(1436 Kuków) przed 1972 włączony do m. Krzepic (Skorowidz miejscowości Rzeczpospolitej Polskiej, W. 1925, s. 13; UN 203 s. 7; MAd.), 4 km na S od centrum Krzepic.

[Pow. lel., par. Krzepice]

3. Własn. król. w stwie krzep., od 1449 mieszczan krzepickich, od 1457 kościoła par. w Krzepicach, a od 1466 klasztoru kan. reg. tamże. 1436 Jan Mężyk z Dąbrowy [ziemia wiel.] wwda lwowski i star. krzepicki nadaje swemu domownikowi szl. Sieciechowi w dożywocie dziedzinę K., którą po śmierci Mik. Żelazo [mieszcz. krzepickiego] Mężyk wykupił za 20 grz. w imieniu króla. Po śmierci Sieciecha dziedzina ta wróci do Jana Mężyka lub jego następców (ZDM 5, 1414); 1447 dok. dotyczący K. → Krzepice m. p. 3c Mieszczanie i ich majątek; 1449 Kazimierz Jag. na prośbę szl. Sieciecha [mieszcz. krzepickiego] zatwierdza dok. Jana Mężyka z 1436 za zasługi zamienia jemu i jego spadkobiercom dożywotnie posiadanie dziedziny K. na dziedziczne. Sieciech i jego prawni następcy będą na czas wojny wysyłać jednego konnego kusznika dla strzeżenia zamku krzepickiego (ZDM 3, 836); 1457 Kazimierz Jag. poświadcza kupno przez Hińczę z Rogowa [pow. wiśl.] kaszt. sier. i podskarbiego koronnego szeregu dóbr z przeznaczeniem dla kościoła [par. w Krzepicach], m. in. 4 sadzawek w K. (Kopiarz krzepicki k. 347-8); 1466 Hińcza z Rogowa, uposażając kl. kan. reg. w Krzepicach, przekazuje mu za zgodą króla Kazimierza Jag. m. in. kupioną przez siebie wieś K. (Kopiarz krzepicki k. 307-9; S. Muznerowski, Krzepice w przeszłości, Włocławek 1914, s. 113-5).