscy Wołosi i mieszkańcy z sołtysem w razie potrzeby winni nieść pomoc staroście przy obronie zamku [san.]. Kmiecie posiadający owce lub kozy winni dawać 5 od 100 sztuk i 3 duże sery. Ci, którzy ich nie mają, dają czynsz 1 wiard. Sołtysowi kozła lub jagnię, a nie posiadający owiec 3 dni robocizny. Mieszkańcy i sołtys odpowiadają sądownie według pr. ruskiego, a korzystają z prawa niem. magd., jak sołtysi i kmiecie innych wsi w ziemi san. posiadający to prawo (ZDM VIII 2327); 1450 kniaziowie z Odrzechowej i kmiecie ze Szczawnego i Zahoczewia ręczą za Iwana ze Szczawnego i tegoż syna Iwana Mieleszkę, że Iwan wzgl. jego syn doprowadzi po 3 latach przed starostę Paska i Daniłkę, synów Jakowca a swych bratanków, aby ci uwolnili sołectwa w Szczawnem i R., które za zgodą ich oraz matki ich Chatyny Iwan sprzedał Maksymowi. Gdyby po 3 latach chłopcy ci chcieli posiadać te sołectwa, wówczas winni zwrócić Maksymowi otrzymane 32 grz. oraz zwrócić koszt tego, co on wybudował (XI 2865, 2866); 1466 daniny w baranach i serach wołoskich → p. 3 (XVI 309); 1468 Boryło kniaź ze Szczawnego sprzedaje Chodorowi Drozdowiczowi z R. sculteciam alias knaszthwo w R. za 44 zł, otrzymuje 14 zł oraz ma otrzymać 2 raty roczne po 15 zł (XVI 3226); 1470 król Kazimierz potwierdza przywilej królowej Zofii z r. 1441 na prośbę przezornego Boryły Maksymowicza Wołocha (Mater. 36); 1472 → p. 3 (XVI 891); 1473 Boryło kniaź ze Szczawnego zastawia przezornemu Maksymowi z Odrzechowej za pożyczone 14 zł węg. połowę wszystkich dochodów z sołectwa w R. aż do spłaty. Sam winien wypełniać służby związane z sołectwem (XVI 3270); 1476 z polecenia starosty dwaj sołtysi wsi król., wójt Tyrawy, dwaj mieszczanie san. i kniaź z Odrzechowej postanawiają, że Boryło kniaź ze Szczawnego winien sprzedać sołectwo albo kniaźstwo w R. w ciągu 18 tygodni w ten sposób, że winien on ustanowić 2 nabywców, a Leonard z Pobiedna jednego (XVI 1177); Boryło kniaź ze Szczawnego sprzedaje Leonardowi z Pobiedna całe swe sołectwo w R. za 20 zł. Leonard płaci 7 zł, w ciągu 2 lat zapłaci po 7 i 6 zł i wówczas otrzyma przywilej (XVI 3280); 1478 tenże kwituje Leonarda, wojskiego san., z 7 zł za sprzedane sołectwo w R. (XVI 3289); 1511 Jan i Stanisław z Pobiedna sprzedają Wanczy de Rokythowo za 60 zł, każdy zł po 16 skojców, sołectwo we wsi król. R. posiadane prawem ojcowizny (XVI 3661); 1527 król Zygmunt wskutek starań Mikołaja Wolskiego [star. san.] pozwala Janowi Pobiedzińskiemu, sędziemu z. san., i tegoż ż. Małgorzacie, dzierżawcom wsi R. w pow. san., wykupić sołectwo tamże z rąk niektórych Wołochów (MRPS IV 2, 15357); 1530 kmiecie lokowanej na pr. mołdawskim albo wołoskim wsi Osławicy zobowiązani są do powinności zwyczajem wsi R. (MK 43 k. 292-293).

5. 1515, 1530, 1536, 1552 pop → p. 3.