ZARĘBY

1Zmienność nazwy wskazuje, że Z. mogły niegdyś należeć do właścicieli Bońkowa (→ Bońkowo Podleśne, Bońkowo-Środy). Pawiński zidentyfikował Bońkowo-Zaręby z Bońkowem Kmiecym i umieścił to hasło wśród wsi szlachty zagrodowej par. Szreńsk. W AM przyjęto nazwę Buńkowo-Zaręby. Wg zasady, przyjętej dla całości Słownika, daję nazwę dzisiejszą (1438 Zaramby, Bunykowo, Bunykowo-Szarąby, Bunkowo Cmethonum, Bonikowo-Zarambye, Zaremby) 19 km na SSW od Mławy.

1. 1578 pow. szr., par. Szreńsk (ŹD 53, 62).

2. [1455-1461] 2 wł. w Miączynie od granic Bogurzyna do granic B., obok Liberadza (MK 337, 10v); 1581 gościniec ze Szreńska przez Bońkowo-Michałowice do B.C. (PG 75, 139v).

3. Włas. szlach. 1438 w podziale dóbr między braćmi, dziedzicami z Kondrajca [Pańskiego], Jakub pleban z Raciąża i Zawisza kaszt. rac. otrzymują nową wieś Kondrajec Szlachecki, inną nową wieś Dreglin i połowę wójtostwa w Krościnie, a Windyka pleban ze Szreńska i Paweł połowę wsi Z. i Kamień, 4 części w Dąbrówce i Galominie oraz połowę wójtostwa w Krościnie (MK 340, 163-165); 1440 Wojciech z Z. zastępca Prachny swej siostry w sprawie z Niemierzą i Stogniewem, braćmi z Cybulic (MK 340, 137); 1476-1488 ur. Krystyn Szreński s. Jana posiada B., Dąbrowę i inne dobra swego ojca (Las. 8); 1488 po zm. bezpotomnie Krystynie ze Szreńska bratankowie jego Stanisław, Mikołaj i Wojciech otrzymują cz. dóbr Krystyna, m. in. połowę B. (Las. 9); 1494 Marcin Szafraniec z B. (RTH VIII, 11); 1497 król Jan Olbracht daje Mikołajowi Mdzewskiemu im. in. skonfiskowane dobra Stanisława s. Mroczka z B.-Z. (MS II nr 954); 1531: Stanisław Mroczek – 1/2 wł. folw.; Stanisław Ciastko – 1 wł. folw.; Stanisław Stary – 1/2 wł. folw.; Paweł Przał – 1 ćwierć folw.; Maciej Ciastko – 1 ćwierć folw. (RP 41, 131).

1 Zmienność nazwy wskazuje, że Z. mogły niegdyś należeć do właścicieli Bońkowa (→ Bońkowo Podleśne, Bońkowo-Środy). Pawiński zidentyfikował Bońkowo-Zaręby z Bońkowem Kmiecym i umieścił to hasło wśród wsi szlachty zagrodowej par. Szreńsk. W AM przyjęto nazwę Buńkowo-Zaręby. Wg zasady, przyjętej dla całości Słownika, daję nazwę dzisiejszą.