(1480 Qwathon, 1512 od Kwiatonia) 16 km na S od Gorlic.

1629 pow. biec.; par. ruska Uście Wołoskie zw. też Ruskim [dziś Uście Gorlickie] (Rejestr poborowy województwa krakowskiego z r. 1629 s. 266).

Własn. szlach. 1480 br. Stanisław, Jan i Piotr [Gładyszowie] z Szymbarku, przywołując podział dóbr dokonany niegdyś przez ich ojca Pawła, aprobują go i oświadczają, że najstarszemu s. Stanisławowi przypadają wsie: Uście, K. i Zdynia; → też Klimkówka (ZB 2 s. 25); 1512 granica Uścia wg odnowionego przyw. lokacyjnego na pr. wołoskim biegnie od Unowicy [dziś Nowica], od K. do → Krzywego Brodu, do rz. Ropy i potoku → Chotar (A. Wójcik, Gładysze pionierzy osadnictwa na Pogórzu, Gorlice 1948, s. 41-2 - tekst w języku pol. z kopii z XVIII w.; K. Pieradzka, Na szlakach Łemkowszczyzny, Kr. 1939, s. 98-9 - streszczenie dok.); 1528 Zygmunt I wyrokuje w sprawie wytoczonej z upoważnienia król. przez Marcina Myszkowskiego kaszt. wiel. Gładyszom br. rodzonym: Jakubowi, Janowi i Stanisławowi [ss. Stanisława] oraz ich br. stryjecznym Pawłowi [s. Piotra] i Erazmowi [s. Jana] o pr. własności m. Szymbarku z przynależnymi wsiami, m. in. z K., należącymi od dawna do Gładyszów. Marcin Myszkowski chciał te dobra jako dobra król. - wykupić, lecz Gładyszowie okazali przyw. Kazimierza W. z 1359 r. [ZDM 1, 91] nadający Janowi Gładyszowi podrzędczemu sądec. lasy nad rz. Wielką i Małą Zdynią i innymi dopływami rz. Ropy, z pr. osadzania miast i wsi. Komisarze król. stwierdzili, że wszystkie sporne wsie leżą na terenie wyznaczonym w ww. przyw. Król zatwierdza więc Gładyszom pr. własności (MBiecza 169).