1N. wraz z in. dobrami Piotra Świnki, dz. Strzyg i Zielonej, wymieniony został w dokumencie z r. 1367, zawierającym rzekome przeniesienie przez króla Kazimierza tychże dóbr na pr. polskie (MS IV/3 Supl. nr 245). Dokument ten jest falsyfikatem (Las. 243) (1447 Nyechlanczkye, Nyechlanino, Nyechalino, Nyechlamino) 11 km na SW od Działdowa.
1. 1448 n. distr. zawkrz. (Ep. 5, 4); 1468 ziemia płoc. [!] distr. zawkrz. (MK 5, 90; MK 337, 28); 1429 par. N. (Kurenda, 217); 1482 n. par. Sarnowo (Ep. 10, 222); 1578 pow. szr. (ŹD 57).
2. 1477 wieś Zalesie obok N. i Sarnowa (MK 5, 70v).
3. Włas. szlach. 1447 Jan Sarnowski zabezpiecza żonie Barbarze 200 grzywien w półgr. na wsiach N. i Sarnowo tytułem wiana (MK 335, 134); 1468 Mik. Zieliński z Grzebska sprzedaje Mikołajowi Radzanowskiemu pr. bliższości do Sarnowa, N., Jabłonowa, Gruszki, Szronki (MK 337, 28; MK 5, 90); 1475 na mocy ugody między Mikołajem z Szapska i Mikołajem z Radzanowa w sprawie dziedziczenia wsi N. Mikołaj Szapski będzie trzymał połowę wsi N. tak długo, aż Radzanowski wykupi z zastawu swoją połowę folwarku (Tym. 318-319); 1480 w podziale dóbr dziedzicznych między Mik. Sarnowskim i jego synami, Janem, Zygmuntem i Jakubem, Zygmunt otrzymuje N. (MK 9, 126v); → Sarnowo; 1495 Mikołaj z Żabiczyna odsprzedaje Jakubowi z Łaszewa pkom. płoc. pr. bliższości, kupione od zm. Mikołaja z Grzebska, do dóbr dziedzicznych: Sarnowo, N., Jabłonowo, Gruszka, Szronka (MK 18, 79); 1531: 15 wł. os. (RP 41, 128).
5. 1429 discr. Andrzej pleban w N. wezwany do uiszczenia świętopietrza (Kurenda, 217); 1448 Wojciech wikary z N. zdaje sprawę w sporze między Trojanem wójtem z Sarnowa przeciwko discr. Szczepanowi plebanowi w Sarnowie (Ep. 5, 14v); bp płoc. sprzedaje prac. Stanisławowi Mdzewskiemu z Jabłonowa dzies. snop. z N. za rok bieżący, należącą do dóbr stołowych bpstwa (Ep. 5, 4); 1482 kościół par. w Sarnowie jest kościołem macierzystym kościoła w N. (Ep. 10, 222); 1598 kościół w N., filia kościoła w Sarnowie, nie poświęcony i bez erekcji (WP 5, 358)2N. w II poł. XVI w. posiadał wydzielony okręg parafialny, pozostając filią kościoła w Sarnowie (AM s. 58).
6. 1413 wójt z Działdowa i inni Krzyżacy obrabowują mieszkańców N. (Lites III, 166).
1 N. wraz z in. dobrami Piotra Świnki, dz. Strzyg i Zielonej, wymieniony został w dokumencie z r. 1367, zawierającym rzekome przeniesienie przez króla Kazimierza tychże dóbr na pr. polskie (MS IV/3 Supl. nr 245). Dokument ten jest falsyfikatem (Las. 243).
2 N. w II poł. XVI w. posiadał wydzielony okręg parafialny, pozostając filią kościoła w Sarnowie (AM s. 58).