gm. Krzywda, woj. siedleckie. W 1420 r. przed sądem ziemskim lubelskim kmiecie ze wsi Radorzirzecz zaprotestowali przeciwko bezprawnemu pozywaniu ich przed ten sąd przez dziedzica de Radorzirz, twierdząc, że podlegają sądom powiatu radomskiego (KzL 10 394). Oznacza to, iż po dwu stronach granicy ziemi łukowskiej i stężyckiej istniały wsie Radoryż i Radoryżec, który w 1437 r. został przyłączony do parafii Wojcieszków (DM II 500). Radoryż tymczasem należał do parafii Tuchowicz. U Długosza występuje jako Radorzysch Magna (D II 558). W ten sposób pisano tą wieś do końca XV w. (KpŁ 90). W 1529 r. zapisano Radorish oraz Radorzyss bez żadnego bliższego określenia (LR 29, 425), ale znów Radorzis magna w 1531 r. (ZD XIV 378), tylko Radorzisz w l. 1552 (ibid. 393), 1564 (KsP 33 641), 1580 (ZD XIV 430, 431) i 1620 (RL 203). Wizytacja z 1595 r. notuje tutaj kaplicę niedawno zbudowaną przez Jana Cieszkowskiego (Vis. KM 3 237v). W XVII-XVIII w. występuje ciągle Radorysz i Radoryż. W wyniku podziału w początkach XIX w. powstały dwie wsie: Radoryż Kościelny i Radoryż (Tab II 130). Ten ostatni w końcu XIX w. zaczęto nazywać również R. Smolny. Podobnie zapisywano te wsie w 1921 r. (Spis 75) oraz ciągle do dzisiaj (UN 115 14; WU III 103).