(1390 Laziscz, 1396 Laszisca, 1397 Lassisca, Lazisca, 1399 de Plazisk!) wieś dziś nie istnieje. Jako opustoszała odnotowana w rejestrze poborowym z 1629 r., prawdopodobnie została wchłonięta przez sąsiednią Młoszową lub przez Karniowice. Leżała ok. 3 km na SE od Trzebini.

1. 1490 n., 1581 pow. krak. (ŹD s. 36, 433); 1470-80 par. Trzebinia (DLb. 2 s. 46).

2. 1399, 1400, 1401 → Dulowa p. 2; 1400 Prandota z Sąspowa [i L.] oraz Mikołaj s. Andrzeja z Dulowej objechali granice między Dulową a L. z Piotraszem z Dobrkowa [pow. pilzn.], któremu obie strony powierzają rozgraniczenie. Winien on poprowadzić granice w obecności Stanisława burgr. Jana z Tęczyna oraz Marcina woźnego (officialis). Obie strony winny przestrzegać wytyczonych granic (SP 8, 10168); 1401 ww. Prandota – w sporze z [Rosławą] wd. po Bartku z Dulowej o potok Zandowa wpływający do innego potoku zw. Baba, między L. a Dulową – zostaje prawnie utrzymany w posiadaniu brzegu ww. potoku (ZK 3 s. 268)¹W SHGK 1 s. 632 ta zapiska z błędną s. 423 zamiast s. 268 i z błędnym odczytem „Zandawa” zamiast „Zandowa”; 1426 → Dulowa p. 2; 1432 Franczek Sąspowski [z L.] oświadcza, że daje do poręki konie i siekiery zajęte przez pkom. krak. Piotra [Szafrańca młodszego] w związku ze sporem między panami Młoszowskimi a Franczkiem, tak by nikt nie mógł wycinać lasu do czasu rozgraniczenia (GK 4 s. 532); Stanisław kmieć z L. pozwany przez szl. Jana z Młoszowej o wycięcie na szkodę 10 grz. 10 drzew znaczony eh jako ściany [graniczne]; ww. Jan pozywający tegoż kmiecia i jego ż. Jadwigę [por. p. 3b] ma wyznaczony termin ugody przed pkom. krak. (GK 4 s. 686, 703); 1447 sadzawka poniżej wsi L. należąca do Spyrka z Sąspowa (ZK 13 s. 106); 1528 łąki w Karniowicach [par. Trzebinia] położone bliżej folwarku w L. na granicy Młoszowej, Karniowic i L. → Karniowice p. 2 i p. 3.

3. Własn. szlach. -a. Sprawy własnościowe. 1390 Niemierza z Przybysławic [par. Minoga] winien w imieniu br. Tomka dać Marcinowi Szatanowi wwiązanie w L. (SP 8, 5439).

1396-1403 Formoza zw. też Froszką dz. L. [wd. po Marcinie z Sąspowa], 1402 ż. Marcina z Owczar i Krakowa (ZK 2 s. 484-5, 524; 3a s. 629, 641: 3b s. 8); 1396 taż pozywa swoich ss. Prandotę i Franczka z Sąspowa o posag i wiano, karczmę i dziedzinę L. oraz o szkody i bezprawie jej wyrządzone (ZK 2 s. 484).

1396-1401, zm. 1402 Prandota z Sąspowa i L. h. Drużyna, s. ww. Formozy i Marcina, brat Franczka (SP 2, 882; 8, 9452, 10168, 10246, 10668, uw. 221/28, 231/11, 293/74, 299/63, 303/37, 306/24, 314/10, 329/54; ZK 2 s, 484, 524, 528; 3 s. 254-5, 268).

1396-1402 Franciszek, Franczek Sąspowski z → Sąspowa i L. h. Drużyna, brat ww. Prandoty (SP 2, 882, 1702; 8, 10217, 10668, 10725, 10749, 10813, uw. 221/28, 231/11, 340/10; GK 1 s. 440, 462; 2 s. 382; 4 s. 532, 686, 703; ZK 2 s. 484, 524, 528; 3 s. 468; 12 s. 55, 284).

1396-1400 Anna, Hanka siostra ww. Prandoty i Franciszka, ż. Jakusza z Owczar (SP 8, 10668; ZK 2 s. 528).

1402-20 Anna, Hanka c. zm. Prandoty z Sąspowa i L., ż. Piotra Gizy z Wójeczki [pow. wiśl.] dz. cz. L. (ZK 6 s. 107, 127, 147-9, 244, 296, 347; SP 2, 1702).

1397 ww. Formoza procesuje się z Franczkiem i Prandota o 180 grz. przejętych z kutlofu podwójciego w Bochni; 6 świadków przysięga, że Prandota i Franczek gwałtem wypędzili Formozę z dziedziny w L. (ZK 2 s. 524); Hanka ż. Jakusza z Owczar pozywa [swoich braci] ww. Franczka i Prandotę o dziedzinę macierzyzny w L. i o 30 grz. zapisanych na karczmie matki (SP 8 uw. 221/28, 231/11; ZK 2 s. 528); 1399 → p. 3b; → Dulowa p. 2; 1399-1400 Prandota z L. procesuje się z Miczkiem i Andrzejem z Dulowej; por. Dulowa p. 2 (SP 8, 10246, uw. 303/37, 306/24, 329/54); 1400 → p. 2; Prandota pozywa ww. Mikołaja i Andrzeja o szkody wyrządzone w L. (SP 8 uw. 314/10, 329/54); Prandota i Franczek nie powinni oddalić roszczeń ich siostry Anny ż. Jakusza z Owczar odnośnie dóbr macierzystych powołując się na przedawnienie (SP 8, 10668); 1401 → p. 2; Prandota winien przedłożyć w sądzie wiecowym dok. dotyczący L. (ZK 3a s. 254); tenże zastawia za 15 grz. Sławkowi z Młoszowej 5 kmieci w L. (ZK 3 s. 255). 1402 wyrokiem sądu w sprawie między Krzychną wd. po Prandocie z Sąspowa a [jego bratem] Franczkiem z Sąspowa i ww. Anną c. zm. Prandoty Krzychna będzie posiadać połowę wszystkich dóbr dziedz. swego zm. męża w Sąspowie i L. z racji 40 grz. wiana i 30 grz. posagu zapisanych na tych dobrach. Ma też być wolna od wszelkich zobowiązań za długi męża (SP 2, 882); taż Krystka wd. po Prandocie zastawia za 30 grz. Sławkowi z Młoszowej całą cz. dziedziny w L., którą posiada z racji wiana i posagu. Pieniądze te nie są obciążone wcześniejszym długiem 15 grz., → wyżej 1401 (ZK 3 s. 358); taż winna pod sankcją kary XV uwolnić Jakuszowi z Owczar [mężowi Anny] połowę wsi L. i wyznaczyć wwiązanie lub poręczyć pieniądze zgodnie z dok. [odnośnie długu] u Żydów (ZK 3 s. 420); Franczyk z Sąspowa daje [bratowej] Krystce wd. po Prandocie zgodę na sprzedaż lub zastaw całych cz. w Sąspowie i L., należących do jej zm. męża, w celu pokrycia długów u Żydów i chrześcijan, a także zgodę na przejęcie z tych dóbr wiana i posagu. To, co pozostanie po pokryciu długów i odebraniu wiana i posagu, ma należeć do dziecka Prandoty (ZK 3 s. 468); Jakusz z Owczar pozywa Sławka z Młoszowej o wwiązanie się gwałtem w dobra w L. Sławek oświadcza, że ma na tych dobrach pieniądze z poręczenia długu u Żydów (ZK 3a s. 535); ww. Formoza ż. Marcina z Owczar procesuje się z ww. Sławkiem o dobra w L. (ZK 3a s. 629, 641); 1403 Krystka wd. po Prandocie sprzedaje za 80 grz. Sławkowi z Młoszowej całą cz. zmarłego męża w L. Krystka wraz z poręczycielami Pieczem z Przyłubska i Przedborem z Przechodów [dziś Przychody] zobowiązują się bronić Sławka przed roszczeniami innych osób (ZK 3 s. 484); taż w sprawie przeciw Formozie ż. Marcina z Krakowa [i z Owczar] stawia jako zachodźcę tegoż Sławka (ZK 3b s. 8).

1403-15 Sławek z Młoszowej [h. Przeginia] dz. cz. L. (ZK 3 s. 484; 4 s. 4; 6 s. 107, 127); 1404 tenże wygrywa sprawę z Przedborem z Przechodów o poręczenie [→ 1403 (ZK 4, s. 4); tenże Sławek nie stawił się z kapelanem przeciw Annie ż. Piotra z Sąspowa [i Wójeczki] w sprawie o wieś L. i o 100 grz. szkody; taż Anna na terminie przypozwanym pozyskuje wieczyście – bez zwracania pieniędzy – na ww. Sławku całą dziedzinę w L. i pod sankcją kary XV winna w ciągu 2 tygodni wejść w jej posiadanie; Stanisław s. i poręczyciel Sławka ma zapłacić tejże Annie 3 grz. pod karą XV (ZK 6 s. 1); Mac. Biały [z Wójeczki] sołtys z Żelkowa, pozywający ww. Annę o 30 grz. i zabranie wołów, nie stawił się; taż ustępuje wieczyście swemu stryjowi Franczkowi z Sąspowa z cz. ojcowizny i macierzyzny w Sąspowie (ZK 6 s. 107, 127-8); 1416 ww. Maciek Biały z Wójeczki oddala roszczenie tejże Anny o 30 grz. z macierzyzny z powodu jej niestawiennictwa w sądzie. Anna skazana na karę XV (ZK 6 s. 147-9); Piotr Giza z L. [i Wójeczki, mąż ww. Anny] nagania szlachectwo ww. Maćka, który mieni się szlachcicem h. Nowina. Sprawa zostaje odesłana do sądu wiecowego (SP 7, 254-6); Jan Wujec z Przybysławic pozwany przez ww. Annę o 6 wołów i 2 grz. nie stawił się; tenże oddala roszczenia Anny, gdyż woły słusznie zajął prawem ciążenia wg księgi kar (ZK 6 s. 244, 251); → p. 3b; 1417 taż Anna z L. wydzierżawia za 30 grz. na 3 lata Stan. Litwosowi wielkorządcy krak. całą swoją wieś L.; Stanisław z Młoszowej [s. Sławka?] oddala roszczenia Piotra Gizy o rozpędzenie i pobicie kmieci w L. (ZK 6 s. 296, 299); → p. 3b; 1420 ww. Anna c. [zm.] Prandoty z Sąspowa za zgodą męża Piotra Gizy sprzedaje za 200 grz. swemu stryjowi Franczkowi z Sąspowa wszystkie swoje dobra ojczyste w Sąspowie i L. (SP 2, 1702).

1421 → p. 3b; 1426 → Dulowa p. 2; 1432 → p. 2 i p. 3b; 1443 Franciszek z Sąspowa i jego ss. Mikołaj i Jan gwarantują pod sankcją kary XV, Janowi z Więcławic 60 grz., tj. 30 grz. wiana i 30 grz. posagu Barbary ż. Jana [c. Franciszka?] ewentualnym wwiązaniem w wieś L., przynoszącą 6 grz. czynszu (ZK 12 s. 55); 1444 Jan z Sąspowa [i z Więcławic] wyrokiem sądu zostaje wwiązany w dobra L. i może wybierać 6 grz. czynszu rocznie, do czasu wybrania zapisanych 60 grz. (ZK 12 s. 199-200); 1445 Spytek z Sąspowa [s. Franciszka] zobowiązuje się, pod sankcją kary XV, wypłacić na ręce Jana z Więcławic 34 grz. wiana i posagu ww. Barbary ż. Jana, zapisanych na L.; br. Jan i Mikołaj z Sąspowa poręczają ww. Janowi i jego ż. Barbarze za swego ojca Franciszka, że ten nie będzie czynił żadnych sprzeciwów w związku z posagiem Barbary zapisanym na L. (ZK 12 s. 284); 1447 Spytek z Sąspowa zastawia na 6 lat za 50 grz. Wiernkowi z Osin [niezid.] całe dobra w L. W tym czasie Wiernek winien własnym kosztem zreperować 3 sadzawki położone poniżej wsi L. oraz sień z izbą (palacium cum stuba). Spytek nie będzie mógł wykupić tej cz. L. przed upływem 6 lat (ZK 13 s. 106).

1447-53, zm. 1456 Wiernek z Osin od r. 1447 dzierżawca L. na 6 lat, piszący się z L. (ZK 12 s. 186-7; 13 s. 106, 125; GK 10 s. 879-80; 11 s. 761; 12 s. 80-1; 13 s. 234-5).

1447-63, jako zm. 1467 Stachna Wiernkowa [c. Spytka Starego z Morawicy], c. Janusza z Morawicy, ż. ww. Wiernka, wd. 1456, później ż. sławetnego Mik. Zarzecznego rajcy z Kleparza (ZK 13 s. 125; GK 10 s. 879-80; 13 s. 234-5; 15 s. 52, 129-30, 224-5; 16 s. 235, 333, 335, 390, 463, 718, 730-1, 746, 776, 779-80; 18 s. 187); 1447 ww. Wiernek zapisuje ww. żonie, siostrze [w zap. błędnie: córce] Janusza z Morawicy 50 grz. wiana i 50 grz. posagu na zastawionych mu L. (ZK 13 s. 125).

1449, jako zm. 1462 Mikołaj Wierzynek lub Mik. Wiernek s. ww. Wiernka z Osin z pierwszego małżeństwa Wiernka, żonaty z Katarzyną (GK 10 s. 879-80; 11 s. 761; 17 s. 48, 52); 1452 ustanowione zostaje 100 grz. wadium dla utrzymania pokoju między Wiernkiem z L. i jego s. Mikołajem a br. Janem i Mikołajem z Młoszowej (GK 11 s. 761); 1456 Stachna wd. po Wiernku z Osin [i z L.] i ich c. panna Barbara oskarżają Żegotę z Młoszowej o zabicie Wiernka. Żegota płaci 60 grz. główszczyzny na ręce Barbary i innych dzieci Wiernka (GK 13 s. 234-5); 1458 Stachna wd. po Wiernku z L. oświadcza, że br. Jan Morawicki zapłacił jej 20 grz. z 80 grz. zapisanego jej posagu (GK 15 s. 52).

1459-60 Jan z Siedlca [par. Mysłowice] jako główny dłużnik i Mikołaj z Płazy jako poręczyciel gwarantują Janowi, Stanisławowi i Barbarze oraz innym dzieciom zm. Wiernka i ich matce ww. Stachnie zwrot 20 grz. i 50 fl. węg. czystego złota i sprawiedliwej wagi, zgodnie z umową przeliczając floren po 17 sk. [czyli 34 gr], ewentualnym wwiązaniem w łany w Siedlcu, przynoszące 10 grz. czynszu. Jeżeli wwiązanie nie dojdzie do skutku, obaj gwaranci winni zapłacić 120 grz. (GK 15 s. 129-30, 224-5 zp.); 1462 ww. Jan Siedlecki i Mik. Płaski byli gotowi wypłacić pieniądze zgodnie z zapisem Stachnie wd. po Wiernku z L., lecz ta nie stawiła się, by je przyjąć (GK 16 s. 235); taż Stachna oświadcza, że była gotowa przyjąć 2 grz. czynszu od Grzegorza Sniesza [swego stryjecznego br., h. Topór] z Sosnki [dziś Sanka], lecz ten nie stawił się (GK 16 s. 335, 390, 463); Mac. Momoń kmieć z Woli Zachariaszowskiej oświadcza, że złożył pieniądze, pragnąc wykupić łan w Woli Zachariaszowskiej zastawiony Katarzynie wd. po [Mikołaju] Wiernku z L. Katarzyna oświadcza, że była gotowa przyjąć pieniądze, lecz Maciej ich nie dał; 1463 Mikołaj, Katarzyna, Jadwiga, Anna i Zuzanna dzieci zm. [Mikołaja] Wierzynka [tj. Wiernka, wnuki Wiernka z Osin] z L. procesują się z Piotrem [starszym], Krzysztofem, Piotrem [młodszym] i Stanisławem ss. zm. [Piotra] Szafrańca [pkom. krak.] (GK 16 s. 473, 493); ww. Stachna i jej dzieci procesują się z ww. Janem Siedleckim (GK 16 s. 718, 731); Stan. Klimontowski z Sosnki zobowiązuje się pod sankcją kary XV spłacić w ratach 20 grz. długu [br.] Grzegorza Sniesza z Sosnki Stachnie wd. po Wiernku z L. [i Osin] obecnie ż. sławetnego Mik. Zarzecznego rajcy z Kleparza. [Na marginesie zapiski dopisano po r. 1467:] Barbara ż. Jana z Młoszowej oświadcza, że po śmierci swej matki ww. Stachny otrzymała swoją cz. ze zwrotu tego długu. [Nad zapiską dopisano:] Stanisław s. Stachny oświadcza, że otrzymał od Stanisława [Klimontowskiego] swoją cz. zwrotu długu. [Pod zapiską:] Rafał z Morawicy [br. Stachny], jako pełnomocnik Jadwigi i Małgorzaty cc. Stachny, został spłacony z długu przez ww. Klimontowskiego (GK 16 s. 730 zp.); Stachna Wiernkowa ż. ww. Mik. Zarzecznego oświadcza, że Grzegorz Śniesz zadośćuczynił jej za 20 grz. i zapis długu umarza; ww. Stachna winna w ciągu 4 tygodni stawić starszego s. Jana, by sąd rozstrzygnął, czy Jan ma już lata sprawne i czy może ona przejąć od Jana Siedleckiego pieniądze bez opiekuna, tj. Grzegorza Sniesza z Sosnki (GK 16 s. 731, 744); taż i jej synowie w wieku sprawnym oświadczają że Jan Siedlecki jako dłużnik i Mik. Płaski jako poręczyciel zapłacili jej 20 grz. i 56 fl. na ręce ww. Grzegorza, i zapis tych sum umarza. Równocześnie Stachna i jej ww. synowie zwalniają Grzegorza z opieki; Jan Morawski z Morawicy gwarantuje siostrze ww. Stachnie z L. zwrot 50 fl. węg. wwiązaniem w całą swoją cz. Morawicy (GK 16 s. 776, 779-8); Mikołaj, Katarzyna, Zuzanna i Jadwiga dzieci zm. Mik. Wierzynka z L. procesują się z Piotrem [starszym], Stanisławem, Krzysztofem i Piotrem [młodszym] dziećmi Piotra Szafrańca z Pieskowej Skały (GK 17 s. 48); Wojciech kmieć z Woli Zachariaszowskiej i jego s. Stanisław, pod sankcją kary XV, gwarantują Katarzynie wd. po Mik. Wierzynku spłacenie 10 grz. za żyto wwiązaniem, na zasadzie zastawu do czasu spłacenia całej sumy, „in suas hereditates et areas” [czyli w role zakupne], na których są osadzeni; Agnieszka i jej s. Szymon pod sankcją kary XV gwarantują tejże Katarzynie zapłatę 10 grz. za żyto wwiązaniem „in suam hereditatem et aream” [tj. w rolę zakupną] w Woli Zachariaszowskiej (GK 17 s. 52-4).

1463-76, zm. przed 1483 Stanisław Łazicki dzierżawca z L. s. Wiernka i Stachny, brat Barbary, Jadwigi i Małgorzaty, burgr. zamku w → Lipowcu (GK 16 s. 776; 18 s. 205; 19 s. 110, 125-6, 212, 266; ZK 16 s. 527, 636; 18 s. 33, 235, 240-1; SP 2, 404; Ep. 3 k. 224r); 1467 Stanisław, Barbara, Jadwiga i Małgorzata dzieci zm. Stachny z L. pozywają [wuja] Jana z Morawicy (GK 18 s. 187); tenże Jan zobowiązuje się pod sankcją kary XV zapłacić ww. dzieciom zm. Stachny z L. 50 fl. węg. (GK 18 s. 205 zp.); 1469 Jan Białowodzki [s. Mik. Sąspowskiego z Białowody, h. Drużyna] oświadcza, że złożył pieniądze, pragnąc wykupić od Jana z Młoszowej lub jego żony swoją dziedzinę w L. (GK 18 s. 1006); → Chrosna p. 3; 1469-70 ww. dzieci zm. Stachny z L. pozywają Jana z Morawicy (ZK 16 s. 527, 571, 593, 601, 619, 636); 1470 sąd arbitrów doprowadza do ugody między ww. Stanisławem s. zm. Wiernka a jego siostrami Barbarą, Jadwigą i Małgorzatą o dobra w L., które trzymał zastawem ich zm. ojciec. Siostry mają zapłacić Stanisławowi 20 grz. za jego cz. zastawu. [Dopisano:] Stanisław oświadcza, że siostry wypłaciły mu 20 grz. (GK 19 s. 125-6); ww. siostry oświadczają, że spłaciły ww. bratu 20 grz. za ustąpioną im cz. zastawu (GK 19 s. 266); 1470 ww. Stanisław wydzierżawia za 1 grz. czynszu, na 3 lata [wujowi] Janowi z Morawicy swoją cz. L. (ZK 18 s. 33); 1470-80 dz. L. Jan Młoszowski [= dzierżawca L. jako mąż ww. Barbary c. Wiernka]; folwark (DLb 2 s. 46); 1471 → Chrosna p. 3; 1473 Jadwiga i Małgorzata cc. zm. Stachny z L. oświadczają, że 20 grz. przypadające im po śmierci matki, a zapisane przez Stan. Klimontowskiego z Sosnki [→ wyżej 1463], ustępują Rafałowi z Morawicy [br. ww. Klimontowskiego] i dają mu pełnomocnictwo do podjęcia tych pieniędzy od Klimontowskiego i dowolnego nimi rozporządzenia (GK 19 s. 783); 1475 Grzegorz z Paczołtowic [h. Topór] poręcza Grzegorzowi [z Morawicy, h. Topór] pleb. w Morawicy i Jerzemu z Mnikowa opiekunom dzieci zm. Jana z Morawicy [br. zm. Stachny] za Jadwigę i Małgorzatę cc. Stachny z L., że stawią się one przed sądem ziemskim krak. dla oświadczenia, że ciż opiekunowie zadośćuczynili im za dobra macierzyste (GK 20 s. 243); 1476 Jerzy z Białowody [br. ww. Jana Białowodzkiego, por. wyżej 1469] złożył pieniądze, pragnąc wykupić od Jana Młoszowskiego zastawione L. (GK 20 s. 475); Stanisław z L. oświadcza, że Jan s. Janusza z Morawicy zadośćuczynił mu za macierzyznę po matce Stachnie; Jadwiga Meysznar i Małg. Krzepicka [ww. cc. Stachny i Wiernka], obie żony mieszczan z Kleparza zastawiają za 40 grz. br. Stanisławowi całe swoje cz. [zastawu] w L. (ZK 18 s. 235-7, 240-1); przed 1483 → Lipowiec; 1487 ww. Małgorzata z L. i Kleparza procesuje się ze Stanisławem, Pawłem i Spytkiem br. niepodzielonymi, ss. zm. Spytka z Morawicy [ss. zm. Spytka Młodszego, br. ciotecznymi Małgorzaty] (ZK 153 s. 13).

1517 sąd wyrokuje, że Dorota ż. Jana Kmity tenut. Szyc nie ma pr. bliższości po jej zm. br. Janie [Młoszowskim] do cz. dóbr Karniowice i L., o które to pr. pozwała Piotra Młoszowskiego. Sąd stwierdza, że Piotr „iure naturali et divino” jest bliższy do tych dóbr po br. Janie, niż Dorota, i winien je dzierżyć i posiadać „tamquam post manum mortuam”. Jeżeli Dorota posiada jakieś prawo do posagu na tych dobrach, winna pozywać „secundum iuris formam”. Sąd nakazuje Dorocie wieczyste milcznie w sprawie pr. bliższości (ZK 26 s. 64). 1528 w podziale dóbr między br. Piotrem, Janem i Stan. Młoszowskimi [ss. Piotra?] Janowi przypada m.in. kmieć w L.; w podziale dóbr między br. Piotrem i Stan. Młoszowskimi Piotrowi przypada kmieć Mikołaj w L. i łąki bliżej folwarku w L. → Karniowice p. 3 (ZK 28 s. 36-8).

-b. Kmiecie, karczma. 1396, 1397 → p. 3a; 1399 Prandota z Sąspowa przeciw Mikołajowi z Dulowej ma stawić Wojtka swego kmiecia z L. (SP 8 uw. 293/74); tenże kmieć ma stawić [szl.] Andrzeja z Dulowej, w sprawie o las, przeciw ww. Miczkowi z Dulowej (SP 8, 9039); tenże Andrzej jako zachodźca ww. Wojtka oświadcza, że to, co kmieć wyciął w lesie, wyciął na jego polecenie [por. Dulowa p. 2] (SP 8, 9077); Mikołaj z Dulowej pozywa kmieci z L. Wojtka i Piotra o owocujące drzewo ukradzione z sadu (SP 8 uw. 299/51, 300/118, 301/24, 303/39); 1401 → p. 3a; 1416 Stanisław z Młoszowej wygrywa sprawę o 30 kop zboża bezprawnie skoszonego i zabranego przez 6 kmieci z L.: Grzegorza, Jana, Stanisława, innego Stanisława, Wojtka i Jana. Kmiecie zostają skazani na karę XV (ZK 6 s. 396); 1421 Marcin sołtys z Karniowic i jego br. Mikołaj pozywają Dorotę kmiotkę z L. i jej pana Franciszka z Sąspowa (GK 1 s. 448, 462); 1432 → p. 2; szl. Jan z Młoszowj pozywa Jadwigę Staszkową [kmiotkę] z L. o grożenie mu podpaleniem (GK 4 s. 686); Stanisław i Jan kmiecie Franczka z Sąspowa w L., pozywający Jana z Młoszowej, mają wyznaczony termin rozprawy u pkom. krak. dla rozsądzenia ich sprawy (GK 4 s. 685, 703); 1465 Jan Młoszowski pozywa kmieci Marka z Młoszowej i Stanisława z L. o zadanie mu ran; ww. kmiecie przez swego pełnomocnika Żegotę z Karniowic oświadczają że ww. Młoszowski wpisał termin do akt bez ich obecności i zgody (ZK 16 s. 310, 316); 1470-80 łany kmiece (DLb. 2 s. 46); 1528 → Karniowice.

-c. Pobór. 1490-1500, 1508 z 1 ł. (ŹD s. 433; RP k. 2r, 32r, 65v, 103v, 157v, 177v, 187v, 201v, 221v, 240r, 333r); 1530 z 1 ł. (RP k. 3).

5. 1470-80 dzies. snop. i kon. z łanów kmiec. należy do pleb. w Kościelcu k. Chrzanowa (DLb. 2 s. 46).

6. 1438 Jan z L. woźny sądu grodzkiego krak. (GK 6 s. 12); 1441 Madej z L. woźny sądu grodzkiego krak. (GK 1 s. 681).

7. J. Laberschek, Osadnictwo średniowieczne. Początki Trzebini, w: Trzebinia. Zarys dziejów miasta i regionu, pod red. F. Kiryka, Kr. 1994, passim.