JANINA

(1423 Janina, 1529 Janyna), dziś lesiste wzgórze na gruncie wsi Siekierczyna, 6 km na E od Limanowej, zw. Jonina (Mapa Obrębów). SG 3 s. 402, 805; 9 s. 236 określa J. jako „stare grodzisko po Wirzbiętach”, zw. też od 1560 Wyżnim Dworem.

[Pow. sądec.; XV w. par. własna]; 1529 par. Kanina1Par. Kanina pierwszy raz notowana jest w źródłach w 1513 r. i w tym roku zapewne nie istniała już par. J. Jeszcze w XIX w. par. Kanina zw. była „Kanina olim Janina” (Kumor, Archidiakonat, s. 303) (LR s. 269).

1423 własn. Michała [Wierzbięty h. Janina] z Przyszowej; → Falkowa [par. Bruśnik] (ZK 7 s. 270); 1529 dzies. snop. wart. 12 gr z całej wsi oraz meszne plebanowi w Kaninie (LR s.269); [1.połowa XVI w.] „Nowa wieś Janina” założona przez Jakuba Wierzbiętę h. Janina „w obrębie Przyszowej od granic wsi Siekierczyny, u podnóża starego grodziska J.”; 1560 w dziale dóbr między ss. ww. Jakuba „stare dworzysko” zw. też Wyżnim Dworem przypada Mikołajowi (SG 9 s. 236-7 - hasło Przyszowa napisane przez M. Żuka Skarszewskiego ówczesnego właśc. Przyszowej na podstawie archiwum dworskiego); 1598 sąd podkomorski rozstrzyga spór graniczny między Stanisławem Wierzbiętą dz. Przyszowej czyli Nowej Janiny a Krzysztofem Wiktorem dz. Siekierczyny. Wiktor twierdzi, że wieś Nowa Janina została założona przez Wierzbiętę na gruncie Wiktora. Wierzbięta dowodzi, że w dziale dostała mu się opust. wieś J. Okazuje przywileje dotyczące tej wsi, a mianowicie „fundus ex villa deserta J.”, z którego dziesięcina była płacona albo wytyczana, oraz dok. ww. działu. Ta opust. wieś J. istniała od niepamiętnych czasów i był w niej niegdyś kościół, który z upływem czasu spustoszał. Wiktor twierdzi, że Wierzbięta dostał dział w Przyszowej i Siekierczynie z nową wsią Janiną, a J. na tamtym [lewym] brzegu rz. Słomki nie jest na gruncie Wierzbięty. Do rz. Słomki wpływa powyżej Siekierczyny „rivulus ex alveo” zw. Janiński, w miejscu, gdzie się kończy grunt wsi J., a poczyna się grunt wsi Siekierczyna. Sprawa graniczna zostaje rozstrzygnięta na korzyść Wiktora (ZK 409 s. 233-52).

M. Cabalska, Pradzieje powiatu limanowskiego, „Zeszyty Naukowe UJ”, nr 246. Prace Archeologiczne, zesz. 12 (1970), s. 10.

1 Par. Kanina pierwszy raz notowana jest w źródłach w 1513 r. i w tym roku zapewne nie istniała już par. J. Jeszcze w XIX w. par. Kanina zw. była „Kanina olim Janina” (Kumor, Archidiakonat, s. 303).