(1327 Bezow) niezident. gród w nie ustalonej bliżej okolicy Wielkopolski zachodniej.

3. Własn. szlach. 1327 Piotr dziekan kap. kat. pozn., skarży się pap. Janowi XXII, że w czasie jego pobytu na polecenie pap. w Kurii Rzymskiej, zostały zajęte bezprawnie należące do niego grody B., → Bytyń [k. Buku] i → Pniewy, wraz z wsiami → Stosbowo i → Wierzenica i in. dobrami nieruchomymi i ruchomymi, przez Jana bpa pozn., Bogufała kan. pozn., Henryka z Luterborga i Lutolda komturów toruńskich Zak. Krzyż., Bolesława [III] ks. Brzegu, Henryka rycerza z Wierzbna [Śląsk], Wyszaka s. zm. Piotra Drogosławica, a także przez mieszkańców grodów w Berlinie i Ratenowie i in. duchownych i świeckich z diec. chełm., wrocł., lubuskiej, pozn. i brand. (Wp. 2 nr 1087).

Uwaga: Wydawca dokumentu utożsamiał B. z Pszczewem, jednak ten ostatni należał dowodnie od XIII w. do dóbr stołowych bpa pozn. Kozierowski (K 2, 12; K 8, 86), przypuszczał, że B. leżał k. Pniew, a śladów tej osady doszukiwał się w nazwie łąki Pczewo i bagna Pszczew, znanych z 1481 i 1786 oraz „okopu” nad strumieniem Mogilnica na S od wsi Jakubowo (K 3, 18). Można by tu brać pod uwagę również → Bzowo k. Czarnkowa, które tak jak wspomn. Bytyń, należało już w pocz. XV w. do Łodziów.