1262 kop. 1646 Reschelin, niezident. osada w okolicach Obry.

1262 ks. Bolesław [Pob.] zaświadcza, że Przybysław z Lutomia nadał klasztorowi cyst. w Obrze swą dziedzinę R. (Wp. 1 nr 404; Krasoń 76-77 i Bielińska 284, uznali dok. za fals. z pocz. XIV w.; Sik. Dok. 48-50, broni autentyczności, choć pozostawia wątpliwości, uprawniające do uznania dok. za podejrzany).

Uwaga: I. Zakrzewski (Wp. 1 nr 404) utożsamiał R. z → Reklinem (niedaleko Wolsztyna, a więc w pobliżu in. dóbr kl. w Obrze), natomiast S. Kozierowski wahał się między → Reklinem, → Rokszynem i zaginionym Reszelinem (K 3 s. 125, 132, 139). Rokszyno obecnie nie istnieje, ale leżało w pobliżu Lutomia (Lutom 5 km na SE od Sierakowa). Reklin natomiast wydaje się fonetycznie bliższy zapisowi Reschelin. Z braku jakichkolwiek dodatkowych wskazówek, wątpliwości co do identyfikacji R. nie sposób rozstrzygnąć.

Wydaje się, że nie należy do tej samej osady odnosić przekazu o dziedzinie Ercelino: 1312 Mikołaj syn Bodzęty z Kiebłowa nadaje klasztorowi w Obrze → Ruchocki Młyn oraz kupioną przez siebie dziedzinę → Nieborza i Ercelino (Wp. 2 nr 951). W zatwierdzeniu tego dok. w 1431 wymienia się już tylko Nieborzę (Wp. 5 nr 523). Być może więc Ercelino był to źreb, wchłonięty potem przez Nieborzę (na co zdaje się też wskazywać użycie w teście dok. liczby pojedynczej: hereditatem nostram dictam Neboriz et E.). Raczej jednak chodzi o sąsiadujący z Nieborzą → Reklin. Wieś ta poświadczona jest od pocz. XV w. jako własn. szlach., a dziedziczyli tu Jaromirscy h. Jeleń, czyli współrodowcy Mik. Bodzęcica z Kiebłowa, którym najłatwiej było odzyskać dobra nadane kiedyś klasztorowi.

Natomiast szl. Dobrogosta de Rechelin występującego 1387 w Kościanie jako śwd. (Wp. 3 nr 1861, dok. znany z kop. XVI w.) odnieść należy najpewniej do → Piechinina.