gm. Trzydnik Duży, woj. tarnobrzeskie. Do 1377 r., kiedy otrzymał ją Dymitr z Goraja, była to wieś w połowie królewska (KDMp III 893). Druga połowa należała zapewne do parafii w Kraśniku, która po nadaniu jej w 1403 r. również części należącej do wdowy po Dymitrze (KDMp IV 1077) posiadała całą wieś. Według Długosza była to duża wieś z 18 łanami ziemi, folwarkiem i młynem (D III 500). W XV w. wieś tę nazywano Rzeczyca bez bliższych określeń. W 1445 r. dziesięcinę z ról kmiecych płacono biskupowi krakowskiemu (KDMp IV 1470), który ją odstąpił kościołowi w Pniowie (D III 274), wsi leżącej nad dolnym Sanem, dlatego w 1529 r. jako Rzeczycza Plebanya wymieniona została przy parafii w Pniowie i pod tą samą nazwą w parafii Kraśnik (LR 359, 456). W 1563 r. zwano ją Rzeczyca Mnisza (KsP 33 457), gdyż od 1468 r. parafia kraśnicka, a wraz z nią Rzeczyca, należały do klasztoru kanoników regularnych (Vis.KM 1 33-36v). Przypuszczalnie po połączeniu się sąsiadujących z naszą wsią szlacheckich osad, zwanych Rzeczyca Wyższa i Rzeczyca Niższa (zob. Rz. Ziemiańska), w jedną Rzeczycę zwaną Niższą, nazwa Rz. Wyższa przeniesiona została na leżącą bliżej źródeł rzeczki Karasiówki Rz. Plebanią. Stąd w rejestrze z 1580 r. zapisano w parafii Kraśnik Rzeczicza wissa Księza (KsP 33 764). W ciągu następnych lat zaczęła się upowszechniać nazwa Rz. Wyższa. Tak zapisano w rejestrze z 1626 r. (RL 90), chociaż w tekście czytamy: „ze wsi Rzeczyce Wyzszey albo Księżey”. Równoczesne używanie obu nazw potwierdzają zapisy z l. 1663, 1668, 1673 (BJ 86; RPodm 171, 192), gdzie czytamy Rzeczyca wyższa seu Xięza. W spisach z XVIII i XIX w. utrwaliła się nazwa Rz. Księża, tak samo w 1905 r. (SKLG 707), 1921 r. (Spis 39) i obecnie (DzUL 1, 2-10, 12; WU III 180).