/77/, część m. Lublina. Wieś ta, położona na południowy wschód od średniowiecznego miasta, należy do najstarszych osad w pobliżu Lublina. Pierwotnie stanowiła własność królewską. W XIV w. otrzymał ją archidiakon lubelski za teren między kościołem farnym Św. Michała a kościołem dominikańskim, przeznaczony pod rozbudowywane miasto Lublin (D I 198; MHL 35). W XV w. (Ks Of 59; D I 198), w XVI w. (LR 466) i w XVII w. (RL 9) pisano ją Dzeszanthe, Dziesyanthe, Dziesiąte. Jako wieś należąca do miasta graniczyła w 1511 r. z wsiami królewskimi Wrotkowem i Chłopiem (MHL 35). Notowano D. w l. 1721, 1786 i 1787 w parafii abramowickiej. W 1801 r. (Hld) miała 39 domów i była majątkiem państwowym. Po powstaniu listopadowym otrzymał ją wraz z innymi wsiami generał rosyjski Teodor Rüdiger, którego spadkobiercy posiadali ją jeszcze w XX w. W 1905 r. wieś z folwarkiem i dwoma małymi osiedlami na jej obszarze powstałymi liczyła 53 domy z 2017 mieszkańcami (SKLG 340). W 1921 r. było we wsi Dziesiąta, jej folwarku i cegielni 106 domów i 961 mieszkańców (Spis 69). W 1931 r. teren należący do folwarku Dziesiąta, nieco wcześniej już rozparcelowany i zabudowany domkami jednorodzinnymi, oraz teren cegielni zostały włączone jako nowa dzielnica do miasta Lublina. Wieś Dziesiątą włączono w obręb miasta w 1954 r. (DL 22), odnotowano ją jako część Lublina w 1978 r. (WU I 400).