/13/, część m. Lublina. Teren obejmujący stare grodzisko i jego okolicę, położony na wschód od zamku lubelskiego, zajął w 1552 r. Baltazar Białkowski (Juryd 34). Możliwe, że było to impulsem do wydzierżawienia przez Żydów mieszkających na Podzamczu lubelskim (zob.) trzeciej części „wzgórza zwanego grodziskiem” od starosty lubelskiego w 1555 r. na cmentarz (GŻ 209). Teren opanowany przez Białkowskiego już w 1602 r. stanowił jurydykę nazwaną Białkowska Góra alias Grodzisko (Juryd 30). Wprawdzie już w 1611 r. próbowano ją włączyć do miasta, ale próba nie powiodła się (ibid. 37-8). Zniosła ją dopiero ustawa konstytucyjna z 3 maja 1791 r., ale nazwa tego terenu utrzymała się nadal. Żywotna była jeszcze w 1843 r. (ibid. 124). Do dzisiaj przechowała się w nazwie ulicy B. G. biegnącej od ul. Siennej do Kalinowszczyzny (L plan 1978). W spisach urzędowych notowana jako część Lublina (UN 114 31; WU I 72).