/282/. Leżała nad rzeką Bystrą, między jej ujściem do Wisły pod Bochotnicą a wsią Wierzchoniów. W 1317 r. Rudka należała do Firlejów (Bochotnyca cum duabus villulis ad ipsam pertinentibus sicuti Wirchonew et Rudka) i z wieloma innymi wsiami została przeniesiona na prawo średzkie (DM IV 895). W 1330 r. wsie te otrzymały prawo magdeburskie (KDMp II 602). Wzmiankowana w 1455 r. przy okazji oczyszczenia szlachectwa Mikołaja de Ruthky, za którym świadczą dziedzice ze Szczuczek, Krzesimowa, Czasławic i Matczyna (KzL 4 172). Następne dane o Rudce pochodzą z l. 1517-1519, kiedy to została zastawiona za 8 grzywien (KgL In 1 50v, 74v), później już w źródłach nie występuje. Tylko teren nad rzeką Bystrą niedaleko na zachód od Wierzchoniowa w miejscu, gdzie dolina Bystrej wydatnie się poszerza i gdzie na pewno zalegały złoża rudy darniowej, mógł być miejscem rozłożenia się osiedla, które nazwę swą otrzymało od występującej tutaj rudy, dobywania i przerobu jej na żelazo. Potwierdzeniem tego może być odkrycie w 1968 r. na tym terenie, porośniętym już lasem, pod półtorametrową warstwą gleby, pokładu czarnej ziemi z resztkami zwęglonego drzewa, zapewne ostatnich śladów wypalania węgla drzewnego dla wytapiania rudy żelaznej. Tę czarną ziemię wybrano starannie dla napełnienia inspektów w sąsiednim Wierzchoniowie i jego kolonii (wg relacji na miejscu z 1970 r.).