KOBYLANY

(1358 Cobile z reg. z XVI w., 1359 Cobyle, 1366 Kobylye, Cobyle z or., 1385 Cobile z or., 1398 Kobylany, 1400 Cobilany, 1401 Cobilno, 1405 de Kobilin!, 1410 z Kobylian, 1415 Kobyliani, 1417 Cobylyani, Kobilanki!, 1418 Kobilanny, 1419 Kobyliany, 1420 de Koblyan, 1422 Cobylani, 1423 Cobilani, 1425 Cobiliani, 1428 Cobilyani, 1430 Kobillani, 1440 Chobilani, 1449 de Kobyla, 1480 Cobylyany, 1483 Cobilino, 1496 Kobylye nunc Cobylyany, nunc Kobylany) 6,5 km na NW od Dukli.

1. 1487 n., 1581 pow. biec. (MS 1, 1787; ŹD s. 118); 1415 n. par. własna → p. 5; 1529 dek. Jasło (LR s. 284); 1565-70, 1595 dek. Żmigród (AMetr., Acta Visitationis Capituli 1 k. 159; WR).

2. 1416 młyn → p. 3; 1451 sprawę pomiędzy Mikołajem z Kwiliny [i Nienaszowa] a Jakubem i Janem [ss. Przecława] z C. sąd wiecowy odsyła do podkomorzego (ZK 147 s. 253); 1464 Mik. Stadnicki ze Żmigrodu i Jan Kobyleński pozywają się nawzajem o granice (ZK 16 s. 332); 1470- 80 K. sąsiadują ze Zręcinem; K. k. Żmigrodu (DLb. 3 s. 391; 1 s. 484); 1472 Mik. Pieniążek z Witowic pkom. krak. i star. san. poświadcza ugodę pomiędzy Janem i Piotrem Kwilińskimi z Nienaszowa a Hieronimem i jego braćmi z K. ss. zm. Jana Kobyleńskiego stolnika krak. i ich opiekunem [Janem] Hińczą z Rogowa kaszt. sand. [bratem ich babki Małgorzaty] o granice pomiędzy wsiami Nienaszów i → Faliszówka Kwilińskich a Sulistrową i K. ww. chłopców z K. (GB 170 s. 381-2 = Mp. 5 N 294; por. DLb. 3 s. 156); 1481 pomiędzy K. a Duklą leżą lasy należące do br. nie podzielonych Hieronima i Jana z K. dziedziców wsi → Gorzyce, Łężyny [tenuty] i Łęki [par. K.] (ZB 2 s. 55); 1499 Łęki k. K. w pow. biec. (GK 27 s. 696-7); 1504, 1521 dwór w K. → p. 3; 1530 dwór obronny w K.: dom na kopcu z parkanem [najpewniej pozostałość XIV lub XV-wiecznego założenia rezydencjonalno-obronnego, tzw. gródek stożkowy], [przyległy do niego] długi dom z samborzą [wieżą bramną], źródło [studnia], druga brama k. kuchni, nawsie k. dworu (ante curiam), młyn, wyższy i niższy staw in Syedlysszczka [cz. K., obecnie nazwa zaginiona], staw w Groszówce [cz. K., nie zid.], staw za [kmieciem] Sumikiem, staw na pastwisku, 3 sadzawki na nawsiu k. kuźni i przed dworem (ante curiam) → p. 3 (GB 6 s. 692-6); 1570 droga z Dukli do Jasła, m.in. przez Łęki, K. i Sulistrową, w złym stanie (LDK s. 46); 1586 z pozwu kl. koprz. proces o granice pomiędzy jego dobrami Wietrzno, Obrwinowa [Wola Albinowska], Zboiska i Bobrka a wsiami K. i Łęki należącymi do niedziału dzieci zm. Jerzego Latalskiego i zm. Doroty z K. [c. Mik. Kobyleńskiego], dzieci zm. Stan. Wspinka i zm. Anny z K. [c. Mik. Kobyleńskiego], dzieci zm. Wojc. Męcińskiego i zm. Barbary z K. [c. Mik. Kobyleńskiego], spadkobierców zm. Jadwigi z K. [c. Mik. Kobyleńskiego] ż. Stan. Lubnickiego kaszt. wiel., oraz Macieja Lubnickiego z K. i Łęk, a także z wsią Chorkówka Zuzanny ż. Krzysztofa Cikowskiego i panny Zofii, cc. zm. Wojc. Dłuskiego (ZK 406 s. 356-64; 409 s. 103-16 - bez szczegółów topograficznych).

3. Własn. szlach. 1358 → p. 4; 1359 Janusz [Suchywilk?] comes de Magna Ida1Wg Kamińskiego → p. 7 s. 430 przypis 4, określenie „comes de Magna Ida” mogło być tytułem honorowym (nawiązaniem do pielgrzymki do Ziemi Św.?), od gór Wielkiej Idy na Krecie. „Magna Ida” nie oznaczała raczej wsi Iwla w kluczu K., która nigdy nie była określana jako Wielka. Tak określona nazwa miejscowości w późnym reg. z 1531 r. może być jednak ewidentnie zepsuta. Nie można wykluczyć, iż chodzi tu o posiadłość Iwno (woj. pozn.; SHGP 2 → p. 7 s. 7-9: 1319 Gywna!, później Iwno, 1442 Gywno Nyemeeczske, Gywno Polskye, Maior Gywno!, 1469 utraque Gywno), należącą do bliskich krewniaków dziedziców Strzelec i K. (→ Uw., przyp. 2 i 3 oraz Tab.) i dz. C. wydaje dok. w sprawie sołectwa w Leszczynach (Kamiński → p. 7 s. 430; ZK 187 s. 170-2; →1531); 1364 Kazimierz W. potwierdza zamianę wsi C., Zagórze i Łąka [dziś Łęki] z przyległymi wsiami (dok. znany tylko z ogólnikowego reg. z → 1531 r.; Kamiński → p. 7 s. 429; ZK 187 s. 170-2)2W literaturze przyjmuje się, że klucz K. z wsiami, nadany przez władcę Bogoriom przed połową XIV w. (jeszcze w XII w.?), w wyniku poświadczonego źródłowo małżeństwa nieznanej z imienia siostry arcbpa gnieźn. Jarosława Bogorii z Przecławem z Gułtów [woj. kal.] wwdą kal. objęli Grzymalici w 1 połowie XIV w. Synem Przecława i Bogorianki był Janusz Suchywilk kanclerz krak. i arcbp gnieźn., pierwszy poświadczony w źródłach dz. K. (MPH 3 s. 396; DHn. 10 s. 30-1; por. Z. Wdowiszewski, Ród Bogoriów w wiekach średnich, RTH 9, 1928, s. 29, 34, 65, 88 i n.; K. Stachowska, Jarosław z Bogorii i Skotnik, PSB 11, 1964, s. 1-3; K. Tymieniecki, Domarat z Iwna i Pierzchna, PSB 5, 1939-46, s. 305-6; J. Łojko, Przecław z Gułtów, PSB 28, 1984-5, s. 680-1 - niejasno o tym małżeństwie; A. Strzelecka, Janusz Suchywilk, PSB, 10, 1962-64, s. 583-4 - również niejasno; Kamiński → p. 7 s. 403; Perzanowski → p. 7 s. 67, 69; S. Gawęda, Możnowładztwo małopolskie w XIV i w pierwszej połowie XV wieku, Kr. 1966, s. 32-4). Wg Kamińskiego → p. 7 s. 404, wspomniana zamiana z 1364 r. miała polegać na przekazaniu klucza K. z wsiami kanclerzowi Januszowi przez jego rodziców. Pogląd ten nie jest dostatecznie uzasadniony. Wg dok. z 1366 kanclerz Janusz Suchywilk pozyskał osobiście klucz K. w l. ok. 1358-64 w drodze zamiany (z Bogoriami?), co król zatwierdził w 1364 r. Przejęcie klucza K. przez Przecława z Gułtów w wyniku małżeństwa z siostrą arcbpa Jarosława Bogorii byłoby dość niezwykłe, zważywszy, że Jarosław musiałby dodatkowo uzyskać zgodę swych braci na taką alienację starych dóbr rodowych (→ Tab. ); ok. 1364 [już 1358-9?] - 1373, zm. 1382 Janusz Suchywilk ze Strzelec [pow. wiśl.] h. Grzymała, student uniwersytetu w Bolonii, dr dekretów, notariusz w kancelarii król. 1336, prep. gnieźn., kan. pozn. i włocławski 1351-7, kan. krak. 1355, dziekan krak. 1357, kanclerz ruski 1356, kanclerz krak. [Królestwa] 1357-73, abp gnieźn. 1374-82 (A. Strzelecka, Janusz Suchywilk ze Strzelec, PSB 10, 1962-4, s. 583-5; Bon. 10 s. 236; J. Korytkowski, Arcybiskupi gnieźnieńscy, 1, Poznań 1888, s. 652-3; H. Chłopocka, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Poznań 1982, s. 288-9; UM 1208; DHn. 10 s. 30-1 i wg ind.; MPH 2 s. 675, 714, 718; 3 s. 396; → Słownik staropolskich nazw osobowych 5 s. 245; → przyp. 1-3 i Uw.). 1366 Kazimierz W. potwierdza, że Janusz [Suchywilk] dr dekretów i kanclerz krak., z miłości do swych krewnych, darował swoim bratankom Wilczkowi, Piotrowi, Mikołajowi, Mroczkowi i Janowi swe dobra prawnie pozyskane i nabyte [przed → 1364?] C., Makowiska, Sadki. Leszczyny, Sulistrową, Zagórze [dziś nie istn.], Łęki [par. K.], Wola Pankracowa [obecnie może Wolica, przysiółek K. -Mapa Obrębów, MAd.], Wola Chirwatowa [zapewne → Hyrowa, dla której byłaby to pierwsza wzmianka], Głośce, Dukla, Zawądole [może obecnie Nadole k. Dukli], Mszana, Draganowa, Iwla, Rybitwy [dziś nie istn.], zastrzegając, że dobra te mogą być dziedziczone wyłącznie w linii męskiej. W przypadku jakichkolwiek sporów majątkowych pomiędzy potomstwem męskim i żeńskim bratanków racja zawsze będzie po stronie potomków męskich (AGZ 3, 16 z or.; Pohorecki 33 - z not dorsalnych na or. wynika, że „Cobyle” to późniejsze Kobylany; dok. ten, z datą mechanicznie przekręconą na 1388, został wpisany do ZCz. 7 s. 59-60 i potwierdzony dok. sądu ziemskiego krak. w → 1496: AGZ 4, 122; → też 1528, 1530)3Ojcem Piotra i Mikołaja, a także nie wymienionego w dok. (wówczas niepełnoletniego?) Jakusza, dziedziców Baranowa, Strzelec i K., zw. Cztanami, był na pewno Cztan Suchywilk ze Strzelec wspomn. w l. 1360-8, zm. przed 1377, br. Janusza Suchegowilka kanclerza i arcbpa gnieźn. (MV 3, 456; Kronika Janka z Czarnkowa, MPH 2 s. 675, 704; DHn. 10 s. 51, 90; AGZ 3, 16. 24; ZDM 1, 96; Mp. 3, 811; AS 2, 39). Brak wiadomości o wymienionych w 1366 r. pozostałych bratankach kanclerza Janusza Suchegowilka - Wilczku, Janie i Mroczku. Nie wszyscy oni musieli być rodzonymi braćmi Piotra i Mik. Cztanów ss. Cztana Suchegowilka ze Strzelec. Być może Mroczek jest identyczny z Mroczkiem z Iwna [woj. pozn.] znanym z l. 1366-1405, bratem Domarata z Iwna i Pierzchna star. generalnego wielkopolskiego 1377-83 i kaszt. pozn. 1382-99 (SHGP 2 → p. 7 s. 8-9); Janko z Czarnkowa nazwał bowiem arcbpa gnieźn. Janusza Suchegowilka stryjem ww. Domarata (MPH 2 s. 701). Imię Wilczek pojawiło się wśród zstępnych Cztana Suchegowilka ze Strzelec - Mik. Cztan ze Strzelec sędzia sand. miał synów Jakuba Cztana burgr. krak. i Wilczka (SP 2, 1695, 2434; AKP 8, 934, 950; -- Tab.). Wbrew Bon. 10 s. 236 niniejszy dok. ustanawia nie ordynację lecz fideikomis, bowiem zabezpiecza tylko dziedziczenie w linii męskiej, a nie gwarantuje niepodzielności i nie alienowania klucza K. (por. Kamiński → p. 7 s. 404-5, przyp. 20).

1366-77 (występuje 1362-91) Piotr Cztan z K. i Baranowa [pow. sand.] h. Grzymała, s. Cztana Suchegowilka ze Strzelec, kleryk diec. krak. forowany na kanonię wrocławską 1364, przed 1376 porzucił stan duchowny i osiadł w Baranowie nad Wisłą, 1382 wyklęty za odmowę zwrotu kapitule gnieźn. klucza uniejowskiego przekazanego mu przez zm. stryja abpa Janusza Suchegowilka (AGZ 6, 16, 24; MV 3, 456; MPH 2 s. 675, 718; DHn. 10 s. 51, 90; Proch. 7; ZDM 1, 189; 6, 1577; Mp. 1, 265; 4, 1012-3; Bon. 10 s. 236; → Tab.; → przyp. 3 i 6); 1366-77 Mikołaj Cztan Suchywilk z K., potem z Baranowa (1393-7) i → Strzelec, h. Grzymała, s. Cztana Suchegowilka ze Strzelec (→ Tab.), 1382 wyklęty za odmowę zwrotu kapitule gnieźn. klucza opatowieckiego dzierżonego z ramienia zm. stryja abpa Janusza Suchegowilka, podstoli sand. 1396-7 [jeszcze 1398?], stolnik krak. 1398, podsędek 1398-1409, sędzia ziemski sand. 1409-16, zm. 1417, przodek dziedziców Strzelec h. Grzymała w XV w. (AGZ 3, 16, 24; SP 8, 5535; Proch. 7, 12; Mp. 4, 1018; MPH 2 s. 718; AKP 8, 44-5, 94; DHn. 10 s. 90; UM 422, 867, 890, 920, 944; → przyp. 3); 1373 Jan [Janusz Suchywilk] dr dekretów i kanclerz krak. oraz pan na C. (dominus de Cobile) wydaje dok. w sprawie kontynuacji lokacji wsi → Dukla [Stara albo Przedmieście Dukielskie], rozpoczętej już przed 16 lub 18 laty [w → 1358 r.?] (ZDM 1, 141; do aktu wystawionego w C. była przywieszona pieczęć z h. Grzymała).

1377 sąd ziemski sand. poświadcza, że w wyniku podziału dóbr pomiędzy Jakuszem, Mikołajem i Piotrem, ss. Cztana ze Strzelec, Jakuszowi przypadły wsie C., Zagórze, Łęki, Dukla, Iwla, Draganowa, Głośce, Makowiska, Sadki, Leszczyna i Sulistrowa (AGZ 3, 24)4Dok. ten jest najpewniej fragmentem szerszego podziału dóbr po Cztanie, w tym gniazdowych Strzelec i Baranowa, przeprowadzonego ze względu na położenie tych dóbr przed sądem ziemskim sand. Stąd pozorna sprzeczność: sąd sand. poświadcza czynność dotyczącą dóbr K. w pow. biec., a więc na obszarze podlegającym kompetencji sądu krak. ; 1377 - zm. a. 1385 Jakub, Jakusz Cztan z K. [h. Grzymała] s. Cztana Suchegowilka ze Strzelec (→ Tab.), zapewne niepełnoletni [i dlatego nie wymieniony] w → 1366, 1379 pielgrzym do ś. Jakuba w Compostelli (AGZ 3, 24, 37; Mp. 3, 901; H. Polaczkówna, Księga bracka św. Krzysztofa na Arlebergu w Tyrolu, MH 10, 1931, s. 86); 1385 królowa Jadwiga na prośby Janusza, Przecława, Jakusza i Domarada ss. zm. rycerza Jakusza Cztana ze Strzelec potwierdza dok. z → 1377 (AGZ 3, 37; Pohorecki 46).

1385-1438, zm. 1438/40 Janusz, Jan Kobyleński z K. i → Dukli h. Grzymała, s. Jakusza Cztana z K. (→ Tab.), łowczy sand. 1415, krak. [1415?] 1419-38, star. san. 1419-30, p.o. star. kamienieckiego 1438 (Proch. 39, 55-6; ZDM 6, 1798; 7, 1914; SP 2, 2909; IB 318; Weise → p. 7, I 181; Joachim, Hubatsch, Regesta → p. 7, II 2400-4; DH 4 s. 342-3; AGZ 3, 37; 11 s. 1-2, 4, 6-11, 13-14, 15-22, 26-30, 33, 35-41, 43-6, 48-52, 55, nr 1, 4, 17-19, 25-6, 32, 34-5, 39, 43, 50, 52-4, 57, 62-3, 71-4, 81, 85, 106, 110-2, 118, 124, 134-7, 148, 151, 164-5, 173, 173a, 186, 189-91, 196-8, 200-5, 209-14, 220-3, 227, 240, 242-3, 249, 252, 260, 264-70a, 274-8, 285, 287, 297-8, 304, 307-9, 314, 325, 331, 337, 341-3, 349, 357, 359-61, 368, 371, 387-9, 393, 395; ZK 3a s. 323; 5 s. 108, 110, 161, 240, 338; 147 s. 1; GB 2 s. 106; ZB 1a s. 171, 181, 197; Codex epistolaris Vitoldi magni ducis Lithuaniae, wyd. A. Prochaska, Cracoviae 1882, s. 457; Fed. s. 92, 261; Zapiski Historyczne 36, 1971, z. 3, s. 70-2; UM 190-1, 781 i s. 339; UR 2546 - wbrew K. Przybosiowi był star. san. jeszcze 25 III 1430: AGZ 11, 393; Kamiński → p. 7 s. 427-8; tenże, Kobylański Janusz, PSB 13, 1967-8, s. 163).

1385-1426, zm. 1427 Przecław Kobyleński z K., Łęk i → Dukli [h. Grzymała] s. Jakusza Cztana z K., rycerz pasowany (AGZ 3, 37; Teut. 6 s. 299-30; ZK 5 s. 376, 424; ZB 1a s. 36, 40, 43, 72, 75, 78, 127, 129, 131, 135, 138, 150, 153, 157, 181, 192, 209, 222-3; GB 2 s. 222, 224; 4 s. 19; Kamiński → p. 7 s. 428, 430; ZK 187 s. 170-2; → Tab.).

1385-1444, zm. 1444 Jakubek, Jakub, Jakusz Kobyleński z → Dukli i K. (tu tylko do 1417?), h. Grzymała, s. Jakusza Cztana z K. → Tab., rycerz pasowany (stren.), tenut. Wilkołazu 1415-27 i od 1435, dworzanin królowej Anny 1407 (-12?), star. lub. 1417-8? (→ przyp. 6), marszałek nadworny litewski 1425-30, dowódca wojskowy w l. 30-tych, star. łukowski 1440, kaszt. biec. 1440-4 (→ przyp. 6; → 1415-8 Wichna z Czyżowa; → 1441-78 Małgorzata z Rzeszowa; AGZ 3, 37; DSZ 118; Mp. 4, 1095; ZDM 5, 1324, 1357; Vitoldiana → p. 7, 111, 113, 185, 187-9; Weise → p. 7, I 164; Daniłowicz, Skarbiec → p. 7, 2, 1427, 1491; Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, wyd. J. Fijałek i W. Semkowicz, Kr. 1938-48, 106; CE 2, 248; 3, dod. 5, s. 504; AKH 15 s. 194; ZDM 8, 2260; MS 4 suppl. 737; AGZ 13, 2335; Kamiński → p. 7 s. 427-8; Biblioteka UAM w Poznaniu, rps akcesja 1609, Kopiarz jędrz. A k. 51; ZB 1a s. 70, 99, 171; ZK 3 s. 29, 399; 3a s. 323; 3b s. 322, 327, 334, 460, 482, 501, 533, 615, 694; 4 s. 161, 174; 5 s. 82, 105, 212, 228, 234, 344; 6 s 37, 215, 267; 7 s. 280; GK 1 s. 147; 1a k. 3v; ZP 34 s. 144; DH 3 s. 569; 4 s. 77, 100-1, 141; SHGL s. 128, 144, 260; UM 13-4, 1327 i s. 339 - tu błędnie za PSB połączony z bratankiem; ZL 10 k. 104v, 122v, 148, 174v, 198; A. Kamiński, Kobyleński Jakub, PSB 13, 1967-8, s. 161-2 - z błędami).

1385-1438, zm. 1438 Domarad Kobyleński z K. h. Grzymała, s. Jakusza Cztana z K. (→ Tab.), rycerz przedchorągiewny 1410, kaszt. biec. 1410-33, star. lub. 1415-7, star. koniński 1423-4, marszałek nadworny 1427-30 [1428 wspomn. jako marszałek Królestwa: ZK 8 s. 437; ZDM 7, 2018], kaszt. wojn. 1433-5, kaszt. lub. 1435-8, tenut. Wilkołazu [pow. lub.] 1419, tenut. zawich. 1424-38 (AGZ 2, 56, 58; 3, 37, 85, 100; 4, 34, 47, 60-1, 79; 5, 30, 42; 7, 33; 10, 47 - z błędną datą 1417 zamiast 1427; 11, 297-8, 363, 1286, 1322; Mp. 4, 1095, 1124, 1206, 1212, 1223, 1255, 1258, 1429; Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum 2, Poznań 1892, s. 455; CE 1, 78, 82; 2, 84, 212; DSZ 118; KMK 1, 127, 249; KK 2, 558, 602; VL 1 s. 42; AU 51-3, 58, 60; Proch. 50-1, 56, 59, 60-2, 65, 67, 98, 124; Pol. 1, 175; 3, 134, 175; Wp. 5, 323; 8, 973; 9, 1104, 1128; AKH 3 s. 74; ZDM 5, 1410; 6, 1752, 1754, 1786, 1794, 1798-9; 7, 1880, 1902, 1917, 1923, 1939, 1984, 2017-8, 2029, 2039, 2049, 2158, 2164; 8, 2559; Weise → p. 7, I 181; Kodeks dyplomatyczny Wielkiej Polski, wyd. E. Raczyński, Poznań 1840, 114, s. 155; Lubelska księga podkomorska XV wieku, wyd. L. Białkowski, Lublin 1934, s. 139; RI s. 240-1; DH 4 s. 37, 100-1, 141, 557; Materiały dla istorii wzaimnych otnoszenij Rosii, Polszy, Mołdawii, Wałachii Turcii w XIV- XVI ww., wyd. W. A. Uljanickij, Moskwa 1887, 32; Paprocki s. 107; Codex epistolaris Vitoldi, s. 457, 1054; SP 2, 1330; ZK 3 s. 87; 3b s. 694-5; 4, s. 225; 5 s. 56, 58, 74, 82, 116, 131, 159, 161, 171, 183, 186, 193, 214, 225-6, 416; 8 s. 52, 437; 13 s. 410; 146 s. 266; 187 s. 170-2; ZK Nova 84 s. 783-4; ZB 1a s. 181; GK 5 s. 785; ZL 10 k. 7, 120v, 135, 166v, 172v, 174, 301; APKr., Archiwum Dzieduszyckich perg. 22-3, 28, Teki Grabowskiego 100 s. 451; Ad. 9 s. 248; AKapKrak., Liber vicariorum 1 k. 184v; BPAN rps 8644 k. 53; AP w Poznaniu, Kalisz Ziemska 6 k. 177; Fed. s. 35, 46, 173, 240; SHGL s. 125, 128, 260; Zapiski Historyczne 36, 1971, z. 3, s. 70-2; UM 9, 10 - uwaga, 537, 1139, 1311 i s. 339; A. Gąsiorowski, Urzędnicy wielkopolscy 1385- 1500. Spisy, Poznań 1968, B 66; tenże, Starostowie wielkopolskich miast królewskich w dobie jagiellońskiej, W. 1981, s. 44; K. Piotrowicz, Domarat z Kobylan, PSB 5, 1939-46, s. 306-7; Kamiński → p. 7 s. 430; tenże, Kobylański Domarat, PSB 13, 1967-8, s. 158-9; Wiśn. O. s. 510; Documente privitore la istoria Românilor, ed. Hurmuzaki, 1/2 s. 845).

1388 Jan z Niegłowic sprzedaje tę wieś za 400 grz. Kachnie wd. po Jakuszu Cztanie z C. i jej dzieciom (SP 8 uw. 95/12); 1394 Mik. [Cztan ze Strzelec] Kobyleński otrzymuje 5 grz. za włócznię (RD s. 205); 1398 Pietrasz z Karwina zobowiązuje się zwrócić Mikołajowi ze Stróżysk [pow. wiśl.] 60 grz. gr pras., jako poręczyciel za Pawła Szczukowskiego i braci Przecława i Jakuba z K., ci zaś gwarantują mu wyrównanie poniesionych kosztów (SP 8, 6590); Ninota [z → Karniowa] ręczy za Jakubka z C., że ten spłaci Piotrowi Borkowi 24 grz., co Jakubek gwarantuje wwiązaniem Ninoty do swej wsi płacącej 10 grz. czynszu (SP 8, 6809; por. 6937); Jakub Kobyleński winien Boksie z Pieczeniegów 40 grz. (SP 8, 8377); 1399-1400 Żyd Kusiel s. Osmana z Krakowa w sporze z poręczycielami długów Jakuba Kobyleńskiego: Paszkiem z Pilchowic [pow. opocz.] i Mikołajem z Raciborska o 10 grz., Zbigniewem z Gródka o 24 grz., Leonardem z Gawłowa o 40 grz. (ZK 3 s. 29, 44, 206; SP 8, 9064, 10 437); 1399 Żyd Mały z Jakubem z K. o dług (SP 8, 8629, 8629a, uw. 283/92, 284/27, 287/60).

1400 Katarzyna wd. po Jakuszu Cztanie oraz [jej ss.] Jakub, Przecław, Janusz i Domarad z C. sprzedają za 400 grz. Janowi Ligęzie wwdzie łęcz. wieś Niegłowice [→ 1388], zaś Jaszek s. wwdy płaci z tej sumy od razu 300 grz. (SP 8, 9717); 1401 Katarzyna wd. [po Jakubie Cztanie] i jej ss. Przecław i Domarad → Głośce p. 4 (→ 1531 r.); Jakubek i Janusz z C. nie stawili się na termin ostateczny z Ciechną wd. po Spytku z Dzietrzychowic [dziś Wietrzychowice, pow. wiśl.] w sporze o dług żydowski, grzywny i kary sąd. (ZK 3 s. 323); 1401-2 Eliasz s. Osmana, Żyd z Krakowa, przeciwko Jakubowi, Jakubkowi z K. o dług 48 grz. i dok. (ZK 3a s. 316, 360, 404, 436, 442); 1402-5 Żyd Drobny, Drobnik w sporze z Jakubem z K. o długi (ZK 3a s. 507; 3 s. 462; 3b s. 502, 533); 1402 Jan [Janusz] i Jakub [z K.] dz. → Dukli wydają dok. w sprawie wójtostwa tamże (Kamiński → p. 7 s. 427-8, dod. 2; przy akcie była pieczęć z h. Grzymała); 1403 Jakub Kobyleński z Hanuszem z Garlicy o porękę długu żyd. pomiędzy ich ojcami wg dok. poręki [wydanego] zm. Żydowi Szmulowi (ZK 3b s. 63); 1404-5 Jakubek Kobyleński z Żydem krak. Abrahamem s. Lewka o 100 grz. długu (ZK 3b s. 298; 4 s. 47, 174); 1404 Gniewosz z Dalewic pkom. krak. poręcza Janowi z Winiar spłatę przez Domarada z K. długu 50 grz., a Domarad i jego poręczyciele, jego brat Jakub z K. i Bartosz z Charbinowic [pow. wiśl.], zobowiązują się wyrównać Gniewoszowi wszelkie straty z tego tytułu (ZK 4 s. 152-3); → Gawłów, → Dukla p. 3; ww. Jakub i jego poręczyciel Jan z Chełmu gwarantują Helwigowi z Bieździedzy [pow. pilzn.] spłatę 70 grz. do Bożego Narodzenia, kiedy to Jakub uwolni Jana od poręki (ZK 3b s. 461); 1405 tenże Jakub z Tomaszem z Łuczyc przed sądem nadwornym o porękę długu żyd. 22 grz. i o karę (ZK 3b s. 492; 4 s. 182); Domarad z K. i Iwo z Wywły poręczają Przecławowi z Dzikowa [pow. sand.?] spłatę przez Jakuba z K. 146 grz. (ZK 3b s. 695); tenże Iwo poręcza wsią Wywłą Imramowi młodszemu z Czulic spłatę 80 grz. przez br. Jakubka i Domarada z K. i przez Mikołaja z Czarnocina [pow. wiśl.] (ZK 4 s. 194); Jakub Kobyleński z Żydem krak. Kanaanem o porękę długu Gamrata (ZK 3b s. 493, 513; 4 s. 183, 199); Piotr i Jan z Chełmu oraz pan [kaszt.] krak. [Jan z Tęczyna] w zastępstwie nieobecnego Żegoty z Gnojna [pow. wiśl.] poręczają Jakubowi z Chrobrza [pow. wiśl.] spłatę przez Jakuba z C. 100 grz., pod rygorem wzrostu długu do 150 grz. (ZK 4 s. 178); Domarad z K. i Jan z Chełmu gwarantują Andrzejowi Niemście ze Skroniowa spłatę przez Jakubka Kobyleńskiego 50 grz. długu (ZK 4 s. 219); 1407 → p. 6; 1408 Przecław i Domarad z K. przeciwko Mściwojowi z Rożnicy o 60 grz. poręki Gałki, 150 grz. poręki Kmity i o kary (ZK 5 s. 24); Jan z Pleszowa poręcza Janowi ze Sławoszowa spłatę przez Domarada z K. 70 grz. w półgr do Bożego Narodzenia, pod rygorem wzrostu długu do 100 grz. i stawienia się na pierwszych po terminie rokach sand. w Opatowie [pow. sand.] (ZK 5 s. 25); Stanisław z Charbinowic i Prandota Gałka poręczają Mik. Kmicie z Łowini spłatę 100 grz. przez Domarada z K., pod rygorem wzrostu długu do 200 grz. (ZK 5 s. 25); Jakub z K. z Wiernkiem z Gabania o 100 grz. (ZK 5 s. 34); Domarad z K. i jego poręczyciel Michał Długi (Longus) zobowiązują się zwrócić Goworkowi z Dwikoz [pow. sand.] 94 grz. na drugi dzień po powrocie króla do Krakowa, pod gwarancją wzrostu długu do 200 grz. i wwiązania do Bogucic [par. Bieżanów] (ZK 5 s. 37); Jan z Kwiliny poręcza Nieprowi i Mikołajowi niegdyś ze Szczaworyża [pow. wiśl.] spłatę 50 grz. przez Domarada z K., który zobowiązuje się ustanowić poręczycielem także swego br. Przecława z K. (ZK 5 s. 67); Jakub i Domarad z K. przeciw Wiernkowi z Gabania i Jakubowi o 200 grz. oraz sam Domarad przeciw tymże o 200 grz. (ZK 5 s. 68); Jakub i Domarad z K. uzyskują wyrok przeciw Wiernkowi z Gabania w sporze o 200 grz. każdy (ZK 5 s. 98); Jakub z K. i Prandota Gałka z Gór [pow. wiśl.] poręczają Kunradowi z Bystrzanowic spłatę 80 grz. przez Domarada z C. (ZK 5 s. 98); Janusz z K. winien 160 grz. Jakubowi z Chrobrza, dług poręcza m.in. Domarad z K. (ZK 5 s. 110); Domarad z K. sprzedaje za 300 grz. Wiernkowi z Gabania wsie Makowiska i Draganowa, i przyrzeka mu czynsz 20 grz. Domarad wraz z br. Januszem gwarantują, że w ciągu 2 tygodni przeprowadzą przed sądem rezygnację z tych dóbr, a jeśli do ś. Mikołaja [6 XII] Domarad nie odda 200 grz. szer. gr, wówczas Wiernek dopłaci 100 grz. i obejmie te wsie na własność za 400 grz. (ZK 5 s. 110); → p. 6; 1409 Jan z Kwiliny i Janusz z K. zobowiązują się zwrócić do ś. Tomasza [21 XII] 50 grz. Nieprowi i Mikołajowi ze Szczaworyża, a jeśli nie, to na Boże Narodzenie zapłacą 100 grz. pod kaucją zdeponowaną u Michała Długiego (ZK 5 s. 116); tenże Michał zapłaci Kunradowi z Bystrzanowic 60 grz. poręki za Domarada z K., pod gwarancją wwiązania do połowy Bogucic (ZK 5 s. 122; w haśle Bogucice p. 3 zła s.); Janusz z K. poręcza Andrzejowi z Trzewlina podstolemu królowej spłatę 352 grz. przez Mik. Cztana [ze Strzelec] podsędka sand., pod zakładem 100 grz. (ZK 5 s. 160); Domarad z K. zwraca Pietraszowi z Kozłowa przypadające nań 50 grz. z sumy poręki, której spłatę gwarantował mu wraz z Mściwojem z Różnicy (ZK 5 s. 177); Domarad z K., Dziersław ze Zdziesławic, Cztan i Wilczek ze Strzelec zobowiązują się spłacić do Bożego Narodzenia 160 grz. Tomaszowi, Przedborowi i Jakuszowi z Łowini, pod rygorem wzrostu długu do 200 grz. (ZK 5 s. 178); Janusz i Domarad z C. i Jan ze Sprowy zobowiązują się spłacić 120 grz. Zawiszy z Boryszowic, Mik. Krakówce i Florianowi z Knyszyna (ZK 5 s. 161); Jakub z K. i jego poręczyciele br. Domarad i Przecław z K. oraz Gniewosz z Dalewic zobowiązują się do spłaty 200 grz. Tomaszowi s. Kaspra Krugela mieszcz. krak. (ZK 5 s. 186); → Knyszyn.

1410 Domarad z K. zwróci Przecławowi z Pstroszyc 20 grz. w półgr z tytułu poręki za Gniewosza z Dalewic, albo otrzyma on 80 wołów [tzw. bydło penalne] jako należną mu karę (ZK 5 s. 225-6); Konrad z Bystrzanowic zapisuje ż. Ofce jako wiano (racione dotalicii wlgariter wana) swe wierzytelności, m.in. 70 grz. u Domarada z K., za którego ręczyli mu Prandota Gałka z Gór i Jakub z K. (ZK 5 s. 228); 1411 → p. 6; 1412 Janusz z K. przeciwko Florianowi z Knyszyna o 150 grz. poręki (ZK 5 s. 276); tenże Janusz przeciw Janowi z Kwiliny o 30 grz. i o karę (ZK 5 s. 276, 326); ww. Janusz z Andrzejem z Trzewlina o 450 grz. i karę (ZK 5 s. 276); Jakub z K. zeznaje na rzecz tegoż Andrzeja 352 grz. i tyleż kary (ZK 5 s. 275); Dobek z Odrowąża [pow. opocz.] uzyskuje w terminie zawitym wyrok przeciwko Domaradowi z K. o 25 grz. i karę (ZK 5 s. 285); → p. 6; 1413 Piotr z Chełmu gwarantuje Mikołajowi ze Szczytnik zwrot przez Domarada z C. długu 80 grz. (ZK 5 s. 344); → p. 6; 1414 Przecław z K. gwarantuaje Piotrowi Chrąstowi z Kunowej zwrot 60 grz. wwiązaniem do swej wsi Sulistrowa (ZK 378 s. 10); → Dukla p. 3; 1415 Dziwisz z Marzęcina pozyskuje prawnie, zgodnie z dok. sądu ziemskiego krak., 400 grz. należne mu od Gniewosza z Dalewic i Jakuba z K. na tym ostatnim, gdyż Jakub fałszywie tłumaczył swe niestawiennictwo na termin z Dziwiszem koniecznością stawienia się na rzekomy termin większej sprawy przed królem (ZK 6 s. 25; w 1410 r. Jakub poręczał dług Gniewosza: ZK 5 s. 212).

1415-18 Wichna z Czyżowa [pow. sand.] i Bystrzycy [pow. lub.] h. Półkozic, c. Michała z Bogumiłowic [pow. pilzn.] kaszt. sand., [1-sza] ż. Jakuba z K. (ZK 6 s. 73; ZL 10 k. 104v, 122v, 124, 174v; SHGL s. 43, 188); 1415 taż Wichna uzyskuje od męża Jakuba z K. zapis 800 grz. posagu i wiana na → Dukli; Jan z Pleszowa zobowiązuje się zwrócić Helwigowi z Bieździedzy 80 grz. poręki za Jakuba z C., gwarantując spłatę wwiązaniem do swej wsi Grębocin na sumę 200 grz. (ZK 193 s. 266); Urszula, Barbara i in. cc. zm. Kaspara Krugela mieszcz. krak. z Przecławem Kobylskim [z K.] o 200 grz. poręki (ZB 1a s. 36); tenże Przecław nieobecny na terminie z Zygmuntem Bobowskim, na który miał stawić Jana pleb. z K.; Przecław Kobylski [z K.] zobowiązuje się zwrócić 60 grz. Zygmuntowi z Glinika (ZB 1a s. 38, 43); 1416 sąd zobowiązuje Przecława z K. do zapisania ww. Zygmuntowi 120 grz. poręki [w tym 60 grz. kary za niedotrzymanie terminu spłaty] pod zastaw wsi, pod karą XV (ZB 1a s. 72, 75, 78-80); → Błażkowa p. 3; Przecław z K. zobowiązuje się zwrócić 34 grz. rajcom z Krosna [ziemia san.] pod gwarancją wwiązania do czynszu 6 grz. od kmieci w Łękach; Jan Gamrat pozywa Piotra Gawrona rządcę z K. i Piotra młynarza [z K.] (ZB 1a s. 55, 75); Domarad z K. ze Stan. Toruńskim z Krakowa o 50 grz. i o karę (ZK 6 s. 156); Domarad z K. z Dobkiem ze Sprowy o 36 grz. i karę; Jakub z C. i jego poręczyciel br. Janusz z C. zobowiązują się zwrócić Dziwiszowi z Marzęcina 200 grz. i dodatkowo 25 grz. pod rygorem wzrostu długu do 300 grz. O sumy te mogą być pozywani i będą musieli się stawić w każdym przypadku, z wyjątkiem wyprawy wojennej (ZK 6 s. 174, 203); Zaklika z Birkowa, podobnie i Jan z Koszyc [pow. pilzn.], zobowiązują się zwrócić, każdy po 233 grz. i 8 sk. poręki za Jakuba z C. Janowi z Pleszowa, pod gwarancją wwiązania do Birkowa i Koszyc; Jakub z C. winien Hermanowi Zelge mieszcz. krak. 130 grz. w półgr, których zwrot poręczają Mik. Słąka z Rudki [pow. pilzn.] i Klemens Wątróbka ze Strzelec (ZK 6 s. 215, 220); Mik. Wierzynek ze Śledziejowic zeznaje swe zobowiązania wobec Jana z Pleszowa na sumę 300 grz. jako wadium za porękę za Jakuba z C. (ZK 6 s. 268); 1417 Paszek Trestka w sprawie z Przecławem Kobyleńskim ma stawić Strugałę; Filip i Gaweł z Chrobrza pozywają Andrzeja Czuryłę o 200 grz. poręki za Jakuba z K. i o tyleż kary (ZB 1a s. 99, 120); Jakub z K. pozywa przed sąd nadworny Mał. Nolewaserynę (Nollewasserin) o 24 grz. długu i o karę (ZK 6 s. 308, 315); Wichna ż. Jakuba niegdyś dz. z K. sprzedaje za 300 grz. swemu br. Janowi z Czyżowa wieś Popkowice [pow. urzędowski] (ZL 10 k. 174v)5W źródle: Wichna żona „Jacobi olim heredis de Cobylani” (olim nadpisane nad „heredis”). Wbrew S. Kurasiowi (SHGL s. 188) i A. Gąsiorowskiemu (Koligacje panów z Ostroroga w XV wieku, Studia i materiały do dziejów Wielkopolski i Pomorza, 13, 1980, z. 2 (26) s. 87-90), nie można Wichny nazwać na podstawie tej zapiski wd. po Jakubie z K., który występuje w źródłach wielokrotnie po 1417 r; Jakub z K. [i Baranowa] star. lub. z Piotrem z Jastkowa [pow. lub.] (ZL 10 k 198)6Wg Bon. 10 s. 236 przodkiem Baranowskich h. Grzymała był Piotr Cztan z Baranowa i Strzelec występujący w l. 1362-91. Z 1376 r. pochodzi informacja o jego ucieczce wraz z żoną i nowonarodzonym synem z Baranowa przez Wisłę przed Litwinami (Janko z Czarnkowa, MPH 2 s. 675; DHn. 10 s. 51). Pomimo tej informacji twierdzenie Bonieckiego nie wydaje się całkowicie pewne. W 1393 r. jako dz. Baranowa wystąpił Mik. Cztan (Proch. 12) - z pewnością identyczny (ze względu na przydomek po ojcu) z Mik. Cztanem ze Strzelec br. Piotra Cztana. Następne wiadomości o dziedzicach Baranowa pochodzą dopiero z 1412 i 1417 r. i dotyczą Jakuba z Baranowa dworzanina królowej Anny 1412 i star. lub. 1417-8 (Elementa ad fontium editiones 2, Romae 1960, s. 4 nr 3; ZL 10 k. 201v, 202v, 219, 260v). Jako star. lub. Jakub jest wspomn. także z samym imieniem 1417 (ZL 10 k. 183) oraz jako dz. K. 1417 (ZL 10 k. 198); urząd ten dzierżył jeszcze 5 IX 1418 (ZL 10 k. 260v). Rysują się dwie możliwe identyfikacje: a) Jakub star. lub. był identyczny z Jakubem z Baranowa h. Grzymała, wspomn. bez urzędu 9 I 1419 (ZDM 5, 1303), star. dobrzyńskim 1425 (Pol. 2, 374- tu herb, 381-2: następca 1429 r.; por. Wp. 8, 1034), star. łęcz. 1432-40 (już 1430?; UŁS A 409; AG, Sieradz Ziemska 7 k. 97v, Łęczyca Grodzka 10 k. 124, 227, 374v, 382, 398; 11 k. 338v; 4 k. 513; Pani Doc. Alicji Szymczakowej dziękuję za udostępnienie powyższych sygnatur z AG; Dwa fragmenty ksiąg kancelaryjnych królewskich z I-szej polowy XV wieku, wyd. T. Wierzbowski, W. 1907 s. 26), podstolim sand. 1434-40 (UM 892 i s. 320 - tu pochopnie rozdzielony na dwie osoby; CE 2, 248 - tu herb, 255; MS 2 suppl. 47; Weise → p. 7 s. 212), zm. a. 30 XII 1441 (MS 2 suppl. 59), może 1440 (UŁS A 409-10; UM 1312 i s. 320, 339, gdzie jednak nie dokonano jednoznacznej identyfikacji) - w tym przypadku jego wystąpienie jako dz. K. w 1417 można by tłumaczyć nawiązaniem do tradycji K. jako gniazda całej rodziny (na podobnej zasadzie w → 1394 r. Kobyleńskim określono Mik. Cztana ze Strzelec) oraz rozważyć możliwość jego identyfikacji z Jakubem Cztanem burgr. krak. 1432 (SP 2, 2434; Fed. s. 129) s. Mik. Cztana ze Strzelec; b) Jakub star. lub. był identyczny z Jakubem z K., który przejściowo 1412-8 pisał się z Baranowa, zaś różny od Jakuba z Baranowa star. dobrzyńskiego, łęcz. i podstolego sand. do 1440 (ten ostatni byłby potomkiem Piotra Cztana lub Mik. Cztana) - za tą możliwością mogłyby przemawiać następujące przesłanki: b-1) dla syna Piotra lub Mik. Cztanów, po podziale z 1377 r., K. raczej nie mogły odgrywać roli gniazda rodzinnego; b-2) w Lubelskiem aktywny był Jakub z K. (1385-1444), a nie Baranowski; b-3) co najmniej od 1407 r. (→ p. 6) Jakub z K. był blisko związany z dworem królowej Anny (zm. 1416); b-4) w 1412 r. dworzanin Jakub z Baranowa z polecenia królowej uczestniczył w zjeździe z Zygmuntem Luksemburskim (Lubowla i Koszyce 12-28 III lub Buda 24 V-24 VI t. r. - GItin. s. 59), wiadomo zaś, że w odbytym z tej okazji słynnym turnieju w Budzie uczestniczył Jakub z K. (→ p. 6). Wg drugiej hipotezy (b) Jakub z K. mógłby więc posiadać przejściowo Baranów z racji zastawu, dzierżawy lub np. opieki (w 1417 zm. Mik. Cztan); właśnie w 1417 r. Jakub został określony jako były dz. K. Warto też zasygnalizować [przejściowe?] uprawnienia Jakuba z K., już kaszt. biec., do Baranowa w 1444 r. (→ p. 3 i przyp. 18). Niewątpliwie natomiast Jakub z K. (1385-1444) nie mógł być identyczny z Jakubem z Baranowa zm. 1440/41. Być może problem powyższy jest nierozwiązywalny, bowiem potomstwo Jakuba z K. w źródłach sąd. woj. krak. występuje incydentalnie, zaś księgi sąd. sand. (w których należałoby szukać rozwiązania) zostały zniszczone w 1944 r; → Birków p. 3; stren. Jakub z K. wraz z cc. Katarzyną i Beatą pozywają o długi Annę i Jadwigę z Charlęża [pow. lub.] (ZL 10 k. 148, na tejże k. Beata jako dz. Bystrzycy w pow. lub.; por. SHGL s. 43 i → 1449, 1451); 1418 Przecław z K. i Łęk zobowiązuje się wykupić za 60 grz. od Heleny z Sowoklęsk zastaw w Sulistrowej pod gwarancją wwiązania jej do tejże wsi; Helena unieważnia wszelkie posiadane dok. w tej sprawie (ZB 1a s. 157); 1418-9 → Dukla p. 4 i 6; 1419 Przecław z K. przeciwko wszystkim dzieciom Kaspara Krugela [mieszcz.] z Krakowa o 200 grz. i o wpis do księgi (ZK 6 s. 583); Andrzej Rożen z Rożnowa przeciwko Jakubowi z K. o 100 grz. poręki i o karę (ZK 6 s. 507, 582)7Zapiski z 3 II i 1 X 1419 r. (w Krakowie). Mógł to być Jakub z Baranowa [i K.?], Jakub z K. s. Jakusza Cztana, Jakub z K. s. Przecława lub Jakub z K. s. Janusza. Jakub z Baranowa 7 I 1419 poświadczony został w Sandomierzu (ZDM 5, 1303), a 30IX 1419 w Krakowie pozywał Warcisława z Bedlna [pow. opocz.] o 400 grz. i Prokopa z Pełcznicy o 300 grz. (ZK 6 s. 577). Po 1418 r. nie jest możliwe precyzyjne wskazanie, którego z Jakubów dotyczy dana informacja. W 1418 r. wspomn. dok. [br.] Janusza z K. i Jakuba z K., dziedziców → Dukli, wystawiony na rzecz tamtejszego wójta (ZB 1a s. 171); → p. 6.

1420 Rafał z Kąśnej płaci na rzecz sądu i Jakuba z K. karę za niedopuszczenie do wwiązania [do swej wsi]; tenże Rafał Rożen z Rożnowa zobowiązuje się odprowadzać na ręce Floriana z Knyszyna 10 grz. czynszu z ról kmiec. osiadłych, w zamian za 100 grz. w półgr należnych Jakubowi z C. (ZK 7 s. 3, 27); Bartosz z Dębna i Filip z Chrobrza, jako poręczyciele za tegoż Rafała, zobowiązują się spłacić kolejno 55 i 50 grz. długu Jakubowi z C. na ręce Floriana z Knyszyna (ZK 7 s. 33)8Dotyczące Jakuba z K. zapiski z 1420 r. pochodzą ze stycznia i lutego t.r. (ZK 7 s. 3, 27, 33). 19 X i 5 XI 1420 Jakub z K. został odnotowany w Łucku w otoczeniu Witolda wielkiego ks. litewskiego wśród innych panów polskich (ZDM 5, 1324; Vitoldiana → p. 7, 185); 1421 Jakub z C. nie stawił się przeciwko Katarzynie z Chełmu o 11 grz. długu (ZK 7 s. 166)9Zapiska z 14 IV 1421. 31 III 1421 Jakub z Baranowa [h. Grzymała] ręczył w Krakowie Piotrowi z Kurowa za Jana z Krzelowa (ZK 7 s. 155); por. przyp. 6; Wincenty z C. [zapewne wójt w → Dukli w 1419 r., klient Kobyleńskich] asesor na rokach biec. (ZB 1a s. 234, por. s. 181); 1423 Mik. Słąka z Rudki [pow. pilzn.] pozyskuje na Michale Kowalcu ze Zwoli [= Wolica, par. Wieliczka] 100 grz. poręki za Jakuba z C., które ma otrzymać w ciągu 2 tygodni pod rygorem wwiązania do 10 grz. czynszu z ról kmiec. (ZK 7 s. 280); 1424 Jan z Pleszowa oświadcza, że spłacił Janowi z Kosocic cały dług z racji poręki za Jakuba z K. (ZK 7 s. 308); Jakub z K. oświadcza, że został spłacony przez Rafała z Rożnowa z 100 grz. i z kar, czyli z sum, które gwarantował w jego imieniu Piotrowi Niedźwiedzkiemu jako porękę za żonę Piotra Fiennę [Femkę siostrę Rafała] (ZK 7 s. 417); Symcha (Szymon) Żyd z Łucka pozyskuje sądownie na Janie Pleszowskim z Kowala [par. Zębocin] 23 grz., które Jakub Kobyleński poręczał za Pleszowskiego Szmulowi s. Osmana Żyda krak. (GK 2 s. 265)10Zapiska z 10 III 1424. Z kolei 17 III 1424 w Krakowie Jakub z Baranowa, wraz z Klemensem Wątróbką ze Strzelec, ręczył Mikołajowi z Wiśnicza za Andrzeja z Grabowej (ZK 7 s. 355); Władysław Jag. zapisuje Domaradowi z K. kaszt. biec. łącznie 800 grz. (100 i 700) na zamku w Zawichoście [pow. sand.] z wsiami (Proch. 50-1); 1424-5 Domarad z K. [bez tytułu - może już s. Domarada z K. kaszt. biec.?] nie stawił się na terminy przeciwko wd. Kat. Hanusborkowej i jej ss. Janowi i Stanisławowi o dług 6 grz. i tyleż kary (ZK 8 s. 39, 52); 1425 Mik. Wierzynek ze Śledziejowic zobowiązuje się spłacić Hermanowi Zelge mieszcz. krak. 22 grz. szer. gr z racji poręki długu za Jakuba z C. (ZK 8 s. 68)11Zapiska z 15 V 1425. Ponadto w 1425 r. Jakub z K. jest poświadczony: 18 VI w Lublinie (ZDM 5, 1357, obok Mik. Cebulki z Czechowa sekretarza Witolda); 17 XII w Grodnie i 31 XII w Trokach (już jako marszałek nadworny Witolda: Weise → p. 7, 164; Vitoldiana → p. 7, 187); na Litwie jest poświadczony też w 1426 r. (Daniłowicz → p. 7, t. 1, 1427: marszałek nadworny litewski). Jakub z Baranowa w 1425 r.: 11 V stawał w Krakowie przeciwko Helenie wd. po Adamie zw. Szewiga dz. Dąbrowy z racji poręki za Marcina z Kawca (ZK 146 s. 10); 2 VII poświadczony został u boku króla w Buku [woj. pozn.] (Wp. 8, 1034); 15 XI w Brześciu Litewskim otrzymał od władcy stwo dobrzyńskie (Pol. 2, 374). Król z Brześcia udał się na Litwę (w Grodnie był 8-17 XII 1425 - GItin. s. 82). Też → p. 6, 1438 r; Przecław z C. sprzedaje Janowi Grzymale z Pieczeniegów wójtostwo w → Dukli (GB 2 s. 173); 1426 Władysław Jag. zapisuje Domaradowi z K. [kaszt. biec.] łącznie 300 grz (100 i 200 grz.) na Zawichoście (Proch. 61- 2); stren. Przecałw z K. w sporze z rajcami, podwójcim, ławnikami i pospólstwem m. → Dukli (GB 4 s. 19); 1426, przed 1427 lub 1427 → p. 6.

1427-1456 Małgorzata z Rogowa [pow. wiśl.] i K. h. Działosza, c. Hińczy z Rogowa podskarbiego koronnego i kaszt. roz., siostra Jana Hińczy z Rogowa kaszt. sand., wd. po Przecławie z K. → Tab. (GB 2 s. 222; OK 6 s. 237: tu błędnie jako Magdalena, 259, 272, 651; ZK 14 s. 231-2; SP 2, 3571; DLb. 3 s. 156 - tu szczegóły genealogiczne); 1427-8 taż Małgorzata i Jakub z K. procesują się z Krystynem i Pawłem Myszkami, oraz z Mik. Gręboszowskim (GB 2 s. 222, 224, 227); 1427 Jan s. Hanusborka mieszcz. krak. pozyskuje sądownie 22 grz. długu na Rafale z Kąśnej, gdyż jego pełnomocnik procesowy Groczo! z C. wniósł, nie mając do tego uprawnień, o przełożenie terminu, twierdząc że Rafał jest nieobecny w Krakowie (ex eo, quia per nunccium suum alias procuratorem cum procuratorio stantem sc. Groczonem de Cobilani terminum disponebat ipsum asserens de Cracouia hic non esse non habens de iure: ZK 8 s. 244-5; por. SP 2, 2203); 1428 sąd wyznacza woźnego dla stwierdzenia śmiertelnej choroby pani [Małgorzaty] z K., która w takim przypadku powinna powierzyć prowadzenie swej sprawy pełnomocnikowi obow. stawić się przed ww. woźnym (GB 2 s. 227); Władysław Jag. potwierdza Domaradowi z K. kaszt. biec. i marszałkowi Królestwa! dotychczasowe zapisy z l. → 1424 i → 1426, łącznie 1100 grz., na zamku i m. Zawichoście z wójtostwem i przewozem [przez Wisłę] oraz z wsiami Sobótka i Janiszów [pow. sand.] (Proch. 65; ZDM 7, 2018); Tomek z Knyszyna poświadcza, że Prandota z Gór spłacił mu 30 z 60 grz. poręki za Jakuba z C. (ZK 146 s. 126)12Zapiska z 14 V 1428. Jakub z K. nie musiał być wówczas obecny w Krakowie → p. 6 i → przyp. 25; → p. 6; 1429 Władysław Jag. wynagradzając zasługi Domarada z C. kaszt. biec. zapisuje mu 100 grz. na zamku Zawichoście i wsiach Sobótka i Janiszów w pow. sand. (Proch. 67 - niedokładny reg.; AG perg 4846); Katarzyna wd. po Andrzeju z Rawałowic i Mikołaj z Wielogłów godzą się na pośrednictwo w ich sporze Jakuba z C. lub Mik Słąki pod karą XV (ZK 9 s. 103)13Zapiska z 30 VIII 1429. Jakub z K. poświadczony jest 29 VIII 1429 w Wilnie jako jeden z czterech marszałków nadwornych Witolda, zaś 28 XII 1429 i 2 I 1430 świadkował w Grodnie z tymże tytułem na dokumentach Witolda, obok m.in. Gniewosza z Dalewic, Mik. Słąki z Ławszowa i Mik. Małdrzyka (Vitoldiana → p. 7, 113, 188-9; CE 3 s. 504, dod. 5; por. Daniłowicz → p. 7, 1491); → p. 6.

1434 Władysław [Jag.] zapisuje Domaradowi z C. kaszt. wojn. 150 grz. na wsi Truskawiec w pow. drohobyckim na Rusi [Czerwonej] (ZDM 7, 2164); 1435 → p. 6; Władysław [Warn.] postanowiwszy za radą dostojników i opiekadlników uregulować zobowiązania swego zm. ojca Władysława [Jag.] wobec rycerstwa, zapisuje 110 grz. Jakubowi z K. na wsi król. Wilkołaz w pow. lub. (BCzart. perg. 402; CE 2, 235; Mp. 4, 1315; RI s. 247); [Waw.] Zaręba z Kalinowej [woj. kal.] wwda sier. zobowiązuje się wobec Anny ż. Klausa Kiezingera mieszcz. krak. i jej br. Jana Winka, że dostarczy poręczycieli za dzieci pana Domarada z K. kaszt. wojn., ci zaś poręczą, iż najstarszy syn Domarada w pierwszym roku po osiągnięciu lat sprawnych stawi się w sądzie ławniczym lub w sądzie ziemskim w Krakowie i zezna rezygnację z całego spadku po matce Jadwidze, który jej przypadł po śmierci pani Konstancji zw. Warszowską, w przypadku zaś śmierci najstarszego syna Domarada Zaręba zobowiązuje się stawić w ten sam sposób jego drugiego syna albo starszą córkę zrodzoną jako pierwsza z ww. Jadwigą [siostrą Anny i Jana, c. Winka mieszcz. krak.], jeśli zaś nikt z potomstwa Domarada nie stawi się w jednym z dwu sądów, wówczas poręczyciele doprowadzą do wwiązania Anny i Jana Winka do cz. dóbr po Domaradzie odziedziczonej przez jego dzieci (APKr. Consularia Crac. 428 s. 338; następna cz. zapiski dotyczy poręki za Nawojkę ż. Zaręby, c. Michała Długiego mieszcz. krak., → 1461, → 1462); Władysław [Warn.] zapisuje Domaradowi z K. kaszt. lub. na zamku i m. Zawichoście oraz wsi Sobótka 110 grz., na które Domarad posiada kwity od zm. króla Władysława [Jag.] (Proch. 98; ZDM 5, 1410).

1437-53 Anna ż. Janusza z K. łowczego krak., od 1441 wd., dzieci → Tab. (Kamiński → p. 7 s. 430; ZK 187 s. 170-2; 146 s. 747 - składka z ok. 1449/51 przestawiona pod 1485 r.; 147 s. 116, 226, 275; SP 2, 2909 3448; AGZ 11, 3109; → Dukla; ZB 1 s. 69); 1437 ur. Stanisław z Trzewlina rezygnuje na rzecz Anny z C. [ż. Janusza z K.] z dóbr → Dukla z wsiami (Kamiński → p. 7 s. 430; ZK 187 s. 170-2); 1438 Janusz z C. łowczy krak. i p.o. star. kamienieckiego (protunc capitaneus)14Na pełnienie w zastępstwie obowiązków star. kamienieckiego przez Janusza z K. wskazuje użyta tytulatura oraz fakt, iż w l. 1436-7 i 1439 jako star. poświadczony jest Dziersław z Włostowic (Fed. s. 209; CE 2, 255) zapisuje posag ż. Annie na dobrach wójtostwa w → Dukli (GB 2 s. 350-1); Władysław [Warn.] zapisuje Domaradowi s. [zm.] Domarada kaszt. lub.15Dok. z 17 XII 1438. Ostatnia wzmianka o Domaradzie kaszt. lub. jako żyjącym pochodzi z 1438 r. (bez daty dziennej: AKH 3 s. 74), jednak już z 16 II 1439 znany jest jego następca na urzędzie. Domarad musiał więc umrzeć w 1438 r 120 grz. na zamku Zawichoście z wsiami, w zamian za dwie szuby i za jeden kożuch zwany torłopem oraz za jego zasługi w ostatniej wyprawie wojennej (Proch. 104; por. K. Turska, Ubiór dworski w Polsce w dobie pierwszych Jagiellonów, Wr. 1987, s. 136); → p. 6; Mikołaj [Uchacz] z Woli Adama przeciwko Jakuszowi z Dukli alias z K. [s. Janusza z K.] o granice pomiędzy Iwlą a Hyrową i przedmieściem m. Dukli [Starej] (ZK 146 s. 367).

1438-76, niepełnoletni już 1424?, bez imienia 1435, Domarad, Domaradek z K., od 1461 z Miechocina [pow. sand.], h. Grzymała, dz. Miechocina, Kajmowa, Radowąża, Czernikowa [pow. sand.], tenut. zawich. 1438-42, zm. po 1476, s. Domarada z K. kaszt. lub. [→ Tab.] (Proch. 104, 124; Al. 1 s. 128; SP 2, 3716; AGZ 11, 1286, 1322; Mp. 4, 1429; DLb. 1 s. 317; 2 s. 258-60; ZK 151 s. 121; 152 s. 70; ZCz. 4 s. 220; GK 19 s. 550; Teut. 3 s. 223, 226, 246, 288, 335, 350, 364, 381; Bon. 4 s. 368-9; APKr., Archiwum Dzikowskie Tarnowskich 122: Domarad i jego młodszy br. Jakub dz. Miechocina dzielą dobra w 1476 r.)16Nie udało się podbudować źródłowo danych Bon. 10 s. 238 jakoby był identyczny z Domaradem z Podola i Lipowej [pow. sand.] h. Grzymała (hipoteza na podstawie DLb. 1 s. 380; 2 s. 498-9). Dziedzice tych wsi raczej tworzyli odrębną od Kobyleńskich rodzinę: z l. 1404-11 znany jest Domarad z Podola (AKP 8/1, 327; ZDM 1, 291; 5, 1210), zmarły przed 1428 (ZDK 2, 288) - a więc różny od Domarada z K. kaszt. lub; 1438-86 Jakusz, Jakub z K. i → Dukli, Dukielski, Kobyleński h. Grzymała, s. Janusza z K. łowczego krak. i Anny → Tab. (ZK 146 s. 367, 747; 147 s. 1, 19, 226, 275; SP 2, 2909, 3448, 4229; ZB 1 s. 234; IB 2141, 2169, 2275, 2361, 2395).

1440 Jakub z C. kaszt. brzeziński [zapewne błędnie zamiast biecki - UM 13] i star. łukowski, realizując wolę zm. króla Władysława [Jag.], nadaje pr. dziedz. Hendrzychowi z Wierzejek [pow. łukowski] dąbrowę należącą do król. wsi Trzebieszów [pow. łukowski] (ZDM 8, 2260); Piotr z Boisk [ziemia san.] chorąży san. ręczy Piotrowi ze Szczekocin pkancl. kor. za Piotra Czeszyka, pod warunkiem, że kiedy pkanclerzy zwróci Domaradowi s. zm. kasztelana lub. z Ch. sumy zapisane jemu [i jego ojcu kaszt. lub.] przez króla na zamku Zawichost i wsi Sobótka, wtedy [pkanclerzy] zawiadomi Czeszyka listem przesłanym w ciągu 2 tygodni przez posłańca o czasie i miejscu, do którego Czeszyk ma się udać, gdzie tenże Domaradek ma przyjąć ww. sumy. Piotr z Boisk zapłaci wadium 400 grz., jeśli Czeszyk zawiadomiony nie stawi się w oznaczonym czasie i miejscu, żeby przejąć z rąk pkanclerzego Piotra dok. posagowy (AGZ 11, 1286-7, 1322, por. też nr 1960); → p. 6.

1440-71, zm. 28 VIII 1471, pochowany w kościele dominikanów w Krakowie [nagrobek obecnie zag.] Jan Kobyleński z K. h. Grzymała, s. Przecława z K. i Małgorzaty z Rogowa, mąż Agnieszki z Bnina [c. Piotra Bnińskiego kaszt. lędzkiego] h. Łodzia wspomn. 1473, dworzanin król. 1440-48, stolnik krak. 1454-71, star. brzeski-kujawski 1454, wojski krak. 1461?, tenut. dębowiecki 1442-56, posesor zastawny i tenut. dóbr król. w ziemi san.: Sanoczka 1446-71, Gruszówki oraz Stróż Wielkich i Małych 1445-71, Rogów 1465-71, Miejsca 1468-71, Lubatówki po 1460-71, w ziemi przem.: Krzeszowa 1471, w ziemi krak.: Załęża i Markuszki 1468-71 [także Gorzyc i Łężyn], Moszczenicy 1470, Jadownik i Marszkienic przed 1456-71, Słomnik 1471, Tuszowa w ziemi sand. przed 1456-71, najpóźniej od 1461 samodzielny dz. klucza K. z wsiami: Makowiska, Leszczyny, Draganowa i Głośce → Tab. (UM 427, 500 i s. 339; Fed. s. 87 i przyp. 1; Lubomirski → p. 7 s. 557-9: stolnik krak. już 14 VII 1454!; Pomniki Krakowa M. i S. Cerchów, wyd. F. Kopera, 1, Kr. 1904, s. 95; KatZab. NS 1 s. 58-9; AGZ 2, 74; 11, asesor sąd. s. 207, 236, 245-6, 298, 372, 447 i nr 1875, 1887, 1960: br. Jakuba z K., 2017-9, 2033, 2097, 2119-20, 2238-40, 2264-5, 2277, 2285-6, 2293, 2297, 2305-6, 2345, 2351, 2359, 2379, 2381-2, 2384, 2386-7: brat Jakuba, 2419, 2432-5, 2439-42, 2455-6, 2458-61, 2464, 2493, 2536, 2539, 2542, 2616, 2622, 2626, 2630, 2643, 2652, 2671, 2676, 2680, 2781, 2794-5, 2804-5, 2836, 2898, 2908, 2910, 2923, 2939, 2944, 2960-1, 2965-6, 2978, 2981, 2985, 2990, 2994, 2996, 3001, 3003, 3006, 3008-9, 3126, 3144, 3149, 3155, 3158, 3197, 3410, 3712; 16 s. 34, 51 i nr 11, 14-5, 18, 24-6, 89, 108: Jan z K. podstoli krak., tenut. Sanoczka i Gruszówki 1464, 116, 156, 163, 174-7, 179, 230, 233, 260, 311-3, 321, 338, 341-4, 349, 381, 500, 813-6, 820-2, 826-8, 837-8, 840, 844, 849-50; MS 1, 670; ZDM 8, 2393; Mp. 5 C 7; MK 30 k. 260v-61; AKapKrak. perg. 426; OK s. 259, 272, 651; IB 1325, 1737, 1785; ZB 1 s. 213; ZCz. 4 s. 219-20, 346, 407, 426, 458; AP w Poznaniu, Poznań Grodzka 9 k. 1; ZK 16 s. 325, 358, 613; 17 s. 318; 18 s. 54; 147 s. 208, 364; 152 s. 120, 141, 154-6, 165, 183, 286; BJ rps 5348 II s. 131; DH 4 s. 627; 5 s. 246; DLb. 1 s. 484; 3 s. 156; F. Kiryk, Kobylański Jan, PSB 13, 1967, s. 162-3).

1441-78 Małgorzata z Rzeszowa h. Półkozic, najpewniej siostra Jana Rzeszowskiego bpa krak., [2-ga] ż. Jakuba z K. kaszt. biec., tenutariuszka [po mężu → 1435] Wilkołazu w pow. lub. 1452-78 (ZK 147 s. 30; AGZ 13, 2335, 2623; ZL 4 k. 88: Małgorzata z Wilkołazu kasztelanowa biec. 1452; Archiwum Diecezjalne w Lublinie, Acta consistorii Lublinensis [Officialia], sygn. A-2, k. 208v-9: 1460 r., Małgorzata wd. Kobyleńska tenut. w Wilkołazie; ZL 9 k. 234v-5 i Ep. 3 k. 133: Małgorzata z Rzeszowa kasztelanowa biec., spadkobierczyni i tenut. z Wilkołazu 1478; SHGL s. 260 - tu błędna sygnatura OL IV 88, zamiast ZL 4; J. Kurtyka, Najstarsze osadnictwo okolic Rzeszowa. Początki osady i miasta, w: Dzieje Rzeszowa, 1, Aneks 1, w druku; tenże w: PSB 34, 1992, s. 70; UM 13).

1441-90 Mikołaj z K. i → Dukli s. Janusza z K. łowczego krak. i Anny → Tab., komornik dworu król. 1442, podrzędczy sądec. 1477 (ZK 146 s. 747; 147 s. 19, 226, 275; SP 2, 3448; ZDM 8, 2372, APKr. Consularia Crac. 429 s. 674; GK 20 s. 519; 23 s. 265; Fed. s. 153).

1441-51 Piotr z K. i → Dukli s. Janusza z K. łowczego krak. i Anny → Tab. (SP 2, 2909, 3448; ZK 146 s. 747; 147 s. 19, 226, 275).

1441-88, zm. 1488 Jan Kobyleński, Dukielski z K. i → Dukli h. Grzymała, s. Janusza z K. łowczego krak. i Anny → Tab. (SP 2, 2909, 4229; → Dukla p. 3; IB 2169; ZK 146 s. 747; 147 s. 19, 226; ZB 2 s. 194; ZCz. 4 s. 502); 1441-4 Sylwester pleb. ze Żmigrodu Starego procesuje się z Małgorzatą wd. po Przecławie Kobyleńskim z K. i jej ss. Janem i Jakubem [ten wymieniony w 1444 r.] o dzies. z Łęk [dziś Łęki Dukielskiej] i Leszczyn, i o zagarnięcie przez ich poddanego Jana arendarza z Łęk dziesięcin z ról szlach. w Żmigrodzie (OK 6 s. 237, 259, 272, 305, 651); 1441 → Dukla Stara, Hyrowa i Iwla; Katarzyna ż. Zakliki z Międzygórza [pow. sand.] procesuje się z Mikołajem z K., Jakubem, Janem i Piotrem [ss. Janusza] (ZK 147 s. 19; → 1449!, 1451!).

1442 (już 1438?) - zm. 20 V 1454 [bezpotomnie] Jakub Kobyleński z K. h. Grzymała, s. Przecława z K. i Małgorzaty z Rogowa → Tab., dworzanin królowej Zofii 1444, dworzanin król. 1448-50, krajczy nadworny 1450, kaszt. gnieźn. 1453-4, star. brzeski-kujawski 1453-4, sławny rycerz (AGZ 2, 74; 11, 1500, 1960, 2387; MI 2, 96-7, 130, 144, 174, 199, 201; SP 2, 3571; BCzart. perg. 515; OK 6 s. 651; CE 1/2, 96; ZDM 3, 802, 818; 8, 2498; B . Wyrozumska, Dokumenty miasta Radomia z l. 1444 do 1611, Biuletyn Kwartalny Radomskiego Towarzystwa Naukowego, 21, 1984, z. 4, s. 22, nr 1; UM 13, 1327 i s. 339 - błędna identyfikacja z Jakubem kaszt. biec. za PSB; UW 2, 48; Lubomirski → p. 7 s. 557-61; A. Kamiński, Kobylański Jakub, PSB 13, 1967, s. 161-2: błędna identyfikacja z Jakubem marszałkiem nadwornym litewskim i kasztelanem biec.17Kamiński (PSB 13 s. 161-2) utożsamia go z Jakubem z K. marszałkiem nadwornym litewskim 1425-30 i kaszt. biec. 1440-4 (za nim UM 13 i s. 339). Jednak przeciwko tej identyfikacji przemawia szereg przesłanek: a) stanowiliby jedną osobę o bardzo długiej przerwie w karierze (1444-53), z którą wiązać musiałaby się jego rezygnacja z kasztelanii biec. (wówczas ewenement), przy zachowaniu wpływów przy dworze (por. CE 1/2, 96); b) identyfikacja taka ignoruje osobę Jakuba z K. dworzanina król. 1448-50 mającego bardzo dobrą pozycję na dworze (CE jw.), analogicznie jak obdarzony dość wyjątkowymi względami króla Jakub z K. kaszt. gnieźn. (przed 1454 i 1454 → p. 6); c) początkowo przyszły kaszt. gnieźn. występuje (od 1442 - AGZ 11, 1500) wraz z matką i [zapewne starszym!] br. Janem (1441-4, 1446-8; 1441 jeszcze niepełnoletni?) - jest nieprawdopodobne, by w takim kontekście był wspomniany zwycięski dowódca z 1428 i 1435 (→ p. 6), kaszt. biec. 1440-4; d) w 1435 r. Jakub z K., były marszałek litewski i wódz spod Wiłkomierza, otrzymał [kolejny] zapis na tenucie Wilkołaz, którą w l. 1452-78 samodzielnie dzierżyła jego [2-ga] ż. Małgorzata z Rzeszowa (1441-78), określana jako kasztelanowa biec. w 1452 i 1478, a jako wdowa Kobyleńska w 1460 r. - z powyższego zdaje się wynikać, że jej mąż zm. przed 1452 (skoro wówczas już samodzielnie dzierżyła Wilkołaz) jako kaszt. biec. (a więc w 1444 r. - por. UM 13-4) - nie mógł więc być identyczny z Jakubem z K. kaszt. gnieźn. zm. 1454 (nielogiczne byłoby też występowanie wd. po kaszt. gnieźn. jako kasztelanowej biec., a więc z tytułem hierarchicznie niższej godności męża); e) Jakub kaszt. gnieźn. był niewątpliwym dz. K. i zm. bezpotomnie w 1454 r. - nie mogą się więc do niego odnosić zapiski o dzieciach stren. Jakuba niegdyś z K. [byłego marszałka i kaszt. biec], procesujących się w l. 1449-51 z [siostrą] Beatą z Bystrzycy; f) Jakub kaszt. gnieźn. miał na pewno br. Jana wspomn. od 1440, zaś Jakub marszałek litewski i kaszt. biec. nie miał brata o takim imieniu (Janusz łowczy krak. jest wspomn. jako „Janussius” i zm. ok. 1438). Też → przyp. 6).

1442 → p. 6; Władysław [Warn.] zezwala swemu dworzaninowi Janowi Kobyleńskiemu na wykupienie tenuty dębowieckiej [od spadkobierców Marcisza z Wrocimowic] i zapisuje mu na → Dębowcu 50, a następnie 100 grz. (MK 30 k. 260v); tenże król zapisuje Janowi Kuropatwie pkom. lub. 100 grz. na m. Parczowie [ziemia lub.], którą to sumę winien był Kuropatwie Jan Kobyleński [jako poręczyciel za króla?] (ZDM 8, 2393); tenże król zezwala pkancl. Piotrowi Wodzie ze Szczekocin na wykupienie zamku Zawichost i wsi Sobótka i Janiszów z rąk dzieci zm. Domarada z K. kaszt. lub., a konkretnie od jego s. Domarada (Mp. 4, 1429 = Proch. 124 = RI s. 241; → 1440); Mik. Kobyleński komornik dworu król. otrzymuje od Władysława [Warn.] szubę wart. 40 fl. (ZDM 8, 2372); Marcin wikariusz kościoła NMP [w Krakowie], w imieniu Jana z Zagórzan kan. kol. Ś. Idziego w Krakowie, pozywa Jakuba z C. przed sąd oficjała krak. (OK 6 s. 536); 1443 → Iwla p. 3; 1444 br. Jan, Jan i Jan [Rzeszowscy h. Półkozic] ze Staromieścia [ziemia przem., dziś cz. Rzeszowa] zastawiają za 800 grz. Jakubowi z C. kaszt. biec. i Wawrzyńcowi ze Zbigniewic [pow. sand.] swe wsie Trzebownisko, Łąka i Palikówka [ziemia przem., k. Rzeszowa], wraz z młynem na Wisłoku w Palikówce, połową pastwisk i wszystkimi lasami, z tym, że w ciągu roku pod wadium 800 grz. mają zastaw wykupić i dostarczyć pieniądze [dla Jakuba z K.] do Baranowa [pow. sand.] (AGZ 13, 2335); 1445 ciż Rzeszowscy, ręcząc za siostry, sprzedają pro temporibus za 1000 grz. Domaradowi z K. swe wsie Łąka, Trzebownisko i Palikówka wraz z pr. patr. kościoła [w Łące], z pastwiskami w lasach przynależnych do tych wsi oraz z łowiskami. Gdyby chcieli te wsie wykupić, wówczas Domarad przyjmie od nich 800 grz. i zrzeknie się 200 grz. Pieniądze mają być dostarczone do Baranowa; Domarad z C. i Łąki zobowiązuje się ustąpić Rzeszowskim dzierżone przez siebie ich ww. wsie, jeśli w ciągu 3 lat spłacą mu 800 grz. (AGZ 13, 2623-4)18Z zapisek z l. 1444-5 (AGZ 13, 2335, 2623-4) mogłoby wynikać, iż Jakub z K. kaszt. biec. zmarł jeszcze w 1444 r. (od 21 VIII 1444 występuje już jego następca na tym urzędzie - UM 13-4), zaś spadek po nim przejął Domarad z K. syn Domarada kaszt. lub. Wynika z nich też, że Jakub, a po nim Domarad, w l. 1444-5 mieli jakieś tytuły do posiadania (cz. ?) Baranowa (może z racji opieki nad dziećmi zm. 1440-1 Jakuba Baranowskiego podstolego sand. - UM 892; UŁS A 409-10).

1446-51 Jadwiga c. Janusza z K. łowczego krak. i Anny → Tab. (ZK 146 s. 747; 147 s. 116, 154, 226, 275; SP 2, 3448); 1446-51 Ofka c. Janusza z K. łowczego krak. i Anny → Tab. (ZK 146 s. 747: składka z ok. 1449/51 przestawiona pod 1485; 147 s. 116, 154, 226, 275; SP 2, 3448).

1446-7 Mikołaj z Dukli, Jan, Piotr, Jakub, Jadwiga i Ofka [dzieci Janusza z K.] oraz ich matka Anna, jako powodowie, procesują się z Janem i Jakubem z C. [ss. Przecława] i ich matką [Małgorzatą z Rogowa i] z C. (ZK 147 s. 116, 154 - zp.); 1446-7 Przedpełk Mościc z Koźmina [woj. kal.] pozywa Jana i Jakuba z C. [ss. Przecława] (ZK 147 s. 121, 156); 1447 wyrokiem asesorów sądu ziemskiego san. Jan Kobyleński [tenut. Sanoczka] zostaje skazany na zapłacenie kary król., odpowiedniej do jego szlachectwa, za nie stawienie się na termin z Mikołajem [Burzyńskim sędzią san., wyznaczony dla wysłuchania przysięgi w sprawie o jego długi (AGZ 11, 2381); 1448 → p. 6; z wyroku sądu wiecowego sprawa pomiędzy Mikołajem z Dukli a Janem, Jakubem i ich matką [Małgorzatą z Rogowa] z K. odesłana do sądu sejmowego (ad colloquium generale; ZK 147 s. 166, 199).

1449-51 Jadwiga z K. c. Jakuba z K. siostra Mikołaja z K. i Beaty z Bystrzycy → Tab. (ZK 147 s. 226, 275); 1449-51 Mikołaj s. Jakuba z K., br. Jadwigi i Beaty z Bystrzycy → Tab. (ZK 147 s. 226, 275); 1449-51 Beata [z Bystrzycy w pow. lub., c. Jakuba z K. i Wichny z Czyżowa] ż. Stan. Ostroroga kaszt. międzyrzeckiego [n. gnieźn.] procesuje się z Mikołajem i Jadwigą z K. dziećmi stren. Jakuba ongiś z C. (ZK 147 s. 226, 275; → 1417; SHGL s. 43; A. Gąsiorowski, Ostroróg Stanisław, PSB 24, 1979, s. 526; tenże, Koligacje panów z Ostroroga w XV w., Studia i Materiały do Dziejów Wielopolski i Pomorza 13, 1979, z. 26, s. 87-90)19Beata z Bystrzycy (→ 1417) wyszła za Stan. Ostroroga najpóźniej ok. 1436 r., z 1449 pochodzi wzmianka o oprawieniu jej w Poznaniu przez męża posagu i wiana; zapewne identyczna z Beatą z Ostroroga w l. 1490- 4 zakonnicą a potem ksienią klarysek gnieźn., rozporządzającą od 1494 r. częścią spadku po Czyżowskich, zmarłą 1494/5 (Gąsiorowski, Koligacje, s. 87-8); 1449 Machna wd. po Przecławie z K. procesuje się z ss. Janem i Jakubem [z K.] o 500 grz. i o to, że nie chcą jej dopuścić do 1/2 dóbr zastawnych po ich ojcu [a jej mężu], z których przysługują jej sumy pieniężne [z racji oprawy] (ZK 147 s. 238); Jan Ligęza z Bobrka kaszt. biec. zastawia za 150 grz. Domaradowi z K. wieś Niegłowice w pow. biec. (ZK 150 s. 349); Zaklika, Barbara i Jakub z Międzygórza mają termin przypozwany z Anną wd. po Januszu [łowczym krak.] i jej dziećmi Mikołajem, Janem, Jakubem, Piotrem, Jadwigą i Ofką z K. [i z Dukli] (ZK 147 s. 226; → 1441 i 1451); Machna wd. po Przecławie z K. z ss. Janem i Jakubem mają przedłożyć wiarygodny dok. przeciwko Mikołajowi z Dukli w sprawie o 500 grz. kar i o to, że zgodnie z pr. i zwyczajem ziemskim pobrał (levavit alias podnossyl) pieniądze [= czynsze] z 1/2 jego dóbr ojczystych pozostających w ich zastawie (ZK 146 s. 541).

1450 i 1451 → p. 6; 1451 Domarad z K. oświadcza, iż Jan [Ligęza] z Bobrka kaszt. biec. zwrócił mu 140 grz. monety posp. i 130 fl. węg. zgodnie ze starym wpisem do księgi (ZK 13 s. 410); Anna wd. po Januszu Kobyleńskim, dziedz. wójcina m. Dukli (BJ rps 5348 II s. 83); sprawę pomiędzy Jakubem, Zakliką i Barbarą z Międzygórza dziećmi Zakliki, a Anną wd. po Januszu z C. i jej dziećmi: Mikołajem, Jakubem, Piotrem i Ofką sąd wiecowy odsyła do sądu sejmowego z zaznaczeniem, że panowie prezydujący temu sądowi mają orzec, które skargi obu stron będą rozpatrywane (SP 2, 3448; → 1441, 1449); → p. 2; a. 1454, 1454 → p. 6; 1454 Jan z K. stolnik krak. i star. brzeski-kujawski kwitują szlachtę, mieszczan, młynarzy i kmieci ziemi brzeskiej z opłaty w winie, należnej mu jako star. brzeskiemu po zm. br. Jakubie; tenże Jan odstępuje stwo brzeskie Piotrowi z Oporowa [ziemia łęcz.] wwdzie łęcz. (Lubomirski → p. 7 s. 558-9); 1456 Jan z C. stolnik krak., na wypadek bezpotomnej śmierci wszystkie sumy zapisane jemu i jego zm. br. Jakubowi Kobyleńskiemu kaszt. gnieźn. przez Władysława [Warn.] i Kazimierza Jag. na wsiach → Jadowniki, Marszkienice [dziś Maszkienice] i Tuszów [pow. sand., dziś Tuszów Narodowy], a także Sanoczek z sołectwem, Gruszówka i Stróże Wielkie i Małe [ziemia san.], wraz z wszelkimi swymi ruchomościami i klejnotami zapisuje Janowi Długoszowi kustoszowi wiśl. [historykowi], Janowi Długoszowi, obu kan. krak. i ich trzem br. Janowi, Janowi i Januszowi ss. Jana Długosza z Niedzielska, pod warunkiem, że po jego bezpotomnej śmierci zabezpieczą wydatki i dochody na dożywocie dla [jego matki] pani Małgorzaty z Rogowa wd. po Przecławie z C., w wysokości odpowiedniej dla jej stanu (SP 2, 3571 - tu błędnie Ginschowka, zamiast Gruszówka; ZK 14 s. 231-2; Bobrzyński i Smolka, Długosz, 124); Kazimierz Jag. zezwala Marciszowi z Wrocimowic wykupić tenutę dębowiecką z m. → Dębowcem z rąk [Jana] Kobyleńskiego i zapisuje mu na niej 600 grz. (MK 30 k. 260v-1); Jakub z Dębna podczaszy krak. zastawia z pr. wykupu za 300 fl. na 5 lat swą wieś Suchczyn [dziś Sufczyn] Janowi z C., który do odbioru tej sumy upoważnia Jana Długosza (ZK 14 s. 232-4 zp.); Jan z Bobrka kaszt. biec. zobowiązuje się spłacić Janowi Kobyleńskiemu stolnikowi krak. 500 fl. poręki za Mik. Serafina miecznika i żupnika krak., ubezpieczając tę sumę wwiązaniem do Jurkowa w pow. wiśl. i do młyna i sadzawki zw. Grzybsko (ZK 372 s. 278); 1457 → p. 6; 1460 Jan z C. pozyskuje prawnie na pannie Małgorzacie i Elżbiecie ż. Piotra Bielczowskiego 500 fl. długu [ich zm. w 1458 r. brata] Jana [Ligęzy] kaszt. biec. i powierza prawo do jego ściągnięcia, wraz z ewentualnym wwiązaniem do dóbr ziemskich, Janowi Długoszowi kan. krak., którego pełnomocnictwo wygasa w przypadku zwrotu długu (ZK 15 s. 177); Jan Kobyleński wojski krak. [błędnie zamiast stolnik?] → Brzana p. 3; 1461 w procesie Domarada i Nawojki z C. dzieci zm. kaszt. lub. Domarada oraz ich szwagra Jana z Chrobrzan [pow. sand.], opiekuna dzieci zrodzonych z ich zm. siostrą Katarzyną, przeciw Nawojce wd. po wwdzie sier. Zarębie, wójcinie wielickiej, i jej s. Janowi Zarębie, pełnomocnik tych ostatnich zeznaje, że Jan Zaręba nie mógł się stawić w sądzie, gdyż musiał udać się w służbie króla na wojnę (Teut. 3 s. 214, 218, 222-3, 225-6; → 1462); 1462-3 Jan Kobyleński podstoli [był stolnikiem] krak. i Elżbieta z Giedczyc wd. po [Janie Ligęzie] kaszt. biec. przeciw pannie Małgorzacie z Bobrka o potrójne odbicie ciąży (ZK 16 s. 67, 78, 92, 102, 122, 129); 1462-3 tenże Jan przeciw Elżbiecie wd. po Piotrze Bielczowskim i dz. Chrzanowa i Bobrka [o długi jej br. Jana Ligęzy] (ZK 16 s.77, 81); taż Elżbieta uzyskuje przełożenie terminu, gdyż ma termin większej sprawy przed podwójcim w Będzinie z celnikiem Stanisławem o 500 grz. i o zastosowanie przemocy (ZK 16 s. 101, 113); 1462 w sprawie pomiędzy dziećmi zm. Domarada [z K.] kaszt. lub.: Domaradem z Miechocina [pow. sand.], Nawojką ż. Stan. Kota [w t.r. Nawojka wspomn. już jako zm.] oraz Janem Chrobrzeńskim, jako opiekunem swych i zm. ż. Katarzyny [z K.] dzieci, przeciwko ich ciotce (amitta germana) Nawojce Zarębinie wojewodzinie sier. o dobra macierzyste pozostałe po śmierci Michała Długiego mieszcz. krak. [ojca Nawojki Zarębiny], a zwłaszcza o wójtostwo w Wieliczce, sąd odrzuca pretensje dzieci zm. Domarada, gdyż po dojściu do pełnoletności miały się zrzec swych praw do tych dóbr (Teut. 3 s. 246, 257, 261, 262!, 266-7; → 1435 i 1461 r.!); → Chorkówka p. 3; Piotr Farurej tenut. z Ossownicy [dziś Osobnica] zastawia za 60 fl. Janowi Kobyleńskiemu 8 kmieci osiadłych w Osownicy płacących 8 fl. czynszu (ZB 1 s. 215); Katarzyna ze Żmigrodu ż. Pawła Gołuchowskiego zastawia za 100 grz. Janowi Kobyleńskiemu stolnikowi krak. Łysą Górę [par. Żmigród Stary] wraz z nawsiem którą wykupi od Miklasza z Lipnicy (ZB 1 s. 221); panna Małgorzata z Bobrka przedkłada dok. większej sprawy na terminie z Janem z C. o 250 fl. długu [jej br.] Jana z Bobrka i twierdzi, że dzierży dobra nie po ojcu, lecz po bracie [a zatem nie może dziedziczyć jego długów] (ZK 15 s. 228; 16 s. 21); taż Małgorzata przeciwko temuż Janowi, że nie stanął na termin wyznaczony na wiecu (ZK 16 s. 55); tenże Jan pozyskuje woźnego Sitkę dla ściągnięcia długów od Małgorzaty (ZK 16 s. 55; 17 s. 7); ur. Henryk z zamku Kamieniec [ziemia san.] sprzedaje za 700 grz. Janowi Kobyleńskiemu stolnikowi krak. swoje wsie Jasienicę i Wolę Jasienicką zw. Wolą Krześcimową oraz Wolę Stanisława Chrąsta alias Chrząstową Wolę [ziemia san.]. Z sumy tej Kobyleński płaci obecnie 410 fl. czyli 307 i 1/2 grz. i będzie dzierżył te wsie jako wyderkaf przez 5 lat, po upływie których Henryk będzie mógł je wykupić płacąc 410 fl., jeśli kurs florena będzie wówczas wynosił 3 wiard. lub wyżej, a jeśli będzie niższy, wówczas zapłaci 292 grz. Gdyby nie wykupił tych wsi, Kobyleński doda mu 392 grz. i obejmie je pr. dziedz. (AGZ 11, 3663; por. też AGZ 16, 89).

1464 Jan Kobyleński stolnik kor. [= krak.] skupuje cz. w → Głoścach (ZB 1 s. 262); w sprawie pomiędzy Janem Kobyleńskim z K. a Elżbietą z Chrzanowa wd. po Piotrze Bielczowskim o 250 fl. długu z racji poręki po zm. [jej br.] Janie Ligęzie z Bobrka kaszt. biec., w imieniu Elżbiety Szczepan Pogórski tenut. z Będzina spłaca Kobyleńskiemu 250 fl. długu i 250 fl. kar, zaś Elżbieta zapisuje Pogórskiemu 500 grz. na Chrzanowie z wsiami (ZK 17 s. 148, 163, por. s. 627a); po wcześniejszym trzykrotnym nie dopuszczeniu do wwiązania przez pannę Małgorzatę z Bobrka i odesłaniu sprawy do egzekucji starościńskiej, woźny Andrzej Grisz w asystencji pachołków starościńskich przeprowadza wwiązanie na rzecz Jana Kobyleńskiego stolnika krak. do jej dóbr Libiąże [Libiąż Wielki i Mały] (ZK 16 s. 146; 17 s. 158, 183; GK 17 s. 276); Bogusław z Przesięków i jego siostra Katarzyna przekazują Janowi Kobyleńskiemu kupione przez siebie sołectwa w Gorzycach i Łężynach (Teut. 3 s. 304); 1465 → Głośce; Jan z Wodzisławia z ż. Magdaleną spłacają Janowi Kobyleńskiemu stolnikowi krak., na ręce jego prokuratora Jana Długosza Młodszego kan. krak., 200 fl., za które miał w zastawie kamienicę zw. Abramowską przy rynku w Krakowie; tenże Kobyleński umarza zapis i kasuje dok. w tej sprawie (Bobrzyński i Smolka, Długosz, 248; ZK 17 s. 317; 152 s. 100); Piotr Farurej z Garbowa zwraca temuż Kobyleńskiemu 60 fl., a ten ustępuje z zastawionej mu cz. Ossownicy (ZK 152 s. 141); Jan Czarnocki z Czarnocina oświadcza, że Jan Kobyleński stolnik krak.. przekazując mu 160 grz., spłacił go z przypadającej na niego części sum na Rogach [ziemia san.], które z zapisu króla Czarnocki odziedziczył po ojcu, i że wraz z braćmi przekazał Kobyleńskiemu dok. król. dotyczące Rogów (ZK 17 s. 318; por. AGZ 16, 156); Klemens z Turzy na podstawie pozwu woźnego oddala oskarżenie Jakuba Kobyleńskiego [z Miechocina?, z → Dukli?] na terminie wyznaczonym dla przesłuchania i stawienia Mik. Strzeża sołtysa z Rzepiennika i domownika Klemensa (ZK 152 s. 120); 1467 → Głośce p. 2; 1468 Eleazar z Kąśnej, ręcząc za ż. Elżbietę, i Jakub z Pęchowa [pow. sand.], ręcząc za c. Annę zrodzoną ze zm. ż. Anny, sprzedają za 220 grz. Janowi z C. dzierżone po ojcu Elżbiety i [zm.] Anny dobra król. Miejsce z sołectwem [ziemia san.], zaś Jan Grzymała z Wolicy zakłada protest przeciwko tej transakcji; tenże Jan z K. stolnik krak. gwarantuje spłatę 120 grz. temuż Eleazarowi i 100 grz. Jakubowi z Pęchowa wwiązaniem do [dzierżonych w tenucie król.] wsi Załęże [par. własna] i Markuszka w dystr. woj. [pow. biec] (ZK 152 s. 154-5; → 1470); Jakub z Pęchowa zobowiązuje się stawić na najbliższym wiecu w Sandomierzu osiadłych w tej ziemi poręczycieli za swą nieletnią c. Annę, zrodzoną ze zm. ż. Anny, którzy zaręczą Janowi z C. stolnikowi krak., iż córka po dojściu do lat sprawnych potwierdzi sprzedaż dóbr Miejsce, w przeciwnym wypadku Kobyleński nie zapłaci 100 grz. Jakubowi i będzie dzierżył Miejsce aż do stawienia poręczycieli (ZK 152 s. 158); sprawa Jana z K. z Janem Grzymałą z Miejsca o dobra Miejsce wart. 50 grz. odesłana przez sąd wiecowy do kompetencji sądu ziemskiego san. (ZK 147 s. 414); w sprawie odesłanej przed sąd „in curia” z roków san. Pakosz z Pakoszówki [ziemia san.] sędzia ziemski san. oddala pozew Jana z K. stolnika krak., gdyż ten nie stawił się przed sądem, tym samym przegrywając sprawę o to, że bez wiedzy Kobyleńskiego Pakosz nakazał wpisać do ksiąg ziemskich san. pozew o 55 grz. przeciwko Janowi, Mikołajowi i Piotrowi z Grabownicy [ziemia san.]; 1468-9 Jan z K. stolnik krak. uzyskuje wyrok przeciwko Janowi i Mikołajowi z Grabownicy, którzy nie stanęli przed sądem, w sprawie o 2 stogi pszenicy, czynsz wart. 20 grz. pobrany z Gruszówki, 4 woły i 20 owiec wart. 30 grz. i tyleż kary (ZK 152 s. 165, 168, 183); 1469 → p. 6; 1469-70 ksiądz Jan Grzymała z [...] Woli pozywa Jana z [K.] stolnika krak. o karczmę (ZK 16 s. 565, 586, 596, zapiski częściowo zniszczone); Mikołaj [z Błażejowic] bp przem. i kapituła przem., dziedzice Jasionki [ziemia san.], pozwani przez Jana z C. stolnika krak., z powodu niestawiennictwa przegrywają sprawę (ZCz. 4 s. 407). 1470-6, niepełnoletni i wymieniony bez imienia 1435 Jakub Domarad Kobyleński z Miechocina, Kajmowa, Radowąża, s. Domarada z K. kaszt. lub., młodszy br. Domarada z Miechocina (DLb. 1 s. 317; 2 s. 358-60; Teut. 3 s. 364; APKr., Archiwum Dzikowskie Tarnowskich 122); 1470-80 → Makowiska i Głośce; 1470 ksiądz Jan Grzymała z Woli pozywa Jana Kobyleńskiego stolnika krak., który przez swego prokuratora szl. Leonarda „de Volkow” [nie zid.] uzyskuje przełożenie terminu, gdyż ma sprawę przed sędzią grodzkim na zamku sand. o 1700 grz. i dom ze szl. Janem Sa[mbo]rzeckim (ZK 16 s. 586, 596; obie zapiski częściowo zniszczone; też → p. 6, 1470 r.); tenże Kobyleński nie zwrócił pieniędzy, ani nie dał wwiązania do wsi Załęże i Markuszka Eleazarowi z Kąśnej i Jakubowi z Pęchowa (ZCz. 4 s. 413); szl. [ksiądz] Jan Grzymała z Woli w sprawie z Janem z C. stolnikiem krak. odesłany przez sąd król. do sądu ziemskiego dla przesłuchania świadków, uzyskuje wyrok na swą korzyść, gdyż świadkowie nie złożyli przysięgi uzasadniającej przełożenie terminu (iuramenta dilacionum) z powodu innej, większej sprawy; tenże ksiądz Jan Grzymała z Błogocic przeciwko temuż Janowi z K. i → Jadownik stolnikowi krak. wygrywa sprawę o dobra król. Miejsce z sołectwem, na którym jego ojciec zm. stren. Jan Grzymała miał od Władysława Jag. i Władysława [Warn.] zapisy na sumę 400 grz., i o to, że Kobyleński niesłusznie uzyskał wpis w sprawie tych dóbr [i ich cesji] do ksiąg sądu nadwornego od Eleazara z Kąśnej i Jakuba z Pechowa, którzy nie mieli żadnych praw do sprzedawania i oddawania tych dóbr bez zgody Jana Grzymały [→ 1468], oraz o to, że Kobyleński posiadłwszy te dobra dzierżył je przemocą, ignorując jego pr. bliższości po ojcu Grzymale, wybierając czynsze i inne świadczenia, wreszcie o to, że Kobyleński przemocą zabrał Mik. Klinkwicowi mieszcz. z Krosna dok. królewskie i zapisy dotyczące dóbr Miejsce, które Grzymała, obawiając się o swoje życie, powierzył mu do wiernych rąk na przechowanie, i że dok. tych Kobyleński nie chce zwrócić - za to wszystko ma zapłacić Grzymale 800 grz. i tyleż kary oraz 40 grz. za dokumenty (SP 2, 4005, 4007); → p. 6; 1471 Kazimierz Jag. zezwala temuż Kobyleńskiemu wykupić dobra król. Krzeszów w ziemi przem. z rąk Żegoty Ryterskiego i zapisuje mu na nich 600 fl. i 200 grz., a na dzierżonej przezeń wsi król. Rogi w ziemi san. 65 fl., na m. Słomniki w pow. krak. 2000 fl. pol. i 500 fl. węg., oraz zatwierdza umowę pomiędzy Kobyleńskim a kmieciami ze Słomnik w sprawie stawu i robocizn (MS 1, 669-73; RI s. 209-10); tenże król zapisuje temuż Janowi 1000 fl. węg. na m. Słomniki (MS 1, 752; AG perg. 8984); sławetny Mikołaj alias Mikołajek z domu zm. [1471] Jana Kobyleńskiego w Krakowie (GK 19 s. 550); 1472 → p. 2.

1472-1521, zm. 1521 Hieronim Kobyleński z K. h. Grzymała, s. Jana z K. stolnika krak. i Agnieszki z Bnina h. Łodzia → Tab., samodzielny dz. K. 1487-1521 (1496 dał jednak wwiązanie braciom), kaszt. roz. 1501-11 (zrezygnował na rzecz br. Jana), 1503 jeden z 4 ductores plebis z pow. biec., dożywotni tenut. królewszczyzn po ojcu w pow. biec. i ziemi san. (AGZ 16, 1384, 1474, 1604, 1694, 1706, 1727, 1758, 1833, 1897-8, 1907, 1984, 2138, 2148-9, 2213, 2225, 2227-8, 2236, 2554, 2258, 3121, 3616, 3627; 19 s. 680; MS 1, 1878; 2, 89; 4, 2881-2, 4081, 8272, 9823; AA s. 313; Teki Pawińskiego 2, W. 1897, s. 7; AS 2, 222-3; IB 2980, 3420; ŹD 18 s. 151; Bon. 10 s. 238-9; APKr., Archiwum Lanckorońskich perg. 56; tamże, Zbiór Dzieduszyckich perg. 23; GB 4 s. 24, 44, 202; 5 s. 32-3, 45, 85, 177, 187, 490-1; 6 s. 152, 172 [data śmierci]; 170 s. 381-2 = Mp. 5 N 294; ZB 2 s. 55, 61, 194, 241, 267, 274; 3 s. 106, 110, 130, 133, 135, 137, 140-1, 147, 153-4, 159, 179, 182; 4 s. 28-9, 36, 54, 71-2, 83-6, 91, 99-100, 105, 108-9, 186, 213, 248, 254, 264, 266, 306-7; 5 s. 39, 55-6, 146, 211-4; ZCz. 3 s. 110; UŁS B 29 uwaga; J. Wiesiołowski, Ambroży Pampowski, starosta Jagiellonów, Wr. 1976, s. 76; DLb. 3 s. 154, 156; AKapKrak. perg. 509; Mp. V O 190, T 131, 134; GK 20 s. 718-9, 726-7; 21 s. 707, 884-5, 992, 1032; 28 s. 758, 761-4; 29 s. 910-1; → Gorzyce; ZK 153 s. 209-10, 238-40; 154 s. 204-5, 226-8; 201 s. 321, 329; 203 s. 392-3, 395-6; 204 s. 532; 372 s. 508; 416a s. 90, 93, 95, 122). 1473-7, zm. po 1505, Agnieszka c. Piotra z Bnina [woj. kal.] kaszt. lędzkiego h. Łodzia, wd. po Janie z K. stolniku krak. → Tab., dz. [z racji posagu] dóbr Nidom i Czaple w pow. gnieźn., Tulce, Runowo, Wojuczyno i Położejewo w pow. pozn. i pyzdrskim, od ok. 1477 2 v° ż. Jakuba z → Dębna wwdy sand., potem kaszt. krak. (AP w Poznaniu. Poznań Grodzka 9 k. 1, 28v-9; Straty bibliotek i archiwów warszawskich, 3. Biblioteki, W. 1955, s. 71 nr 16: współuczestniczy w cesji innych, oprócz ww., dóbr rodowych Bnińskich na rzecz Andrzeja bpa pozn.; MS 1, 1549-50, 1868, 1893; SP 12, 4837; AS 2, 204; Mp. 5 0 57, T 149, V 62; ZB 2 s. 94-6, 137; ZCz. 5 s. 206-7, 321-2; 7 s. 159; Bon. 10 s. 238; F. Kiryk, Jakub z Dębna na tle wewnętrznej i zagranicznej polityki Kazimierza Jagiellończyka, Wr. 1967, s. 55-6; → 1487 i 1489; → Biskupice, Borowa, Dębno, Dzierzaniny, Jadowniki); 1473 wzmianka w testamencie Mik. Opoczki mieszcz. i ławnika krak., iż [zm. Jan?] Kobyleński winien mu jest 20 grz., których zwrot zagwarantował na piśmie [Jan] Hińcza [kaszt. sand.] (Cracovia artificum 614).

1474-1544 Jan Kobyleński z K. (1474-87 i 1522-44) h. Grzymała, s. Jana z K. stolnika krak. → Tab., student Ak. Krak. 1485, surogator star. wielkopolskiego 1507-22, przed 1527, kaszt. roz. 1511-37 (zrezygnował na rzecz s. Mikołaja), posiadacz licznych tenut (Bon. 10 s. 239; MS 1, 1143-4; 2, 593; 3, 343; 4, 22, 153, 2410, 8265, 8708, 9823 - nominacja na kaszt. 25 I 1511, 11 481, 11 940, 12 078, 12 597, 12 738, 13 116, 13 287, 13 491, 14 918, 16 571, 16 597, 16 667, 16 687, 16 702, 18 438, 8 469, 18 469, 18 812 - rezygnacja z kaszt.; Al. 1 s. 269; DLb. 3 s. 156; Kodeks dyplomatyczny Wielkiej Polski → wyżej, 141; APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 23; ZB 2 s. 55; 3 s. 320; 6 s. 424, 490, 495, 561-3, 575; ZCz. 5 s. 321-7; 7 s. 159, 226; 9 s. 62-3; 10a s. 69, 127, 167, 388; 12 s. 67, 73, 83; GB 6 s. 663; Mp. 5 T 149; AG, Wieluń Inscr. 1 [księga grodzka z l. 1516-29!] k. 13v; → Borowa, Biskupice par. Czchów, Jadowniki i Dzierzaniny; AS 5 wg ind.; AP w Poznaniu, Poznań Grodzka 13 k. 102v; Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu, Acta causarum consistorii Posnaniensis 2, 1770).

1474-1528, zm. bezpotomnie 1528 Jakub Kobyleński z K. [1474-87 i 1522-28], h. Grzymała, s. Jana z K. stolnika krak. → Tab., pkom. wiel. 1498-1528, star. wiel. 1518-28 (MS 1, 1143-4; 4, 517, 8475, 11 662, 12 026, 15 575, 15 625; AG, Wieluń Inscr. 1 [księga grodzka z l. 1516-29!] k. lv-2v, 8-9, 13, 14: jego siostrzeniec Waw. Myszkowski, 17, 18, 24, 28v-9, 32a, 32bv-3, 34v-5v, 39-41, 45, 57v, 58v-9, 71v, 76v: objęcie stwa, 129v 160v, 173v, 192v, 248, 322, 330v i 333: już następca na stwie [numeracja kart podwójna i niekonsekwentna]; DLb. 3 s. 156; LBG 1 s. 533; ZCz. 5 s. 321-2; 7 s. 39, 159, 226; 9 s. 62; → Jadowniki, Biskupice; AS 2, 204; Mp. 5 T 149; BCzart. perg. 640; APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 23 i Zbiór Rusieckich perg. 196; AS 5, 172, 195 i wg ind.; W. Dworzaczek, Hetman Jan Tarnowski, W. 1985, s. 256; Bon. 10 s. 239; UŁS C 42).

1474-87 br. nie podzieleni Hieronim, Jan i Jakub z K. ss. Jana z K. stolnika krak., dziedziczą dobra po zm. 1473 bracie ich babki Małgorzaty, Janie Hińczy z Rogowa kaszt. sand.: wójtostwa w m. Stężycy, wsiach Ryki i Życzyn [pow. stęż.], m. Zwoleniu [pow. rad.] - do 1474, klucz Mirów z zamkiem i wsiami [→ Jaworznik Wielki i Mały, Choroń] stanowiący oprawę wdowią Doroty z Koziegłów wd. po Hińczy, Chrostowice [Chrustowice, pow. wiśl., → 1475], m. Działoszyn z wsiami [m.in. Jaworzno] w ziemi wiel. i Prusicko [woj. sier.], tenuty Rębielice [Królewskie] i Popowo [pow. lel.! → 1524], oraz królewszczyzny w woj. sier. i kal. [→ 1485, 1487; → p. 6, 1489] (DP s. 271-3; DLb. 3 s. 154, 156!, 503-4 ; 2s. 212, 219; LBG 1 s. 531-4; 2 s. 116, 119; MS 1, 348, 613, 768, 1878; 4, 13 985; SP 2, 3258; Mp. 5 I 11; Ep. 15 k. 11v-12; R. Rosin, Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, W. 1963, s. 73, 77, 86, 104-5, 123, 133, 139, 143, 159, 160; J. Senkowski, T. Słowikowski, Hincza z Rogowa, PSB 9, 1960-1, s. 521-3; J. Kalinowska, Jan Hińcza z Rogowa i jego działalność fundacyjna na dworze pierwszych Jagiellonów, Analecta Cracoviensia 19, 1987, s. 324, 327; wykaz wsi ww. kluczy dóbr → 1487 i 1489); 1474 Kazimierz Jag. zapisuje Hier., Janowi i Jakubowi Kobyleńskim łącznie 600 grz. na Jadownikach, a ci ustępują mu wójtostwo w m. Stężyca i Zwoleń [pow. rad.] oraz sołectwa we wsiach Ryki i Życzyn [pow. stęż] (MS 1, 1143-4); tenże król zapisuje tymże 3 synom stolnika krak. Jana Kobyleńskiego w zamian za 2 taraśnice (bombardas) 120 grz. i za 4 konie 100 fl. węg. na wsi Jadowniki (MS 1, 1152).

1475-1512 Katarzyna z K. h. Grzymała, c. Jana z K. stolnika krak. → Tab., ż. Zbig. Wodzisławskiego z Brzezia h. Zadora (zm. a. 1499), dzierżycielka z racji oprawy wdowiej połowy m. Wodzisław i zamku Ojców (MS 1, 1296; GK 27 s. 748; ZK 156 s. 13); 1475 pozew król. przeciwko br. nie podzielonym Hieronimowi, Janowi i Jakubowi z K., dzierżycielom Chrostowic w pow. wiśl., wystosowany w imieniu Anny ż. ur. Mikołaja z Latoszyna [pow. pilzn.], c. zm. Beaty z Niewiarowa, która przypozywa ich jako posiadających pr. bliższości po zm. [Janie] Hińczy z Rogowa kaszt. sand. na termin do Wiślicy, zgodnie z wpisem do księgi wiecowej wiśl., w procesie jaki toczyła z Hińcza o zajęcie gwałtem wsi Chrostowice, przysługującej Annie pr. bliższości po zm. matce Beacie, której z kolei wieś ta przypadła z martwej ręki po jej zm. br. Mościcu (GK 20 s. 145); Kazimierz Jag. potwierdza dokonany przez Hieronima i w imieniu jego młodszych br. Jana i Jakuba, ss. zm. Jana Kobyleńskiego, zapis 1000 fl. z sum posiadanych przez nich na dobrach król. Janowice, Wronowice i Męcka Wola [woj. sier.] na rzecz Zbig. Włodzisławskiego z racji posagu jego ż. [a ich siostry] Katarzyny; król poświadcza, iż Zbigniew z Włodzisławia dworzanin król. zapisał ż. Katarzynie, c. zm. Jana z C., 4660 fl. posagu i wiana na połowie swych dóbr; król aprobuje zapis posagu tejże Katarzyny na 1/3 cz. m. Słomniki, rezerwując pozostałe części dla zapisów posiadanych przez synów zm. Jana Kobyleńskiego (MS 1, 1296, 1325, 1332); 1476 Kazimierz Jag. zastawia Hier. Kobyleńskiemu Słomniki za 2330 fl. węg. (RI s. 213); 1477 Grzegorz z Lubrańca archidiak. krak., zarządca żup krak. zobowiązuje się wypłacić temuż Hieronimowi 1170 fl. z racji wykupu od niego dóbr król. Słomniki, w przeciwnym wypadku wwiązanie do tych dóbr na tę sumę otrzyma Jakub z Dębna wwda sand. i star. krak., [ojczym i] opiekun Hieronima (AG perg. 5176 = Mp. 5 0 57); → p. 6; 1479 Hieronim z C. zastawia za 500 fl. Mik. Rożnowi z Bruśnika wieś Łęki w pow. biec. (ZB 2 s. 19); tenże Hieronim zastawia za 110 fl. Mik. Niemcowi Jaćmierskiemu wieś [tenutę] Lubatówkę [ziemia san.], ubezpieczając zastaw na tej jej części, która przypadnie mu po podziale z braćmi i siostrami (AGZ 16, 1384); 1481 → p. 2 i 6; → Gorzyce p. 3.

1482-1519, zm. ok. 1521 szl. Katarzyna Kreidlarówna ze Stogniewic (1479) mieszczka krak., wd. po Stan. Wątróbce ze Strzelec wwdzie bełskim, następnie lub. (zm. 1478/9), ż. Hieronima z K. 1480/2, posesorka z racji oprawy po pierwszym mężu m. Uścia, Strzelec Małych i Wielkich, Przyborowa, Łęk i Woli Drwińskiej 1479, 1496, procesy do 1501 (ZK 204 s. 321: Katarzyna ż. Hieronima z K., posesorka ze Strzelec Małych 1482, 336, 530-2, 537-40, 543, 545; 203 s. 320-1, 328-9; 372 s. 508; 153 s. 155, 226- 8, 239-40; 154 s. 468; 155 s. 147-8, 220-1, 224-5, 233, 240-2; 416a s. 93, 95; GK 20 s. 718-9, 726-7; 21 s. 731, 753, 774, 778, 992, 1032-3; 25 s. 130, 205, 252-3, 356; ZB 4 s. 254, 264, 266-7; AGZ 16, 1984; AS 2, 222-3; → 1531; → Dukla; W. Dworzaczek, Hetman Jan Tarnowski, W. 1985, wg ind.; Bon. 10 s. 238-9; UM 586 i s. 371; J. Ptaśnik, Studia nad patrycjatem krakowskim wieków średnich, Rocznik Krakowski 16, 1914, s. 4, 24).

1482 Agnieszka z Bnina [1 v° ż. Jana z K. stolnika krak.] ż. Jakuba z Dębna kaszt. i star. krak. daje s. Hier. Kobyleńskiemu z C. swe wsie Tulce, Runowo, Wojaczewo, Nidom, Czaple, Położejewo wraz pr. patr. kościoła w tych wsiach w pow. pozn., gnieźn. i pyzdrskim, w zamian za jego wsie Łęki, Przedmieście Dukielskie czyli wieś Duklę, Sulistrową, oraz za zapisy na tenutach Gorzyce, Załęże, Markuszka, Łężyny wraz z sołectwami w pow. biec. Hieronim ręczy za swych nieletnich br. Jana i Jakuba pod zakładem 3000 grz., że ci nie wykupią matki aż do jej śmierci z dóbr król. oraz z jej dóbr oprawnych K., Makowiska, Draganowa i Głośce, na których ich ojciec zabezpieczył jej posag i wiano (ZB 2 s. 94-5); 1483, 1484 Hieronim z K. oprawia ż. Katarzynie c. zm. szl. Mik. Krejdlara rajcy krak. 3000 fl. posagu i tyleż wiana na połowie swych dóbr dziedz. i król., uzyskanych po podziale z braćmi; Kazimierz Jag. poświadcza ten zapis (GK 21 s. 707-8; ZK 160 s. 385-6 - dok. król. z 1484 wpisany in extenso w → 1523 r.); 1483 taż szl. Katarzyna za pośrednictwem [męża i] opiekuna Hieronima z C. oświadcza, że [jej br.] Erazm Krejdlar i siostra Barbara ż. Jana Waltka spłacili ją z sumy 2000 fl. zgodnie z zapisem z 1480 r. (APKr. Consularia Crac. 429 s. 655: wpis w partii z 1480 r., bezpośrednio pod zapiską, w której Erazm i Barbara zobowiązują się ją spłacić jako wd. po Wątróbce - tamże s. 655); 1483-4 → Kalina Wielka p. 6; [1484-7] Hieronim, Jan i Jakub z C. zastawiają za 3500 fl. węg. Piotrowi Myszkowskiemu z Przeciszowa kaszt. ośw. [1484-9] m. Działoszyn z wsiami Trębaczów, Raciszyn, Szczyty, Niwiska, Prusicko w ziemi. sier. i pow. radomszczańskim oraz Rębielice w ziemi i pow. wiel. [w ziemi sier. leżało jedynie Prusicko], które Myszkowski będzie dzierżył aż do spłaty długu (AG, Księga grodzka wiel. 1 s. 185-6 [k. 175-5v])20Księga składająca się z luźnych kart; zapiska znajduje się na karcie nie opatrzonej datą, umieszczonej w ciągu datowanym na 1468 r., błędnie zregestowana przez R. Rosina, Słownik hist.-geogr. ziemi wieluńskiej s. 77; o datowaniu na l. 1484-7 rozstrzyga urząd kasztelański Myszkowskiego (UM 640) i dział Kobyleńskich z 1487 r.;.

1485-1533, zm. przed 1539 Barbara z K. h. Grzymała c. Jana z K. stolnika krak. → Tab., ż. Stan. Kuropatwy z Łańcuchowa h. Szreniawa, kaszt. chełmskiego 1496-1520 (MS 1, 1784-6; 3, suppl. 613; 4, 12 618, 14 087, 20 063; GB 6 s. 595-7; ZB 3 s. 233, 241, 247, 252, 261, 264, 266, 271-2, 283-7, 323, 363; 6 s. 494-5, 500, 553; DLb. 3 s. 156; SHGL s. 135 - tu źródła; PSB 6 s. 261); 1485 - zm. ok. 1495, Agnieszka z K. h. Grzymała c. Jana z K. stolnika krak. → Tab., ż. Piotra Myszkowskiego h. Jastrzębiec kaszt. ośw., później m.in. kaszt. sądec, wwdy bełskiego i łęcz. [zm. 1505] (ZB 2 s. 143; → Choroń; GK 29 s. 1386; A. Kamiński, Myszkowski Piotr, PSB 22, 1977, s. 379, 381-2; UM, UR, UŁS - wg ind.); 1485 → p. 6; Jan i Jakub z K. wydzielają z niedziału starszemu br. Hieronimowi z K. [dzierżone jako tenuty] wsie [król.]: Sanoczek, Stróże Wielkie i Małe, Gruszówka, Rogi, Miejsce i Lubatówka w ziemi san. Jeśli podzielą dobra, pod zakładem 1000 grz. nie mogą niepokoić Hieronima o te wsie, wejdą one bowiem w skład jego działu (AGZ 16, 1694); br. Hieronim, Jan i Jakub z C. zobowiązują się wypłacić 2300 fl. węg. posagu ich siostry Agnieszki jej mężowi Piotrowi Myszkowskiemu, pod gwarancją wwiązania go do ich wsi: C., Sulistrowa, Makowiska, Draganowa i Głośce (ZB 2 s. 143- 4); Kazimierz Jag. poświadcza, że Barbara c. zm. Jana z C. stolnika krak., ż. Stan. Kuropatwy z Łańcuchowa [woj. lub] została spłacona przez swych br. Hieronima, Jana i Jakuba z K. z dóbr dziedz.; tenże król poświadcza, iż tenże Kuropatwa oprawił ż. Barbarze z K. 4600 fl. posagu i wiana na połowie swych dóbr, zaś jej ww. bracia zobowiązują się spłacić Kuropatwie w ratach 2300 fl. posagu pod gwarancją wwiązania do dzierżonych przez siebie [w spadku po Hińczy z Ropowa] tenut Tykadłów, Zborów, Grodzisko, Tłokinia, Blizanów, Witowice czyli Witów w pow. kal. (MS 1, 1784-6; Mp, 5 P 158-9); 1487 Hier. Kobyleński za zgodą ż. Katarzyny i br. Jana i Jakuba zobowiązuje sie zapłacić Stan. Kuropatwie z Łańcuchowa 500 fl. pod gwarancją wwiązania go do swych wsi Makowiska i Głośce w pow. biec. (ZK 372 s. 537-81; Kazimierz Jag. poświadcza podział dóbr rodowych i odziedziczonych tenut dokonany pod wadium 3000 fl. przez br. nie podzielonych Hieronima, Jana i Jakuba z C. Hieronimowi przypadły dobra dziedz.: wsie C., Draganowa, Sulistrowa, Makowiska, Głośce, Leszczyny i przedmieście m. Dukli w pow. biec., ponadto wieś Łęki [par. K.], którą otrzyma po śmierci matki Agnieszki [z Bnina, obecnie] ż. Jakuba z Dębna kaszt. i star. krak. [→ 1482], dobra król.: Sanoczek, Stróże Wielkie i Małe, Gruszówka, Rogi, Lubatowa i Miejsce w ziemi san., a także Łężyny, Załęże, Gorzyce i Markuszka w pow. biec. Janowi i Jakubowi przypadły dobra dziedz.: zamek Mirów z wsiami Kotowice, Jaworznik Mały i Wielki, Leśniów, Przybynów, Zaborze, Choroń, Mrozów, Lutowiec, Moczydło, Postaszowice, Lgota i Mzurów w pow. lel., m. Działoszyn z wsiami Trębaczów, Raciszyn, Niwiska, Szczyty, Rębielice [Szlacheckie], Parzymiechy, Lipie, Danków, Jaworzno i Szyszków w ziemi wiel. oraz Prusicko w ziemi sier., dobra król.: Tłokinia, Blizanów, Zborów, Grodzisko, Tykadłów, Witów w pow. kal., Janowice, Witów, Wronowice i Męcka Wola w ziemi sier. i pow. Szadkowskim, wreszcie dobra [macierzyste] dziedz.: Biskupice [par. Czchów] i Złota, oraz król.: Jadowniki, Marszkienice, Dzierzaniny i Borowa [par. Paleśnica], które po śmierci ich matki nie dostaną się Hieronimowi lecz wyłącznie Janowi i Jakubowi. Wszelkie długi i zastawy ciążące na poszczególnych działach mają obciążać posiadającego dany dział, zaś Jan i Jakub mają kontynuować proces o sumy poręki z wdową po Bartłomieju [Gruszczyńskim] z Iwanowic [woj. kal.] kaszt. kal. i jego spadkobiercami, z tym, że Hieronimowi przekażą nadwyżkę ponad 2000 fl. z sum wygranych w tym procesie (APKr., Zbiór Rusieckich perg. 164 = Mp. 5 Q 85; MS 1, 1878)21W l. 1487-96 prawa dziedz. do klucza K. przysługiwały Hieronimowi z K., który w 1496 r. ponownie udostępnił je swym braciom, ci zaś przejęli po jego śmierci cały spadek w 1521 r. Ze względu na dziedziczenie w K. Jana i Jakuba Kobyleńskich po 1521 r. informacje ich dotyczące z l. 1487-1521 zamieszczono wyjątkowo nie w p. 6 lecz w p. 3. Usprawiedliwia to uzyskana w ten sposób większa przejrzystość materiału źródłowego; Jan i Jakub br. nie podzieleni z K. cedują Piotrowi Myszkowskiemu z Przeciszowa kaszt. ośw. [swe prawa do dóbr] zamek Mirów z wsiami Mirów, Kotowice, Jaworznik Mały i Wielki, Leśniów, Choroń, Mrozów, Lutowiec, Moczydło i Postaszowice z kuźnicą, które obecnie dzierży pani Hinczyna [Dorota z Koziegłów, wd. po Janie Hinczy z Rogowa kaszt. sand.], w zamian za karczmę z młynem z 4 ł. w Jawiszowicach i dopłatę 3000 grz. zaś sąd przydziela im woźnego przeciwko pani Hinczynie; ciż bracia oddają [w zastaw] temuż Piotrowi swe dobra Trębaczów, m. Działoszyn, Raciszyn, Szczyty, Niwiska, Rębielice i Prusicko, które będzie dzierżył do czasu, aż obejmie w posiadanie klucz Mirów z wsiami. Jeśli Myszkowskiemu nie uda się przejąć Mirowa po śmierci pani Hinczyny, wówczas zatrzyma na własność m. Działoszyn z wsiami (ZK 372 s. 539-41: kopia zaginionego fragmentu księgi in curia ZK 153 - transakcja zawarta w dzień po podziale dóbr z br. Hieronimem); Jakub z Dębna kaszt. i star. krak. ustanawia wadium 1000 grz. w sporze pomiędzy Janem i Jakubem z K. i ich szwagrem Piotrem Myszkowskim kaszt. ośw. a Dorotą Hinczyna dzierżycielką zamku → Mirów z wsiami, jej br. Janem Giebułtowskim i jej bratankiem Krystynem z → Koziegłów i poleca im zakomunikować swą decyzję: Dorocie w zamku Mirów, Giebułtowskiemu w Lgocie, i Krystynowi pod zamkiem Mirów; 1488 Jakub z K. pozywa tę Dorotę o wadium 1000 grz. za naruszenie pokoju i zorganizowanie zajazdu na zamek Mirów, spustoszenie i złupienie dworu i okolicznych wsi oraz szczegółowo zestawia swe straty (GK 22 s. 796, 873; ZK 316 s. 133; 372 s. 548: Hinczyna jako zm. w 1489 r.; por. też ZK 316 s. 99-100; Ep. 15 k. 11v-2; GK 23 s. 52; MS 3 suppl. 231; PSB 9 s. 522-3; 22 s. 381; KMK 2, 589; DP s. 269-73, Myszkowski przejął Mirów w 1489 r.).

1489 Kazimierz Jag. poświadcza dział dóbr pomiędzy br. Janem i Jakubem z K., w wyniku którego Jakub otrzymuje wsie dziedz.: Parzymiechy, Jaworzno, Danków, Szyszków, Rębielice, Trębaczów, Szczyty, Raciszyn, Niwiska, m. Działoszyn [ziemia wiel.] i Prusicko [woj. sier.] oraz dobra król. Jadowniki i Marszkienice, natomiast Janowi przypadły dobra dziedz.: Biskupice, Złota, Dzierzaniny i Borowa [dwie ostatnie były królewszczyznami] oraz królewszczyzny: Tłokinia, Blizanów, Tykadłów, Grodzisko, Zborów, Witów [woj. kal.], Janowice, Wronowice i Męcka Wola [woj. sier.], przy czym obaj bracia mają spłacić z cz. macierzystej [→ 1487] swą siostrę [przyrodnią Elżbietę] c. Jakuba z Dębna [i Agnieszki z Bnina], zaś młodszy br. Jakub ma corocznie płacić 14 grz. dożywocia Dorocie wd. po Hińczy kaszt. sand. (MS 1, 1963); król poświadcza, że Jan z K. ma spłacić 850 fl. reszty posagu [siostry] Barbary z K. w 2 ratach jej mężowi Stan. Kuropatwie z Łańcuchowa pod gwarancją wwiązania do dóbr Tłokinia, Zborów i Tykadłów w pow. kal. (MS 1, 1964); Jakub z C. zastawia na rok za 2040 fl. Piotrowi Myszkowskiemu z Przeciszowa kaszt. wiel. wsie Trębaczów, Raciszyn, Szczyty w ziemi wiel. i Prusicko w pow. sier.; tenże Jakub winien corocznie płacić 20 grz. dożywotnio Dorocie wd. po Hińczy z Rogowa kaszt. sand. [na ręce] Piotra Myszkowskiego z Przeciszowa, pod rygorem opłaty wadium 20 grz. i wwiązania do m. Działoszyna oraz wsi Rębielice i Niwiska w ziemi wiel. (MS 1, 2043-4); tenże król poświadcza zapis Piotra Myszkowskiego kaszt. wiel. i star. ośw. ż. Agnieszce z C. 1300 fl. posagu i 2300 fl. wiana na wszystkich dobrach dziedz. (AG, Wieluń Inscr. [księga grodzka z l. 1516-29], k. 13v-4: oblata w 1516 r.).

1490-1504 Anna c. Mikołaja z Brudzewa [woj. kal.] wwdy sier. i star. brzeskiego, ż. Jana Kobyleńskiego, który dwukrotnie oprawia jej, najpierw 2000 a później 2800 fl., posagu i wiana na tenutach Tłokinia, Blizanów, Tykadłów, Zborów i Grodzisko (MS 1, 2176; 3, 1267); 1490 → p. 6; 1493 Katarzyna c. zm. sław. Mik. Kreidlara, ż. Hieronima z K., darowuje mężowi wszystkie swoje klejnoty i mobilia (ZB 2 s. 279); → Jadowniki p. 3; Hieronim z K., jako poręczyciel za Jana Olbr., gwarantuje Andrzejowi Straszowi z Białaczowa [pow. opocz.] zwrot 1000 fl. wwiązaniem do dóbr Rogi, Sanoczek i Lubatówka wraz z sołectwami, zaś król zezwala mu na zastawienie w tej sumie tych dóbr król. temuż Andrzejowi (AGZ 16, 2148; MS 2, 89); 1494-1519 Dobrochna z Leżeniec [Mazowsze] i Kalinowej [woj. kal., h. Zaręba] siostra Jana Zaręby, ż. Jakuba z K. (BCzart. perg. 640; MS 4, 12 026); 1494 → Głośce p. 3; Hieronim z K. kupuje m. Duklę z wójtostwem w → Dukli Starej i wsiami Lipowica i Tylawa (MS 2, 292); 1495 → p. 6.

1496 Katarzyna ż. Hier. Kobyleńskiego ustępuje na rzecz swego s. Stanisława ze Strzelec z oprawy posagu i wiana zapisanej jej przez pierwszego męża Stan. Wątróbkę [wwdę bełskiego] na połowie m. Uście Solne wraz z połową cła, na → Strzelcach Małych z wsiami [oraz tenutach] Przyborowie, Łękach i Woli [Drwińskiej] (ZK 153 s. 155); Hier. Kobyleński z K. wpisuje do ZCz. akt ordynacji ustanowionej przez swego przodka dra dekretów i kanclerza Janusza, potwierdzony przez króla Kazimierza W. dokumentem wydanym we Włodzimierzu [Wołyńskim] w 1388 r. [1366!], a dotyczący posiadanych obecnie przez Hieronima wsi [wówczas] zw. Kobyle a obecnie Kobylany, Draganowa, Sulistrowa, Łęki, Makowiska i Głośce, które dzierży na mocy działu z braćmi, poświadczonego przedstawionym sądowi dok. zm. króla Kazimierza [Jag. z 1487] oraz oświadcza, że jako wywodzący się z rodu (de prefata stirpe seu genelogia) Janusza [jego spadkobierca w linii męskiej] aprobuje i potwierdza postanowienia ordynacji i rozciąga je na posiadane przez siebie obecnie ww. dobra [dziedz. w kluczu K.], postanawiając, że mogą one być dziedziczone wyłącznie w linii męskiej wywodzącej się z rodu Janusza. Dlatego też Hieronim, pomimo wcześniejszego podziału dóbr [→ 1487], nie chcąc odsuwać od dziedziczenia swych br. Jakuba i Jana i ich potomstwa męskiego, oraz sam nie mając potomstwa męskiego, przyznaje im i ich descendentom w linii męskiej pr. bliższości do tych dóbr przed swym potomstwem żeńskim, a także ceduje im te dobra i daje im do nich wwiązanie, zastrzegając i rezerwując dla siebie dożywotnie ich posiadanie (dominium), używanie i dochody z nich. Swemu potomstwu żeńskiemu Hieronim przeznacza dzierżone w zastawie królewszczyzny, nie objęte niniejszą ordynacją, a mianowicie: Załęże, Markuszkę, Łężyny, Gorzyce w pow. krak. i biec., Rogi, Miejsce, Lubatówkę, Sanoczek, Gruszówkę, Stróże Małe i Wielkie, jeśli zaś linia żeńska okaże się bezpotomna, wówczas także powyższe królewszczyzny przypadną jego br. Janowi i Jakubowi lub ich potomstwu. W przypadku powstania jakichkolwiek sporów o dobra objęte ordynacją racja ma być zawsze po stronie potomków męskich. Na te postanowienia zgodę wyrażają Katarzyna ż. Hieronima i jej s. [z 1-go małżeństwa] Stan. Wątróbka, zaś Hieronim przez woźnego przeprowadza wwiązanie swych br. Jana i Jakuba Kobyleńskich do dóbr K. na warunkach ustalonych przez niniejszą ordynację (ZCz. 7 s. 59-60, nie zachowały się karty z końcowymi partiami zapiski, karta z nie dokończoną zapiską z oblatą ordynacji wklejona w lukę w ZCz. 7 z l. 1496-8, pisana ręką najpewniej współczesną, ale różną od pisma ostatnich zapisek z 1496 i pierwszych z 1498 r.; AGZ 4, 122: dok. Mik. Strasza z Białaczowa sędziego i Jana z Modlnicy podsędka krak., wystawiony na podstawie wpisu do ZCz., or. z 1496 r.).

1499 br. Mik. podczaszy nadworny i Stan. Cikowscy sprzedają za 1300 grz. Janowi Olbr. swe wsie Mikluszowice, Dziewin i Drwinia, a król spłaci Hieronima z K. z sumy 400 fl. zapisanych mu na tych wsiach przez Stan. Cikowskiego (ZK 153 s. 208-9); Hier. Kobyleński (Kolenszky) z Dukli informuje rajców Bardiowa, Stropkowa i Humiennego [Słowacja], że wszyscy kupcy z Węgier podczas podróży w obie strony z koniami, wozami wina i innymi towarami będą zwolnieni od opłat drogowych i targowych w jego m. Dukli, zobowiązuje się do wynagradzania wszelkich szkód poniesionych przez nich na terenie jego włości, powiadmia ich też, że jego droga przez → Bieszczady (via nostra per Byeszczad) jest już naprawiona i znacznie wygodniejsza. Jeśli ktokolwiek żądałby od nich cła w Dukli, to za zwolnienie od opłat posłuży niniejszy dok. (IB 3420); → Dukla p. 3; Mik. Cikowski z Mikluszowic podczaszy nadworny i Mikołaj z Plechowa gwarantują pod wadium 1000 grz. Hieronimowi z K., że Stan. Cikowski stawi do sądu nadwornego ż. Ewę [z → Dukli, c. Jana Dukielskiego, wnuczkę Janusza z K.], aby ta skwitowała Hieronima z opieki (ZK 153 s. 211, 216; jako jej opiekun poświadczony już 1488 - ZB 2 s. 194); Hieronim z K. zastawia za 800 fl. ż. Katarzynie te cz. wsi Łęki, Makowiska i Sulistrowa, na których nie miała ona zapisanej oprawy (ZK 153 s. 238-9, zapewne w związku z tą transakcją pozostaje jej transakcja z Cikowskim → Dukla, ZK 153 s. 239-40); ww. Hieronim zobowiązuje się stawić na najbliższych rokach w Bieczu ż. Katarzynę, aby ta do ZB i na ręce Stan. Cikowskiego zeznała rezygnację z 800 fl. oprawy zapisanych jej przez niego na → Dukli i odnotowanych w księgach sądu nadwornego, pod wadium 1000 grz., a po jego niedotrzymaniu - wwiązania Cikowskiego na sumę 2000 grz. do Przedmieścia Dukielskiego oraz do wsi Łęki k. K. w pow. bielc. (GK 27 s. 696-7); 1502-4 wielm. Hieronim z K. gwarantuje zwrot 225 fl. Janowi Złockiemu z Prokocic wwiązaniem do wsi Makowiska (ZB 4 s. 71-2; GK 29 s. 514: pozwany o tę sumę przez Jana do sądu nadwornego; ZK 203 s. 362: zwraca tę sumę Zbigniewie Katarzynie wd. po Dobiesławie Złockim kaszt. czech. z Dobiesławic); 1502 → Borowa, par. Paleśnica; Aleksander Jag. wyznacza komisarzy w sprawie Piotra Kmity z Wiśnicza wwdy krak. z Kobyleńskim, ci zaś pozywają Hieronima z K. kaszt. roz. i jego ż. Katarzynę na termin przepełzły o bezprawne zajęcie siłą krolewszczyzn Przyborów i Łęki [par. Szczepanów], które Kmita oddziedziczył po śmierci br. Stanisława i Jana ss. Stan. Wątróbki wwdy bełskiego [1-go męża Katarzyny], ponadto polecają Kobyleńskiemu przedłożyć dok. królewskie dla udokumentowania praw do tych tenut (AS 2, 223; APKr., AS rps 989 s. 277; ZK 416a s. 94-5); ww. Piotr Kmita przez pełnomocników, arbitrów i komisarzy król. w sporze o królewszczyzny Przyborów, Łęki i Wola [Drwińska] składa przed sądem grodzkim 500 fl. dla Hieronima z K. kaszt. roz. i jego ż. Katarzyny, jednak ci nie stawili się [suma ta była Katarzynie zapisana przez jej 1-go męża na tych dobrach, zaś Kmita był opiekunem dzieci z tego małżeństwa, ZK 372 s. 508]; Hieronim oprotestowuje powyższy wpis, gdyż jego ż. Katarzyna nie stanęła z powodu choroby; Kmita spłaca Katarzynie 200 fl., ta zaś umarza pozwy i terminy (GK 28 s. 813-4, 854; por. AS 2, 222); → Dukla p. 3 1503 r. (oraz GK 28 s. 761-4); 1503 → Dukla p. 3; sąd nadworny poświadcza, że Hieronim z K. kaszt. roz. przekazał Stan. Cikowskiemu dzierżone przez siebie od dawna [z racji opieki od ok. 1488 - ZB 2 s. 194], pod wadium 1000 fl., 11 ł. Ewy ż. Stanisława w Dukli [Starej] (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 16 i wpis do ZK 154 s. 61-2); tenże Hieronim ma stawić do ZB ż. Katarzynę, by ta pod zakładem 1000 fl. zeznała swą rezygnację z oprawy na 11 ł. we wsi Dukli [Starej] (ZK 154 s. 63); Jakub Czeżowski w imieniu tegoż Hieronima odpiera protestację Stan. Cikowskiego o nie wydanie dok. dotyczących Dukli, gdyż Hieronim był gotów wywiązać się z tego, jednak na rozkaz król. musiał stawić się na wyprawę wojenną (ZB 4 s. 100-1); Hieronim z K. kaszt. roz. sprzedaje za 400 grz. Stan. Cikowskiemu z Mikluszowic wieś Mojkowice (ZK 203 s. 310, 330; → Dukla p. 3 1503 r.); Kasper Bar mieszcz. krak. plenipotent Katarzyny ż. Hieronima z K., wpisuje do księgi przyjęcie dla niej 200 fl. od Piotra z Wiśnicza wwdy krak. (GK 28 s. 1092, 1268); 1504 Stan. Cikowski z Mikluszowic odrzuca zeznanie Katarzyny ż. Hieronima z K. w sprawie cesji praw do Dukli z racji oprawy, występuje o 1000 fl. wadium i zakłada protestację przeciwko temuż Hieronimowi, w imieniu którego kontrprotestuje Jan Wielopolski z Klęczan burgr. krak. (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 17 = Mp. 5 T 134; ZB 4 s. 105); w tejże sprawie pozwy przeciwko temuż Hieronimowi dostarczone do dworu w K. (GK 29 s. 508; 28 s. 510-1); Zbigniew z Kazimierzy Wielkiej i Kilian alias Kiełcz z Jugoszowa [pow. sand.] ręczą pod wadium 420 fl., że Anna dz. Kazimierzy Wielkiej ż. Mik. Korzeniowskiego z Kliszowa [pow. sand.] zezna do GK swą rezygnację na rzecz Katarzyny ż. Hieronima z C. kaszt. roz. ze swych pr. do sumy 420 fl. zabezpieczonej jej przez zm. Szczepana z Irządz chorążego przem. i Wacława alias Świętopełka z Zawady na wsiach Korzkiew, Biały Kościół, Grębynice i Maszyce; Anna ceduje na rzecz Katarzyny sumę 420 fl. na zamku Korzkiew i ww. wsiach (GK 29 s. 561-2, 768); → Dukla p. 3.

1506 sąd ziemski krak. poświadcza, że Elżbieta [c. Agnieszki z Bnina i Jakuba z Dębna kaszt. krak.] ż. Wiktoryna z Sienna została spłacona [w 1505 r. - ZCz. 7 s. 226] ze swych dóbr macierzystych i zapisów na Marszkienicach, Jadownikach, Złotej, Biskupicach [par. Czchów] przez [swych przyrodnich] br. Jana i Jakuba z K., którym dobra te ustępuje (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 18 = Mp. 5 T 149; → Biskupice, Jadowniki pod błędną datą 1505); 1507 Wawrzyniec i Marcin dziedzice Żarek ss. zm. Piotra Myszkowskiego wwdy łęcz., chcąc zabezpieczyć Jakubowi z C. pkom. wiel. 600 grz. w półgr posagu i wiana jego [zm.] siostry Agnieszki [ż. ww. Piotra], za które Jakub zastawił Piotrowi dziedz. wieś Prusicko w ziemi sier., która teraz została przez nich zastawiona szl. Zbig. Siemikowskiemu, przenoszą owe 600 fl. z dóbr Prusicko i Raciszyn na m. Żarki z wsiami (GK 29 s. 1386); 1507 Michał z Brudzewa pleb. w Stawiszynie arenduje Janowi Kobyleńskiemu tenut. w Blizanowie [woj. kal.] wsie Brudzewo i Bolemowo w pow. kal. (MS 4. 22); 1508 król wyraża zgodę na wykup przez Jarosława z Łaska [woj. sier.] wwdę łęcz. od Jakuba z C. pkom. wiel. dóbr król. Wronowice, Janowice, Wola [Męcka] w pow. sier. (MS 4, 3814); Jan z Tarnowa wwda sand. ubezpiecza Hieronimowi z C. kaszt. roz. spłatę pożyczki 700 fl. na połowie swych wsi Lisia Góra, Luszowice i Śmigno [pow. pilzn.]; tenże Hieronim kwituje tegoż Jana z 500 fl. z pożyczonych 700 fl., które miał przez niego zapisane na ww. wsiach (ZP 2 s. 635, 646); 1508, 1510 w C. pobór z 4 ł. (RB s. 433, 471); 1511 Hieronim z K. jako stryj stryjeczny (patruus ex patruelibus germanus et consauguineus) wyraża zgodę na zapisanie przez Ewę c. zm. Jana Dukielskiego z Dukli za 600 fl. jej mężowi Stan. Cikowskiemu przedmieścia czyli Wyższej i Niższej Dukli Starej (ZK 155 s. 532; ZB 4 s. 248); arcbp gnieźn. Jan i wwda sier. Jarosław Łascy wykupują z rąk Jana Kobyleńskiego kaszt. roz. dobra król. Wronowice, Janowice, Wola [Męcka] w pow. sier. (MS 4, 1050); 1512 sąd ziemski krak. poświadcza, że Katarzyna ż. Hier. Kobyleńskiego ustępuje na rzecz Ewy [z → Dukli] ż. Stan. Cikowskiego, z sum oprawionych jej przez męża z racji posagu i wiana na Przedmieściu Dukielskim, na co wyraża zgodę jej siostrzeniec Stan. Pieniążek z Jadownik [Mokrych, pow. wiśl.] (ZB 4 s. 264; APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 19; reg.: ZK 187 s. 170-2 = Kamiński → p. 7 s. 430; też → Dukla Stara; → 1531); 1513 Hier. Kobyleński kaszt. roz. [określenie honorowe, bowiem ok. 25 I 1511 zrezygnował z urzędu na rzecz br. Jana - MS 4, 9823] zostaje spłacony przez Jarosława z Łaska wwdę sier. i przekazuje mu swe pr. do wsi Janowice, Wronowice, Męcka Wola w pow. sier. (MS 4, 1969; → 1508, 1511); sąd ziemski san. poświadcza, że Hier. Kobyleński i jego ż. Katarzyna zapisali sobie nawzajem w dożywocie swe majątki - on jej połowę dóbr dziedz., zaś ona jemu oprawę posagu i wiana na drugiej połowie tych dóbr (reg. obu dok.: ZK 187 s. 170-2 = Kamiński → p. 7 s. 430; zachował się jedynie dok. dotyczący cesji Katarzyny: APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 20; → 1531); 1515 Zygmunt Stary zezwala Stan. [Janowi!] Kobyleńskiemu zastawić za 439 fl. 12 grz. czynszu z dóbr król. Złota i → Biskupice w ziemi krak. (MS 4, 2561); 1519 Jakub z C. pkom. i star. wiel. i jego ż. Dobrochna z Kalinowej zapisują sobie nawzajem w dożywocie jego dobra dziedz. m. Działoszyn z wsiami [wymienione jak → 1487 i 1489] oraz tenuty Jadowniki i Marszkienice (MS 4, 12 026); Hier. Kobyleński z K. z ż. Katarzyną otrzymują w dożywocie tenuty Łężyny, Gorzyce i Załęże (Zalessie!) [pow. biec.], Rogi, Lubatówka, Miejsce, Sanoczek, Stróże Wielkie i Małe, Gruszówka, a sami darowują królowi połowę sum zapisanych na tych dobrach (MS 4, 2881-2); Agnieszka c. Jana Kobyleńskiego kaszt. roz., ż. Piotra Służewskiego [h. Sulima] poborcy kujawskiego (MS 4, 12 078); 1520 mandat król. do Jana z Pilicy star. lub. popierający Mik. Piwo z braćmi przeciwko Barbarze z K. wd. po ich wuju Stan. Kuropatwie z Łańcuchowa kaszt. chełmskim, która okupuje dobra pozostawione przez męża (MS 4, 12 618).

1521-31, zm. 1539, Dorota z Tarnowa h. Leliwa, c. Jana Ciężkiego z Tarnowa kaszt. biec. i nieznanej z imienia córki Hieronima z K. [zmarłej a. 1518], ż. ok. 1527 Jana Tarły ze Szczakarzowic [pow. rad.] h. Topór, krajczego kor. (GB 6 s. 172-3, 663; ZB 5 s. 249-52; MS 4, 8272; ZK 187 s. 170-2 = Kamiński → p. 7 s. 429-30; Bon. 10 s. 238-9; W. Dworzaczek, Hetman Jan Tarnowski, W. 1985, s. 352-3, 355-6, 367, 435 tab. 11); 1521 woźny Mik. Rataj zeznaje, że oddelegowany przez sąd, udał się wraz z Barbarą ż. Kaspra Bara [mieszcz. krak.] dla przeprowadzenia na jej rzecz wwiązania do dóbr Makowiska i Sulistrowa zm. Hier. Kobyleńskiego, jednak wójt w Makowiskach odmówił dania wwiązania, a kiedy jechali do Łęk, aby wwiązać Barbarę do połowy tej wsi, wówczas na łące przed dworem w K. gwałtem wyprzężono konie z powozu (curru) Barbary i dopiero po 2 godzinach przysłano je z powrotem ze dworu, a gdy Barbara przybyła do dworu, wówczas ur. Stanisław z Rzemienia [pow. pilzn.] oznajmił przywołanemu woźnemu, iż występuje w K. jako faktor panny Doroty kasztelanki biec. i nie godzi się na wwiązanie (GB 6 s. 172-3); taż Dorota pozywa Kaspra Bara dzierżyciela młynów Kamiennego [→ Bieniasza Młyn] i → Dębnego na rz. Rudawie o złoty sygnet (pro sigillo aureo alias signeth) po [babce] zm. Katarzynie ż. Hier. Kobyleńskiego (ZK 159 s. 522-4, 537; 160 s. 380); 1522 Barbara c. Jana z K. kaszt. roz., ż. Mik. Piwo tenut. Szczercowa w ziemi sier., dz. Niemczyszewa i Koszelewa w pow. gostyńskim (MS 4, 13 116); zgoda król. na wykupienie tenut. Załęże (Zalyessye), Łężyny i Gorzyce w pow. biec., Rogi, Lubatówka, Miejsce, Sanoczek, Stróże Wielkie i Małe oraz Gruszówka w ziemi san. z rąk egzekutorów testamentu zm. Hier. Kobyleńskiego i jego dzieci (MS 4, 4081); panna Dorota c. Jana z Tarnowa kaszt. biec., za radą ojca, darowuje i zapisuje swemu stryjowi Stanisławowi z Tarnowa i Rzemienia dobra dziedz. czyli wsie K., Draganowa, Łęki, Makowiska, Sulistrowa i Głośce w pow. biec., przypadłe po śmierci jej dziada Hier. Kobyleńskiego jej babce Katarzynie [ż. zmarłego], a ponadto gwarantuje mu pod wadium 10 000 fl. węg., że jej powinowaci z linii macierzystej nie będą rościli pretensji do tych dóbr oraz godzi się w przypadku nie zapłacenia wadium na karę 20 000 fl. (ZB 5 s. 249- 52); sąd ziemski krak. poświadcza, że taż Dorota ustępuje pod wadium 10 000 fl. węg, swemu stryjowi Stanisławowi z Tarnowa i Rzemienia odziedziczone przez nią po zm. dziadzie Hieronimie [z K.] wszelkie zapisy na dobrach król. Załęże, Gorzyce, Łężyny, Markuszka w pow. biec. oraz Rogi, Miejsce, Lubatówka, Sanoczek, Stróże Wielkie i Małe, Gruszówka w ziemi san. (MS 4, 8272, dok. na podstawie wpisu do ZB 5 s. 252- 5; GB 6 s. 209-10 - wwiązanie Stanisława do klucza K. i tenut); Jan z Tarnowa kaszt. biec. i star. pilzn. daje Stanisławowi z Tarnowa i Rzemienia wsie: Lisia Góra, Śmiglno, Ździarzec, Górki, Wadowice i Luszowice w pow. pilzn., a w zamian otrzymuje od Stanisława wsie: K. Łęki, Draganowa, Makowiska, Sulistrowa i Głośce w pow. biec., na co zgodę wyraża Katarzyna z Dąbrowicy [pow. lub.] ż. Stanisława, a ten pod wadium 10 000 fl. zobowiązuje się chronić Jana przed pretensjami innych osób; tenże Stanisław za zgodą ż. Katarzyny, rezygnuje na rzecz tegoż Jana, pod wadium 10 000 fl., z zapisów na królewszczyznach w pow. biec. i san. [wymienione jw. → 1522, poprzednio Hier. Kobyleńskiego] (GB 6 s. 211-5; MS 4, 8273); 1522 n. zgodnie z ordynacją z 1366, potwierdzoną w 1496, prawa do klucza K. przysługują kaszt. roz. Janowi 1474-1544 i pkom. wiel. Jakubowi 1474-1528 Kobyleńskim.

1523-39, zm. ok. 2 II 1540, pochowany w kościele par. w K., Mikołaj Kobyleński z K. Złotej i Biskupic, h. Grzymała, s. Jana z K. kaszt. roz. → Tab., dworzanin król. 1523-31, kaszt. roz. [po rezygnacji ojca] 1537-9 (KatZab. NS 1 s. 58-9; MH 2: 1909 s. 62; Bon. 10 s. 239; MS 4, 4296, 12 618, 14 087, 18 812, 20 273; APKr. Consularia Crac. 433 s. 28; BCzart. perg. 767; ZB 3 s. 232, 241, 246, 266, 270-5, 283-7, 293-4, 317, 320, 323, 327, 348-9, 355-6; 6 s. 288-9, 424-5, 457, 460-1, 463, 470, 547, 549, 560, 575-6, 589; GB 6 s. 293-4, 296, 365, 663; ZCz. 10a s. 167, 296, 388; 12 s. 83, 173, 199, 230, 313; ZK 30 s. 24, 651; 187 s. 103, 477; 190 s. 451, 1233; → p. 8); 1523 Dorota z Tarnowa pozywa pozwem król. Kaspra Bara [Beera] mieszcz. krak. o zwrot 5 dok. perg. wystawionych na podstawie wpisów do ZK i GK, w tym aktu [z 1484] Hieronima z K., zawierającego zapis oprawy 6000 fl. ż. Katarzynie z Krakowa [Kreidlarównie], które przysługują jej jako spadkobierczyni jej zm. babki Katarzyny (ZK 160 s. 385-6, tu także wpisany in extenso dok. z 1484 r.); sąd nadworny stwierdza, że Jan z Tarnowa kaszt. biec., tenut. w Siepietnicy pozwany przez br. kaszt. roz. Jana i Jakuba Kobyleńskich, o sumy zapisane na ww. i na innych wsiach w ziemi krak. i w Królestwie, przegrał proces nie stanąwszy na 1 termin oraz poświadczają pozew obu Kobyleńskich przeciwko Tarnowskiemu o zajęcie siłą dóbr K., Makowiska, Sulistrowa, Głośce, Draganowa, Łęki, które im przypadły po śmierci ich br. Hier. Kobyleńskiego z K. (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 23); Ewa Dukielska wd. po Stan. Cikowskim darowuje swemu bratankowi [stryjeczno-stryjecznemu] (fratritio suo) Mik. Kobyleńskiemu z K. dworzaninowi król. swe dobra: Iwa, Wyższe Stare Przedmieście Dukielskie [→ Dukla Stara], Mszana, Hyrowa, Tylawa, Zyndramowa [dziś Zyndranowa] i Trzciana w pow. biec. (MS 4, 4296); tenże Mikołaj z powrotem daje dożywotnie wwiązanie tejże Ewie do ww. dóbr [zapewniając sobie w ten sposób dziedziczenie po jej śmierci] (GB 6 s. 288, 295); 1524 → p. 6; Krzysztof Szydłowiecki star. krak., sier., sochaczewski i kanclerz kor. poświadcza, że Jan z K. kaszt. roz. dz. Prusicka otrzymał od mansjonarzy kol. wiel. 500 fl., które darował im Jakub Kobyleński pkom. i star. wiel. z przeznaczeniem na uposażenie 7-go mansjonarza. Pieniądze te Jan ubezpiecza im na Prusicku zobowiązując się płacić 15 grz. czynszu rocznie na rzecz ww. mansjonarza; umowę tę potwierdza król. (APKr. Zbiór Dzieduszyckich perg. 196; MS 4, 13 984); król nadaje Jakubowi z C. pkom. wiel. (w źródle: Joanni Cobilenski castellano Wielunensi!) w dożywocie starostwo wiel. wraz ze zwolnieniem od obowiązków wojskowych oraz przyznaje mu pr. budowy grobli w Rębielicach [Królewskich, pow. lel., graniczących przez rz. Liswartę z Rębielicami Szlacheckimi w kluczu Działoszyn i ziemi wiel.] za to, że ten ustąpił królowi wsie Rębielice [Królewskie] i Popowo w dystr. krzepickim [pow. lel.] wraz ze stawami Jaromierz i Biały Ług, które to wsie były przez króla Kazimierza [Jag.] zastawione jego przodkowi [po kądzieli] Hińczy z Rogowa kaszt. sand. (MS 4, 13 985)22Identyfikacja Kobyleńskiego nie jest do końca pewna. Star. wiel. jeszcze w l. 1527-8 był Jakub, jednak w l. 1524-5 Jan kaszt. roz. wystąpił jako dz. Prusicka i Działoszyna, od 1489 należących do Jakuba. Być może obaj bracia powrócili do niedziału, umocnionego umową z → 1527 r; Barbara z C. wd. po Stan. Kuropatwie, za zgodą Jana Głogowskiego sędziego gostyńskiego swego stryja [herbowego!; por. Bon. 6 s. 101 n.] i Andrzeja z Górki [Miejskiej, woj. pozn.] swego wuja [herbowego - h. Łodzia, podobnie jak jej matka Angieszka z Bnina] darowuje swemu bratankowi (fratritio suo) Mik. Kobyleńskiemu z C. dworzaninowi król. swoją oprawę wdowią na dobrach Łańcuchów, Rogalice, Milejów, Zakrzów, Wola [Łańcuchowska], Ciechanki i Ostrów w pow. lub. oraz tenuty Nowosielce, Stołpie, Wola [Stołpska], Wereszyce, „Strakoszlaw” [nie zid.] i dobra dziedz. połowę m. Świerże, Kowno, Ruda i Przewóz w pow. chełmskim (MS 4, 14 087; por. MS 3 suppl. 613); Stanisław z Tarnowa i Rzemienia uzyskuje wyrok przeciwko Dorocie c. Jana z Tarnowa kaszt. biec. o wadium 10 000 fl. w sprawie o królewszczyzny w pow. biec. i san. [wymienione jak → 1522] i o to, że po śmierci jej dziada Hieronima [z K.] przekazała mu te dobra [→ 1522], lecz nie dostarczyła dok. ze zgodą króla (GB 6 s. 326); 1525 król na prośby Jana z K. kaszt. roz. ustanawia w jego dziedz. m. Działoszynie targ tygodniowy i 4 jarmarki (MS 4, 14 115; MK 39 s. 113); 1526 odroczenie terminu w sprawie, w której Jan z Tarnowa i Krzyża [pow. pilzn.] kaszt. sąd. pozywa [swego br.] Stanisława z Tarnowa i Rzemienia kaszt. chełmskiego o zapis w GB dotyczący zamiany imiennie wymienionych róbr [→ 1522], gdyż nie chce go chronić od pozwów br. kaszt. roz. Jana i Jakuba Kobyleńskich (ZP 2 s. 691-2); w tejże sprawie o ochronę dóbr K. z wsiami przed pretensjami ww. Kobyleńskich, sąd postanawia, że najpierw Jan z Tarnowa musi unieważnić wyrok przeciwko Stanisławowi z powodu nie stawienia się tegoż w sądzie, jako uzyskany niesłusznie, gdyż roki były odwołane przez króla ze względu na sejm w Piotrkowie, a dopiero później będzie mógł go pozywać o przyrzeczoną mu ochronę dóbr K., które po śmierci Hieronima z K. przypadły Dorocie, wnuczce (nepte) tegoż Hieronima [a córce ww. Jana z Tarnowa] (ZP 20 s. 702).

1527 → p. 6; ur. Mik. Kobyleński z Hyrowej oddaje w dożywocie w zamian za 200 fl. szl. Jakubowi Goląskowskiemu i jego ż. Poliksenie tę wieś (ZB 6 s. 426-7); kaszt. roz. Jan i Jakub Kobyleńscy pozywają Jana z Tarnowa i Krzyża kaszt. sądec. i Stanisława z Tarnowa i Rzemienia kaszt. chełmskiego o posiadanie dóbr K. (APKr., Archiwum Dzikowskie Tarnowskich 122); Mik. Rataj woźny sąd. zeznaje wwiązanie do K. z wsiami Sulistrowa, Łąki, Makowiska, Głośce, Draganowa, Załęże, Markuszka, Łężyny i Gorzyce na rzecz Jakuba i Jana Kobyleńskich jako opiekunów panny Doroty c. zm. Jana z Tarnowa, kaszt. sądec., wraz z odebraniem przysięgi od kmieci wsi K. (GB 6 s. 500, 502; → 1528!); Zygmunt Stary zatwierdza ordynację i połączenie dóbr przeprowadzone przez Jakuba z C. star. wiel. i jego bratanka Mikołaja z C., obejmujące dobra dziedz. i zapisy na tenutach - ze strony Jakuba: m. Działoszyn, Trębaczów, Raciszyn, Niwiska, Szczyty, Parzymiechy, Jaworzno, Lipie, Danków, Rębielice i Szyszków w ziemi wiel., zapisy na królewszczyznach Jadowniki i Marszkienice w pow. czchow., zaś ze strony Mikołaja: [sumy na dobrach król.] Biskupice [par. Czchów], Złota, Łęki i Dzierzaniny w pow. czchow., Nieszkowice Wielkie, 2 kmieci w Nieszkowicach Małych i 1 kmieć w Uściu [Solnym] w pow. krak. oraz wsie Hyrowa, Iwla, Mszana, Tylawa, Zyndramowa, Trzciana i Stare Przedmieście Dukielskie w pow. biec., a także sumy na Łańcuchowie, Ciechankach, Ostrowie, Milejowie, Rogalicach, Zakrzowie i Woli Łańcuchowskiej w pow. lub., trzecią cz. m. Świerże, wsi Kawno i Przewóz w ziemi chełmskiej, bez wyjątku czy są ojczyste, macierzyste czy inne. Wszystkie ww. dobra obaj Kobyleńscy wzajemnie sobie zapisują i łączą w jeden kompleks - w całości przejmie go ten z nich, który drugiego przeżyje, z pominięciem wszelkich pretensji innych osób z racji pr. bliższości. W przypadku małżeństwa każdy z nich może oprawić przyszłej żonie posag i wiano na tych dobrach. W przypadku gdyby tylko Jakub miał synów, wówczas on lub jego synowie mają wypłacić córkom Mikołaja po 1000 fl., a jeśli będzie to tylko jedna córka, to nie więcej niż 2000 fl. Podobny obowiązek będą mieli synowie Mikołaja w przypadku sytuacji odwrotnej. Gdyby zaś obaj zmarli bezpotomnie, wówczas dobra te przypadną siostrom Mik. Kobyleńskiego i ich spadkobiercom. Po wzajemnym wwiązaniu się do swych dóbr obaj Kobyleńscy będą przeprowadzać wspólnie wszelkie transakcje i sprawy sądowe (BCzart. perg. 767); 1528-9 Jan Kobyleński z K. kaszt. roz. na termin ostateczny, a następnie na przypozwany „ad satisfaciendum”, pozywa Ewę Dukielską z → Dukli, dz. Mszany, Hyrowej, Iwli, Zyndramowej, Tylawy, Trzciany, Wyższego i Niższego Przedmieścia Dukielskiego [Dukla Stara] i wójstostwa w Zboiskach o to, że jako jego kuzynka (nepta, tu: siostra stryjeczno-stryjeczna) i kobieta, wbrew ordynacji majątkowej ich przodków [→ 1366, → 1496], nie chciała przyjąć od niego 100 grz. z racji posagu i ustąpić mu, jako męskiemu przedstawicielowi rodziny, ww. dóbr po ojcu, po czym sąd wyznacza mu woźnego dla egzekucji wyroku i przeprowadzenia wwiązania do ww. dóbr (ZB 6 s. 490-1, 495-7); 1528-33 Dorota Gniada ż. Stan. Gniadego z Zabierzowa procesuje się z matką Ewą Dukielską wd. po Stan. Cikowskim, z Mikołajem z K., z Barbarą Kuropatwiną z K. kasztelanową chełmską o dobra dukielskie [→ Dukla] (ZB s. 232-3, 240-1, 246-8, 264-6, 270-5, 283-7, 293-4, 323-4, 363); 1528 Jakub Kobyleński pkom. i star. wiel. wyznacza [swej 2-giej] ż. Annie z Wiśnicza [c. Stan. Kmity] 3000 fl. posagu i wiana na swych dobrach dziedz. Danków, Lipie, Rębielice i Szyszków w ziemi wiel. i na tenutach → Jadowniki, Sutków i Marszkienice w pow. czchow.; Piotr Kmita z Wiśnicza [br. Anny] zabezpiecza temuż Kobyleńskiemu z Dankowa spłatę 500 fl. do 1529 r. na swych dobrach w ziemi san.; tak Anna zeznaje, że została spłacona z posagu przez brata (AS 5, 173, 188; MS 4, 15 520-2); woźny sąd. zeznaje o składaniu kolejnych pozwów we wsi K. ze strony ur. Doroty c. zm. Jana z Tarnowa kaszt. sądec., obecnie ż. Jana Tarły ze Szczekarzowic [pow. rad.] krajczego kor., przeciwko Jakubowi i Mik. Kobyleńskim o wydarcie jej gwałtem dóbr K., Makowiska, Sulistrowa, Łęki, Głośce, Draganowa, Załęże, Markuszka, Łężyny i Gorzyce, spokojnie przez nią posiadanych po śmierci jej babki [Kat. Krejdlarówny wd. po Hieronimie z K. → 1521] (GB 6 s. 519, 580-1, 586); prac. Mik. Rataj woźny sąd. oświadcza, że w roku poprzednim [1527] był przez Jakuba i Mik. Kobyleńskich porwany (fuit receptus) i przywiedziony do akt GB w zamku biec. dla zeznania o przeprowadzeniu na ich rzecz wwiązania do dóbr K., Łęki, Sulistrowa, Makowiska, Głośce i Draganowa, zaś szl. Jerzy Trębecki zeznaje, że tenże woźny w imieniu Kobyleńskich złożył wówczas w sądzie opłatę zw. pamiętne (GB 6 s. 586); Andrzej z Tęczyna wwda krak., star. chełmski i bełski, Jan z Tarnowa wwda ruski, star. sand. i hetman i Mik. Pilecki kaszt. bełski zapośredniczają wstępną ugodę pomiędzy Dorotą z Tarnowa i Krzyża, ż. Jana Tarły krajczego kor. oraz Mik. Kobyleńskim z Biskupic [par. Czchów], reprezentującym także ojca Jana kaszt. roz. i stryja Jakuba, postanawiając, że sporne dobra K., Głośce, Draganowa, Sulistrowa, Łęki i Makowiska, zgodnie z wolą króla przechodzą pod sekwestr, którym oni będą zarządzali aż do decyzji władcy, ponadto zaś 18 VIII t. r. spotkają się w Lubaczowie [ziemia przem.] ze stronami konfliktu i ich przedstawicielami, po dwóch z każdej strony oraz Dorota lub w zastępstwie jej mąż i jeden z Kobyleńskich z pełnomocnictwami od pozostałych, dla wypracowania dalszej ugody, przy czym ich orzeczenie powinno być uznane przez strony konfliktu i odesłane do ostatecznego wyroku króla, wreszcie składają poręczenie za obie strony - Tęczyński i Tarnowski za Dorotę, zaś Pilecki i Andrzej Stadnicki ze Żmigrodu za Kobyleńskich, że nie będą naruszały pokoju (GB 6 s. 587-9); Mik. Kobyleński pozywa Ewę Dukielską o wadium 6000 fl. (w pozwie starosty 5000 fl.) i o to, że przekazując mu dobra Mszana, Hyrowa, Tylawa, Iwla, Zyndramowa, Trzciana, Wyższe Przedmieście Dukielskie i wójtostwo w Zboiskach zagwarantowała mu ochronę przed pozwami innych osób, a teraz nie uchroniła go od pozwania przez Barbarę z K. wd. po Stan. Kuropatwie z Łańcuchowa kaszt. chełmskim, zaś sąd przydziela mu woźnego dla przeprowadzenia wwiązania w te dobra (GB 6 s. 595-7); tenże Mikołaj pozwem wręczonym mu przez woźnego w Iwli pozwany przez Dorotę ż. Stan. Gniadego [c. Ewy Dukielskiej → Dukla p. 3] (GB 6 s. 598); Dorota z Tarnowa i Krzyża ż. Jana Tarły krajczego koronnego kontrpozywa Barbarę z K. wd. po Stan. Kuropatwie kaszt. chełmskim, oświadczając, że jej zm. ojciec Jan z Tarnowa kaszt. sądec. nie przyjął do swego depozytu, a ona nie przejęła po nim, dok. oprawy posagu i wiana Barbarze przez jej zm. męża na dobrach Łańcuchów, Milejów, Zakrzów, Ciechanki, Rogalice, Ostrów i Wola [Łańcuchowska, pow. lub.] (ZB 3 s. 239- 40; → 1529); Mik. Kobyleński z K. wydzierżawia na 2 lata Zygmuntowi Zaleskiemu Wolę Mokrzeską w pow. lel., z obowiązkiem płacenia co roku 4 grz. pod karą XV czyli 3 grz. (ZB 6 s. 460-1).

1529 Barbara Kobyleńska wd. po Stan. Kuropatwie z Łańcuchowa kaszt. chełmskim pozywa Dorotę z Tarnowa i Krzyża ż. Jana Tarły krajczego kor., tenutariuszkę Siepietnicy w zie mi krak. z racji sum zapisanych na tej wsi i odziedziczonych przez Dorotę jako córkę i Agnieszkę Beatę z Tęczyna jako wdowę po śmier ci Jana z Tarnowa kaszt. sądec, o szkody wart. 5000 fl. z racji zagarnięcia przez Dorotę dok. dotyczących oprawy Barbary na dobrach jej zm. męża, które Barbara złożyła do wiernych rąk u Hier. Kobyleńskiego, a które Dorota przejęła po śmierci Hieronima i do tej pory ich nie zwróciła (ZB 6 s. 494-5; → 1528); Krzysztof z Szydłowca [pow. rad.] kaszt. i star. krak. poświadcza, że Jan z K. kaszt. roz. ceduje na rzecz s. Mik. Kobyleńskiego dobra K., Łęki, Sulistrowa, Draganowa, Głośce i Makowiska w pow. biec., które przypadły mu w spadku po zm. br. Hier. Kobyleńskim (Fastnacht Katalog 1, 86; DodGL r. 1850 nr 47 s. 187-8); 1530 w K. pobór z 5 ł. (RP k. 49).

1530 w imieniu Anny z Pilicy [c. Mik. Pileckiego kaszt. bełskiego] ż. Mik. Kobyleńskiego z K. woźny stwierdza, że oblatowanie w GB pozwu na sejm piotrkowski ze strony Doroty z Tarnowa ż. Jana Tarły krajczego kor. o dobra Danków w ziemi wiel. oparte było na niewiedzy, gdyż dobra te są jej własn. (GB 6 s. 657); woźny sąd. wraz z 2 szlachcicami składa pozew w imieniu Jana i Mik. Kobyleńskich przeciwko Dorocie Tarłowej z Tarnowa i Krzyża w [dzierżonej przez nią] wsi Załęże; woźny sąd. składa w K. pozew przeciwko Janowi kaszt. roz. i Mik. Kobyleńskiemu, w imieniu Doroty Tarłowej i Agnieszki Beaty z Tęczyna kasztelanowej sądec. [wd. po Janie z Tarnowa] (GB 6 s. 663, 672); Benedykt Wiktorowski z Kliczkowa [woj. sier.] sędzia i Piotr Karniowski z Grodziska [woj. sier.] podsędek, ziemscy sier., jako sąd sejmowy zasiadający wraz z królem i panami rady na sejmie w Piotrkowie, w sprawie pomiędzy Dorotą z Tarnowa ż. Jana Tarły krajczego kor. a Janem Kobyleńskim kaszt. roz. i jego s. Mikołajem o klucz K., podają do wiadomości wyrok Zygmunta Starego przysądzający i przywracający Dorocie prawa dziedz. do dóbr K., Draganowa, Sulistrowa, Makowiska, Głośce i Łęki, z których została wyrzucona przez Kobyleńskich. Ponadto król rozpatruje pozew w tej sprawie o kary za naruszenie ugody zapisanej w GB, a dotyczącej ww. dóbr, na podstawie przedłożonych przez obie strony dok., a mianowicie Doroty ukazującej dok. wienne i posagowe jej babki zm. Kat. Kobyleńskiej na sumę 3000 fl. [→ 1483-4] i akt zastawu na sumę 800 fl. oraz obu Kobyleńskich przedstawiających akt ordynacji klucza K. zarządzonej przez ich przodka Janusza [Suchegowilka] z K. w czasach Kazimierza W. [→ 1366] i dokumenty Hier. Kobyleńskiego dziada Doroty, w wyciągu z ZCz., zatwierdzające pierwszą ordynację [z → 1366] i zastrzegające pierwszeństwo w dziedziczeniu dóbr K., Łęki, Makowiska, Draganowa i Sulistrowa dla linii męskiej dziedziców K. [→ 1496]. Król uznaje przedłożone przez Dorotę dok. jej babki Katarzyny wd. po Hier. Kobyleńskim za prawdziwe i słuszne, na ich podstawie przysądza jej wwiązanie do ww. dóbr. Dobra te uwalnia spod sekwestru i poleca sekwestratorom wydać wraz z Głoścami Dorocie, która będzie je dzierżyła aż do spłaty 3800 fl. Z kolei król uznaje obu Kobyleńskich, na podstawie przedłożonych przez nich dok. za rzeczywistych i prawdziwych dziedziców ww. dóbr, pod warunkiem jednak, że przez przysięgę dwóch szl. świadków złożoną 14 III br. w Krakowie, obalą zarzuty Doroty, iż wyciągi dokumentów [Hieronima z K.] z ZCz, uzyskali w sposób nieprawny i nielegalny. Natomiast Dorota ma przysięgą dwóch szl. świadków udowodnić słuszność swego oskarżenia przeciwko obu Kobyleńskim, iż przy okazji eksmitowania jej z K. i Rogów zagarnęli jej ruchomości wart. 6000 fl., które powinni zwrócić po złożeniu przez świadków przysięgi (BCzart. perg. 788; APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 29; or. wydane każdej ze stron procesu); pozew król. przeciwko tejże Dorocie tenut. Zalesia i Markuszki, nakazujący jej stawić się na najbliższe roki ziemskie w Bieczu na termin z Janem i Mik. Kobyleńskimi, którzy pozywają ją na podstawie swego wypisu z ZCz. dokumentu Hier. Kobyleńskiego [→ 1496] przemawiającego na ich korzyść, gdyż Dorota jako kobieta nie może pozywać ich jako mężczyzn o dobra K., ani nie może wysuwać przeciwko nim tak wygórowanych roszczeń prawnych, sprzecznych z ugodą zawartą w Bieczu, jakie uznał na jej korzyść sąd sejmowy w Piotrkowie, skazując obu Kobyleńskich na zapłacenie jej [wadium] 20 000 fl. (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 25 = ZK 163 s. 244; → niżej 1530); woźny sąd. oddany tejże Dorocie dla przeprowadzenia wwiązania w dobra C., Makowiska, Sulistrowa, Łęki, Draganowa i Głośce, orzeczonego wyrokiem sądu sejmowego w Piotrkowie, podanym do wiadomości Andrzeja z Tęczyna wwdy krak., Jana z Tarnowa wwdy ruskiego, hetmana wielkiego kor. i star. sand., Mikołaja z Pilicy kaszt. bełskiego, jako seskwestratorów dóbr K. z ramienia króla, oraz Jana i Mik. Kobyleńskich jako okupujących te dobra, oświadcza, że służba (familia) Kobyleńskich nie dopuściła do wwiązania (ZK 188 s. 4); sąd ziemski krak. poświadcza pozew, z jakim w imieniu Doroty Tarłowej woźny sąd. wystąpił przeciwko Janowi i jego s. Mik. Kobyleńskim, pozywając ich przed sąd nadworny o to, że oni z kolei pozywali Dorotę na roki biec. o szkody wart. 20 000 fl. na podstawie wpisu do ZCz. dokonanego przez Hier. Kobyleńskiego i odpisu dok. z tychże ZCz., a wbrew wyrokowi króla ferowanemu na sejmie piotrkowskim nie obalili przysięgą świadków zarzutów Doroty o nieprawnym uzyskaniu ww. odpisów z ZCz. i fałszywości wpisanego tam dok. Wobec nie dostarczenia naganionego dok. i nie stawienia świadków Dorota pozywa ich o krzywdy i szkody wart. 20 000 fl. (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 27); woźny poświadcza, że Jan i Mik. Kobyleńscy wraz z 2 szlachcicami złożyli przeciwko Dorocie Tarłowej przysięgę w sporze o klucz K. i stwierdzili, że dok. ordynacji dóbr K. [→ 1496] został przez nich uzyskany z ZCz. w sposób prawny i legalny i tym samym ogłasza ich dziedzicami klucza K.; taż Dorota protestuje przeciwko tej przysiędze twierdząc, że obaj Kobyleńscy mieli przysięgać w sprawie szkód poniesionych przez nią w kosztownościach i mobiliach przy okazji eksmitowania jej z K. i Rogów. Sama w tej sprawie wraz z 2 szlachcicami składa przysięgę (ZK 163 s. 39-42); woźny sąd. w imieniu Jana i Mik. Kobyleńskich aresztuje w obecności 2 szlachciców dekret król. w sprawie ich sporu z Dorotą Tarłową jako wymagający uzupełnień i dodatków, na co inny woźny przydany instygatorowi pozywa obu Kobyleńskich z delacji Jana Tarnowskiego star. sand. (ZK 163 s. 52); taż Dorota pozywa Jana kaszt. roz. i jego s. Mik. Kobyleńskich o to, że wbrew pozwowi król. nakazującemu egzekucję wyroku [sądu sejmowego] nie dopuścili jej do przyznanego jej wyrokiem króla wwiązania do dóbr K. z wsiami Draganowa, Sulistrowa, Łęki, Głośce i Makowiska, i dlatego prosi o przyznanie jej ostatecznej egzekucji wyroku ferowanego przez króla, zgodnie z nowym statutem. Z kolei Kobyleńscy twierdzą, że wysłanie woźnego wraz z dok. król. dla przeprowadzenia wwiązania Doroty do ww. dóbr było niesłuszne i wbrew zwyczajowi, o co też pozwali ją na roki biec. i dlatego proszą o wstrzymanie egzekucji wyroku król. do czasu, aż Dorota odpowie na zarzuty przed sądem w Bieczu - lecz król prośbę tę odrzuca, orzekając, iż pozwy przed sąd ziemski jako niższej rangi nie mogą wstrzymać procesu [sądu] król. i egzekucji wyroków króla (SP 6, 447); na sesji sądu nadwornego, rozpatrującego powody niedopuszczenia przez Jana kaszt. roz. i jego s. Mik. Kobyleńskich do wwiązania do 1/2 dóbr C., Draganowa i Głośce oraz całych wsi Sulistrowa, Makowiska i Łęki na korzyść tejże Doroty, Kobyleńscy, Mikołaj osobiście a Jan przez prokuratora Stan. Wróblowskiego, nie uznają słuszności pozwu o egzekucji wyroku o wwiązaniu i decyzji o wyznaczeniu woźnego dla jej przeprowadzenia, twierdząc, że egzekucja wyroku król. z sejmu piotrkowskiego nie przebiegała zgodnie z procedurą, bowiem wyrok wynikał z ugody, na co wskazuje ustalenie wadium. W przypadku naruszenia wyroku Dorota powinna pozwać ich o to wadium. Jeśli wyrok król. przyznawał Dorocie posiadanie ww. dóbr, powinna natychmiast po jego uzyskaniu wystąpić do króla o przyznanie woźnego dla przeprowadzenia wwiązania, czego nie uczyniła, a zatem nie mogła nie wywołana otrzymać woźnego [w terminie późniejszym] od króla, powinna natomiast stronę przeciwną przypozwać na termin ad satisfaciendum w ramach ww. wyroku. Dopiero po tym terminie mogła uzyskać przydanie sobie woźnego i odesłanie sprawy o wwiązanie do egzekucji starościńskiej wyroku, tak jak precyzuje to statut. Ze względu na te uchybienia formalne wnoszą o unieważnienie egzekucji wyroku król. i o odwołanie woźnego. Ze swej strony Dorota broni słuszności [późniejszego] przydania jej woźnego przez króla, gdyż posiadanie dóbr przyznawał jej wyrok piotrkowski króla. Ponadto dobra K., jako obłożone przez króla sekwestrem, znajdują się [formalnie] w posiadaniu nie Kobyleńskich lecz wyznaczonych przez króla sekwestratorów, którzy powinni wydać jej, zgodnie z wyrokiem, te dobra, czego uczynić jednak nie mogli, gdyż Kobyleńscy pogwałcili zarówno wyrok jak i sekwestr, opanowując zbrojnie dobra K. W tej sytuacji Dorota odwołała się do króla i uzyskała odeń woźnego dla przeprowadzenia wwiązania, do którego jednak Kobyleńscy nie dopuścili, dlatego ponownie odwołuje się do króla, prosząc o wyznaczenie potrójnego wadium zgodnie z nowym statutem. Zobowiązuje się respektować każdą wynegocjowaną ugodę. Król uznaje za słuszne przyznanie Dorocie woźnego dla przeprowadzenia wwiązania do dóbr K. z wsiami, zgodnie z wyrokiem piotrkowskim, ponownie oddelegowuje dla niej woźnego, który w asystencji dwóch szlachciców ma przeprowadzić wwiązanie na rzecz Doroty oraz ubezpiecza je potrójnym wadium 11 400 fl., którymi zostaną obciążeni Kobyleńscy w przypadku ponownego przeciwstawienia się egzekucji wyroku z ramienia króla. Ponadto nakazuje obu stronom wyznaczenie pełnomocników (divisores) do podziału dóbr K., Draganowa i Głośce - do tej ostatniej czynności Kobyleńscy delegują Mikołaja z Pilicy kaszt. bełskiego lub Achacego Jordana z Zakliczyna, a Dorota Andrzeja Morskiego lub Adama Wzdowskiego (Zdowskiego - w dok. perg.). Król [wybierze spośród nich po jednym przedstawicielu każdej ze stron i] ustanawia swego superintendenta dla przeprowadzenia tego podziału w osobie Seweryna Bonera star. biec. lub w jego zastępstwie podstarościego biec., a także ustala termin przeprowadzenia podziału (ZK 163 s. 59, zp = SP 6, 456: dokładny opis całości sprawy w księgach sądu nadwornego; APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 26: dok. odpowiadający wpisowi do księgi, pomijający jedynie sprawę pełnomocników podziałowych; BCzart. perg. 791: prośba obu stron do króla o wybranie dwóch pełnomocników podziałowych z przedstawionych czterech kandydatów, wraz z informacją o osobie superintendenta).

1530 Adam Wzdowski z Wzdowa [ziemia san.] wojski san., pełnomocnik Doroty Tarłowej z Tarnowa, oraz Jan Wielopolski z Gromnika pstar. biec. jako superintendent z ramienia króla, pomimo nie wystawienia wbrew dekretowi król. pełnomocnika przez Jana i Mik. Kobyleńskich, i w zgodzie z tymże dekretem król., przeprowadzają we dworze (in curia) w K., pod wadium 1500 fl., nakazany przez króla dział dóbr K., Draganowa i Głośce pomiędzy Dorotą a Kobyleńskimi. Dorota otrzymuje połowę wsi K.: połowę dworu (medietas tocius curie) tamże, czyli cały dom na kopcu z parkanem (domus tota na kopczu z parkanem) ze wszystkimi przynależnościami, a zatem komnatę z wyposażeniem i komorami oraz izdebką (stubella) i komnatą, które przylegają do tejże [pierwszej] komnaty z wyposażeniem, połowę stajni z połową komór, piekarni z połową komór i zabudowań, łaźni, słodowni, kuchni, obory z połową chlewów i okołów, spichrza folw. wraz z 9 brogami, chmielnika folw., sadu folw. z lewej strony, młyna, karczmy z karczmarzami Janem Leskiem i Maciejem Tomikiem i z połową przemiału, robocizn i czynszu, połowę ról i łąk folw. wraz z zasiewami oraz pastwisk, ponadto zaś niższy staw in Syedlysszczka, staw za [kmieciem] Sumikiem, dwie sadzawki na nawsiu za kowalem (kuźnią) i karczmę, w której rezydują Maciej Kartina i Jan Łamak. Kobyleńscy otrzymują w K. drugą połowę dworu, czyli cały dom długi z przynależnościami, jakie w sobie zawiera (tota et integra medietas curie, item tota domus longa cum omnibus attinenciis prout in se est edificata) wraz z samborza [wieżą bramną] oprócz bramy alias wrót pod samborza oraz drugą połowę wsi, ww. zabudowań folw. i pól, wyższy staw in Syedlysczka, staw w Groszówce, staw na pastwisku i sadzawkę na nawsiu przed dworem (in villagio ante curiam). Obie strony mają w K. wspólnie użytkować wrota alias bramę pod samborzą (porta alias wrotha sub samborza), bramę przed kuchnią i studnię (źródło?, fons), a także lasy należące do K., z tym, że dochody z tych ostatnich jakie przynoszą wręb i wegnanki [od wypasu bydła i trzody] będą dzielone co roku po połowie. Ponadto pomiędzy obie strony podzielono kmieci. Dorocie przypadli: Krzysztof, Jan Strąk, Marcin Czmiel (Sczmyel), Mik. Sumik, Stan. Sagan, Jakub Marszałek, Jan Piszczek, Klepscza [tu jakiś fragment tekstu dok. podziałowego został opuszczony, gdyż w dalszej jego cz. czytamy:] et [medietas?] cmetonis Stanislai Gromek oraz zagr. Jan Łomak i Maciej [nie wpisano, którzy kmiecie z K. przypadli Kobyleńskim!]. W Draganowej obie strony otrzymują po połowie karczmy, w której osadzeni są Jakub i Mik. Władykowie, wraz z połową z 1 grz. 22 gr dochodów z karczmy, połowę młyna i opust. roli zw. „Soczinska”, i lasy we wspólne użytkowanie [jak w K.], ponadto zaś Dorocie Tarłowej przypadli kmiecie: Jakub zw. Coma, Jan zw. Dzieweczka, Marcin zw. Rogala, Piotr zw. Szych, Maciej zw. Szychowic, Maciej wójt (advocatus), Grzegorz zw. Harasz, Wojc. Czajka, a Kobyleńskim: Czmiel, Wojc. Kurek, Jakub, Sawala, Jan Stary, Stan. Szafranek, Maciej Szafranek, Jan Cuban, Piotr Harasz. W Głoścach każda ze stron otrzymała po połowie dworu, [drugiego] domu cum medietate tocius structure, obory, spichrza, stogów, ogrodów, sadów, chmielników, ról i łąk folw., karczmy, młyna, połowę siedliska kmiecia Majdy oraz lasy we wspólne użytkowanie, a ponadto Dorocie zostali przyznani kmiecie: Jan Gorczyca, Stan. Tomala, Maciej Drozd, Jan „Lozathka”, Wojc. Drozd, wdowa Filuzowa, Jakub Drozd, Piotr Dzieweczka, Maciej Bałuka, Jan Golosz, Woj. Sołtys, Jakub Wojszyk, Mika i role opust. zw. Szczepanowskie, zaś Kobyleńskim: Jan krawiec, Jakub Pieczak, Więcek, Jan „Corthina”, Maciej Doktor, Maciej Drozd, Maciej „Mylucziek”, Jan Dzieweczka, wójt (advocatus) zw. Szych, Marcin Dzieweczka, Maciej Pacz, Jan Goiosz, Klemens Liczka, zagr. Maciej oraz opust. role zw. Liskowskie (GB 6 s. 692-6: oblata dok. podziałowego przez Dorotę Tarłową w tymże 1530 r.)23Cały zespół obronny [curia] w K., składający się ze starej siedziby na kopcu [tzw. gródek stożkowy], dobudowanego do niej „długiego domu” z wieżą bramną [samborza] i budynków gospodarczych, był otoczony wałem lub palisadą - skoro istniała główna brama wraz z wieżą bramną i furtka, wrota k. kuchni. Zespół obronny leżał być może na SE krańcu wsi K. nad strumieniem bez nazwy, pomiędzy dzisiejszymi przysiółkami Zagrody i Młynek (Mapa Obrębów i MAd.), bowiem w pobliżu późniejszego przysiółka Zagrody na mapie Miega z 1772-89 (sekcja 78) widnieje grupa zabudowań otoczona kółkiem przylegającym do strumienia - zapewne fosą lub widoczną w terenie pozostałością po fosie. Użyte w 1530 r. określenie cz. zespołu obronnego jako domu na kopcu jednoznacznie wskazuje na istnienie w K. wcześniejszej rezydencji obronnej, odpowiadającej pozycji społecznej Kobyleńskich w XIV-XV w. Ożywioną dyskusję o ryc. siedzibach obronnych omawiają ostatnio: S. Kołodziejski, La problimatique des études sur les résidences fortifiées féodales sur le territorie de la Petite-Pologne occidentale, AAC 12, 1982/83; L. Kajzer, Z zagadnień genezy tzw. gródków stożkowatych, KHKM 34, 1986, nr 2 s. 331-41; tenże, W kwestii identyfikacji i datowania „grodzisk stożkowych”, KHKM 25, 1977, nr 3; tenże i J. Augustyniak, Wstęp do studiów nad budownictwem obronnym sieradzkiego w XIII-XVII/XVIII w., Łódź 1986 (i polemika autorów z recenzją T. Poklewskiego, w: KHKM 35, 1987, nr 3 s. 507-29); pozycje te przynoszą zestawienia wcześniejszej literatury.

1530 Dorota z Tarnowa ż. Jana Tarły ze Szczekarzowic krajczego kor. przypozywa na termin ad satisfaciendum Jana kaszt. roz. i jego s. Mikołaja dziedziców nie podzielonych K., Głośców i Draganowej o zapłatę 3000 fl., która to suma została jej przysądzona wyrokiem król. po złożeniu przez nią wymaganej prawem przysięgi do ksiąg sądu nadwornego. W imieniu pozwanych Jan Kobyleński przedstawia pozew przeciwko Dorocie na roki biec. o dostarczenie pozwu na niniejszy termin przypozwany do K. pod nieobecność Mik. Kobyleńskiego oraz drugi pozew tamże przeciwko tejże o niedozwoloną procedurę prawną, nie jest mu bowiem wiadome, kiedy Dorota uzyskała wyrok przeciwko Mikołajowi w sprawie sum. Prosi o odłożenie sprawy przed sądem „in curia” do czasu, aż Dorota nie odpowie na jego pozwy na rokach w Bieczu, na co z kolei przedstawiciel Doroty podważa legalność ww. pozwów do Biecza, jako że nie mogą one wstrzymać terminu przypozwanego ad satisfaciendum, gdyż sprawa przeciwko obu Kobyleńskim zawsze aż do chwili obecnej toczyła się przed sądem król. [= nadwornym, a nie ziemskim]. Nie mogą obaj zasłaniać się niewiedzą, skoro sam Jan Kobyleński jest dziś obecny, a w sprawie występują obaj razem. Król uznaje racje Doroty, oddala wywody Kobyleńskich i nakazuje egzekucję wyroku, dając Dorocie woźnego dla przeprowadzenia wwiązania jej do ich dóbr K., Draganowa, Głośce do wysokości przysądzonej Dorocie sumy 3000 fl. (SP 6, 457 = ZK 163 s. 214-6); sąd ziemski krak. poświadcza zeznanie woźnego o przeprowadzeniu z ramienia króla na rzecz tejże Doroty, a przeciwko tymże Kobyleńskim, wwiązania do połowy wsi K., Draganowa i Głośce oraz całych wsi Sulistrowa, Makowiska i Łęki, wprowadzeniu Doroty w realne posiadanie tych wsi i odebraniu w jej imieniu przysięgi od zwołanych do K. chłopów (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 28; ZK 188 s. 77-9, 91); tenże sąd, jako sąd nadworny, informuje, iż król unieważnia swój pozew wystosowany na korzyść ww. Kobyleńskich przeciwko tejże Dorocie w sprawie wypisu z ZCz. i o 20 000 fl., który wysłany został przed sprawdzeniem treści dok. odpisanego z ZCz., a obecnie, na podstawie wyroku sejmowego piotrkowskiego, zostaje unieważniony jako sprzeczny ze stanem faktycznym (cittacio... inordinata), bowiem Dorota została ww. wyrokiem odsądzona od praw dziedz. do klucza K. [a więc nie została naruszona ordynacja, bowiem przysądzone Dorocie wwiązanie do klucza K. miało na celu zabezpieczenie należnych jej od Kobyleńskich sum w gotówce] (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 25; zapis sprawy: ZK 163 s. 244; 188 s. 76; → też wyżej 1530); wyznaczenie terminu dla przeprowadzenia podziału dóbr: Działoszyn, Trębaczów, Raciszyn, Niwiska, Szczyty, Parzymiechy, Jaworzno, Lipie, Danków, Rębielice i Szyszków w ziemi wiel. po bezpotomnej śmierci Jakuba Kobyleńskiego pomiędzy Dorotą z Tarnowa ż. Jana Tarły krajczego kor., a Janem kaszt. roz. i jego s. Mik. Kobyleńskimi. Nastąpi to w Działoszynie przed komisarzami mianowanymi przez króla na sejmie w Piotrkowie (MS 4, 5747; MK 44 s. 772); Mik. Kobyleński ceduje na ojca Jana kaszt. roz. swe prawa do dóbr: C., Draganowa, Sulistrowa, Makowiska, Łęki i Głośce w pow. biec., Jadowniki i Marszkienice w pow. czchow., Witowice, Pożóg, Chrząchów, Chrząchówek, Opoka, Sielce i Wola w pow. lub. (ZK 187 s. 68); Mik. Kobyleński i Stan. Gniady z → Dukli pod wadium 500 fl. umarzają wzajemne pozwy, tak ze strony Doroty ż. Gniadego, jak ze strony Ewy Dukielskiej, Jana Kobyleńskiego kaszt. roz., Barbary Kuropatwiny [kasztelanowej chełmskiej] i Przybyszowskiego (ZK 188 s. 102); → Jadowniki; Zygmunt Stary utrzymuje Annę z Wiśnicza wd. po Jakubie Kobyleńskim pkom. wiel. w dożywotnim posiadaniu Jadownik i Marszkienic z racji oprawy; arcbp gnieźn. Jan Łaski potwierdza testament zm. Jakuba Kobyleńskiego pkom. wiel. (AS 5, 195, 197).

1531 Stan. Kmita z Wiśnicza i Sobienia ceduje na rzecz siostry Anny wd. po Jakubie Kobyleńskim obecnie ż. Andrzeja Barzego z Błożewa [ziemia przem.], 500 fl. swej cz. z sumy 2000 fl. zapisanych jej przez zm. Jakuba, zaś Anna kwituje go z dóbr ojczystych i macierzystych (AS 5, 220-1); kaszt. roz. Jan i jego s. Mik. Kobyleńscy z K. z Dorotą z Tarnowa ż. Jana Tarły ze Szczekarzowic krajczego kor. w sporze o dobra ojczyste, macierzyste i cioteczne (amittorum) oraz o prawa do dóbr i sum pien. pozostałych po śmierci tak Hier. [zm. 1521] i Jakuba [zm. 1528] Kobyleńskich, jak i po śmierci Kat. Kobyleńskiej [zm. ok. 1521, ż. Hieronima] oraz po [żyjącej] Barbarze z K. kasztelanowej chełmskiej [wd. po Stan. Kuropatwie], a także w sprawie pomiędzy Barbarą a Dorotą o dok. wienne i posagowe, rozstrzygniętej przez króla na sejmie w Piotrkowie na korzyść Barbary pod wadium 12 000 fl. [→ 1529], zawierają ugodę. Kobyleńscy zatrzymują prawa dziedz. i bliższości do dóbr C., Makowiska, Głośce, Sulistrowa, Draganowa i Łęki, które zm. [1528] Jakub Kobyleński zapisał swemu bratankowi (nepoti suo) ww. Mik. Kobyleńskiemu, wraz z siedliskami mającymi przypaść Mikołajowi po śmierci tejże Barbary. Dorota, której król przysądził wwiązanie do tych dóbr na sumę 6200 fl., będzie je dzierżyła jako zastaw aż do spłaty tej sumy, Dorota oświadcza też, iż uznaje wyrok w swej sprawie z Barbarą Kuropatwiną i przyjmuje go (ZK 187 s. 154-8; niezależnie od tej ugody Dorocie przypadły tenuty w ziemi san. po Hieronimie z K.: MS 4, 7591, 19 795); taż Dorota, zgodnie z wyrokiem króla i w jego obecności, składa na ręce Marcina Myszkowskiego [tenut. dębowieckiego] wszystkie posiadane przez siebie osiem dok. perg. dotyczących dóbr K. z wsiami, zaś Myszkowski pod wadium 6000 fl. zobowiązuje się przekazać nieobecnemu Mik. Kobyleńskiemu te dok.: Kazimierza W. z → 1364 i 1358, dwa dok. Kat. i jej męża Hier. Kobyleńskich z → 1513, tejże Katarzyny dla męża z → 1512, Stanisława z Trzewlina na rzecz Anny z C. z → 1437, Janusza komesa de Magna Ida i z C. z → 1359 oraz wd. Katarzyny i jej ss. Przecława i Domarada z C. z → 1401 r. (ZK 187 s. 170-2; Kamiński → p. 7 s. 429-30); Ewa z Dukli, po przegraniu procesu w roku poprzednim, daje Janowi Kobyleńskiemu kaszt. roz. wwiązanie do dóbr: Iwla, Mszana, Hyrowa, Tylawa, Zyndramowa, Trzciana, Przedmieście Dukielskie Wyższe i Niższe i do sołectwa w Zboiskach (GB 6 s. 767).

1532 Mik. Kobyleński uwalnia od poręki na sumę 6000 fl. wadium swego poręczyciela Marcina Myszkowskiego z Mirowa kaszt. wiel. w sprawie z krajczyną Dorotą Tarłową i kwituje go z oddania mu dok. pergaminowych [→ 1531], które od niej przejął jako jego pełnomocnik (ZK 188 s. 228); Ewa Dukielska zostaje ponownie pozwana przez Jana z K. kaszt. roz. za ponowną odmowę przyjęcia od niego 100 grz. z racji sum posagowych w zamian za dobra ojczyste [w kluczu → Dukla, → 1526] (GB 6 s. 824); woźny sąd. dostarcza do wsi K. 3 pozwy przeciw Janowi i Mik. Kobyleńskim wystosowane w wyniku oskarżenia ich przez Piotra Kmitę z Wiśnicza kaszt. sand., marszałka kor., star. spiskiego, przem. i kolskiego (GB 6 s. 872); Piotr Baranowski i Mik. Kobyleński rodowcy (fratres ex linea paterna) Anny ż. Jana Kolanowskiego z → Kolanówki (ZK 187 s. 277); Piotr Kmita z Wiśnicza kaszt. sand. i jego siostra Anna z Wiśnicza 1 v° Kobyłeńska, 2 v° Barzyna, procesują się z Janem i Mik. Kobyleńskimi o sumy na tenutach Jadowniki i Marszkienice (AS 5, 235, 240); 1533 Anna Barzyna z Wiśnicza wd. po Jakubie Kobyleńskim i Piotr Kmita kaszt. sand. i marszałek Królestwa pozywają Mik. Kobyleńskiego [bratanka] i kaszt. roz. Jana Kobyleńskiego brata Jakuba, jako jego spadkobierców, o należne Annie 500 fl. z racji posagu (AS 5, 244); Anna z Wiśnicza wd. po Jakubie Kobyleńskim star. i pkom. wiel. [zm. 1528], obecnie ż. Andrzeja Barzego z Błożewa [ziemia przem.], ceduje na rzecz Mik. Kobyleńskiego z Biskupic 1000 fl. zapisanych jej przez 1-go męża na dobrach Danków, Lipie, Rębielice i Szyszków (ZK 187 s. 316); tenże Mikołaj z K. i Biskupic gwarantuje tejże Annie spokojne dzierżenie ww. dóbr w ziemi wiel. (ZK 188 s. 288); sąd nadworny w sprawie o 1000 grz. wadium ze strony Ewy Dukielskiej, stającej przez prokuratora Mik. Kobyleńskiego, przeciwko jej c. Dorocie ż. Stan. Gniadego [z Zabierzowa], podtrzymuje wyrok ferowany na rokach biec., który uwalnia Dorotę od pozwów Ewy o wadium. Zobowiązuje też Dorotę o unieważnienia pozwów przeciwko matce o dobra Iwla, Hyrowa i Mniejsze Przedmieście Dukielskie, które Ewa najpierw zapisała Dorocie, a później alienowała je wbrew zapisowi innym osobom [→ 1528], przyznając jej pr. pozywania tych osób o te dobra (APKr., Zbiór Dzieduszyckich perg. 30); taż Dorota ż. Gniadego, c. zm. Stan. Cikowskiego, zgodnie z wyrokiem król., rezygnuje z pretensji do matki Ewy Dukielskiej, że nie zrealizowała cesji na jej rzecz, dokonanej swego czasu za zgodą męża [Stan. Cikowskiego] i stryja Hier. Kobyleńskiego (ZK 188 s. 273-4; Ewa nie mogła zrealizować tej cesji z uwagi na sprzeciw Kobyleńskich powołujących się na akt ordynacji → 1528); 1536 w C. pobór z 5 ł., 2 karczem i od 1 zagr. (RP); Anna z C. wd. po Janie Gruszczyńskim kaszt. inowłodzkim i star. sier. (MS 4, 18 278); pan [Jan] Kobyleński otrzymuje zapis 100 fl. na cle sier. za posłowanie z sejmiku w Kole do króla (MS 4, 18 136); 1537 → p. 5; Mikołaj z K., za zgodą [ojca] Janusza [Jana] kaszt. roz. zapisuje swej ż. Annie z Pilicy c. Mik. Pileckiego kaszt. bełskiego 4000 fl. posagu i wiana na swych dobrach: C., Makowiska, Łęki, Draganowa, Sulistrowa, Głośce, Danków, Lipie, Rębielice, Szyszków, Pasimiechy, Jaworzno, Trębaczów, Szczyty, Niwiska, Raciszyn, Prusicko i na połowie m. Działoszyna, na połowie dóbr Biskupice, Złota i Łęki (ZK 187 s. 495); Jan z K. kaszt. roz. ceduje na rzecz tejże Anny swe dobra Iwla, Mszana, Hyrowa, Zyndramowa, Trzciana, Tyłowa, Stare Przedmieście Dukielskie i 3 kmieci w Lisiej Górze (ZK 187 s. 496); 1538 Dorota ż. Stan. Gniadego [z → Dukli] ceduje na rzecz Mik. Kobyleńskiego z K. kaszt. roz. zapisaną jej przez męża sumę 1000 fl. (ZK 190 s. 30); prac. Maciej Sagan kmieć z C. poddany Mik. Kobyleńskiego kaszt. roz. (ZCz. 10a s. 422); 1539 → Dukla; taż Dorota z Dukli ceduje na rzecz Jana Rychickiego z Rychcic [ziemi przem.] wszelkie swoje procesy przeciwko Mik. Kobyleńskiemu kaszt. roz. i jego ojcu Janowi, zaś Rychcicki z kolei te procesy przeciwko Kobyleńskim i spadkobiercom zm. Barbary Kuropatwiny [z K.] przekazuje Mik. Iskrzyckiemu z Iskrzyczyna [Śląsk] pkom. i star. kamienieckiemu (MS 4, 19 746, 20 063).

1540-1 woźni sąd. ogłaszają w Złotej pozwy przeciwko Krzysztofowi, Janowi, Barbarze, Annie, Jadwidze i Dorocie dzieciom zm. Mik. Kobyleńskiego kaszt. roz. ze strony Mik. Iskrzyckiego, a po roku w imieniu jego spadkobierczyni Anny ż. Jana Jordana z Zakliczyna (ZK 31 s. 1005-6); 1540 woźny sąd. w asystencji 2 szlachciców w imieniu Mikołaja z Iskrzyczyna star. kamienieckiego przedkłada w Głoścu dok. król. dla ww. dzieci zm. Mik. Kobyleńskiego kaszt. roz., także jako spadkobierców zm. Barbary Kuropatwiny [z K.], w sprawie o dobra Iwla, Mszana, Hyrowa, Tylawa, Trzciana i Zyndramowa, oraz dwa dok. król. w sprawie o Wyższe Przedmieście Dukielskie (ZK 190 s. 451); 1541 → p. 5; król zezwala Rafałowi Leszczyńskiemu z Gołuchowa [woj. kal.] na wykupienie od Jana Kobyleńskiego dóbr [król.]: Blizanów, Tykadłów, Zborów, Tłokinia, Witów i Grodzisko w ziemi kal. (MS 4, 20 534); 1543 król wyraża zgodę na zapisanie przez Annę wd. po Mik. Kobyleńskim kaszt. roz. altarystom kościoła par. z Brzozowa [ziemia san.] 500 fl. na dobrach swej oprawy wdowiej K. z wsiami (MS 4, 21 073); 1544 Jan z Tarnowa kaszt. krak. arenduje tejże Annie Kobyleńskiej z Pilicy dzierżone przez siebie królewszczyzny Izbica alias Tarnogóra, Stryjów, Ostrzyca i Mchy [ziemia chełmska] na okres do 1546 r. (MS 4, 21339); taż Anna wraz z s. Krzyszofem występującym także w imieniu br. Jana, arendują w dożywocie za 100 grz. ich dziadowi Janowi Kobyleńskiemu dobra jej oprawy Danków, Parzymiechy, Niwiska, Lipie, Rębielice, Szyszków, Jaworzno i m. Działoszyn (MS 4, 21 325); Jan z Tarnowa kaszt. krak. zastawia za 11 000 fl. Krzysztofowi i Janowi Kobyleńskim m. Przeworsk [ziemia przem.] z wsiami, ci zaś zapisują ten zastaw matce Annie z Pilicy (MS 4, 21 323-4).

1546 Elżbieta c. Jana Tarły ze Szczekarzowic krajczego kor., ż. Jerzego Monasterskiego z Jazłowca [woj. lwowskie] oświadcza, że została spłacona z dóbr macierzystych, m.in. z K. (MS 4, 7591); 1548 Krzysztof Kobyleński z K. kwituje Jana z Tarnowa sumy 11 000 fl. (MS 4, 8177); Małgorzata z K. wd. po Janie Żychlińskim (ZK 189 s. 699-700; → Kobierzyn).

1551 Anna z Pilicy siostra Krzysztofa Pileckiego, wd. po Mik. Kobyleńskim kaszt. roz., obecnie ż. Andrzeja Bzickiego dworzanina król., i jej ss. z 1-go małżeństwa Krzysztof i Jan Kobyleńscy (ZK 189 s. 856); Jan Tarnowski kaszt. krak. i Jakub Uchański bp elekt chełmski zapośredniczają ugodę pomiędzy Waw. Spytkiem Jordanem kaszt. sądec. i podskarbim kor. a Andrzejem Bzickim kaszt. chełmskim, jego ż. Anną z Pilicy i jej dziećmi z 1-go małżeństwa z Mik. Kobyleńskim kaszt. roz.: Krzysztofem, Janem, Anną, Jadwigą, Barbarą, Dorotą Kobyleńskimi o dobra Iwla, Mszana, Hyrowa, Tylmanowa, Zyndramowa i Barwinek (MK 79 k. 429-32; MS 5, 5199; W. Dworzaczek, Hetman Jan Tarnowski, s. 264 przypis 95); 1558 → p. 6; 1570 dobra: Głośce, Przedmieście Dukielskie, Łęki, K. i Sulistrowa w kluczu K. pani Bzickiej kasztelanki chełmskiej (LDK s. 45-6); 1581 dz. K. Stan. Bolikowski, dzierżawca Jakub Warszycki, pobór z 5 ł. kmiec., od 2 zagr. z rolami i 2 komor. z bydłem (ŹD s. 118); 1586 → p. 2; 1595 K. należą po połowie do Męcińskiego kaszt. wiel. i Wspinka oraz do Pukarzowskiego (WR k. 142v, 112-2v).

4. 1358 Kazimierz W. nadaje pr. niem. C. z przyległymi wsiami (Kamiński → p. 7 s. 430; ZK 187 s. 170-2; → p. 3, 1531 r.).

5a. Kościół par. Narodzenia NMP i dzies. (o kościele par. nie wspomina jeszcze Rejestr świętop. z l. 1373-4, k. 9-10, 33). 1415 → p. 5,-b; 1470-80 Głośce w par. K. k. Żmigrodu (DLb. 1 s. 484); 1529 plebanowi przysługuje dzies. snop. z folwarków w K. wart. 2 1/2 grz., w Łękach wart. 3 wiard., w Sulistrowej wart. 24 gr i od 2 kmieci, oraz meszme z Łęk wart. 40 gr i z C. wart. 20 gr. Wart. beneficjum 5 1/2 grz.; dzies. snop. z ról kmiec. z C. wart. 5 grz. mansjonarzom kościoła par. w Żmigrodzie Nowym (LR s. 284); 1551-4 z par. K. świętop. 2 sk. (Gromnicki Swiętop. s. 376-7)24Formularze rejestrów świętop. wymieniają par. K. od 1551 r. w dek. Biecz (Gromnicki Świętop. s. 376- 7). Stosowany w rejestrach podział dekanalny oparty jest na strukturze XIV-wiecznej i nie odpowiada sytuacji z 2-3 ćw. XVI w; 1565-70 kościół par. sprofanowany przed trzema laty przez kaszt. Bzickiego (AMetr., Acta Visitationis Capituli 1 [Wizytacja bpa Padniewskiego], k. 159); 1581 w par. K.: K., Draganowa, Głośce, Sulistrowa i Łęki (ŹD s. 118); 1595 drewn. kościół par. Narodzenia NMP sprofanowany przed 30 laty przez [Andrzeja] Bzickiego kaszt. chełmskiego, zarządzany przez ministra Jakuba, niegdyś presbitera katolickiego (WR k. 142v, 112-2v).

5b. Plebani kościoła par. w K: 1415 Jan (ZB 1a s. 38); 1441 Klemens (OK 6 s. 272); 1466 Mikołaj (AGZ 16, 313); 1484 Mikołaj (GB 3 s. 721; identyczny z poprzednim?); 1529 Jakub z Lipnicy (LR s. 284); a. 1537 Paweł (OK 62 s. 134); 1537 po śmierci pleb. Pawła bp krak. zatwierdza i instaluje nowego pleb. Jakuba Lubomirskiego, prezentowanego przez patrona i kolatora kościoła w K., Mik. Kobyleńskiego (OK 62 s. 134); 1537-41 (zrezygnował) Jakub Lubomirski, włodarz bpstwa krak. 1540-5 (Wypisy 1539-1541 s. 165 - tu pełne zestawienie źródeł; OK 62 s. 134; 71 s. 582); 1541 po dobrowolnej rezygnacji Jakuba Lubomirskiego bp krak. zatwierdza Jakuba ze Skoków [pow. chęc. lub jedna z wsi o tej nazwie w woj. lub., pozn., albo na Kujawach] jako nowego plebana kościoła Narodzenia NMP w K., prezentowanego przez Jakuba Kobyleńskiego i Annę z Pilicy wd. po Mik. Kobyleńskim z K. kaszt. roz., jako opiekunów Krzysztofa i Jana z K. ss. jej i Mikołaja, patronów kościoła (OK 71 s. 618).

6. 1407 Jakub z K. h. Grzymała oskarżony niesprawiedliwie o nierząd z królową Anną Cyllejską zostaje z rozkazu króla Władysława Jag. uwięziony na zamku górnym we Lwowie i uwolniony dopiero po 3 latach (DH 3 s. 569); 1408 Domarad z K. uczestniczy jako rycerski gość, wraz z innymi znamienitymi rycerzami z Polski, w najeździe Zygmunta Luksemburskiego króla węg. na Bośnię (DH 3 s. 577); 1410 Domarad z K., wśród ośmiu najsławniejszych rycerzy przedchorągiewnych chorągwi wielkiej ziemi krak., walczył pod Grunwaldem oraz uczestniczył w bitwie pod Koronowem (DH 4 s. 37, 100-1); podczas próby zdobycia miasta Malborka jako pierwszy do miasta wdarł się Jakub z K., wraz z Dobiesławem z Oleśnicy h. Dębno zapędzili się aż pod kościół par. i mogli wtargnąć do zamku, lecz osamotnieni musieli się wycofać przed Krzyżakami; tenże Jakub odznaczył się w bitwie pod Koronowem (DH 4 s. 77, 100-1); 1411 Jan Wałach naganiony przez Jakuba z C. wywodzi swe szlachectwo i h. Trąby (SP 7, 1253); 1412 br. Domarad i Jakub z K. w orszaku towarzyszącym Władysławowi Jag., uczestniczyli w turnieju ryc. w Budzie (DH 4 s. 141); 1413 Domarad z K. kaszt. biec. świadkuje na akcie unii horodelskiej (AU 51; DH 4 s. 152-3); 1419 (30 VI) stren. Jakub Kobyleński pod przysięgą złożoną na ręce Macieja vicedziekana i wikariusza katedralnego krak. zeznaje, iż żadne modlitwy nie pomagały mu w zwalczeniu nękającej go od dwóch lat ostrej febry zw. czwartaczką, a choroba ustąpiła cudownie dopiero kiedy zwrócił się w modlitwie do zm. królowej Jadwigi [1-szej ż. Władysława Jag.], zobowiązując się nawiedzić pieszo jej grób [w katedrze] w Krakowie i złożyć na nim votum w intencji wyzdrowienia (MPH 4 s. 769).

1426 rycerz Janusz Kobyleński h. Grzymała star. san. na czele 5-tysięcznego oddziału szlachty ruskiej, wysłanego z pomocą Zygmuntowi Luksemburskiemu przeciwko Turkom, przez ponad 2 miesiące nadaremnie oczekiwał w okolicach Braiłowa nad Dunajem w Besarabii na przybycie oddziałów Zygmunta, po czym powrócił do kraju (DH 4 s. 342-3; Rozbiór → p. 7, 1 s. 225-6); Domarad z K. kaszt. biec. w składzie poselstwa wysłanego ze zjazdu w Łęczycy na Litwę do wielkiego ks. Witolda (DH 4 s. 339; DHn. (pol.) 11 s. 229); [przed 1427 lub 1427] król Władysław Jag. w drodze wyjątku zezwala Przecławowi z C. i jego wspólnikom na poszukiwania złota, srebra, miedzi, ołowiu i wszelkich innych metali w górach, równinach, lasach, wodach, wsiach tak król. jak duch. i świeckich, pod warunkiem, że będą zachowywane i przestrzegane zwyczaje, które obowiązują w Olkuszu i w krajach ościennych w tego rodzaju kopalniach, przy wydobywaniu i uzyskiwaniu takich metali, zaś wszelkie sprawy sąd. wynikłe przy okazji tych poszukiwań będą rozpatrywane przez król. sąd komisaryczny (Liber cancellariae Stanislai Ciolek, hrsg. J. Caro 1-2, Archiv für österreichische Geschichte, 45/2, 52/1, Wien 1871-4, 1, s. 65-6); 1428 w wyprawie wielkiego ks. litewskiego Witolda na Nowogród [Wielki; nad jez. Ilmeń, niezależna republika miejska na państwowym pograniczu litewsko-moskiewskim] uczestniczyli m.in. Polacy: kaszt. międzyrzecki Wincenty z Szamotuł [woj. pozn.], dowódca całego wojska Witolda i chorągwi ś. Jerzego Jakub z K. [marszałek nadworny litewski]25„Vincencius de Schamotuli castellanus Myedzirzecensis, totius exercitus Withawdi et vexilli Sancti Georgi ductor [,] Jacobus de Kobylani...” (DH 4 s. 365). Z tekstu jednoznacznie nie wynika, kto dowodził wojskiem Witolda i hufem ś. Jerzego podczas oblężenia Nowogrodu: Wincenty z Szamotuł czy Jakub z K. Starsza literatura opowiadała się za Wincentym (A. Kamiński w PSB 13 s. 161; Rozbiór → p. 7, 1 s. 235), lecz ostatnio wydawcy DHn. przypisali dowodzenie Jakubowi, nie uzasadniając jednak tego (DHn. 11 s. 259 - tłumaczenie polskie). To ostatnie stanowisko, być może zajęte przypadkowo, jest jednak prawdopodobne, bowiem Jakub z K. w l. 1425-30 był marszałkiem nadwornym litewskim (jednym z kilku), a więc jako taki dowodził (czy też współdowodził) hufem nadwornym Witolda - najpewniej wchodzącym w skład tego hufu oddziałem gości rycerskich, głównie Polaków, służących właśnie pod chorągwią ś. Jerzego. Już po powrocie z wyprawy na Nowogród Jakub z C., jako marszałek nadworny litewski, świadkował 5 X 1428 w Brześciu Litewskim obok Polaków w służbie Witolda: Mściwoja ze Skrzynna, Mik. Słąki, Mik. Cebulki, Paszka Krzemienia, Jana Strasza (Vitoldiana → p. 7, 111 = Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, wyd. J. Fijałek i W. Semkowicz, 1, Kr. 1948, 106), Jan z Czyżowa, Mściwoj ze Skrzynna, Mikołaj s. Zbigniewa z Brzezia, Dzik z Kadłuba (DH 4 s. 365; Rozbiór → p. 7, 1 s. 235: pokój 22 VII 1428); 1429 Janusz z C. [star. san.] i Klimaszko z Pobiednego [ziemia san.] sędzia san. poświadczają, że Mikołaj z Wiślicy, Mik. Czarnota „filius Pyechurzin” i Piotr Zagaya „Maslynowicz” z C. odstępują od swych pretensji przeciwko Pełce z Jurowców [ziemia san.] do 9 grz. [ubezpieczonych] na młynie w Jurowcach, gdyby jednak któreś z ich dzieci ponownie pozwało Pełkę o te 9 grz., to wówczas ma on zważać na nich i nie nastawać na ich szyje (AGZ 11, 337)26Zapewne Piotr Zagaja de Cobilani należał do służby starosty Janusza z K; 1435 w zwycięskiej bitwie z wojskiem Świdrygiełły i posiłkami infanckimi pod Wiłkomierzem nad rz. Świętą [Litwa] Jakub z K. dowodził 12-tysięcznym (w innych źródłach 8000) pol. oddziałem posiłkowym [lecz, wbrew DH, nie całym wojskiem polsko-litewskim, które pozostawało pod komendą kniazia Michała Zygmuntowicza] (DH 4 s. 562-5; Daniłowicz → p. 7, 1717, 1721; A. Lewicki, Powstanie Świdrygiełły, RAUh 29, 1892, s. 380-4, 481; Rozbiór → p. 7, 1 s. 288); 1438 → p. 3; Jakub z K. [były marszałek litewski lub przyszły kaszt. gnieźn.] i Jakub z Baranowa podstoli sand. przywiesili pieczęcie z h. Grzymała do aktu konfederacji antyhusyckiej zawiązanej w Nowyrn Mieście Korczynie (CE 2, 248; Jakub Baranowski wymieniony został też w akcie konfederacji nowokorczyńskiej Spytka z Melsztyna z 1439 r. - CE 2, 255).

1440 Jan Kobyleński wśród rycerzy towarzyszących Władysławowi [Warn.] na Węgry (DH 4 s. 627); 1448 Jan Kobyleński [tenut. Sanoczka] zobowiązuje się pod zakładem 150 grz. dostarczyć królowej [Zofii] lub jej panom rady dok. dotyczące Trześniowa [ziemia san.]; tenże Jan ręczy pod zakładem 300 grz. Janowi Dolińskiemu, że szl. Radwan w ciągu 5 tygodni uwolni Jana wójta z Frysztaka [ziemia san.], u którego Doliński i Radwan złożyli do wiernych rąk te dok. (AGZ 11, 2676, 2680); 1450 Marcin s. Domarada z C. [kaszt. lub.] stud. Ak. Krak. (Al. 1 s. 128; mało prawdopodobne by był synem Domarada Domaratowica, który jeszcze w r. → 1435 był niepełnoletni); Jan Długosz informuje bpa krak. Zbig. Oleśnickiego, że wzrost wpływów Jakuba Kobyleńskiego na dworze wywołuje obawy Litwinów (CE 1/2, 96); 1453 Jakub z K. i Tomasz Sancygniowski wysłani przez króla z Litwy do Gniezna dla wywarcia nacisku na kap. gnieźn. w sprawie elekcji nowego arcbpa po zm. arcbpie Władysławie z Oporowa (DH 5 s. 132); a. 1454 kiedy rozeszła się wieść o przybyciu słynnego rycerza angielskiego poszukującego godnych przeciwników turniejowych, Jakub z K. [kaszt. gnieźn. i star. brzeski-kujawski] wyjechał mu naprzeciw z licznym orszakiem i sprowadziwszy go przed oblicze króla, za zgodą władcy [Kazimierza Jag.], stoczył z nim długi i zwycięski pojedynek na zamku krak. (wpis do księgi grodzkiej brzeskiej z l. 1451- 60, wyd. Lubomirski → p. 7 s. 559-60); 1454 Kazimierz Jag. zapisuje 2 grz. z cła brzeskiego dominikanom w Brześciu [Kujawskim] z warunkiem, aby cztery razy w roku odprawiali mszę za zbawienie duszy Jakuba z C. kaszt. gnieźn., zasłużonego w wojnach z Tatarami, oraz w licznych walkach i pojedynkach w obronie honoru Korony Polskiej (CE 3 s. 583, dod. 74); 1457 Jan Kobyleński stolnik krak. w świcie towarzyszącej Kazimierzowi Jag. do Gdańska (DH 5 s. 246); 1469 Jan z K. stolnik krak. pisze z K. do rady m. Bardiowa [na Słowacji, w komitacie Szaryż Królestwa Węg.] informując, że podążając drogą na Żmigród, trzeba płacić tam cło, jednak można tego uniknąć, jadąc drogą na Włodzimierz i Duklę (IB 1785; też → Dukla p. 2); 1470 Jan z C. stolnik krak., wg zeznania szl. Leonarda, wraz ze szlachtą i królem przygotowuje się w Krakowie do wyruszenia na wojnę na Ruś (SP 2, 4005: zapiska z 18 VI; ww. wyprawa rozpoczęła się w lipcu, a jej celem był Kamieniec na Podolu - DH 5 s. 541-2); 1477 Mikołaj z Tęczyna zobowiązuje się zwrócić Mikołajowi z K. podrzędczemu sądec. [s. Janusza z K. i → Dukli] dług 200 fl. węg. najpóźniej do Bożego Narodzenia (GK 20 s. 519, zp.; Mikołaj najpewniej pisał się tylko z K., nic już tu nie posiadając); 1480 Agnieszka Paulowa (Paulawhoffyn) i jej s. Paul Aldhoff [mieszcz. krak.] winni 100 fl. Mikołajowi z K. (APKr. Consularia Crac. 429 s. 674); Piotr Wapowski dziekan opatowski i kan. krak. oraz jego poręczyciele Michał Donatkowski pleb. w Starym Brzesku, włodarz krak. i Jakub Nowina pleb. w Minodze zobowiązują się zwrócić Mikołajowi z K. 100 fl. do ś. Marcina [11 XI] (Ep. 3 k. 170v; przy okazji wpisu o realizacji długu 9 I 1481 Mikołaj określony błędnie jako de Cobylnyky - tamże); 1485 Jan s. wielm. pana Jana z C. [stolnika krak.], student Ak. Krak. (Al. 1 s. 269); 1490 Mik. Kobylski! [z Dukli] zeznaje, że otrzymał od Zbigniewa z Tęczyna pkom. krak. i star. malborskiego 40 grz. z sumy 100 grz. długu (GK 23 s. 265; → 1477); 1520 Jan z K. kaszt. roz. z powodu podeszłego wieku zwolniony z obowiązku wyprawy wojennej (MS 4, 12 738); 1524 Ewa z → Dukli wd. po Stan. Cikowskim używa nazwiska Kobyleńska (Kamiński → p. 7 s. 412; ZB 6 s. 276-8); 1527 w sprawie pomiędzy wielm. Janem Kobyleńskim kaszt. roz. i ur. Jakubem Brzozowcem dworzaninem król. o to, że Jan będąc swego czasu delegowanym na surogatora star. kal. przez star. Łukasza z Górki [woj. pozn.] kaszt. pozn. nie zareagował z urzędu, gdy zabito w Kaliszu kuzyna (nepos) Jakuba, król postanawia, że dla rozwiania nieufności Jana wystarczy, jeśli Jakub przyrzeknie pod słowem ryc., że inni jego kuzyni nie będą nastawać na życie Kobyleńskiego (SP 6, 401); 1528-30 → p. 3; 1558 epigramaty Krzysztofa Kobyleńskiego (W. Dworzaczek, Hetman Jan Tarnowski, s. 259).

7. I. Daniłowicz, Skarbiec dyplomatów, wyd. J. Sidorowicz, Wilno 1860-62, t. 1-2; Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preussen im XV. Jahrhundert, hrsg. E. Weise, Bd 1, Königsberg 1939 (w tekście cyt.: Weise); R. Jamka, Pradzieje regionu krośnieńskiego, w: Krosno. Studia z dziejów miasta i regionu, 1, Kr. 1972, s. 45-6; E. Joachim, W. Hubatsch, Regesta historico-diplomatica Ordinis Sancte Marie Theutonicorum 1198-1525, t. 1- 2, Göttingen 1948-50; A. Kamiński, Nieznane karty z przeszłości miasteczka Dukli (1358-1540), w: Prace z dziejów Polski feudalnej, W. 1960, s. 401-30; J. T. L[ubomirski], Jakób z Kobylan, kasztelan gnieźnieński, starosta brzeski 1407-1454, Biblioteka Warszawska 1860 t. 2 (10), s. 557-61; Z. Perzanowski, Średniowieczne osadnictwo rejonu Krosna, w: Krosno. Studia z dziejów miasta i regionu, Kr. 1972, s. 67, 69; K. Pieradzka, Na szlakach Łemkowszczyzny, Kr. 1939 s. 21-2 (z błędami); Rozbiór krytyczny Annalium Poloniae Jana Długosza z l. 1385-1444, 1445-1480, t. 1-2, Wr. 1961-65; Słownik Historyczno-Geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu (cyt.: SHGP) cz. 2, Wr. 1988; Vitoldiana. Codex privilegiorum Vitoldi magni ducis Lithuaniae 1386-1430, wyd. J. Ochmański, W.-Poznań 1986; A. Żaki, Biecz i kasztelania biecka, w: Biecz - studia historyczne, Wr. 1963, s. 52-3.

8. Znaleziska luźnych fragmentów ceramiki kultury łużyckiej (Jamka → p. 7 s. 45-6). Kościół par. Narodzenia NMP, pierwotnie drewn. (R. Brykowski, Drewniana architektura kościelna w Małopolsce XV w., Wr. 1981, s. 245), obecnie mur. z 1775 r. W kościele dwie kamienne płyty nagrobne: a) nie zid. przedstawiciela Kobyleńskich, bez inskrypcji, z tarczą gotycką z h. Grzymała, datowana na 1 połowę XV w. (wg P. Mrozowskiego, Nagrobki gotyckie w Polsce 2, 15 - mps; teza najbardziej prawdopodobna) lub na 1 połowę XVI w. (KatZab. Seria Nowa 1/1 s. 59); b) płyta Mikołaja z K. kaszt. roz., z tarczą z h. Grzymała, w tekście inskrypcji data roczna śmierci [zm. 1540] częściowo zniszczona (MH 2 s. 62 - tu data roczna śmierci zrekonstruowana mylnie na 1510; KatZab. Seria Nowa 1/1 s. 58-9, il. 334); ponadto w kościele gotycka chrzcielnica kamienna w kształcie kielicha, z ośmioboczną czarą ozdobną herbami: Grzymała, Gozdawa, Drogosław lub Ogończyk, Jelita, Łodzia, Szreniawa i Tarnawa oraz inskrypcją obecnie nieczytelną, datowaną na koniec XV w. (KatZab. Seria Nowa 1/1 s. 58 il. 155; J. Kuczyńska, Średniowieczne chrzcielnice kamienne w Polsce. Katalog, Lublin 1984, s. 91 nr 256: autorka zamiast h. Gozdawa i Tarnawa wymienia Leliwę, Kościeszę i Odrowąża).

Uw. Załączona tab. genealogiczna oparta została na źródłach i opracowaniach powoływanych w haśle K. oraz na: UM i UW, wg ind.; S. Szczur, Uwagi o działalności dyplomatycznej arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława z Bogorii, Nasza Przeszłość 67, 1987, s. 240; tenże, Piotr wojewoda krakowski, PSB 26, 1981, s. 369-71; Bon. 10 s. 235-40; SHGP → p. 7 s. 8-9; Wielkopolski słownik biograficzny, Poznań 1981, s. 153, 288-9, 293). W l. 1471-1502 występował Mik. Kobylski, który pisał się z Bartkowie [woj. sier.], → Garlicy Dolnej, a także Kobylan (→ Jasło p. 4). Nie miał on jednak nic wspólnego z K. w pow. biec. i krak.

1 Wg Kamińskiego → p. 7 s. 430 przypis 4, określenie „comes de Magna Ida” mogło być tytułem honorowym (nawiązaniem do pielgrzymki do Ziemi Św.?), od gór Wielkiej Idy na Krecie. „Magna Ida” nie oznaczała raczej wsi Iwla w kluczu K., która nigdy nie była określana jako Wielka. Tak określona nazwa miejscowości w późnym reg. z 1531 r. może być jednak ewidentnie zepsuta. Nie można wykluczyć, iż chodzi tu o posiadłość Iwno (woj. pozn.; SHGP 2 → p. 7 s. 7-9: 1319 Gywna!, później Iwno, 1442 Gywno Nyemeeczske, Gywno Polskye, Maior Gywno!, 1469 utraque Gywno), należącą do bliskich krewniaków dziedziców Strzelec i K. (→ Uw., przyp. 2 i 3 oraz Tab.).

2 W literaturze przyjmuje się, że klucz K. z wsiami, nadany przez władcę Bogoriom przed połową XIV w. (jeszcze w XII w.?), w wyniku poświadczonego źródłowo małżeństwa nieznanej z imienia siostry arcbpa gnieźn. Jarosława Bogorii z Przecławem z Gułtów [woj. kal.] wwdą kal. objęli Grzymalici w 1 połowie XIV w. Synem Przecława i Bogorianki był Janusz Suchywilk kanclerz krak. i arcbp gnieźn., pierwszy poświadczony w źródłach dz. K. (MPH 3 s. 396; DHn. 10 s. 30-1; por. Z. Wdowiszewski, Ród Bogoriów w wiekach średnich, RTH 9, 1928, s. 29, 34, 65, 88 i n.; K. Stachowska, Jarosław z Bogorii i Skotnik, PSB 11, 1964, s. 1-3; K. Tymieniecki, Domarat z Iwna i Pierzchna, PSB 5, 1939-46, s. 305-6; J. Łojko, Przecław z Gułtów, PSB 28, 1984-5, s. 680-1 - niejasno o tym małżeństwie; A. Strzelecka, Janusz Suchywilk, PSB, 10, 1962-64, s. 583-4 - również niejasno; Kamiński → p. 7 s. 403; Perzanowski → p. 7 s. 67, 69; S. Gawęda, Możnowładztwo małopolskie w XIV i w pierwszej połowie XV wieku, Kr. 1966, s. 32-4). Wg Kamińskiego → p. 7 s. 404, wspomniana zamiana z 1364 r. miała polegać na przekazaniu klucza K. z wsiami kanclerzowi Januszowi przez jego rodziców. Pogląd ten nie jest dostatecznie uzasadniony. Wg dok. z 1366 kanclerz Janusz Suchywilk pozyskał osobiście klucz K. w l. ok. 1358-64 w drodze zamiany (z Bogoriami?), co król zatwierdził w 1364 r. Przejęcie klucza K. przez Przecława z Gułtów w wyniku małżeństwa z siostrą arcbpa Jarosława Bogorii byłoby dość niezwykłe, zważywszy, że Jarosław musiałby dodatkowo uzyskać zgodę swych braci na taką alienację starych dóbr rodowych (→ Tab. ).

3 Ojcem Piotra i Mikołaja, a także nie wymienionego w dok. (wówczas niepełnoletniego?) Jakusza, dziedziców Baranowa, Strzelec i K., zw. Cztanami, był na pewno Cztan Suchywilk ze Strzelec wspomn. w l. 1360-8, zm. przed 1377, br. Janusza Suchegowilka kanclerza i arcbpa gnieźn. (MV 3, 456; Kronika Janka z Czarnkowa, MPH 2 s. 675, 704; DHn. 10 s. 51, 90; AGZ 3, 16. 24; ZDM 1, 96; Mp. 3, 811; AS 2, 39). Brak wiadomości o wymienionych w 1366 r. pozostałych bratankach kanclerza Janusza Suchegowilka - Wilczku, Janie i Mroczku. Nie wszyscy oni musieli być rodzonymi braćmi Piotra i Mik. Cztanów ss. Cztana Suchegowilka ze Strzelec. Być może Mroczek jest identyczny z Mroczkiem z Iwna [woj. pozn.] znanym z l. 1366-1405, bratem Domarata z Iwna i Pierzchna star. generalnego wielkopolskiego 1377-83 i kaszt. pozn. 1382-99 (SHGP 2 → p. 7 s. 8-9); Janko z Czarnkowa nazwał bowiem arcbpa gnieźn. Janusza Suchegowilka stryjem ww. Domarata (MPH 2 s. 701). Imię Wilczek pojawiło się wśród zstępnych Cztana Suchegowilka ze Strzelec - Mik. Cztan ze Strzelec sędzia sand. miał synów Jakuba Cztana burgr. krak. i Wilczka (SP 2, 1695, 2434; AKP 8, 934, 950; -- Tab.). Wbrew Bon. 10 s. 236 niniejszy dok. ustanawia nie ordynację lecz fideikomis, bowiem zabezpiecza tylko dziedziczenie w linii męskiej, a nie gwarantuje niepodzielności i nie alienowania klucza K. (por. Kamiński → p. 7 s. 404-5, przyp. 20).

4 Dok. ten jest najpewniej fragmentem szerszego podziału dóbr po Cztanie, w tym gniazdowych Strzelec i Baranowa, przeprowadzonego ze względu na położenie tych dóbr przed sądem ziemskim sand. Stąd pozorna sprzeczność: sąd sand. poświadcza czynność dotyczącą dóbr K. w pow. biec., a więc na obszarze podlegającym kompetencji sądu krak.

5 W źródle: Wichna żona „Jacobi olim heredis de Cobylani” (olim nadpisane nad „heredis”). Wbrew S. Kurasiowi (SHGL s. 188) i A. Gąsiorowskiemu (Koligacje panów z Ostroroga w XV wieku, Studia i materiały do dziejów Wielkopolski i Pomorza, 13, 1980, z. 2 (26) s. 87-90), nie można Wichny nazwać na podstawie tej zapiski wd. po Jakubie z K., który występuje w źródłach wielokrotnie po 1417 r.

6 Wg Bon. 10 s. 236 przodkiem Baranowskich h. Grzymała był Piotr Cztan z Baranowa i Strzelec występujący w l. 1362-91. Z 1376 r. pochodzi informacja o jego ucieczce wraz z żoną i nowonarodzonym synem z Baranowa przez Wisłę przed Litwinami (Janko z Czarnkowa, MPH 2 s. 675; DHn. 10 s. 51). Pomimo tej informacji twierdzenie Bonieckiego nie wydaje się całkowicie pewne. W 1393 r. jako dz. Baranowa wystąpił Mik. Cztan (Proch. 12) - z pewnością identyczny (ze względu na przydomek po ojcu) z Mik. Cztanem ze Strzelec br. Piotra Cztana. Następne wiadomości o dziedzicach Baranowa pochodzą dopiero z 1412 i 1417 r. i dotyczą Jakuba z Baranowa dworzanina królowej Anny 1412 i star. lub. 1417-8 (Elementa ad fontium editiones 2, Romae 1960, s. 4 nr 3; ZL 10 k. 201v, 202v, 219, 260v). Jako star. lub. Jakub jest wspomn. także z samym imieniem 1417 (ZL 10 k. 183) oraz jako dz. K. 1417 (ZL 10 k. 198); urząd ten dzierżył jeszcze 5 IX 1418 (ZL 10 k. 260v). Rysują się dwie możliwe identyfikacje: a) Jakub star. lub. był identyczny z Jakubem z Baranowa h. Grzymała, wspomn. bez urzędu 9 I 1419 (ZDM 5, 1303), star. dobrzyńskim 1425 (Pol. 2, 374- tu herb, 381-2: następca 1429 r.; por. Wp. 8, 1034), star. łęcz. 1432-40 (już 1430?; UŁS A 409; AG, Sieradz Ziemska 7 k. 97v, Łęczyca Grodzka 10 k. 124, 227, 374v, 382, 398; 11 k. 338v; 4 k. 513; Pani Doc. Alicji Szymczakowej dziękuję za udostępnienie powyższych sygnatur z AG; Dwa fragmenty ksiąg kancelaryjnych królewskich z I-szej polowy XV wieku, wyd. T. Wierzbowski, W. 1907 s. 26), podstolim sand. 1434-40 (UM 892 i s. 320 - tu pochopnie rozdzielony na dwie osoby; CE 2, 248 - tu herb, 255; MS 2 suppl. 47; Weise → p. 7 s. 212), zm. a. 30 XII 1441 (MS 2 suppl. 59), może 1440 (UŁS A 409-10; UM 1312 i s. 320, 339, gdzie jednak nie dokonano jednoznacznej identyfikacji) - w tym przypadku jego wystąpienie jako dz. K. w 1417 można by tłumaczyć nawiązaniem do tradycji K. jako gniazda całej rodziny (na podobnej zasadzie w → 1394 r. Kobyleńskim określono Mik. Cztana ze Strzelec) oraz rozważyć możliwość jego identyfikacji z Jakubem Cztanem burgr. krak. 1432 (SP 2, 2434; Fed. s. 129) s. Mik. Cztana ze Strzelec; b) Jakub star. lub. był identyczny z Jakubem z K., który przejściowo 1412-8 pisał się z Baranowa, zaś różny od Jakuba z Baranowa star. dobrzyńskiego, łęcz. i podstolego sand. do 1440 (ten ostatni byłby potomkiem Piotra Cztana lub Mik. Cztana) - za tą możliwością mogłyby przemawiać następujące przesłanki: b-1) dla syna Piotra lub Mik. Cztanów, po podziale z 1377 r., K. raczej nie mogły odgrywać roli gniazda rodzinnego; b-2) w Lubelskiem aktywny był Jakub z K. (1385-1444), a nie Baranowski; b-3) co najmniej od 1407 r. (→ p. 6) Jakub z K. był blisko związany z dworem królowej Anny (zm. 1416); b-4) w 1412 r. dworzanin Jakub z Baranowa z polecenia królowej uczestniczył w zjeździe z Zygmuntem Luksemburskim (Lubowla i Koszyce 12-28 III lub Buda 24 V-24 VI t. r. - GItin. s. 59), wiadomo zaś, że w odbytym z tej okazji słynnym turnieju w Budzie uczestniczył Jakub z K. (→ p. 6). Wg drugiej hipotezy (b) Jakub z K. mógłby więc posiadać przejściowo Baranów z racji zastawu, dzierżawy lub np. opieki (w 1417 zm. Mik. Cztan); właśnie w 1417 r. Jakub został określony jako były dz. K. Warto też zasygnalizować [przejściowe?] uprawnienia Jakuba z K., już kaszt. biec., do Baranowa w 1444 r. (→ p. 3 i przyp. 18). Niewątpliwie natomiast Jakub z K. (1385-1444) nie mógł być identyczny z Jakubem z Baranowa zm. 1440/41. Być może problem powyższy jest nierozwiązywalny, bowiem potomstwo Jakuba z K. w źródłach sąd. woj. krak. występuje incydentalnie, zaś księgi sąd. sand. (w których należałoby szukać rozwiązania) zostały zniszczone w 1944 r.

7 Zapiski z 3 II i 1 X 1419 r. (w Krakowie). Mógł to być Jakub z Baranowa [i K.?], Jakub z K. s. Jakusza Cztana, Jakub z K. s. Przecława lub Jakub z K. s. Janusza. Jakub z Baranowa 7 I 1419 poświadczony został w Sandomierzu (ZDM 5, 1303), a 30IX 1419 w Krakowie pozywał Warcisława z Bedlna [pow. opocz.] o 400 grz. i Prokopa z Pełcznicy o 300 grz. (ZK 6 s. 577). Po 1418 r. nie jest możliwe precyzyjne wskazanie, którego z Jakubów dotyczy dana informacja. W 1418 r. wspomn. dok. [br.] Janusza z K. i Jakuba z K., dziedziców → Dukli, wystawiony na rzecz tamtejszego wójta (ZB 1a s. 171).

8 Dotyczące Jakuba z K. zapiski z 1420 r. pochodzą ze stycznia i lutego t.r. (ZK 7 s. 3, 27, 33). 19 X i 5 XI 1420 Jakub z K. został odnotowany w Łucku w otoczeniu Witolda wielkiego ks. litewskiego wśród innych panów polskich (ZDM 5, 1324; Vitoldiana → p. 7, 185).

9 Zapiska z 14 IV 1421. 31 III 1421 Jakub z Baranowa [h. Grzymała] ręczył w Krakowie Piotrowi z Kurowa za Jana z Krzelowa (ZK 7 s. 155); por. przyp. 6.

10 Zapiska z 10 III 1424. Z kolei 17 III 1424 w Krakowie Jakub z Baranowa, wraz z Klemensem Wątróbką ze Strzelec, ręczył Mikołajowi z Wiśnicza za Andrzeja z Grabowej (ZK 7 s. 355).

11 Zapiska z 15 V 1425. Ponadto w 1425 r. Jakub z K. jest poświadczony: 18 VI w Lublinie (ZDM 5, 1357, obok Mik. Cebulki z Czechowa sekretarza Witolda); 17 XII w Grodnie i 31 XII w Trokach (już jako marszałek nadworny Witolda: Weise → p. 7, 164; Vitoldiana → p. 7, 187); na Litwie jest poświadczony też w 1426 r. (Daniłowicz → p. 7, t. 1, 1427: marszałek nadworny litewski). Jakub z Baranowa w 1425 r.: 11 V stawał w Krakowie przeciwko Helenie wd. po Adamie zw. Szewiga dz. Dąbrowy z racji poręki za Marcina z Kawca (ZK 146 s. 10); 2 VII poświadczony został u boku króla w Buku [woj. pozn.] (Wp. 8, 1034); 15 XI w Brześciu Litewskim otrzymał od władcy stwo dobrzyńskie (Pol. 2, 374). Król z Brześcia udał się na Litwę (w Grodnie był 8-17 XII 1425 - GItin. s. 82). Też → p. 6, 1438 r.

12 Zapiska z 14 V 1428. Jakub z K. nie musiał być wówczas obecny w Krakowie → p. 6 i → przyp. 25.

13 Zapiska z 30 VIII 1429. Jakub z K. poświadczony jest 29 VIII 1429 w Wilnie jako jeden z czterech marszałków nadwornych Witolda, zaś 28 XII 1429 i 2 I 1430 świadkował w Grodnie z tymże tytułem na dokumentach Witolda, obok m.in. Gniewosza z Dalewic, Mik. Słąki z Ławszowa i Mik. Małdrzyka (Vitoldiana → p. 7, 113, 188-9; CE 3 s. 504, dod. 5; por. Daniłowicz → p. 7, 1491).

14 Na pełnienie w zastępstwie obowiązków star. kamienieckiego przez Janusza z K. wskazuje użyta tytulatura oraz fakt, iż w l. 1436-7 i 1439 jako star. poświadczony jest Dziersław z Włostowic (Fed. s. 209; CE 2, 255).

15 Dok. z 17 XII 1438. Ostatnia wzmianka o Domaradzie kaszt. lub. jako żyjącym pochodzi z 1438 r. (bez daty dziennej: AKH 3 s. 74), jednak już z 16 II 1439 znany jest jego następca na urzędzie. Domarad musiał więc umrzeć w 1438 r.

16 Nie udało się podbudować źródłowo danych Bon. 10 s. 238 jakoby był identyczny z Domaradem z Podola i Lipowej [pow. sand.] h. Grzymała (hipoteza na podstawie DLb. 1 s. 380; 2 s. 498-9). Dziedzice tych wsi raczej tworzyli odrębną od Kobyleńskich rodzinę: z l. 1404-11 znany jest Domarad z Podola (AKP 8/1, 327; ZDM 1, 291; 5, 1210), zmarły przed 1428 (ZDK 2, 288) - a więc różny od Domarada z K. kaszt. lub.

17 Kamiński (PSB 13 s. 161-2) utożsamia go z Jakubem z K. marszałkiem nadwornym litewskim 1425-30 i kaszt. biec. 1440-4 (za nim UM 13 i s. 339). Jednak przeciwko tej identyfikacji przemawia szereg przesłanek: a) stanowiliby jedną osobę o bardzo długiej przerwie w karierze (1444-53), z którą wiązać musiałaby się jego rezygnacja z kasztelanii biec. (wówczas ewenement), przy zachowaniu wpływów przy dworze (por. CE 1/2, 96); b) identyfikacja taka ignoruje osobę Jakuba z K. dworzanina król. 1448-50 mającego bardzo dobrą pozycję na dworze (CE jw.), analogicznie jak obdarzony dość wyjątkowymi względami króla Jakub z K. kaszt. gnieźn. (przed 1454 i 1454 → p. 6); c) początkowo przyszły kaszt. gnieźn. występuje (od 1442 - AGZ 11, 1500) wraz z matką i [zapewne starszym!] br. Janem (1441-4, 1446-8; 1441 jeszcze niepełnoletni?) - jest nieprawdopodobne, by w takim kontekście był wspomniany zwycięski dowódca z 1428 i 1435 (→ p. 6), kaszt. biec. 1440-4; d) w 1435 r. Jakub z K., były marszałek litewski i wódz spod Wiłkomierza, otrzymał [kolejny] zapis na tenucie Wilkołaz, którą w l. 1452-78 samodzielnie dzierżyła jego [2-ga] ż. Małgorzata z Rzeszowa (1441-78), określana jako kasztelanowa biec. w 1452 i 1478, a jako wdowa Kobyleńska w 1460 r. - z powyższego zdaje się wynikać, że jej mąż zm. przed 1452 (skoro wówczas już samodzielnie dzierżyła Wilkołaz) jako kaszt. biec. (a więc w 1444 r. - por. UM 13-4) - nie mógł więc być identyczny z Jakubem z K. kaszt. gnieźn. zm. 1454 (nielogiczne byłoby też występowanie wd. po kaszt. gnieźn. jako kasztelanowej biec., a więc z tytułem hierarchicznie niższej godności męża); e) Jakub kaszt. gnieźn. był niewątpliwym dz. K. i zm. bezpotomnie w 1454 r. - nie mogą się więc do niego odnosić zapiski o dzieciach stren. Jakuba niegdyś z K. [byłego marszałka i kaszt. biec], procesujących się w l. 1449-51 z [siostrą] Beatą z Bystrzycy; f) Jakub kaszt. gnieźn. miał na pewno br. Jana wspomn. od 1440, zaś Jakub marszałek litewski i kaszt. biec. nie miał brata o takim imieniu (Janusz łowczy krak. jest wspomn. jako „Janussius” i zm. ok. 1438). Też → przyp. 6.

18 Z zapisek z l. 1444-5 (AGZ 13, 2335, 2623-4) mogłoby wynikać, iż Jakub z K. kaszt. biec. zmarł jeszcze w 1444 r. (od 21 VIII 1444 występuje już jego następca na tym urzędzie - UM 13-4), zaś spadek po nim przejął Domarad z K. syn Domarada kaszt. lub. Wynika z nich też, że Jakub, a po nim Domarad, w l. 1444-5 mieli jakieś tytuły do posiadania (cz. ?) Baranowa (może z racji opieki nad dziećmi zm. 1440-1 Jakuba Baranowskiego podstolego sand. - UM 892; UŁS A 409-10).

19 Beata z Bystrzycy (→ 1417) wyszła za Stan. Ostroroga najpóźniej ok. 1436 r., z 1449 pochodzi wzmianka o oprawieniu jej w Poznaniu przez męża posagu i wiana; zapewne identyczna z Beatą z Ostroroga w l. 1490- 4 zakonnicą a potem ksienią klarysek gnieźn., rozporządzającą od 1494 r. częścią spadku po Czyżowskich, zmarłą 1494/5 (Gąsiorowski, Koligacje, s. 87-8).

20 Księga składająca się z luźnych kart; zapiska znajduje się na karcie nie opatrzonej datą, umieszczonej w ciągu datowanym na 1468 r., błędnie zregestowana przez R. Rosina, Słownik hist.-geogr. ziemi wieluńskiej s. 77; o datowaniu na l. 1484-7 rozstrzyga urząd kasztelański Myszkowskiego (UM 640) i dział Kobyleńskich z 1487 r.;

21 W l. 1487-96 prawa dziedz. do klucza K. przysługiwały Hieronimowi z K., który w 1496 r. ponownie udostępnił je swym braciom, ci zaś przejęli po jego śmierci cały spadek w 1521 r. Ze względu na dziedziczenie w K. Jana i Jakuba Kobyleńskich po 1521 r. informacje ich dotyczące z l. 1487-1521 zamieszczono wyjątkowo nie w p. 6 lecz w p. 3. Usprawiedliwia to uzyskana w ten sposób większa przejrzystość materiału źródłowego.

22 Identyfikacja Kobyleńskiego nie jest do końca pewna. Star. wiel. jeszcze w l. 1527-8 był Jakub, jednak w l. 1524-5 Jan kaszt. roz. wystąpił jako dz. Prusicka i Działoszyna, od 1489 należących do Jakuba. Być może obaj bracia powrócili do niedziału, umocnionego umową z → 1527 r.

23 Cały zespół obronny [curia] w K., składający się ze starej siedziby na kopcu [tzw. gródek stożkowy], dobudowanego do niej „długiego domu” z wieżą bramną [samborza] i budynków gospodarczych, był otoczony wałem lub palisadą - skoro istniała główna brama wraz z wieżą bramną i furtka, wrota k. kuchni. Zespół obronny leżał być może na SE krańcu wsi K. nad strumieniem bez nazwy, pomiędzy dzisiejszymi przysiółkami Zagrody i Młynek (Mapa Obrębów i MAd.), bowiem w pobliżu późniejszego przysiółka Zagrody na mapie Miega z 1772-89 (sekcja 78) widnieje grupa zabudowań otoczona kółkiem przylegającym do strumienia - zapewne fosą lub widoczną w terenie pozostałością po fosie. Użyte w 1530 r. określenie cz. zespołu obronnego jako domu na kopcu jednoznacznie wskazuje na istnienie w K. wcześniejszej rezydencji obronnej, odpowiadającej pozycji społecznej Kobyleńskich w XIV-XV w. Ożywioną dyskusję o ryc. siedzibach obronnych omawiają ostatnio: S. Kołodziejski, La problimatique des études sur les résidences fortifiées féodales sur le territorie de la Petite-Pologne occidentale, AAC 12, 1982/83; L. Kajzer, Z zagadnień genezy tzw. gródków stożkowatych, KHKM 34, 1986, nr 2 s. 331-41; tenże, W kwestii identyfikacji i datowania „grodzisk stożkowych”, KHKM 25, 1977, nr 3; tenże i J. Augustyniak, Wstęp do studiów nad budownictwem obronnym sieradzkiego w XIII-XVII/XVIII w., Łódź 1986 (i polemika autorów z recenzją T. Poklewskiego, w: KHKM 35, 1987, nr 3 s. 507-29); pozycje te przynoszą zestawienia wcześniejszej literatury.

24 Formularze rejestrów świętop. wymieniają par. K. od 1551 r. w dek. Biecz (Gromnicki Świętop. s. 376- 7). Stosowany w rejestrach podział dekanalny oparty jest na strukturze XIV-wiecznej i nie odpowiada sytuacji z 2-3 ćw. XVI w.

25 „Vincencius de Schamotuli castellanus Myedzirzecensis, totius exercitus Withawdi et vexilli Sancti Georgi ductor [,] Jacobus de Kobylani...” (DH 4 s. 365). Z tekstu jednoznacznie nie wynika, kto dowodził wojskiem Witolda i hufem ś. Jerzego podczas oblężenia Nowogrodu: Wincenty z Szamotuł czy Jakub z K. Starsza literatura opowiadała się za Wincentym (A. Kamiński w PSB 13 s. 161; Rozbiór → p. 7, 1 s. 235), lecz ostatnio wydawcy DHn. przypisali dowodzenie Jakubowi, nie uzasadniając jednak tego (DHn. 11 s. 259 - tłumaczenie polskie). To ostatnie stanowisko, być może zajęte przypadkowo, jest jednak prawdopodobne, bowiem Jakub z K. w l. 1425-30 był marszałkiem nadwornym litewskim (jednym z kilku), a więc jako taki dowodził (czy też współdowodził) hufem nadwornym Witolda - najpewniej wchodzącym w skład tego hufu oddziałem gości rycerskich, głównie Polaków, służących właśnie pod chorągwią ś. Jerzego. Już po powrocie z wyprawy na Nowogród Jakub z C., jako marszałek nadworny litewski, świadkował 5 X 1428 w Brześciu Litewskim obok Polaków w służbie Witolda: Mściwoja ze Skrzynna, Mik. Słąki, Mik. Cebulki, Paszka Krzemienia, Jana Strasza (Vitoldiana → p. 7, 111 = Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej, wyd. J. Fijałek i W. Semkowicz, 1, Kr. 1948, 106).

26 Zapewne Piotr Zagaja de Cobilani należał do służby starosty Janusza z K.