STAWISZYN-ŁAZISKA

1Drugi człon nazwy S.-Ł. występuje dopiero w r. 1531 (1391 Stawischino, Stawyszyno, Stavyszyno-Laszyszka) 11 km na SE od Żuromina.

1. 1473 ziemia zawkrz. (MK 5, 31, 44); 1497 pow. szr. (MS II nr 946); 1578 pow. szr., par. Zgliczyn Kościelny (ŹD 54, 64).

3. Włas. szlach. 1391 ks. Siemowit IV nadaje Krystynowi dz. z Piaseczna, marszałkowi dworu, oraz jego braciom z rodu Gozdawów, dziedzicom z Pepłowa, ze Zdziaru, z Obrębu [Wielkiego], ze S. i z Wilewa, pr. nieodpowiedne i zwolnienie od kar (L nr 119; MPR 374); 1452 Stanisław ze S. i Andrzej ze Sławęcina poręczają za cz. ich br. Bartłomieja ze Sławęcina żonie Bartłomieja – Zbiecie, na której to cz. zostało zabezpieczone wiano Zbiety wartości 23 kóp gr (MK 337, 60v); 1456 Jan ze S. (L nr 203); 1473 dziedzice ze S. h. Gozdawa otrzymali pr. nieodpowiedne (MK 5, 31, 44); 1497 król Jan Olbracht daje Walentemu Ossuchowskiemu skonfiskowane dobra Jana, Marcina, ich braci stryjecznych ze S. i ich matki de alia S. (MS II nr 946); 1518 Stan. Miączyński z Miączyna dowodząc swego szlachectwa przedstawia m. in. babkę z linii ojcowskiej h. Pobóg; herb ten nosi Andrzej Stawiński, wnuk brata babki, której następcami są: Feliks Kruszyński, Mik. Zgliczyński, Stan. Luberadzki, Stan. Czajka, Mik. Szarzyński, wszyscy z ziemi płoc. (MS IV/1 nr 2756; RTH III, 155); 1531: wdowa po Marcinie – 1 wł. folw.; Jan, Maciej, Wojciech – 2 wł. folw.; wdowa po Janie 1 wł. folw. (RP 41, 132-132v).

1 Drugi człon nazwy S.-Ł. występuje dopiero w r. 1531.