(1335 kop. XVIII w. Canczlerzewicze, 1401 or. Canczlerzewice, 1403 Cancelerzewice, 1510 Canczlerzewycze, kon. XV w. Cenclerzewice), niezident. wieś, położona nad Jez. Kierskim, na NW od Poznania.

1. [Pow. pozn.]; 1510 par. Kiekrz (LBP 37).

2. 1401, 1403 zapowiedź C. → p. 3.

3. Własn. szlach., a potem kl. joan. 1335 Szczepan (Stephanus) z Górki [zapewne z zaginionej Górki k. Szamotuł] podstoli pozn. oddaje klasztorowi joan. k. Poznania [→ Święty Jan] swoje wsie C. i Rangocino położone k. jeziora zw. Wielkie [obecnie Jez. Kierskie] wraz z łąkami położonymi między sitowiem [w tekście mylnie ,,ivucos” zamiast ,,iuncos”] i 3 in. mniejszymi jeziorami przyległymi do Rangocina, a w zamian otrzymuje od joan. → Andrzejowo; kl. joan. zachowuje sobie pr. do dzies. z Andrzejowa (Wp. 2 nr 1143).

1401, 1403 Bieniasz komandor joan. [→ Święty Jan] zapowiada [a więc posiada] swoje dziedziny m. in. Baranowo, Krzyżewniki [obecnie Krzyżowniki] i C. (KP nr 666, 1464).

5. 1510 dzies. snop. z C. w par. Kiekrz należy do prebendy kap. kat. pozn. “Rokitnica” [obecnie Rokietnica] (LBP 37).

Uwaga: Wydawca Wp. 2 nr 1143, lokalizował zarówno K. jak i Rangocino w miejscu obecnej wsi Krzyżowniki. Jeszcze na początku XV w. wymieniano Krzyżowniki i K. jako wsie osobne (→ p. 3). Natomiast później zarówno K., jak i Rangocino mogły być włączone do innych wsi nal. do joan. w tej okolicy (np. do Baranowa lub Krzyżownik).