RUDKA STAROSCIAŃSKA,

gm. Uścimów, woj. lubelskie. W 1564 r. była to wieś królewska Ruda Korbutowa (ZD XIV 362), nazwana tak od pierwszego jej rudnika Koributa (Rudy 304). Było to duże przedsiębiorstwo, bo jego urządzenia poruszało aż 6 kół (KsP 33 505v). Leżało nad rzeką Jedlanką poniżej obecnej wsi Jedlanka. Pracę w tej Rudzie rozpoczęto w pierwszej połowie XVI w. Miała 2 młyny zbudowane na 2 sadzawkach. Dwa łany ziemi i łąka dawały podstawę dla wyżywienia ludzi pracujących w Rudzie. Roczny pobór (podatek) z niej był duży, wynosił 16 grzywien, co dowodzi dużego z niej pożytku. Dostarczała ona rocznie do zamku lubelskiego i folwarków królewskich urobek żelazny wartości 4 grzywien (L 1565 60). Jako Ruda notowana w 1611 r. w parafii Ostrów. W 1626 r. Ruda Korbutowa była w dzierżawie, rudy żelaznej już tam nie dobywano, był tylko młyn mączny o 2 kołach walnych, a przy nim 3/4 łanu ziemi (RL 26). W 1661 r. zanotowano uroczysko Ruda Korbutowa ze stawem, młynem i 1 zagrodą (L 46, 76). Notowana później w l. 1676 i 1721 (Ruda), 1787 (SLDK 433) jako Rudka Jedlańska. Na mapie topograficznej (TK) widnieje Rudka Korybutowa, tak samo w 1877 r. (SKP II 119). Z kolei w l. 1870 (Cat 92) i 1899 (Cat 108) zapisano ją jako Rudka Starościńska. Ponownie tylko Rudka w 1921 r. Była to wówczas wieś o 41 domach i 218 mieszkańcach (Spis 120). Tak samo nazywano ją w l. 1933 (Sk 1470), 1961 (DzUL 10, 12) i 1967 (Spis 986). Obecnie powrócono do nazwy z XIX w. - Rudka Starościańska (UN 117 36; WU III 157).