(1105 [1123-5] Mislossouici z kopii - Tyn. 1; APal. 19; Mislozouici, z transumptu tego dok. z 1275 zachowanego w kopii - Tyn. 1; APal. 18; 1229 Mikloszowice, Miczslowici, Miczslosowicze, Myslosowice, Myslowice - Tyn. 11b, wg zestawionych tam odmianek z kopii; 1470-80 Mysloszowicze - DLb. 3 s. 217), niezidentyfikowana wieś w dobrach kl. tyn. w pow. biec., może Wola Maleszkowa, dziś nieistniejąca k. Kołaczyc nad Wisłoką.

[Pow. biec.]; 1339 par. Kołaczyce (OK 12 s. 549).

Własn. monarsza, następnie kl. tyn. 1105? królowa Judyta [druga ż. Władysława Hermana] nadaje kl. Bened. w Tyńcu m.in. M. (Tyn. 1 →dalej); [1123-5] Idzi bp tuskulański, legat papieża Kaliksta [II] na Węgry i Polskę, w obecności ks. pol. Bolesława, jego s. Władysława i bpa krak. Radosta wylicza i zatwierdza posiadłości kl. tyn., m.in. wieś M. z [dziedzicami chłopami] o imionach: Zdebuc (Zdebudz), Neroda, Nedosa, Repoch, z nadania królowej Judyty (Tyn. 1; APal. 18 - dok. z licznymi interpolacjami sprzed 1275 r., w którym Bolesław Wstydl. konfirmował dok. Idziego (Tyn. 27) już interpolowany i z błędną datą 1105. Data 1123-5 ustalona przez Z. Kozłowską-Budkową w Repert. 26; też →A. Gąsiorowski, Tyniecki dokument, SSS 6 [1977] s. 259); 1229 Grzegorz IX potwierdza kl. tyn. posiadanie ww. wsi, m.in. M. (Tyn. 11b).

1470-80 M. w grupie wsi kl. tyn. potwierdzonych jako własn. klasztoru w bullach papieskich [→1229], lecz obecnie klasztor ich nie posiada (DLb. 3 s. 217).

Uw. Wyd. Tyn. 1 błędnie identyfikuje M. z →Mikluszowicami w pow. szczyrz., za nim idzie też A. Hirschberg, Stosunki osadnicze w dobrach klasztoru tynieckiego w początkach jego istnienia, Lwów 1925, s. 27. Wymienione w tym dok. wsie pogrupowane są bowiem terytorialnie i M. wymienione zostały w grupie wsi k. Pilzna. Dok. z →1339 wymienia wieś „Maslczową” w par. Kołaczyce, która miałaby płacić dzies. pleb. w Kołaczycach. Jest wielce prawdopodobne, że chodzi o M. W dokumentach Kazimierza W. z →z 1354 r. mowa jest o dobrach kołaczyckich kl. tyn., które przywłaszczył sobie kaszt. lub. Ostasz, czyli m. Kołaczyce, Sądkowa, Kluczowa, →Brzyska i Wola Masleskowa w pow. biec. K. Skowroński (Z dziejów osadnictwa nad Wisłoką w XIV w., w: Mediaevalia, W. 1950, s. 141) błędnie identyfikuje tę Wolę z przysiółkiem Maślaki (dziś cz. Szerzyn - UN 58 s. 219). Długosz nie potrafił już tej wsi odnaleźć wśród dóbr klasztornych. Na podstawie powyższych przesłanek można ostrożnie identyfikować M. z Wolą Maleszkową. Podobieństwo nazwy ewentualnie może też wskazywać na Ulaszowice w pow. pilzn. (Ulyaszovicze, Wlaszowicze), była to jednak cały czas wieś szlach. Poniżej zestawiono materiał dot. Woli Maleszkowej.

WOLA MALESZKOWA (1339 Maslczowa z kopii XV w. - OK 12 s. 549; 1354 Libertas Maleszconis, Masleskowa Wola - Tyn. 73-4; 1367 Maslescowa Wola - Tyn. 98; 1481 Mayszlovycze - ZB 2 s. 69).

[Pow. biec.]

1339 Henryk opat tyn. nakazuje zbudować kościół w Kołaczycach [pow. pilzn.] pw. Narodzenia NMP i Apostołów Piotra i Pawła i uposaża plebana nadając mu 2 łany i 2 zagrody w Kołaczycach, dzies. snop. z ról k. zamku Golesz, dzies. snop. z całych Krajowic [pow. pilzn.], Sądkowej [pow. pilzn., dziś nie istnieje] z 3 ł. k. Biezdziedzy leżących po obu brzegach rz. Biezdziadki, dzies. pien. z Kołaczyc po 6 szer. gr z łana i po 1 ćw. żyta i owsa na ś. Marcina oraz dzies. snop. z 2 ł. wójtostwa w Kołaczycach. Gdyby klasztor pozbył się kiedyś wójtostwa, to da kościołowi dzies. we wsi Ruczowa [z tych łanów, które rozciągają się] od pierwszego mostu na rz. Berzezna i przez wzgórza aż do pierwszego potoku i z Kluczowej od pierwszego mostu na rz. Przesieczna k. Bukowej przez wzgórza aż do pierwszego potoku oraz dzies. z M. (OK 12 s. 548-50: dok. or., oblatowany); 1354 komisarze król. Herman wielkorządca krak. i sand., Andrzej pkom. i Jan podsędek krak. zatwierdzają granice imiennie wymienionych dóbr kl. tyn. [w pow. biec. i pilzn.], m.in. L.M.; Kazimierz W. wyrokuje w sporze między kl. tyn. a Eustachym [Ostaszem] kaszt. lub., który od lat posiadał dobra klaszt.: m. Kołaczyce i wsie Sądkową, Kluczową [obie w pow. pilzn.], →Brzyska i Wolę Maleszkową w pow. biec. po obu brzegach rz. Wisłoki. Król po sprawdzeniu roszczeń kl. tyn. na miejscu (per viciniam seu osadam notabiliter demonstrando) i po zbadaniu przywilejów króla Bolesława i księcia krak. Leszka przysądza klasztorowi ww. wsie, a Eustachy nie może rościć do nich pretensji. Klasztor zaś w imię zgody odstępuje Eustachemu m. Pilzno i Strzegocice [pow. pilzn.] w określonych granicach (Tyn. 73-4 - oba dok. uznane przez wyd. za fals.; też →Brzyska p. 3 i przypis 3, gdzie obszerna argumentacja za uznaniem obu dok. za autentyk); 1367 Kazimierz W. nadaje wsiom kl. tyn. pr. niem., m.in. wsi W.M. w pow. biec. (Tyn. 98); 1481 Anna ż. szl. Jana Falejowskiego oświadcza, że ustąpiła opatowi tyn. Andrzejowi z dóbr ojczystych w M., o które ją przypozywał, i że została z nich spłacona (ZB 2 s. 69).