1423 kop. 1455-59 Boruczino (MK 3, 34v), niezident. osada, być może znajdowała się k. Głoskowa, Głosków ok. 6 km na NE od Garwolina.

1. [pow. czer., par. Garwolin?].

2. 1423 dąbrowa w B. blisko gran. tejże wsi → p. 3.

3. Włas. szlach. 1423 Mikołaj z Budziszyna ze swym synem Zawiszą dają Pawłowi z Głoskowa cz. swej dziedziny Głoskowo, tj. wykarczowane pole zw. Dąbrówka [położone] nad stawem razem z cz. tegoż stawu i dodatkiem 5 kóp gr posp., a otrzymują od niego w zamian cz. dąbrowy [położoną] blisko gran. [we] wsi B.; tak długo jak Mikołaj będzie pozostawał w tejże wsi B., będzie mu przysługiwał połów ryb dwa razy na tydzień w stawie Pawła; gdy zaś zajdzie konieczność naprawy młyna w Głoskowie i spiętrzenia tam wody, wówczas Paweł będzie mógł doprowadzać do tego stawu wodę przez dziedzinę Mikołaja i jego syna (MK 3, 34v).

Uwaga: Nie można wykluczyć, że zapis „Borucino” to zniekształcona forma nazwy wsi → Byczyna (par. Worowo), którą zapisano w 1417 jako „Buczino”. Wówczas w/w Paweł z Głoskowa otrzymał od księcia Janusza Starszego pr. niem. dla swych działów w dziedzinach Głoskowo i Buczino w dystr. czer. (MK 3, 113v). W zapisce z 1426, gdy tenże Paweł daje część swej dziedziny Byczyna (Byczino) Janowi z Rosochowa, w opisie zasięgu darowanego gruntu pojawia się jako znak gran. dębowy pień (PP 5 nr 334). Zapewne jest to pozostałość (część) większego lasu, być może owej dąbrowy z zapiski z 1423.