/59/, część m. Lublina. Pierwszy raz notowany w 1326 r. w sumariuszu dokumentów dominikanów lubelskich jako ,,villa Czechowka” (BPAN) Kraków 3268 26), następnie w 1369 r. jako własność Stogniewa, Czechow wieś z młynem posiadającym przywilej króla Kazimierza (DM IV 150). Jako wieś leżąca 3,5 km na zachód od Lublina często pojawia się w dokumentach i aktach XV i XVI w. (KzL 10 299; Kzh 5 171v; KzL 4 712v), oraz w XVII w. (RL 9-10). Była to już w XV w. duża wieś skoro miała 19,5 łanu ziemi uprawianej przez chłopów, folwark, 3 zagrodników i młyn (D II 538). W XVII w. była w rękach dwóch właścicieli mających razem 5,5 łanu ziemi, 10 zagrodników, 2 karczmy i 2 młyny. W 1801 r. było w niej 20 domów (Hld), w 1905 r. wraz z folwarkiem 40 domów i 250 mieszkańców (SKLG 355), a w 1921 r. również wraz z folwarkiem 46 domów i 376 mieszkańców (Spis 63). Po I wojnie światowej rozpoczęto na północnych krańcach pól należących do Czechowa budowanie domów mieszkalnych. Równolegle postępowała gęsta zabudowa na drobniutkich działkach parcelowanych pól Czechowskich (zob. Piorunówka) położonych na północ od koszar (zachodnich) i od tychże koszar po Sławinek. Pojawiły się wówczas nazwy Cz. Dolny i Cz. Górny, oddające podział na dwie wsie. Cały obszar Cz. w 1959 r. został włączony do miasta Lublina (DL 22, Dz VL 1, 2-10). Dziś jest to dzielnica miasta nosząca nazwę dawnej wsi (L plan 1978). Spis z 1978 r. notuje Cz. Dolny, Cz. Górny i Cz. Kolonie jako części m. Lublina (WU I 276).