CISIA GÓRA

(1425 or. Czyszegori, 1551 per montem alias po Czyschove Gore, 1571 do Czisiey Gory, na Czyssi Gorze, 1575 Cissia Gora) las i wzgórze, dziś osada rozproszona1Na mapach Perthéesa i Gilly’ego: Holendry Cisiogorskie, Chichogoresche Holländer; 1791 Ciszogors (K 2, 101) w okolicy wzgórza (na MTop. 1950 bez nazwy), 19 km na S od Lwówka.

[Na pograniczu pow. pozn. i kośc.2Wsie, które dzielił kopiec narożny na C. G., leżały w XVI w. w powiatach poznańskim i kościańskim; później nastąpiło przesunięcie się granicy na N, na korzyść pow. kościańskiego (por. mapę Perthéesa)]

1425 Niemierza Grodziski [z Grodziska Wlkp.] z Abrahamem Zbąskim mają polubownie rozgraniczyć Kąkolewo i Jabłonę Starą od kopca nad lasem aż do wzgórza Cz., gdzie jest kopiec narożny między Kąkolewem, Jabłoną Starą i Tomyślem (KoścZ 8, 261v); 1551 granice wsi Sworzyce: poczynając od miejsca Pogorzela po C. G. granica między wsiami Sworzyce i Bukowiec [k. Grodziska Wlkp.] aż do kopca narożnego między tymi wsiami, a od tego kopca aż do wielkiego boru (KoścG 10, 398v); 1571 podział borów i lasów → Tomyśla i Sątopu, które sięgają m. in. aż do C. G. (PG 121, 152); 1571 rozgraniczenie między m. Zbąszyń z wsiami a m. Lwówek z wsiami: kopiec narożny w lesie na Cz. G. rozdziela Jabłonę [Starą i Nową?] i → Boruję należące do Zbąszynia, Sątop należący do Lwówka oraz Kąkolewo i Bukowiec należące do Grodziska [Wlkp.] (KoścZ 62, 50-53; PP 1, 79v-82); 1575 ugoda dot. granic → Jabłony Starej oraz Kąkolewa; od kopca narożnego między wsiami Gnin, Jabłona Stara, Zdrój i Kąkolewo usypano 84 kopce gran., z tego w okolicy C. G. kopce sześćdziesiąty trzeci (między strugami Wielką i Piskorną), siedemdziesiąty siódmy, osiemdziesiąty trzeci i osiemdziesiąty czwarty; kopiec narożny na C. G. [tu zostawiono opustkę umyślną na wpisanie wsi narożnych] KoścG 29, 144v-147).

1 Na mapach Perthéesa i Gilly’ego: Holendry Cisiogorskie, Chichogoresche Holländer; 1791 Ciszogors (K 2, 101).

2 Wsie, które dzielił kopiec narożny na C. G., leżały w XVI w. w powiatach poznańskim i kościańskim; później nastąpiło przesunięcie się granicy na N, na korzyść pow. kościańskiego (por. mapę Perthéesa).