STOBNICA

(1359 Stobnicza) rz., prawy dopływ Wisłoka (HW 149), uchodzi koło miasta Strzyżowa.

(Z. san., pow. pilzn.)

1359 król Kazimierz wydaje przyw. lokacyjny wsi w dąbrowie zw. Brzozowe [dziś → Stara Wieś] po obu stronach rz. S. (III 9); 1366 tenże król Kazimierz wydaje przywilej lokacyjny wsi w lesie Blizne po obu stronach rz. S. (VIII 7); 1384 królowa węgierska Maria nadaje biskupstwu przem. obrządku łac. wsie Brzozów i Domaradz, położone nad rz. (in aqua) S. (VII 15); 1406 król Władysław wydaje przywilej lokacyjny wsi → Blizne po obu stronach rz. S. oraz nadaje sołtysowi młyn na rz. S. i pozwala założyć sadzawkę na rz. S. (ZDM VI 1699); 1425 Janusz, bp przem., wydaje przyw. lokacyjny wsi Nowy Domaradz [dziś Golcowa] nad potokiem Lączka wpadającym do rz. S. (Mater. 54); 1460 rozgraniczenie między dobrami Henryka Kamienieckiego a dobrami bpstwa przem. m.in. w sąsiedztwie wsi → Domaradz, wymienia potoki Domaradzkie, Blądne, Grodeczna, Jasienica, Orzechownica, Orzechówka Mała oraz Wolę zw. Zawada aż do rz. S. (VIII 85); 1465 rozgraniczenie między wsiami → Domaradz bpstwa przem. a Zakobyle Mikołaja, Marcisza, Pełki i Piotra, braci z Zakobyla, rozpoczęte nad rz. S. u ujścia do niej potoku Zakobila, następnie tym potokiem (VIII 94); 1504 uchwała szlachty san. o zarębianiu dróg publicznych w związku z grożącym najazdem nieprzyjacielskim – jednej nad rz. San i drugiej nad rz. Stobnicą (XVI 3015).