DROGINIA

(ok. 1234 Drogin ze wzm., 1239 Drognia z kop., 1254 Drogyna, 1357 Droynan, 1498 Dragynya) 5 km na SW od Dobczyc.

1. 1490 n. pow. szczyrz. (ŹD s. 449, 45); 1239 n. par. własna (Mp. 2, 416); 1325 dek. Niegowić dawniej Szczyrzyc (MV 1 s. 126 n.); 1335 dek. Szczyrzyc (MV 1 s. 369); 1529 dek. Dobczyce (LR s. 239).

2. 1470-80 kościół w D. leży nad Rabą (DLb. 1 s. 105); 1564 droga z D. do Krakowa → Czarny Las w pow. szczyrz.; 1565 D. graniczy z Popowicami [dziś nie istnieją] i Zakliczynem → Dąbrowa w par. Droginia.

3. Własn. ryc., od ok. 1234 kl. Cyst. w Szczyrzycu, od 1502 szlach. ok. 1234 wwda krak. Teodor nadaje kl. jędrz. m. in. D. celem założenia kl. Cyst. w Ludzimierzu [później szczyrz.] (ZDM 4, 873); 1239 W. wdowa po wwdzie krak. Marku z ss. Klemensem i Andrzejem dają kl. w Ludzimierzu [szczyrz.] wieś D. z kościołem (cum capella), a klasztor zwraca im wsie Straszęcin i Latoszyn, które miał z nadania wwdy krak. Teodora (Mp. 2, 416); 1254 Klemens i Marek ss. wwdy krak. Marka poświadczają wobec Bolesława Wstydl. i jego matki Grzymisławy, że nadali kl. szczyrz. D. z młynem i karczmą oraz Brzączowice ze źrebem w Popowicach (Mp. 40 - por. Matuszewski Imm. s. 281, prawdopodobnie fals. z XIV w. Wg K. Mosingiewicza, Ród Gryfów w ziemi sądeckiej do połowy XV wieku, „Studia Historyczne”, 13, 1980, s. 360, sprawa tego dok. wymaga ponownego rozpatrzenia); 1421 Mikołaj i Filip kmiecie z D. (GK 1 s. 530); 1470-80 własn. kl. szczyrz., brak folwarku i karczmy, 1 zagroda, 3 ł. kmiece, z których klasztor pobiera po pólgrz. czynszu i sep. Kmiecie dają jajka, kury i sery, odrabiają bliżej nie określone powinności i powabę. Role i łąki plebana (DLb. 1 s. 105; 2 s. 183; 3 s. 441-2); 1490 n. w RP i ŹD wieś D. wymieniana bez danych jako par. (ŹD s. 449); 1502 Jan Jordan z Zakliczyna odstępuje kl. szczyrz. sołectwo w Głogoczowie w zamian za wieś D. z pr. patronatu kościoła i łąkami zw. Niedzieliska, leżącymi między wsiami Czernin i Lipnik oraz Hutą Zasańską (Teut. 6 s. 275; ZK 23 s. 103-4); 1506 Aleksander Jag. poświadcza, że Jan Jordan z Zakliczyna, kaszt. biec., żupnik krak. i star. spiski dał Stan. Szafrańcowi z Pieskowej Skały pkom. dworu król. dobra dziedz. m. in. D. i Zakliczyn do spłaty 3760 fl. węg., którą Jordan za króla ma zapłacić Szafrańcowi (MS 3, 2662); 1510 br. nierozdzieleni Achacy, Hermolaus i Krzysztof zw. Jordanowic [ss. Jana kaszt. biec. zm. 19 XI 1507 - Bon. 9 s. 76], dz. Zakliczyna i D. (SP 6, 36); 1510-47 Achacy Jordan z Zakliczyna dz. D. kaszt. biec. (SP 6, 240; KUJ 4, 365; MS 4, 4766; Bon. 9 s. 76); 1515 Zygmunt Stary zezwala Achacemu Jordanowi z Zakliczyna sprzedać za 500 fl. czynsz odkupny 12 grz. we wsiach dziedz. D., Banowice i Słona w pow. krak. (MS 4, 2575); 1523 Adam włodarz w D. (SP 6, 240); 1525 Zygmunt Stary na prośbę Achacego Jordana z Zakliczyna dz. D., celnika król., potwierdza dok. z r. 1239 w sprawie zamiany D. (MS 4, 4766); 1529 czynsz odkupny 12 grz. w D. i innej wsi [bez nazwy] wybiera altaria Ś. Anny w kościele Ś. Anny w Krakowie (LR s. 325); 1530 w D. tylko folwark (RP k. 33); 1564 wieś kl. szczyrz. D. opust., dawała sep z 1 1/4 ł. (LK 2 s. 72 - wiadomość nie prawdziwa, nazwę D. przepisano ze starych spisów).

4. 1429 Piotr advocatus de D. (GK 3 s. 250); 1430 Agnieszka sołtyska z D. (GK 4 s. 57, 64); 1470-80 sołectwo z łanami (DLb. 1 s. 105; 2 s. 183; 3 s. 441-2); 1498 Jan Olbr. nadaje Janowi Jordanowi z Zakliczyna sołectwo we wsi kl. szczyrz. D., należące do br. Wojciecha i Stanisława oraz Katarzyny Maruszowej, Anny i Stanisława, czyli ich część tamże (MS 2, 1249)1Była to zapewne konfiskata dóbr za nieobesłanie wyprawy wojennej; sławetni br. Stanisław, Wojciech i Stanisław młodszy sołtysi trzeciej cz. sołectwa w D. oraz ich siostra stryjeczna Katarzyna sołtyska trzeciej cz. tegoż sołectwa odstępują Janowi Jordanowi z Zakliczyna swe cz. dziedz. sołectwa w D. przypadłe im po ojcach, ponieważ tenże Jan otrzymał na to sołectwo przyw. król. (GK 27 s. 240; Teut. 6 s. 214);

5. 1239 → p. 3; 1325 świętop. 6 sk.; 1335-53 świętop. 8 sk. (MV 1 s. 298, 369, 379, 392; 2 wg ind.); 1326-7 pleb. Piotr, jego dochody ocenione na 5 grz. (MV 1 s. 126, 197); 1367 → Dobczyce p. 5; 1377 kl. szczyrz. jako patron kościoła par. w D. i jego pleb. Jakub godzą się z Jakuszem pisarzem ziemskim generalnym krak. i dz. Jugowic w sprawie dzies. z Jugowic, która będzie nadal należeć za zgodą Jakusza do plebana, a Jakusz wraz z kl. szczyrz. będzie miał pr. patronatu kościoła (Mp. 3, 891); 1397 Maciej wikary z D. (SP 8, 6025); Mikołaj pleb. z D. (SP 8, 6032); 1400-3 Więcław pleb. z D. (ZK 3a s. 133; 3b s. 50, 170); 1402 Klemens pleb. (ZK 3a s. 517); 1403 Piotr pleb. (ZK 3b s. 396); 1420 Jakub pleb. (GK 1 wg ind. WAP); 1430 Szymon pleb. (GK 4 s. 172); 1442 oficjał krak. wyrokuje, że dzies. snop. we wsi Osieczany z ról dworskich szl. Jana należy do Macieja pleb. w D. (OK 6 s. 339); 1442 oficjał krak. przysądza Maciejowi Zambrowi z Myślenic pleb. w D. dzies. z całej wsi Jugowice przeciw kl. Ś. Jadwigi w Stradomiu, do którego ta wieś należy (ZDK 2, 436); 1443 bp krak. Zbigniew rozsądza spór między mistrzem Jakubem prepozytem kl. Ś. Jadwigi w Stradomiu a Maciejem Zambrem pleb. w D. o dzies. ze wsi Jugowice przysądzając ją plebanowi, który, oprócz dawnej prezentacji wystawionej przez opata szczyrz., winien przedstawić bpowi nową prezentację od prepozyta kl. Ś. Jadwigi i na tej podstawie bp ponownie go instytuuje na to beneficjum (ZDK 2, 458); 1449 Maciej pleb. w D. (Mp. 4, 1514); 1461 wyznaczeni arbitrzy rozstrzygają spór między kl. szczyrz. a kl. Ś. Jadwigi w Stradomiu o pr. patronatu kościoła Ś. Wojciecha w D. Obecny wakans obsadza kl. szczyrz., a następny kl. Ś. Jadwigi (Mp. 5 L 8); 1470-80 kościół Ś. Wojciecha, pleban ma w D. role i łąki, dzies. snop. z cz. ról kmieć. w Brzączowicach, z 6 ł. kmiec. zamienionych na role folw. w Osieczanach, z połowy Kurdwanowa, z całych Jugowic, z jednej niwy w Woli [Duchackiej], z 2 ł. w Dębnikach, w zamian za dzies. z pewnych ról w Dobczycach kl. mog. płaci plebanowi w D. rocznie 2 grz. i daje 8 ćw. żyta. Dzies. snop. i kon. wart. do 6 grz. z 3 ł. kmiec. i sołectwa w D. prebendzie Goszyckiej w kat. krak. (DLb. 1 s. 43, 138, 241; 2 s. 183, 185; 3 s. 50, 116, 434); w par.: D., Brzączowice, Popowice, Banowice, Osieczany, Jugowice. Pr. patronatu kl. szczyrz. i kl. Ś. Jadwigi w Stradomiu z tytułu posiadania Jugowic (DLb. 1 s. 43, 44, 137, 138; 2 s. 183); 1502 → p. 3; 1529 uposażenie plebana: dzies. snop. wart. 3 grz. z mniejszej części ról folw., wart. 3 grz. z ról folw. w Brzęczowicach, wart. 1 grz. z całej Słonej, wart. 3 grz. w Osieczanach od 4 kmieci osadzonych na rolach folw., wart. 8 grz. z całych Łagiewnik, wart. 7 grz. z cz. Kurdwanowa należącego do wikariuszów kat. krak., wart. 3 grz. z całych Jugowic, wart. 6 grz. z całych Dębnik, wart. 1 grz. od pewnych zagrodników w Błoniu, meszne 1 grz. i 12 gr w dwu wsiach należących do par., 11 ćw. owsa tytułem mesznego miary dobczyckiej w Osieczanach; dzies. snop. z ról folw. w D. wart. 3 grz. prebendzie Goszyckiej w kat. krak. (LR s. 239, 318); 1597 w par.: D., Banowice, Osieczany, Popowice, Brzączowice, Słona, Działy, Ratanica (WR k. 45v).

8. Osada wcześnośredn. (Żaki s. 520).

1 Była to zapewne konfiskata dóbr za nieobesłanie wyprawy wojennej.