(1389 Cunczicze, Cunice, 1395 Cunczycze; 1436 Konczyce, 1464 Cvniczycze) 9 km na NE od centrum Krakowa.

1. 1489 n., 1581 pow. krak. (RP s. 135; ŹD s. 21); 1470-80 n. par. Raciborowice (DLb. 2 s. 58).

2. 1396 Spytek z Melsztyna wwda i star. krak. wyznacza granice między wsiami Raciborowice i Zdziesławice. Kopce sypane są od drogi do Słomnik i po obu stronach drogi do K., aż do starych granic między K. a Raciborowicami (KK 2, 414); 1443 doktorzy i kanonicy kol. Ś. Floriana w Krakowie [posesorzy wsi Książnice zw. dziś Książniczkami] oraz Mikołaj dz. K. zamieniają dobra. Mikołaj odstępuje kolegiacie swoją rolę położoną z jednej strony k. starych granic i rowów między K. i Książnicami aż do rowów i wkopanych palów, a z drugiej strony od drogi publicznej z Książnic do K., po jej prawej stronie aż do rowów czyli palów k. rz. [Dłubni], a od nich aż do brzegu tejże rzeki. W zamian otrzymuje od kolegiaty rolę po stronie drogi z Krakowa do Słomnik, k. granic K. i Dziekanowic. Mikołaj rezerwuje dla siebie korzystanie z rzeki i jej brzegu - ale tylko wtedy, kiedy woda nie zniszczy brzegu - aż po rowy i znaki [graniczne] k. rzeki; 1444 ww. doktorzy i kanonicy jako posesorzy Książnic i Mikołaj dz. K. zawierają ugodę w sprawie granic między Książnicami i K. Granica winna iść od wzniesienia drogi słomnickiej w kierunku Krakowa, po jej prawej stronie, od brzegu rz. Dłubni przez wielką drogę aż do starej drogi idącej w kierunku Pielgrzymowic. Wyznaczać ją mają znaki i rowy zgodnie z świadectwem 4 starych kmieci: Boczki z Michałowic, Stopki ze Zdziesławic, Żmudy z Książnic i Jakuba z K., a obie strony winny się na nią zgodzić. Przestrzegając tych granic od początkowego znaku, ww. Mikołaj może prowadzić wodę z Dłubni. Ma on też własnym kosztem postawić most na rz. Dłubni. Jeśli Mikołaj prowadziłby wodę starym korytem, wtedy także własnym kosztem ma postawić most i następnie go naprawiać. Kmiecie z Książnic nie będą pracować przy budowie ww. mostów lecz mogą z nich swobodnie korzystać, zgodnie ze zwyczajem, wioząc produkty na targ, z zastrzeżeniem, że nie mogą przewozić: gnoju, płodów rolnych, siana, bydła rogatego i nierogacizny. Także kanonicy winni wykonać k. swojej roli rów od drogi słomnickiej aż do drogi w kierunku Pielgrzymowic. Droga w przyszłości winna biec między rowem i ww. znakami. Rozgraniczenie gajów ma być przeprowadzone tak, by gaj kolegiaty zaczynał się od końca zdziesławskich gajów i by jego granica była wyznaczona znakami aż do krańca gaju → Gołubowiec, do starego rowu zw. wąwozem (KUJ 2, 117, 122); kanonicy i prałaci kol. Ś. Floriana na Kleparzu zawierają ugodę w sprawie rozgraniczenia między Książnicami a K. (SP 2, 3188); 1470-80 K. graniczą ujazdem z Raciborowicami, znakami z kamieni na łąkach z Dziekanowicami, graniczą też z Książnicami (DLb. 1 s. 156-7, 487; 2 s. 58); 1493 Mikołaj z K. pozywa kap. krak. jako posesora wsi Raciborowice o czynienie mu przeszkód w korzystaniu z drogi z młyna w K. do Zaszczytowa [dziś Zastów]. W czasie wizji woźnego sądu ziemskiego krak. pełnomocnik kapituły, interpelowany przez woźnego, stwierdził trzykrotnie, że nie pozwoli korzystać Mikołajowi ze ścieżki prowadzącej do spornej drogi, gdyż zadeptywane są zasiewy; 1496 sąd ziemski krak. wydaje wyrok w wyżej przytoczonym sporze i stwierdza, że posesor Raciborowic zabrał i zasiał drogę z Zaszczytowa przez Raciborowice do K. i bronił Mikołajowi przejścia do młyna w K. Mikołaj ocenił swoje szkody na 60 grz. każdego roku. Sąd daje mu woźnego do wyegzekwowania tych sum (SP 2, 4397, 4449); 1500 przedstawiciele kap. krak. zgadzają się, by Mikołaj z K. korzystał z drogi, która prowadzi od końca ról wsi Zaszczytów, przez wieś kap. Raciborowice przez role plebańskie do młyna w K. Przez tę drogę może przejeżdżać tylko 1 wóz (ZK 153 s. 303); 1559 → Dziekanowice; rozgraniczenie między K. a Książnicami poczyna się od kopców narożnych tych wsi i Dziekanowic k. drogi publicznej z Krakowa do Słomnik. Stąd granica idzie do rz. Dłubni, przechodzi ją, biegnie k. ww. drogi, dochodzi do drogi z Krakowa do K. i dalej przekroczywszy drogę z Książnic do K. zbliża się do drogi do Pielgrzymowic i do gajów zw. → Gołębiniec należących do Książnic, a dalej do kopców narożnych Zdziesławic i Książnic. Tu na krańcu tych gajów usypano kopce narożne K., Książnic i Zdziesławic (ZK 36 s. 1485-8); 1560 sąd ziemski krak. zatwierdza powyższe rozgraniczenie (Katalog UJ 523); 1570 droga z Krakowa do Wielkopolski i Prus idzie przez Bosutów, Dziekanowice do K. - gdzie pobiera się po kwartniku cła od konia - do Książnic i Zdziesławic (LDK s. 70-1); 1596 rozgraniczenie między Raciborowicami a K. poczyna się od 3 kopców narożnych: 1) przy ścianie Zdziesławic, 2) między przekopami K., 3) przy starej przekopie na krańcu roli młynarza, przy wsi Raciborowice. Stąd granica idzie na S k. ww. przekopy młynarza, w kącie tej przekopy i dalej na S tą starą przekopą, do jej końca. Tu usypano kopiec, przy którym wypływa ze źródełka mały potok płynący do wielkiej rzeki [Dłubni]. Tymże potokiem, jego wierzchowiną czyli biegiem jego wody winny przebiegać granice i dochodzić do głównej czyli wielkiej rzeki. Przy jej zakręcie wpływa do niej mały ww. potok i przy nim zostaje usypany kopiec naprzeciw wzgórza porośniętego zaroślami zw. Lipowa Góra. Góra ta należeć ma do Raciborowic, wzgórze zaś zw. Plebanka [dziś w Raciborowicach pole zw. Plebanki; UN 1 s. 62], z prawego brzegu rzeki, należeć winno do K. Stąd granice dochodzą do kąta ról Raciborowic i K. i do starej drogi, która teraz jest przekopą k. ról zw. Poświętne, należących do plebana Raciborowic. Tu odnowiono stary kopiec k. ujazdu. Granica idzie teraz do końca ról zw. Poświętne, dalej do Bożej Męki, do drogi z Raciborowic do K. i aż do rz. Dłubni. Tu zostają usypane kopce narożne K., Raciborowic i Dziekanowic (ZK 410 s, 13-7).

3. Własn szlach. 1389-1419 Ota z K. h. Kowina (SP 2, 831, 858, 1426; 8, 8471, 8492, 8569, 9802, uw. 153/29, 286/10, 345/37, 347/11, 351/32; KK 2, 414; ZK 1c s. 281; 2 s. 194, 216, 298; 3 s. 333, 374, 413; 3a s. 34, 175, 200, 276, 333, 352, 377, 413, 441, 453, 513, 529, 542, 604, 638; 3b s. 2, 17, 20, 30, 334, 637; 5 s. 55, 106, 140; 6 s. 45, 444, 494, 500); 1395-1418 Stanisław Dołęga z K. h. Kowina (SP 2, 1134, 1156, 1426; ZK 2 s. 237; 3 s. 374, 413; 3a s. 413, 441, 453, 513, 529, 542, 604; 3b s. 357, 364; 4 s. 90; 6 s. 278, 441); 1398-1429, jako zm. 1430 Mikołaj Kuniecki z K. h. Kowina, br. Jana z K. i Łysobarku [pow. pilzn.], mąż Elżbiety (SP 2, 831, 858, 2144; 8, 6480, 8471, 8492, 8569; KUJ 1, 167; MP 4, 1250; DSZ 169; ZK 3 s. 333; 3b s. 294, 300, 310, 316, 328, 345, 401, 649; 5 s. 395; 6 s. 45, 281-2, 323, 334, 451, 464, 473; 7 s. 98, 249, 356; 194 s. 190, 208; 195 s. 28, 102; GK 1a k. 109; 3 s. 409; 4 s. 175)¹Część zawartych tu informacji może dotyczyć Mik. Dołęgi; 1398 Marcin pleb. połowy kościoła w Michałowie [pow. wiśl.] sprzedaje za 100 grz. Mikołajowi z K. jako bliższemu cz. K. darowaną ww. kościołowi przez Jakusza z Młynów [pow. wiśl.]. Za te 100 grz. Marcin nabył wieczyście dzies. z ról wszystkich kmieci w Michałowie „et proposito! et conventu monasterii” w Imbramowicach (SP 8, 6480); 1399-1427 Jan z K. i Łysobarku [pow. wiśl.], od r. 1427 niegdyś z K., obecnie z → Bolenia²Por. niżej r. 1413. Pisał się z K. jeszcze w 1432 i 1436 r.; → Boleń oraz DSZ 181, ZK 150 s. 3, br. Mikołaja z K. (SP 2, 858; 8, 8471, 8569; ZK 5 s. 254, 395; 6 s. 454; 8 s. 192, 223; 194 s. 170); 1401 Michał z Giebołtowa [par. własna] zastawia za 12 grz. Bodzancie z Modlnicy cz. Modlnicy, którą sam trzymał w zastawie od Oty z K. (ZK 3a s. 458); 1401-2 Mikołaj z K. procesuje się z Otą z K. o 3 miedze w K. i o karczmę (ZK 3a s. 377, 383, 405, 416, 427, 438); świadkowie w wyżej przytoczonej sprawie przysięgają, że Ota sam i jego ludzie przeorali 2 miedze w K., co woźny na wizji stwierdził; Ota skazany na karę XV Mikołajowi i sądowi (SP 2, 831; ZK 3a s. 405, 423); 1402 br. Mikołaj i Jan z jednej strony, a Ota z drugiej strony dzielą na 4 cz. ich karczmę. 3 cz. karczmy mają przypaść ww. braciom, a 1 cz. Ocie. Każdy na swojej cz. może osadzić karczmarza i zagrodników. Bracia mogą prowadzić wyszynk przez 3 tygodnie, a Ota w czwartym tygodniu (SP 2, 858); 1403 Małgorzata wd. po Piotrze z Ujazdu [nie zid.] zastawia za 4 grz. Ocie z K. całą cz. młyna i całą łąkę, którą ma w K. od Stan. Dołęgi (ZK 3 s. 518); 1408 [Stanisław] Dołęga z K. zastawia za 20 grz. - 10 w szer. gr i 10 w półgr - Bodzancie z Modlnicy swój młyn. Bodzanta winien mu dawać 3 ćwierci mąki tygodniowo, bez względu na to, czy młyn miele, czy też nie (SP 2, 1134); 1409 Nemczar służebnik Oty z K. (ZK 5 s. 140); 1409-1420, w 1425 r. jeszcze żyje lecz „condam de K.” Mikołaj Dołęga z K. i następnie z → Karniowa s. [Stanisława] Dołęgi (SP 2, 1203; ZK 195 s. 17, 303).

1410 Mikołaj z Michałowa wwda sand. oświadcza, że sprzedawszy folwark w K. darowany kościołowi w Michałowie przez zm. Jakusza z Michałowa [i Młynów] stolnika [krak. w l. 1384-91, w tekście dok. błędnie: sandomierskiego] nadał w zamian temuż kościołowi dziesięciny i karczmę zw. Chadalińska; por. wyżej 1398 (ZDM 5, 1230); 1411 Ota z K. sprzedaje Mikołajowi z K. za 50 grz. swoją cz. młyna i 1/4 cz. karczmy w K. Dorota ż. Oty zrzeka się na tej cz. praw do wiana i posagu (ZK 5 s. 259); 1413 Jan z Łysobarku [i K.] sprzedaje za 140 grz. [br.] Mikołajowi z K. całą swoją cz. w K. (ZK 5 s. 335); 1414 Imram z Czulic sprzedaje za 100 grz. Stan. Dołędze z K. swoją wieś Stroniszów [dziś Stryszowa] (ZK 5 s. 463 zp.); 1415-35 Elżbieta ż. Mik. Kunieckiego z K., od 1430 wd. (DSZ 169; SP 2, 2144; Mp. 4, 1250; ZK 6 s. 96; GK 4 s. 175, 565; OK 5 k. 127v; Cracovia artificum suppl. 1433-40, 94); 1415 Mikołaj z K. zapisuje ż. Elżbiecie 5 grz. posagu i 5 grz. wiana na połowie wszystkich dóbr (ZK 6 s. 96); 1416 Jan z Niezwojowic poręcza Janowi z K. za swą siostrę Annę. Winna ona wypłacić w określonym terminie Janowi z K. 260 grz., a wówczas on ma jej ustąpić z kupionej przez siebie wsi Boleń. Jeśli Anna sumy tej nie zapłaci, Jan z K. zatrzyma Boleń wieczyście (ZK 6 s. 167); 1417 Mikołaj z Trątnowic zastawia za 20 grz. Mikołajowi z K. połowę swej cz. w Trątnowicach (ZK 6 s. 314-5); Ota z K. zobowiązuje się wypłacić swemu zięciowi Andrzejowi [Paszkowicowi] z Chechła 20 grz. z tytułu posagu (ZK 6 s. 334); 1417, 1418 → Karniów; 1419 Ota z K. sprzedaje za 300 grz. Mikołajowi z K. całą swoją cz. K. i poręcza za ż. Dorotę, że ustąpi z praw do wiana i posagu na tej cz. (ZK 6 s. 500); Wyszek ze Świeborowic [dziś Sieborowice] zastawia za 27 grz. Mikołajowi z K. opust. siedlisko, sadzawkę i wszystkie role wolne w Świeborowicach (ZK 6 s. 528); 1420 → Karniów; 1425 Szczepan z Wilczkowic [par. Więcławice] zastawia za 7 1/2 grz. Mikołajowi z K. całą swoją cz. w Wilczkowicach (ZK 8 s. 83-4); 1426 Anna wd. po Hanulu i jej s. Salomon z Kazimierza sprzedają za 250 grz. Mikołajowi z K. całą swoją cz. kupioną w Swoszowicach (ZK 8 s. 141); 1427 Mikołaj z K. wydzierżawia na 3 lata prepozytowi kl. Bożego Ciała na Kazimierzu całą swoją cz. w Swoszowicach. Prep. winien mu płacić 5 grz. rocznie (ZK 8 s. 246); Mikołaj z K. całą kupioną cz. w Swoszowicach zapisuje za zgodą Władysława Jag. klasztorowi Bożego Ciała na Kazimierzu. Jego ż. Elżbieta zrzeka się praw do wiana i posagu na tych dobrach (SP 2, 2144; Mp. 4, 1250; DSZ 169); 1428 Anna wd. po Hanulu z Kazimierza oświadcza, że sprzedała Mikołajowi z K. dobra Swoszowice i wzięła już od niego 20 grz., a 60 grz. ma od niego otrzymać na najbliższych roczkach sądu ziemskiego (GK 2 s. 648).

1430-60, zm. 1460 Mikołaj Kuniecki z K. i Świeborowic h. Kowina, s, Mikołaja i Elżbiety (SP 2, 3188, 3219; 7/2, 944; DSZ 169, 182; ZDM 3, 712; ZK 9 s. 82; 11 s. 174, 189, 194, 198, 300- 1, 321, 333, 357, 415, 449; 12 s. 18, 103, 116, 135, 145, 196, 201-2, 210, 308, 336, 390, 400, 416; 13 s. 16, 154, 187, 206, 219, 230-1, 258, 340, 406; 14 s. 62; 15 s. 171; 150 s. 62, 98, 137, 176; 152 s. 302; 197 s. 294; 199 s. 133; GK 4 s. 565; OK 5 s. 246); 1432 → Boleń; 1434 → Karniów; Jan z Kowalowa sprzedaje za 70 grz. Elżbiecie wd. po Mikołaju z K. i jej s. Mikołajowi całą dziedzinę zw. Wyszkowska w Świeborowicach (ZK 10 s. 362): 1436 → Karniów; 1437-47 Katarzyna c. Filipa z Chrobrza [pow. wiśl.] podsędka krak. i Katarzyny, ż. ww. Mikołaja z K. (SP 2, 3219; ZDM 3, 712; ZK 13 s. 39, 74-5; 150 s. 53); 1437 Mikołaj z K. zapisuje ww. Katarzynie 200 grz. wiana i 200 grz. posagu na połowie dóbr w K. i Świeborowicach (ZK 150 s. 53); 1437-8 panna Elżbieta c. zm. Mikołaja z K. [i Elżbiety, siostra ww. Mikołaja] (ZK 11 s. 286, 315); 1443 → rz. Dłubnia; Mikołaj z K. oddala prawem roszczenia Stan. Drohobyckiego kuśnierza z Krakowa o dług za kożuchy (ZK 12 s. 115); Mikołaj z K. gwarantuje Piotrowi z Kępy [par. Niedźwiedź, żonatemu z Świętochną c. Filipa z Chrobrza] zwrot 90 grz. ewentualnym wwiązaniem w swoje dobra w K.; tenże Mikołaj zobowiązuje się płacić [swej teściowej] Katarzynie wd. po Filipie z Chrobrza corocznie 5 grz.; Jan z Więcławic poręcza za Świętochnę ż. Piotra z Kępy i za Katarzynę wd. po Filipie z Chrobrza Mikołajowi z K., że Świętochna na najbliższych roczkach ustąpi Mikołajowi za 105 grz., za konia wałacha wart. 50 grz., za 50 grz. długu jej ojca [Filipa] - który to dług Mikołaj spłacił - całą cz. swych dóbr ojczystych i macierzystych (ZK 12 s. 135- 6); 1444 → p. 2; Mikołaj z K. składa swym poręczycielom gwarancję sumy 60 grz. na całym swoim młynie i na tłokach („in tłuki”; ZK 12 s. 202); 1445 Mikołaj z K. i jego ww. ż. Katarzyna sprzedają za 360 grz., 12 łokci sukna mechelskiego [z Malines czyli Mecheln w Brabancji], za kopę żyta i kopę pszenicy Janowi Tęczyńskiemu wwdzie krak. całą swoją cz. w Chrobrzu z pr. patronatu kościoła. Poręcza też za ż. Katarzynę, że dokona zrzeczenia praw do wiana i posagu na sprzedanej części (SP 2, 3219; ZK 12 s. 287-9); sąd ziemski krak. zaświadcza, że ww. Mikołaj i Katarzyna sprzedali za 500 grz. ww. Tęczyńskiemu swoje cz. Chrobrza, które należały do Filipa z Chrobrza [zm. 1442], a które oni kupili (ZDM 3, 712); ww. Mikołaj zapisuje ż. Katarzynie 200 grz. wiana i 200 grz. posagu na połowie swoich dóbr w K. i Świeborowicach (ZK 12 s. 288, 290); Jakub z Mnina oświadcza, że Mikołaj z K. wypłacił mu 100 grz., które Jakub miał na Świeborowicach z racji posagu ż. Elżbiety. Jakub ustępuje mu z Świeborowic; tenże Mikołaj gwarantuje Mikołajowi z Damic zwrot 40 grz. ewentualnym wwiązaniem w swoje dobra Świeborowice (ZK 12 s. 308); 1446 Mikołaj z K. oświadcza, że spłacił 50 grz. za cz. dziedzictwa swego i żony w Chrobrzu (ZK 12 s. 400); 1447 Katarzyna wd. po Filipie z Chrobrza oświadcza, że Mikołaj z K. wypłacił jej 5 grz. dochodu za rok bieżący (ZK 13 s. 54); 1447-8 Agnieszka wd. po Mikołaju z Poskitowa [dziś Poskwitów] czyli z Chrobrza pozywa Mikołaja z K. o zebranie zbóż w Łysobarku na szkodę 30 grz. (ZK 13 s. 146, 219).

1448 Stan. Pszonka niegdyś z Łuczyc ma pr. bliższości do cz. Świeborowic, którą Mikołaj z K. kupił u Jana s. Pszonki z Więcławic. Na mocy tego prawa może wykupić ww. część do najbliższego Bożego Narodzenia (ZK 13 s. 216); 1449 Mikołaj z K. oddala roszczenia Stan. Pszonki niegdyś z Więcławic, obecnie z Wilczkowic o ww. cz. Świeborowic (ZK 13 s. 254); Mikołaj z K. gwarantuje Janowi s. Pszonki z Więcławic zwrot 20 grz., ewentualnym wwiązaniem w kmieci Bieńka i Łojka w Świeborowicach (ZK 13 s. 263); Jan z Pielgrzymowic ustępuje Mikołajowi z K. z całej cz. w Świeborowicach, którą temuż Janowi darował Jan s. Tomasza Pszonki z Więcławic (ZK 13 s. 282, 333); 1456-69 Anna c. Mik. Kunieckiego [z K. i Katarzyny] ż. Jana Burzyńskiego z → Janiny [par. Ryglice] (ZK 14 s. 214; 15 s. 155; 17 s. 617); 1459-64 ww. Burzyński tenut. K. (ZK 14 s. 392; 15 s. 171, 228; 17 s. 169, 207, 223, 235); 1460 ww. Anna Kuniecka pozywa Jana z Wilczkowic o nieuwolnienie dóbr Boleń (ZK 15 s. 155); sąd ziemski, rozstrzygając spór między Janem i Świętosławem z Bolenia a Janem Burzyńskim tenut. K., postanawia, że obie strony mają stawić się w sądzie w sprawie złożenia wadium w związku z opieką nad dobrami dzieci zm. Mik. Kunieckiego (ZK 15 s. 171); 1462-1505 Mikołaj Kuniecki z K., Świeborowic i Waganowic h. Kowina s. Mikołaja i Katarzyny, wnuk Mikołaja (SP 2, 4219, 4326, 4332, 4397, 4449; AA s. 313; DLb. 1 s. 69; ZK 15 s. 228; 16 s. 127, 146, 150, 185, 211, 222, 238, 254, 292, 314, 323, 387, 415, 426, 428, 455; 17 s. 158, 169, 205, 444; 23 s. 154; 150 s. 62, 98; 152 s. 302; 153 s. 3, 16, 127, 144; GK 19 s. 2, 3; 25 s. 921-2; 29 s. 578-9; Mp. 5 P 183); 1462 Jan Burzyński z Janiny zobowiązuje się wypłacić ww. Mikołajowi [swemu szwagrowi] 60 grz. z dóbr K. i Świeborowice (ZK 15 s. 228); 1464 tenże Mikołaj z K. wydzierżawia za 10 grz. czynszu rocznego Janowi Wilczkowi z Boczowa wszystkie swoje dobra ojczyste i macierzyste w K. i Świeborowicach z robocizną, bydłem i trzodą, wśród których jest 13 sztuk bydła rogatego i 3 cielęta, 20 świń, 23 owce, 2 konie robocze, z zasiewami jesiennymi, czynszem od kmieci i zagrodników, z wyłączeniem młynów i karczem, które Mikołaj dla siebie zachowuje (GK 17 s. 212-3); Jan Burzyński z Janiny zastawia za 60 grz. Mikołajowi z K. 6 grz. czynszu na swoich ludziach w Zręczycach (ZK 17 s. 169, 207, 235); tenże Mikołaj zastawia za 12 grz. na 1 rok Janowi Wilczkowi z Boczowa 3 kmieci w Zręczycach płacących kopę gr czynszu, który sam trzyma zastawem od ww. Burzyńskiego za 12 grz. (ZK 17 s. 223).

1466 Mikołaj z K. oświadcza, że zapłaci na ręce Mik. Świeborowskiego z Głubczyc [Śląsk] Janowi z Pielgrzymowic podsędkowi krak., Stanisławowi, Mikołajowi Pszonce i Jakubowi z Więcławic oraz Jakubowi z Świeborowic 300 fl. węg., da postaw sukna amsterdamskiego i płaszcz podbity kunami za wykupienie go z niewoli w zamku w Lednicy na Węgrzech [dziś na Słowacji]. Jeśli tego zobowiązania nie dopełni da wwiązanie w swoje wsie K. i Świeborowice (GK 17 s. 950-1); tenże Mikołaj sprzedaje za 80 grz. Jakubowi ze Świeborowic całą swoją dziedzinę Wyszkowską w Świeborowicach z 2 zagrodnikami i z siedliskiem oraz przyrzeka uwolnić go od roszczeń na tej wsi Jana Pękały. W ciągu 3 lat winien Mikołaj stawić w sądzie swe siostry Annę [Burzyńską] i Zofię, by zrzekły się swych praw do ojcowizny i macierzyzny na ww. dziedzinie (GK 17 s. 998; ZK 17 s. 597 pod r. 1467); Jan Pielgrzymowski podsędek krak. i Mik. Kuniecki zamieniają dobra. Mikołaj daje Janowi 2 ł. w Świeborowicach, na których osadzeni są kmiecie: Przybysław, Giza, Boczyk i Jakub płacący 2 grz. czynszu, a otrzymuje w zamian cz. dóbr w Minostowicach [pow. chęc.] i 220 grz. Kuniecki winien dobra w Świeborowicach uwolnić od pretensji uczciwego (honestus) [Jana] Pękały. Zamiana będzie miała moc prawną po wypłaceniu w całości przez Pielgrzymowskiego 220 grz. Siostry Kunieckiego Anna i Zofia winny dokonać w sądzie zrzeczenia pretensji do dóbr w Świeborowicach (ZK 17 s. 426-7); 1469 Anna ż. Jana Burzyńskiego oświadcza, że br. jej Mikołaj z K. zadośćuczynił jej za dobra ojczyste i macierzyste w K. i Świeborowicach (ZK 17 s. 617); 1470-80 własn. szlach. (DLb. 1 s. 157); 1479 → p. 6; 1480-4 Barbara c. zm. Mikołaja z K. ż. Mikołaja z Ryglic (ZB 2 s. 20; GB 3 s. 718); 1484, 1488 → Jaroszówka; 1488 Mik. Kyezlink [dzierżawca?] z K. (ZK 153 s. 16); 1489-94, 1498-1500, 1508 pobór z 2 ł. (ŹD s. 437; RP s. 8, 37, 135, 161, 176, 191, 206, 246, 338); 1493, 1496, 1500 → p. 2; 1503 Mikołaj z K. ustępuje wieczyście br. Janowi i Kalikstowi z Radwanowic i ich matce Annie ż. zm. Jana Konika z Radwanowic całą swoją cz. w Świeborowicach (ZK 23 s. 154); 1505 Mikołaj z K. pozywa br. Jana marszałka dworu i Andrzeja kan. krak. Rabsztyńskich dziedziców Książa i Wielkiej Wsi o swego kmiecia Stanisława zbiegłego z Waganowic do m. Książa. Bracia wnioskują o odesłanie sprawy do sądu ziemskiego, pozywający udowadnia statutami nowokorczyńskimi, że właściwym sądem jest sąd grodzki (GK 29 s. 578-9).

1526 Stanisław Salomon dz. Modlnicy Wielkiej i Małej darowuje wieczyście Zofii Zayfrethowej dz. K. cały dwór z rolami folw., gajami, ogrodami i zabudowaniami w Modlnicy Wielkiej i Małej oraz sprzedaje jej za 3000 fl. węg. wszystkie części swoich dóbr tamże (ZK 27 s. 193- 6); Stan. Czarny z Witowic sprzedaje za 1100 fl. węg. ww. Zayfrethowej z K. swoje kopalnie siarki w Swoszowicach (ZK 27 s. 243-5); 1530 pobór z 2 ł., 3 karczem, młyna o 3 kołach i od dwóch komorników (RP k. 11).

5. 1529 dzies. snop. wart. 4 grz. z całej wsi należy do pleb. w Rociborowicach (LR s. 223).

6. 1466 → p. 3: 1479 Mikołaj z K. winien zapłacić 50 grz. główszczyzny za zabitego przez siebie Jana z Naramy na ręce opiekunków córki zabitego [nieletniej] Katarzyny: Jana Pieniążka z Iwanowic i Mik. Pszonki z Więcławic (SP 2, 4219).