(1286 Damyanicze z fals. transumowanego 1368, 1379 Damianicz, 1381 Damicze, 1411 Damanice, 1417 villa... Damyanice Potrcouice dicta, 1418 Damiycze, 1421 Potrcowice alias Damyanice, 1433 Pyotrkouicze alias Damianicze dicta, 1464 Damyanyce) wieś, folwark i młyn, w XVIII w. folwark przynależny do wsi Piotrkowice Małe (por. Mat. do MWK s. 44 i 225-6 oraz MWK), dziś Damienice 3 km na SW od Proszowic.

1. 1484 n., 1581 pow. prosz. (GK 22 s. 49; ŹD s. 17); 1470-80 n. par. Koniusza (DLb. 2 s. 171).

2. 1409, 1467 D. k. Koniuszy (ZK 17 s. 468; 193 s. 16).

3. 1286 [!] rzekomy, sfałszowany przyw. Bolesława Wstydl. [zm. 1279] zostaje w 1368 roku transumowany jakoby na prośbę Jana Kmity z Wiśnicza star. ruskiego¹W tym roku star. ruskim był Otto z Pilczy; → B. Wyrozumska, Otto z Pilicy, PSB, 24 s. 634. Przyw. ten zatwierdza Ociesławowi z Wiśnicza posiadanie dóbr; Koniusza, D., Wiśnicz Mały i Wielki, Lipnica, Łomna, Kobyle i Rogozie oraz obdarza je imm. sądowym i ekon. (AGZ 7, 7 fals. z 1368); 1364 Kmita Stary i jego s. Jan Kmita dzielą dobra. Ojciec bierze połowę D. i 100 grz., syn zaś dobra: Wiśnicz Wielki i Mały, Kobyle, Łomna i połowę Leksandrowej (AS 2, 32); 1379-85 Andrzej z D. (SP 8, 544, 2643, 2799, 3214, 3818, 3861), 1381 → p. 4; 1381, 1389 Pietrasz Kmita z D., star. [krak.?] 1381, kaszt. lubelski 1389 (SP 8, 677, 5282); 1381, 1398-9 Piotr, Pietrasz Kmita z D. (SP 8, 1035, 7718, uw. 242/61, 289/79, 80); 1385 Jaszek z D. (SP 8, 3463); 1386-7, 1399-1402, Piotr, Pietrasz z D. (SP 2, 893; 8, 3974, uw. 48/31, 284/23, 315/93, 31/73, 319/14, 321/10, 322/40²Nie ma pewności, czy dobrze zostały rozdzielone zapiski między trzech Piotrów z D., z których jeden nie występuje w źródłach jako Kmita; 1387 Bogusław kmieć z D.; Piotr z D. oraz dwóch Mikołajów z D. [kmiecie] z Januszem z Makocic o to, że zabrał im konie oraz pieniądze i kazał pracować (SP 8, 48/30-2); Szczepan z Przesławic z Kmitą i Jaszkiem z Łaganowa oraz Mikołajem młynarzem z D. o zalanie młyna (SP 8, uw. 63/16); Pabian [kmieć] z D. z Januszem z Makocic (SP 8 uw. 59/31); 1392 Kmita s. Kmity z D. sprzedaje za 300 grz. szl. Przybysławowi s. Przybysława z Grodziny wieś D. [część?] w ziemi krak. (AS 2, 69); 1395-1400 Przybek, Przybaszek z D. (ZK 2 s. 333; SP 8, 8729-30, uw. 229/112, 286/3, 287/3, 291/45); 1396 Wojsław z D. (SP 2, 5717); 1397 Piotr kmieć z D. przeciw Szczepanowi z Przesławic o podmycie młyna na szkodę 100 grz. (SP 8, 229/25); 1397-1400 tenże Szczepan ma spór z Paszkiem zw. też Paczkiem młynarzem z D. (SP 8 uw. 229/25, 29, 242/62, 325/26, 342/40); Janusz z Makocic pozywa Przybka z D. o zalanie łąk (SP 8, 7530, uw. 22/112, 242/66, 289/78, 325/111, 342/43); 1398 [Pietrasz] Kmita z D. zawiera ugodę w sprawie młyna z Jakuszem, Wojtkiem i Przybkiem z D. (SP 8, 7718); Piotrasz Kmita z D. winien w sporze z Szczepanem z Przesławic przedłożyć przywilej król. (SP 8, uw. 242/61); 1398-9 Wojtek z D. (SP 8, 7748, uw. 300/18, 301/14); Jakusz z D. (SP 8, 7718, 9494, uw. 300/18, 301/14); 1399-1400 Mikołaj zw. też Miczką młynarz z D. ustanawia Piotrasza Kmitę zachodźcą w sprawie przeciw Szczepanowi z Przesławic o zalanie młyna (SP 8 uw. 289/70, 80, 312/9).

1404-29 Ofka, Hofka, Jofka wd. po Przybku z D. (ZDM 5, 1318; wg ind. WAP); 1405-6 Stachnik, Stanisław z D. (wg ind. WAP); Jakusz z Piotrkowic [Małych] i jego ż. Katusza sprzedają za 70 grz. Piotrowi Kmicie wwdzie krak. całą swoją cz. w D. k. Koniuszy (ZK 193 s. 16); 1409-11 Piotr, Pietrasz Damiański z D. (wg ind. WAP); 1410 Stasz kmieć z D.; 1411 Świętochna ż. Jana z D. (wg ind. WAP); Piotr Lunak z Wiśnicza [s. Piotra wwdy krak.] gwarantuje Piotrowi z Kurowa zwrot 138 grz. ewentualnym wwiązaniem w wieś D.; 1412 tenże sprzedaje za 700 grz. Piotrowi z Kurowa całe swoje cz. w D. i Piotrkowicach [Małych] (ZK 5 s. 264, 317); 1412-4, zm. 1415 Jan Świrczek z D. br. Wojtka; 1412-4 Małgorzata ż. tegoż Jana, c. Abrahama z Kunic, 1415 wd. (wg ind. WAP); 1416 Jan wójt z Myślenic wzywa Piotra z Kurowa o pr. bliższości do wsi D.; 1417 Piotr Lunak [Kmita] z Wiśnicza podczaszy sand. zastawia za 220 grz. Kmicie z Łowini całą swoją wieś zwaną D. Piotrkowice z folwarkiem, młynem i innymi przynależnościami (ZK 6 s. 174, 392); 1417, 1426 Jan z Góry [pow. wiśl.] czyli z D. (wg ind. WAP); 1418 Piotr Lunak z Wiśnicza pkom. sand. zastawia za 220 grz. Marcinowi Judzie z Trzebieniec całą swoją wieś zw. D. Piotrkowice (ZK 194 s. 138); 1419 Mikołaj prokurator pani [Ofki] Przybkowej z D.; 1420 Tomek z D., Staszo młynarz z D. (wg ind. WAP); Ofka wd. po Przybku z D. i Piotrasz [Kmita] z D. patronami kościoła w Koniuszy (ZDM 5, 1318); 1421 Maciek włodarz z Piotrkowic czyli D.; Przepiórka kmieć Maćka z D.; 1424 Maciej kowal i Wawrzyniec kmiecie z D. (wg ind. WAP); 1424 Piotr Lunak z Wiśnicza zastawia za 120 grz. Janowi z Góry swoją wieś zwaną D. Piotrkowice (ZK 7 s. 350-1); 1425 Jan z Góry gwarantuje Jadwidze wd. po Bonie Juncie z Jawczyc zwrot 100 grz. ewentualnym wwiązaniem w całą wieś D., którą trzyma w zastawie za 100 grz. (ZK 146 s. 9); Mika z D.; Sława z D.; Stachna z D.; 1425-6 Piotr [Kmita?] z D. (wg ind. WAP); 1426 Jan, Jakub, Mikołaj, Piotr, Piechna, Katarzyna, Jadwiga, Formoza dzieci zm. Jakusza Kuropatwy z Grodziny z jednej strony i Elżbieta ż. Jana z Niedźwiedzia, c. Jaszka z Bolowa oraz Elżbieta c. Święszka z Brodły z drugiej strony dzielą dobra w ziemi sier., krak. i lubelskiej obecnie posiadane i te, które im przypadną po śmierci Jofki wd. po Przybku z D. D. mają przypaść po śmierci Jofki ww. Elżbiecie c. Święszka; 1427 Piotr z Łuczanowic i Abraham z Ujazdu [ks. siew.] zawierają ugodę. Jeżeli Abraham w ciągu najbliższych 6 lat nie wykupi od Piotra za 300 grz. D., wówczas przypadną one wieczyście Piotrowi; Piotr z Kurowa sprzedaje za 100 grz. Mikołajowi z Marchocic całą swoją cz. w D. Jeżeli Mikołaj w określonym terminie nie zapłaci całej sumy, wieś wróci do Piotra (ZK 146 s. 23-5, 37, 49); 1428 Jan z Góry zastawia prawem bliższości za 150 grz. Jano w Gołemu [zw. też Golijan] z Obiechowa całą wieś Piotrkowicek [Małe] oraz 1 kmiecia i trzecią cz. młyna w D., na takim prawie, na jakim sam je dzierżył (ZK 196 s. 173); 1429 Klemens prokurator Ofki wd. po Przybku z D.; Piotr kmieć z D. (wg ind. WAP); 1431 Piotr z Kurowa zastawia za 100 grz. swemu „familiari” [domownikowi], Stanisławowi z Marchocic całą swoją cz. w D. (ZK 9 s. 288); 1433 Jan Kmita z Wiśnicza pozyskuje na Janie z Jedlczy [i z Obiechowa mężu siostry Kmity Małgorzaty] ojcowiznę Piotrkowice zw. inaczej D. z młynem, którą tenże Jan miał w zastawie [por. wyżej 1428] od Jana z Góry, jako że Jan z Jedlczy nie chciał przedłożyć sądowi dokumentu zm. [w 1430] Piotra Lunaka ojca Jana Kmity, mającego poświadczyć powyższy zastaw (ZK 10 s. 115-6); 1434 Piotr Damiański h. Szreniawa, zaw. Oczele (SP 7/2, 690); 1434 Mikołaj z Wiśnicza kaszt. przem., Piotr ze Smolic kaszt. sanocki i Klemens Wątróbka ze Strzelc [Małych] oświadczają przed sądem ziemskim krak., że Barbara wd. po Janie Kmicie z → Wiśnicza, c. ww. Klemensa ustępuje z wszystkich dóbr po mężu, zachowując tylko dobra posagowe i wienne. Wśród tych ostatnich zachowuje D. (SP 2, 2549).

1436 Elżbieta ż. Mikołaja z Korzennej i Elżbieta ż. Zdziebora ze Świeradzic [dziś Sieradzice] zawierają przyjacielską ugodę w sprawie wszystkich dóbr dziedz. ze spuścizny po Elżbiecie wd. po Janie z Bolowa, mianowicie w sprawie dóbr: Bólów, Bolowiec i D. w ziemi krak., Bieliki w ziemi sier. i Strzeszowice w ziemi lubelskiej. Elżbiecie ż. Mikołaja przypadają wieczyście dobra: Bólów i Bolowiec oraz dopóki będzie żyła Ofka wd. po Przybku Kuropatwie [z Grodziny] wieś Bieliki. Elżbiecie ż. Zdziebora siostrzenicy ww. Elżbiety przypadną wieczyście po śmierci ww. Ofki dobra D i Strzeszowice. Elżbieta i jej mąż Mikołaj winni do śmierci Ofki płacić Elżbiecie ż. Zdziebora z ww. przypadłych im dóbr 6 grz. rocznie. Gdyby po śmierci Ofki okazało się, że wsie D. i Strzeszowice lub jedna z tych wsi jakimś sposobem zostały utracone, wówczas Bolów i Bolowiec winny być przez sprawiedliwych mężów oszacowane wraz z ewentualnie pozostałą częścią dóbr Elżbiety ż. Zdziebora i na równe części między obie Elżbiety podzielone. Gdyby po śmierci Ofki należało wykupić dobra D. lub Strzeszowice, wówczas Elżbieta i jej mąż Mikołaj winni w połowie pieniężnie w tym uczestniczyć. W wypadku bezpotomnej śmierci którejś z dwóch Elżbiet, przypadająca zmarłej część dóbr przechodzi na pozostałą przy życiu. Obie układające się strony winny podzielić po połowie szlachetne kamienie, szaty, bydło i inne ruchomości (ZK 197 s. 493-6); 1441 po śmierci Jana Kmity → z Wiśnicza Mikołaj Kmita z Wiśnicza kaszt. przem. [stryj zmarłego] i Małgorzata ż. Przedpełka Mościca z Koźmina Wielkiego [woj. kaliskie], siostra zmarłego dzielą dobra. Małgorzacie przypadają m. in. D. z pr. patronatu kościoła w Koniuszy (SP 2, 2898); taż Małgorzata ustępuje za 450 grz. Janowi z Czyżowa [pow. sand.] kaszt. i star. krak. swoje wsie Piotrkowice [Małe] i D. (SP 2, 3033); 1443 tenże Jan zastawia za 450 grz. Mikołajowi z Wielogłów całe dobra Piotrkowice [Małe] i część D. (ZK 12 s. 125-6); 1446-7 Andrzej z D. (ZK 13 s. 5; SP 2, 3325); 1447 Jan [Kuropatwa] z Łańcuchowa [woj. lubelskie] pkom. lubelski i Elżbieta ż. Zdziebora ze Świeradzic, c. Święszka z Brodły?, [por. wyżej 1426] zawierają umowę w sprawie dóbr po Przybysławie z Grodziny. Elżbiecie przypadają D. z pr. patronatu kościoła [w Koniuszy] (ZK 150 s. 289); 1449 Barbara c. zm. Marcina ,,de Lankthsko, Lankthsko” [nie zidentyfikowano] nie stawiwszy się w sądzie (contumax) pozywa Elżbietę ż. Zdziebora ze Świeradzic na termin zm. ojca Barbary, o to, że wwiązała się gwałtem w wieś D. należącą do stryja ojca Barbary Przybysława [z Grodziny]. Z wsi tej pobrała pozwana czynsze i inne dochody wart. 1000 grz. Do wsi tej Barbara jest bliższa niż Elżbieta. D. dzierżyła do swej śmierci Ofka wd. po Przybysławie z D. [i Grodziny] „modo viduali... iuxta consuetudinem antiquam”. Elżbieta odpiera prawnie roszczenia Barbary ,,quia maior est contumacia actoris quam rei” (ZK 146 s. 555); 1450 Grzegorz z Branic kaszt. radom i jego br. Piotr oświadczają, że ww. Elżbieta uiściła im 100 grz. z pieniędzy posagowych ich ciotki Ofki [wd. po Przybku] zapisanych na D. (ZK 150 s. 1); 1451 pozew Barbary c. zm. Marcina ,,de Lankthsko” przeciw Elżbiecie z D. c. Zdziebora z Świeradzic o D. o treści identycznej jak wyżej w → 1449 (ZK 146 s. 575); Jan z Czyżowa kaszt. i star. krak. pozyskuje prawnie na Małgorzacie wd. po Mościcu Przedpełku z Koźmina Wielkiego pr. patronatu kościoła w Koniuszy na czas, w którym będzie miał w zastawie jej dobra Piotrkowice i D. (SP 2, 3440); 1453-69 Marcisz Damiański s. Andrzeja z D. (ZK 16 s. 340, 395, 423, 447, 470, 501; 17 s. 627; 151 s. 168); 1464-5 Jadwiga ż. Jana z Pilczy wwdy krak. pozywa Piotra z D. o trzymanie gwałtem jej części czyli dziadowizny w D. wart. 600 grz., do której to części ma ona pr. bliższości (ZK 16 s. 161, 180, 198, 220, 240, 260, 270); 1464-75 Mik. Damieński z D. (ZK 16 s. 193, 600, 623, 678; 17 s. 193); 1467 Formoza c. Zdziebora ze Świeradzic, ż. Mikołaja z Zębocina zrzeka się na rzecz ojca Zdziebora i braci Jana Pielsza i Rafała części po matce i babce w Świeradzicach, D., Bolowie i Bolowcu. W wypadku bezpotomnej śmierci braci ma Formoza uczestniczyć w dziale tych dóbr (SP 2, 3865); Stan. Denowski z Dynowa [ziemia przem.] daje wieczyście swej siostrze Annie ż. ur. Filipa [z Żerkowa w woj. kaliskim, kasztelana] międzyrzeckiego całe dobra: D.³W rpisie nadpisano nad D.: Piotrkowice pod Koniuszą, Drwinia, Wola Drwińska z pr. patron. kościoła w Koniuszy; Zdziebor ze Świeradzic wraz z s. Rafałem scholastykiem kieleckim, poręczając za starszego s. Jana Pielsza, gwarantuje Mikołajowi z Zębocina wypłacenie 200 grz. posagu swej c. Formozy ewentualnym wwiązaniem w charakterze zastawu w całą cz. ich dóbr D.; ww. Formoza ustępuje swemu ojcu Zdzieborowi oraz ww. braciom z dóbr po ojcu, matce i babce w Świeradzicach, D., Bolowie i Bolowcu; Anna ż. Filipa kaszt. międzyrzeckiego sprzedaje za 1200 grz. Dobiesławowi Kmicie z Wiśnicza kaszt. lubel. swoje dobra dziedz. w D.³W rpisie nadpisano nad D.: Piotrkowice pod Koniuszą, Drwini i Woli Drwińskiej (ZK 17 s. 468, 471-2, 475); 1468 Marcisz z D. zapisuje swej ż. Katarzynie 46 grz. posagu i 40 grz. wiana na połowie swych dóbr w D. (ZK 17 s. 507); 1470-80 Jan czyli Pielsz ze Świeradzic zastawia za 80 fl. węg. Janowi Skawińskiemu tenut. lipowieckiemu 1/3 swych dóbr w Świeradzicach, D. i Bolowie (GK 19 s. 137); 1470-80 właśc. Jan Pelcz [Pielsz] h. Szachownica [Zabawa]. Folwark, ł. kmiece. Kościół par. w Koniuszy „agros habet in hereditate D. taberna” (DLb. 1 s. 50; 2 s. 171); 1481 tenże Pielsz gwarantuje Więcławowi z Szumska zwrot 70 grz. ewentualnym wwiązaniem tytułem zastawu w swoją cz. w D. i w inną, którą ma Andrzej Kmita z Wiśnicza (Kniaz. 72); 1484 Jan Pielsz ze Świeradzic i D. (GK 22 s. 49); 1489 Elżbieta Mazurowa z D. [kmiotka ?] (Wypisy 3, 147); 1492, 1494, 1497 pobór z 2 ł.; 1508 z 2 1/2 ł. (RP s. 180, 210, 117, 15, 253, 345); 1515 Zygmunt Stary zezwala Nawojce [Kmitównie] z Wiśnicza ż. Piotra Ligęzy z Bobrka na zapisanie 15 grz. czynszu na Piotrkowicach i D. dla ufundowania altarii Ś. Antoniego w kat. krak. (MS 4, 2425); 1530 pobór z 3 ł. i karczmy dorocznej (RP k. 37).

4. 1381 Jakusz i Zawisza z Kowali w sprawie przeciw kmieciom Pietrasza Kmity przedkładają przyw. pr. niem. dla D., Strzegowic i Siedlisk [par. Koniusza] (SP 8, 1035); 1395 Przybko z D. przedkłada przywilej prawa niemieckiego i uwalnia swych kmieci od jurysdykcji sądu (ziemskiego) (ZK 2 s. 333).

5. 1470-80 dzies. snop. wart. 12 grz. z ł. kmiecych i folwarku plebanowi w Koniuszy (DLb. 2 s. 171); 1529 dzies. snop. wart. 11 grz. z całej wsi plebanowi jw. (LR s. 306).

6. 1387 Bogusław z D. z Januszem z Makocic o 5 ran otwartych i 7 tłuczonych (SP 8 uw. 48/30); 1396 Wojsław z D. oddala pr. roszczenia pana Stanisława z Chrobrza [pow. wiśl.] „pro duobus capitibus” (SP 8, 5717); 1399 Przybek z D. winien przysiąc, że nie zabił człowieka Małgorzaty ż. Sławka z Chrobrza (SP 8, 8729-30); 1414 Jaszek z Wierzbna pozywa Mikołaja z D. o 3 grz., o szkody poniesione w czasie wyprawy wojennej pod chorągwią tegoż Mikołaja, o 3 konie, o kuszę i inne rzeczy wart. 20 grz. (SP 2, 1339).