DULĄBKA

(przed 1370 hereditas Kanty [w D.], 1397 Dulebin, 1398 Vola Dulembyna, Dulanlanca!, 1400 Dulambinowola, Wola Dulambina, 1403 Dulabanca, 1420 Dilubanka, 1421 Dylubanka, 1427 Dubelanka, Dulubanka, 1437 Dulabanthca, Dulabyanka, 1470-80 Dulambyanka, 1477 Dilabyanka, 1490 Dulapka, 1497 Dolubin, 1504 Dulobyanka, 1510 Dulempka, 1511 Dulyembka, 1523 Dolobyenky, Dolubianka, 1529 Dvlobyanka) 5,5 km na SW od Dębowca.

1. 1497 n., 1581 pow. biec. (MS 2, 1041; ŹD s. 115); 1470-80 par. Dębowiec (DLb. 1 s. 492); 1529, 1581, 1596 par. Cieklin (LR s. 163 ― mensalia; ŹD s. 115; WR k. 126).

2. 1398 dziedzina Kąty; 1420 rybnik → p. 3; 1532 granice → Dębowiec ― tenuta.

3. Przed 1370 własn. król. w części lub w całości, po 1370 własn. szlach. Przed 1370 przyw. króla Kazimierza [W.] na dziedzinę Kąty [w D.] → 1398; 1397-1429 Małgorzata, Machna z D. ż. Racibora i wd. po nim, siostra przyrodnia Jana z D. (SP 8, 6388; ZB 1a s. 205; ZK 378 s. 39); 1397-1403 Racibor z D., mąż Małgorzaty dz. D. (SP 8 uw. 229/102, 343/24, nr 10 643-4); 1397-1441 Jan, Jaszek z D. br. przyrodni Małgorzaty z D. (SP 8 uw. 229/101-3, nr 6388, 7582; ZB 1a s. 73-4, 84, 89, 106, 205; 1 s. 7, 11, 24, 61; SP 2, 1729, 3010); 1397 Dobek z Cieklina przeciw Jaszkowi i Machnie z D. o pola i szkody (SP 8 uw. 229/101-3); 1398 ciż przyprowadzają do sądu świadków przeciw temuż Dobkowi, którzy zeznają, że Dobek „ne bil gospodarzem any w trzimanu dziedzini Dulanlankÿ nigdi taco, iaco na prziwileyw stogÿ” (SP 8, 6388); Jaszek z W. D. i jego siostra Machna zeznaniami świadków oczyścili naganiony przez Dobka z Cieklina przyw. króla Kazimierza [W.] na dziedzinę Kąty i pozyskali sprawę o tę dziedzinę i o 100 zagonów roli (SP 8, 7582); 1400 → Cieklin p. 3; 1419-33 Dominik z D. s. Racibora (ZCz. 3 s. 19; ZP 18 s. 121; 20 s. 10; 22 s. 686-7; 21 s. 371, 667, 670, 677); 1420 Jan z D. zastawia za 25 grz. siostrze przyrodniej Małgorzacie ż. Mikołaja1Z zachowanych przekazów źródłowych wynika, że był to drugi mąż Małgorzaty, ale jako dziedzic w D. występowała ona później jako wd. po Raciborze połowę wsi D. i rybnik (ZB 1a s. 205) 1421 Jan z D. zapisuje ż. Małgorzacie 80 grz. posagu i wiana na połowie swej cz. dziedz. w D. (ZB 1a s. 249); 1427 → Dębno; 1428-9 Małgorzata wd. po Raciborze z D. wraz z ss. Dominikiem, Stanisławem i Mikołajem ustępują jej br. przyrodniemu Janowi całą cz. ich dziedzictwa w D. (ZK 378 s. 35, 39); 1470-80 dz. Jan, łany kmiece, folwark (DLb. 1 s. 492); 1477 Dorota z D. siostra Jana z D., ż. Święszka ze Stronia (ZB 2 s. 10); 1490 Jan z D. zapisuje ż. Barbarze c. Szebieńskiego 110 grz. posagu i wiana na połowie dóbr dziedz. w D. i na całym dworze (ZB 2 s. 224); 1497 Jan Olbracht przyrzeka Januszowi Siemichowskiemu zagrożone konfiskatą za nieobesłanie wyprawy mołdawskiej dobra w D. w pow. biec. Jana Dolubieńskiego [Dulebieńskiego] (MS 2, 1041); 1504-21 Mik. Dulebieński dz. D. i Moderówki [pow. pilzn.] h. Pobodze (ZB 4 s. 114; 3 s. 125-6; GB 4 s. 2; BJ rps 8059 k. 174); 1508 pobór z 1 ł. (RP); 1511 Mik. Dulebieński dz. D. zastawia za 50 grz. Bernardowi Przybyszewskiemu wieś D. w pow. biec. (GB 4 s. 2); 1523 świadkowie zeznają, że Jakub dz. Róży [pow. pilzn.] i D. jest br. rodzonym i nie podzielonym zm. Jana Karasia z D. (MS 4, 4104); Jakub Roski dz. Róży i D. br. rodzony i nie podzielony Jana Karasia z D., świeżo zmarłego na Morawach, i Mik. Roski dz. Róży i D. br. stryjeczny tegoż Jana dają Przemkowi Prusinowskiemu z Wirzkowej i Prusinowic [wsie nie zid., najpewniej na Morawach] oraz Mik. Mniszkowi [Mniszchowi] z Kończyc Wielkich [Śląsk Cieszyński] wszystkie dobra przypadłe im po śmierci Jana Karasia [MS 4, 4105).

1523 Zygmunt Stary nadaje Kasparowi Mniszkowi z Wielkich Kończyc sekretarzowi kanclerza Królestwa Krzysztofa z Szydłowca [pow. rad.] wieś D. w pow. biec., oraz wsie Moderówkę i Zimnowodę w pow. pilzn. przypadłe mu pr. kaduka po zm. Mik. Dolubieńskim [Dulebieńskim] (MS 4, 4158); Kaspar Mniszek z Wielkich Kończyc ustępuje Baltazarowi Dąbrowskiemu wsie Moderówkę i Zimnowodę pozyskane przez króla pr. kaduka po zmarłym bezpotomnie Mik. Dolubieńskim [Dulebieńskim], a które później w aktach pilznenskich zapisał mu Wojciech Szebieński (MS 4, 4309); Zygmunt Stary przysądza Kasparowi Mniszkowi z Wielkich Kończyc dobra D., Moderówkę i Zimnowodę, które okupują Baltazar Dąbrowski i jego bracia rodzeni Janowie (MS 4, 4310); tenże król przysądza Jadwidze Wolskiej, Urszuli Staszowskiej i Elżbiecie Brzezińskiej przez ich prokuratora Stan. Pakosza z Brył, Wolicy i Walowic [pow. pilzn.] dobra D., Moderówkę i Zimnowodę, jako siostrom stryjecznym zm. Mik. Dolubieńskiego [Dulebieńskiego], po którego bezpotomnej śmierci dobra te przypadły królowi (MS 4, 4311); Jakub Roski z Róży potwierdza poprzedni zapis na dobrach przypadłych mu po zm. Janie Karasiu z D., dokonany wobec króla na rzecz szl. Przemka z Wirzkowej i Prusinowic i Mik. Mniszka z Wielkich Kończyc, odmawia zaś zatwierdzenia zapisu dokonanego bez jego wiedzy przez stryja Mik. Roskiego wobec sądu w Ołomuńscu k. Ś. Jana Chrzciciela na rzecz Jana z Perstina na Morawach (MS 4, 4383); 1524 siostry rodzone Jadwiga Pakoszowa, Urszula Staszowska, Elżbieta Brzezińska wraz ze Stan. Pakoszem z Walowic ich stryjem oraz Janem Staszowskim s. Urszuli rezygnują na rzecz Kaspara Mniszka z Wielkich Kończyc z bliższości do sukcesji na dobrach Moderówka, Zimnowoda i D., która przypadła im po zm. Mik. Dulebieńskim ich bracie stryjecznym (MS 4, 4419); 1526 Kaspar Mniszek z Wielkich Kończyc i D. nabywa → Cieklin i Dobrynię (MS 4, 4934-5); 1530, 1536 pobór z 1 ł. i 10 prętów i od 1 komornika (RP k. 48; RP); 1530 Kaspar Mniszek z Wielkich Kończyc nabywa → Cieklin i Dobrynię (MS 4, 15 683-4); 1532 → Dębowiec ― tenuta.

5. 1470-80 dzies. z łanów kmiecych po wiardunku szer. gr pras. drugiej preb. w kol. Ś. Floriana w Kleparzu; dzies. snop. z folwarku plebanowi w Dębowcu (DLb. 1 s. 492); 1515 dzies. snop. z łanów kmiecych kol. Ś. Floriana (BJ rps 6035 k. 38r); 1529 dzies. snop. z pewnych ról folwarcznych wart. 24 gr i mensalia wart. 7 gr plebanowi w Cieklinie (LR s. 163).

6. 1441 Jan z D. zabił dwu poddanych chorążego krak. Marcisza z Wrocimowic (SP 2, 3010).

1 Z zachowanych przekazów źródłowych wynika, że był to drugi mąż Małgorzaty, ale jako dziedzic w D. występowała ona później jako wd. po Raciborze.