1455 Belczanczystok (TN 18, 857-859).

Dziedzina w dobrach tykoc. znana w XV w. Mylnie niekiedy identyfikowana z Białymstokiem.

1. [z. biel.].

3. Włas. szl. 1455 Jan Gasztołd z Tykocina nadaje szl. Maciejowi z Tykocina pas ziemi (funiculum) zwany B. w pow. tykoc. z pr. wszelkiego łowienia zwierzyny leśnej; daje mu pr. chełm. albo magd. (Malborgense). W zamian otrzymuje obowiązek udziału w wyprawach wojennych dz., w zbroi i z kuszą ((TN 18, 857-859).

Uwagi: Dokument błędnie odnoszono do Białegostoku. J. Wiśniewski na podstawie materiałów I. Kapicy ustalił, że nazwę Bełczącystok nosiła struga wpadająca do rzeki Śliny pomiędzy wsiami Łopuchowem z jednej oraz Kapice i Milewo z drugiej strony. We wskazanych przez J. Wiśniewskiego sygnaturach (Kapicjana 77) nie udało się odnaleźć tej informacji, raczej wątpliwe, ażeby była nieprawdziwa (WiśniewskiBiał. s. 12).

Odbiorca nadania Maciej z Tykocina jako syn Bronisza występował już w 1459 r. w aktach ziem. koln. razem z br. stryjecznym Wojciechem synem Ligaszcza z Białosukni oraz stryjem Stanisławem z Klewianki koło Goniądza (później Białosuknie). Pojawił się jako Maciej z Tykocina jeszcze w 1471 r. a w 1473 r. Maciej syn Bronisza z br. Janem Popkiem z Białosukni kwitowali z zadośćuczynienia swą siostrę stryjeczną Elżbietę c. Marcina z Białosukni. Najpewniej w 1490 r. był wspomniany jako nieżyjący Maciej Bronisz z Bełczących albo Białosukni, którego synami byli Jan, Andrzej i Bartłomiej ze swym stryjem Janem Popkiem. Występujące w źródle Bełczące mogło być tożsame ze znanym w 1455 r. Bełczącymstokiem. W konsekwencji można przyjąć jako prawdop., że B. jest identyczne z wsią Broniszewo w dobrach tykoc., która otrzymałoby swą nazwę na pamiątkę dawnego posiadacza Bełczącegostoku czyli Bronisza (T. Jaszczołt, Dokumenty miasta i dóbr Tykocin z XV wieku, w: Inter Regnum et Ducatum. Studia ofiarowane Profesorowi Janowi Tęgowskiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, Białystok 2018, s. 243-246, 268-269).