1235 or. Sulino, osada obecnie nie istnieje, leżała na obszarze obecnego Poznania, na S od Starego Rynku.

[Pow. pozn.]

1235 ks. Władysław [Od.] w zamian za 5 grz. srebra i 270 kóp zboża nadaje Piotrowi archid. pozn. wieś →Ninkowo z przyległymi źrebiami S., Świerczewo, Wierzbięcice, →Golęcino i Gościnowo; dobra te Piotr ma posiadać w dożywocie, a po jego śmierci przejdą na własn. katedry pozn.; dziedzicom wspomn. dóbr książę dał dziedzinę →Smochowice, a Piotr dodał po krowie z cielakiem i 2 korce (modius) zboża (w sumie 3 krowy, 3 cielaki i 6 korcy), aby dobrowolnie ustąpili z posiadanych dotąd dóbr (Wp. 1 nr 184).

Uwaga: Z wymienionych w dok. miejscowości Ninkowo (obecnie Minikowo) leżało na prawym brzegu Warty (oddzielone od rzeki wsiami Starołęka i Starołęka Mała), Świerczewo na podobnej wysokości, ale na lewym brzegu Warty, Wierzbięcice na lewym brzegu, na N od Świerczewa, zaś Golęcino i Gościnowo pozostają niezident. (Golęcino nie ma nic wspólnego z obecną dzielnicą Poznania o nazwie Golęcin, dawniej zwaną →Gonięcinem). Zakładając konsekwencję geograficzną opisu, przypuszczać należy, że S. leżało najpewniej nad Wartą – albo na jej prawym brzegu, na W od Minikowa (na obszarze Starołęki), albo na lewym, na E od Świerczewa (na obszarze Lubonia lub późniejszej osady Dębiec).