ALBRECHTOWO

(1230 or. Albrechtovo, 1247 Albreccov, 1256 Olbrachtov, 1263 kop. XVII w. Olbrachtovo) niezident. osada k. wsi Chrząstowo, 7 km na NW od Książa.

1. [Pow. kośc.]

2. 1256 granice między wsiami Chrząstowo i O., należącymi do opata kl. cyst. w → Paradyżu, a wsiami Zaborowo i Sroczewo przypadłymi w drodze zamiany z kl. jw. komesowi Jarostowi, sędziemu gnieźn. i kal., s. Chwała: od miejsca zw. Sep, z wyjątkiem łąk okolicznych z obu stron drogi, należących do opata, granice biegną drogą z Chrząstowa i Zaborowa; wszystko po lewej stronie aż do środka (połowy?) boru, położonego między miejscem Sep a rz. zw. Niegutka i do bagna ciągnącego się po lewej stronie drogi do Niegutki, należy do opata, a po prawej stronie do komesa Jarosta. Ta Niegutka jest granicą między nimi aż do jez. zw. Stara Woda [→ Stara Rzeka], należącego po rz. Wartę do komesa Jarosta; natomiast cała ziemia położona k. [posiadłości] Jarosta od strony dziedziny O. wraz z nią samą jest własnością opata (Wp. 1 nr 362, opis granic dopisany do tekstu ugody w sprawie zamiany dóbr, po liście świadków)

3. Własn. szlach., następnie kl. cyst. w Paradyżu, wreszcie książęca. 1230 i 1240 komes Bronisz nadaje po śmierci swej oraz żony wszystkie swoje dobra, m. in. A., klasztorowi cyst. w → Paradyżu (Wp. 1 nr 128, 225); 1236 ks. Władysław [Od.] zatwierdza nadanie jw. (nadane za zgodą Sędziwoja, brata Bronisza i Jarosta, s. jego brata, Chwała oraz żony i rodziców Bronisza) oraz uwalnia wspomn. dobra kl. od cła i ciężarów pr. pol. (Wp. 1 nr 194); 1247 pap. Innocenty IV przyjmuje pod opiekę kl. cyst. w Paradyżu i jego posiadłości, m. in. A., oraz uwalnia je od dziesięcin (Wp. 1 nr 265); 1257 fals., ks. Przemysł I bierze w opiekę i zatwierdza posiadłości kl. cyst. w Paradyżu, m. in. wieś A., nadaje im imm. oraz zezwala na lokację wsi na pr. niem. (Wp. 1 nr 352; Bielińska 261-62); 1263 ks. Bolesław [Pob.] w zamian za wsie kl. cyst. w Paradyżu otrzymane od zm. komesa Bronisza; Chrząstowo [k. Książa], Kotowo [k. Zaniemyśla] i O., oddaje kl. jw. dziedziny → Grodziszcze i Suchcino (Wp. 1 nr 408).