(1238 Lusouicji z fals. z pocz. XIV w., 1242 Lussouycy, Luszouicze z kopii z XV w., 1243 Luseuic, Lusouice i Luseuich z fals. z pocz. XIV w., 1253 Lussouici z or., Lutouice z kopii, 1254 Luschouicji z or., 1402 Luszouice, 1415 Lussouice, 1427 Luszowicz, 1432 Lussowicze, 1438 Luschowycze, 1452 Luchouicze, 1477 Luschevycze, 1529 Lyussowicze) 3,5 km na N od Chrzanowa.

1. 1243 L. w kasztelanii chrzanowskiej (Mp. 2, 423; Pol. 3, 22); 1438, 1473 ziemia krak. (SP 2, 2760; Mp. 5 N 14); 1490 n., 1581 pow. krak. (ŹD s. 32, 433); 1507 i n., 1598 par. Kościelec (RP k. 319r; WR k. 401).

2. Granice. 1479 Kazimierz Jag. rozstrzyga spór między bpem krak. Janem [Rzeszowskim] a Stefanem [Pogórskim] z Pogorzyc tenut. będzińskim o granice między dobrami L. i trzecią cz. → Ciężkowic w kluczu sławkowskim, należącymi do bpa, a pozostałymi dwiema cz. Ciężkowic w tenucie będzińskiej oraz o olborę ołowiu z góry zw. → Luszowskie Góry; 1482 droga z Płok do L. (Mp. 5 P 46); 1555 L. k. Sławkowa (AKPot. 137 nr 4).

Góry Luszowskie z kopalniami ołowiu, → Góry Luszowskie oraz niniejsze uzupełnienia. 1242, 1253 ołów w L. → p. 3A; 1243 → p. 3A; [1398-1402] → p. 3B; 1423 w cz. L. przylegającej do Trzebini [czyli w Górach Luszowskich] jest kopalnia Wassirberg, eksploatowana przez mieszczan krak. (Rad. 428 s. 202); 1476 Piotr i Andrzej Skotowscy górnicy z Gór Luszowskich (de montibus Lyschovicze - OK 2 s. 428); 1477 Grzegorz Zarychta z L. zobowiązuje się przed bpem krak. jako dziedzicem L. dostarczyć Marcinowi Schramowi z Krakowa 6 1/2 cetnara ołowiu (Ep. 3 k. 130v); Stanisław górnik (montanus) z L. i jego poręczyciel Jan Koczwara z Krakowa mają zwrócić 14 fl. długu Andrzejowi z Wróblowa pisarzowi konsystorza krak. (OK 13 s. 853); ww. Koczwara zobowiązuje się zwrócić Janowi z Latoszyna [pow. pilzn.] kan. i oficjałowi krak. 100 1/2 fl. węg., gdyby zaś coś mu się przydarzyło, to zabezpiecza tę sumę na dobrach ruchomych i nieruchomych, zwłaszcza in montibus plumbeis zw. Luszowskie (OK 3 s. 92); 1479 na rolach kmieci z L. i Ciężkowic nikt nie może zakładać nowych szybów, a jeśli będzie kopał ołów, to olborę zapłaci bpowi krak. → Góry Luszowskie; 1480 Jakub s. Andrzeja z Lipowca [Mazowsze] dziekan sądec. nabył 1/8 góry zw. Wapowska w [Górach] Luszowskich (in Luschowskye) od Kasperborga [mieszcz. krak.] oraz od Toszeckiego Starego i jego ż. Anny zamieszkałych w [Górach] zw. Luszowskie. Toszecki winien być zachodźcą żony i doprowadzić ją do akt oficjalatu w celu potwierdzenia ww. transakcji, ponieważ należy jej się 11 fl. z tytułu połowy ww. 1/8 części góry Wapowskiej; tenże Jakub dziekan sądec. kwituje Marcina Kraskę z Gór Luszowskich (de montibus Luschowicze) z sumy 117 fl. (OK 13 s. 1103; 1122).

1503 → p. 3B; 1532 Jan Tęczyński marszałek nadworny i kaszt. lub. oraz Andrzej dworzanin król. [ss. Gabriela z Morawicy] przedkładają kapitule krak. w imieniu br. [stryjecznego] Andrzeja wwdy krak. [s. Zbigniewa z Tęczyna] skargę na bpa krak. Piotra Tomickiego. Wwda Andrzej Tęczyński zainwestował bowiem w osuszenie góry [w cz. bpiej w L.], skąd pobierał dochód od górników, natomiast bp krak. pozbawił go tych dochodów „przez ułożenie trzech karbow”, czyli wg prawa górniczego znaków zakazujących pracy w tej górze. Powołując się na toż prawo Tęczyńscy dowodzą, że jeśli ktoś „stola bije” [czyli kopie sztolnie], jest uważany za gwarka, ten zaś, jeśli na czyjejś dziedzinie zacznie pracować, pan dziedziny nie ma prawa zabronić mu robót, dopóki „foldruje”. Dalej Tęczyńscy zarzucają bpowi, że zabrania czerpać pożytki z dóbr kryjących się pod ziemią, a sam pobiera dzies. z tego, co rośnie na ziemi [czyli ze zboża], obrażają go i szkalują przed królem. Spór kończy się ugodą i przeprosinami ze strony Tęczyńskich (Acta Tomiciana 14, 312 - tu częściowo błędny regest, 342, 350, 384, 393, 395)¹W przytoczonym sporze chodzi zapewne o kopalnie w Górach Luszowskich, gdzie Tęczynscy bez zgody bpa podjęli prace odwadniające, gdyż do nich należała połowa L. Nie jest jednak wykluczone, że chodziło o jakąś inną kopalnię w kluczu sławkowskim; 1541 bp Piotr Tomicki i kap. krak. udzielają kantorowi krak. Stan. Borkowi i jego spółce zgodę na wydobywanie w L. w kluczu sławkowskim ołowiu i jego sprzedaż na pożytek stołu bpiego (Wypisy 1539-1541, 882, 889); → Góry Luszowskie; 1552, 1553 → p. 3B; 1554 Stanisław „potżupek de montibus Lyssowskye” składa oświadczenie do akt zupnych sławkowskich, że jest winien 30 cetnarów ołowiu Stan. Mruczkowi z Chrzanowa (K. Kozłowski, Kopalnie klucza sławkowskiego, Biblioteka Warszawska, 1889, t. 2, s. 58: cytat z zaginionej dziś pierwszej części najstarszej księgi zupnej sławkowskiej z lat 1550-1585); 1555 w połowie L. należącej do Stan. Tęczyńskiego wwdy sand. pobierana jest decima mineraria alias olbora z kopalni ołowiu → p. 3A; 1563 przed urzędem żupnym sławkowskim, w obecności Stan. Smolenia zastępującego pstar. sławkowskiego, stawili się Jan Kawka i Jędrzej Nieczkotka z Luszowskich Gór, którzy uzyskali licencję górniczą (fryszt) na 6 gór spadłych [tj. opuszczonych czyli szlamisk] o następujących nazwach: Pnie, u Osik, u Dąbków, u Sosnki, u Buków i u Leszczynki, prosząc, aby urząd ten dawał fryszty „według wymiaru i rozkazania żupnika luszowskiego na ten czas będącego” (J. Wyrozumski, Fragmenty księgi urzędu żupnego sławkowskiego z lat 1557-1575, Studia z dziejów górnictwa i hutnictwa, 14, Wr. 1970, nr 14)²Jak wynika z ostatnich zapisek, Góry Luszowskie stanowiły podżupnictwo w ramach żupy sławkowskiej, i najpewniej posiadały swoje księgi. Do tego podżupnictwa należały również Ciężkowice, o których, podobnie jak o L., brak wzmianek w aktach żupnych sławkowskich. Por. J. Wyrozumski, op. cit., s. 124; 1570 przed sądem górniczym w Olkuszu gwarkowie olkuscy stwierdzają, że najstarsze sztolnie są w L. i Trzebini (BO rps 433: Acta actorum iudicii montanici scabinalis Ilcusiensis, s. 312-21; D. Molenda, Sztolnia Ponikowska. Z dziejów górnictwa olkuskiego w epoce feudalnej, Studia z dziejów górnictwa i hutnictwa, 4, W. 1960 s. 18, przyp. 42).

3A. Własn. ryc, następnie kl. staniąt., potem bpa krak. w kluczu sławkowskim, 3Aa. Sprawy własnościowe. 1238 Wisław z Kościelca bp krak. potwierdza kl. staniąt. podczas dedykacji kościoła, że z nadania fundatora komesa Klemensa [z Ruszczy] kaszt. krak. posiada on min. wieś L. (Pol. 3, 18 - fals. z pocz. XIV w.; DLb. 3 s. 280, 298; Stan. s. 21-5); 1242 Konrad Maz. potwierdza, że Andrzej bp płocki z braćmi komesem Jankiem kaszt. z Rudy [ziemia wiel.] i Wierzbiętą prep. staniąt. zamienili z bpem krak. Prandotą wsie, które kl. staniąt. posiadał z nadania komesa Klemensa kaszt. krak., m.in. L. i → Ciężkowice wraz z przyległościami, młynami i ołowiem (Mp. 2, 419; DLb. 3 s. 280, 298; wg Stan. s. 28-32 dok. podejrzany, natomiast Matuszewski Imm. s. 227n. słusznie uważa dok. za autentyk; Pol. 3, 219 z transumptu z 1464 r.; DLb. 3 s. 297-8); 1243 ww. książę nadaje kl. staniąt. m.in. całą wieś Ciężkowice i połowę L. w kasztelanii chrzanowskiej, którą zamieszkiwali ludzie książęcy zw. koniarze (conare), drugą zaś połowę tej wsi klasztor posiada nie z nadania książęcego, lecz z nadania komesa Klemensa, który kupił ją od komesa Wydżgi. Ołów, żelazo i miedź, które w obu tych wsiach mogą być odkryte, będą należeć do klasztoru, książę zastrzega sobie jedynie prawo do srebra i złota (Mp. 2, 423 - fals. z pocz. XIV w.; Stan. s. 32-7); tenże książę potwierdza kl. staniąt. posiadanie m.in. wsi Ciężkowice, połowy L. z koniarzami z nadania księcia, a drugiej połowy L. z nadania komesa Klemensa, który kupił ją od komesa Wydżgi (Pol. 3, 20 - fals. z pocz. XIV w.; Stan. s. 32-7); tenże książę potwierdza, że dał kl. staniąt. m.in. połowę wsi L. w kasztelanii chrzanowskiej, zamieszkałej dotąd przez koniarzy księcia, których przeniósł do otrzymanej w zamian od klasztoru dziedziny w Szycach [par. Pilica], a drugą połowę L. klasztor posiada z nadania komesa Klemensa, który kupił ją od komesa Wydżgi (Pol. 3, 22 - fals. z pocz. XIV w.; Stan. s. 32-7); 1253 Innocenty IV wydaje bullę protekcyjną dla kl. staniąt. z jego dobrami, m.in. z Ciężkowicami i L. z ołowiem i wszystkimi przynależnościami (Pol. 3, 199 z or.; Mp. 2, 441 z kopii; Tyn. 11c z kopii XVII w.); 1254 Bolesław Wstydl. potwierdza kl. staniąt. m.in. nadania fundatora Klemensa kaszt. krak., jego braci Andrzeja bpa płockiego i Janka wówczas kaszt. w Rudzie oraz jego s. Sulisława, m.in. wsi L. (Pol. 3, 28 - autentyk; Stan. s. 39-40); 1428 Zbigniew Oleśnicki bp krak. potwierdza kl. staniąt. bullę Innocentego IV z → 1253; 1464 Kazimierz Jag. zatwierdza dok. Konrada Maz. z → 1242.

1506 bp krak. Jan Konarski zastawia za 1000 fl. węg. w złocie i 1000 fl. półgr Benedyktowi Pogórskiemu z Pogorzyc zamek Sławków z miastem i należącymi do niego wsiami: Bukowno, Strzemieszyce Wielkie i Małe, Gołonóg, Tuczna Baba, Łosień, Ząbkowice, Krzykawa, Błędów, Jaworzno, Byczyna, bpia połowa L. z kopalniami ołowiu, Długoszyn, Porąbka i połowa Ciężkowic z dzies. z kopalni ołowiu zw. pospolicie orbori (GK 29 s. 981-2 - dopisek: spłacony w 1507); 1529 własn. bpa krak. w kluczu sławkowskim, czynsz 2 grz. 30 gr (LR s. 13); 1555 bp krak. Andrzej Zebrzydowski i wwda sand. Stan. Tęczyński zamieniają dobra. Bp oddaje Tęczyńskiemu cz. wsi Krzeszowice w pow. krak. w zamian za jego cz. [tj. połowę] L. k. zamku Sławków z dwoma folw. i olborą z kopalni ołowiu (AKapKrak., Liber privilegiorum 3, k. 335v-7; AKPot. 137 nr IV-1; MS 5, 7139).

3B. Własn. szlach. Tęczyńskich w kluczu nowogórskim. 3Ba. Sprawy własnościowe. [1398-1402] Władysław Jag. nadaje kaszt. krak. Janowi z Tęczyna m. Nową Górę z wsiami, m.in. L. z kopalniami ołowiu i innych metali oraz z pr. pobierania z nich dzies. [czyli olbory] → 1512; 1402 Jan z Tęczyna kaszt. krak. zawiera ze swymi ss. Andrzejem, Nawojem i Piotrem układ majątkowy w sprawie podziału zamku Tęczyn i wsi, m.in. L. Po jego śmierci dobra te mają przypaść ww. synom, a od dziedziczenia na nich będą odsunięci ew. synowie kasztelana z drugiego małżeństwa (SP 2, 919); [1412-3] → 1414 Anna [z Goraja] wd. po Andrzeju Tęczyńskim [zm. ok. 1411/12] kaszt. wojn. z ss. Janem i Nawojem oraz bracia [zmarłego] Nawój i Piotr dzielą dobra, konie i bydło. Nawojowi przypada zamek Tęczyn oraz m.in. wieś L. Podział ma obowiązywać do czasu uzyskania pełnoletności przez synów Anny (SP 2, 1347); 1415 Nawój z Tęczyna zastawia za 150 grz. szer. gr pras. i za 150 grz. półgr Andrzejowi z Filipowic Myślachowice i cz. w L. (ZK 6 s. 124); 1438 br. Jan wwda sand. i star. lub. oraz Andrzej z Tęczyna dzielą dobra ojczyste i macierzyste w ziemi krak., sand. i lub. Janowi przypada m.in. zamek Tęczyn i m. Nowa Góra z przynależnymi do niej wsiami, m.in. L. (SP 2, 2760); 1473 Kazimierz Jag. poświadcza, że Andrzej z Tęczyna kaszt. małog. oprawił ż. Katarzynie c. zm. Jana ze Szczekocin star. lub. 3000 fl. węg. posagu i wiana na kluczu nowogórskim tj. m. Nowej Górze i wsiach, m.in. L. z zastrzeżeniem, że w przyszłości sumę tę zapisze jej także na innych dobrach z wyjątkiem zamku Tęczyn, jeśli otrzyma je z działu po ojcu (Mp 5 N 14; MS 1, 1082); 1503 siostry Agnieszka ż. Jakuba z Siekluki kaszt. i star. biec. oraz Barbara wd. po Piotrze wojewodzicu rawskim [cc. kaszt. wiśl. Stan. Tęczyńskiego] sprzedają za 800 fl. węg. Janowi i Andrzejowi Tęczyńskim [ss. Zbigniewa] br. niepodzielonym całe cz. dóbr dziedz. przypadłe im po śmierci stryja Andrzeja z Tęczyna kaszt. wojn. tj. m. Nowa Góra i wsie, m.in. L. (GK 28 s. 1054-5); 1504 Elżbieta z Tęczyna [siostra ww. Agnieszki i Barbary] ż. Stanisława z Mielca [pow. sand.] sprzedaje za 400 fl. węg. ww. br. niepodzielonym Janowi i Andrzejowi z Tęczyna cz. dóbr przypadłych jej po śmierci stryja Andrzeja z Tęczyna kaszt. wojn. m. Nowa Góra i wsiach, m.in. w L. (ZK 23 s. 193-6); Jan i Andrzej z Tęczyna ss. zm. pkom. krak. Zbigniewa z Tęczyna pod zakładem 3000 fl. dzielą dobra po ojcu i zm. stryju Andrzeju z Tęczyna kaszt. wojn. Młodszemu Andrzejowi przypadają dobra po stryju i posiadłości po ojcu tj. zamek Tęczyn i przynależne do niego wsie, m.in. L. oraz decima minere alias chorbora [= olbora] z kopalni ołowiu (SP 2, 4547); Aleksander Jag. poświadcza, że ww. Jan i Andrzej z Tęczyna oraz Aleksandra z Chożowa [W. Ks. Litewskie] wd. po Mikołaju z Tęczyna wwdzie ruskim, jako opiekunka ss. Jana i Stanisława, zawarli układ w sprawie cz. dóbr po zm. stryju Andrzeju z Tęczyna kaszt. wojn. Jan i Andrzej zobowiązują się wypłacać corocznie Janowi i Stanisławowi do czasu uzyskania przez nich pełnoletności 50 fl. węg. na ręce ich matki Aleksandry z tytułu ich praw do dóbr [tęczyńskich], pod gwarancją wwiązania do Filipowic i L., lecz zatrzymują dla siebie z tych rat 60 grz., jakie była im winna Aleksandra za ustąpienie jej synom z praw do domu za kościołem Ś. Anny w Krakowie (MS 3, 1707).

1512 Zygmunt I na prośbę królowej Bony potwierdza kaszt. biec. Janowi z Tęczyna [s. Zbigniewa] zaginiony dok. Władysława Jag. z r. → [1398-1402] z nadaniem Nowej Góry i m.in. L. w pow. krak. (MS 4, 10198); 1527 Andrzej z Tęczyna wwda sand. zastawia za 3000 fl. Wincentemu Świdwie z Szamotuł zamek Tęczyn i m. Nowa Góra z wsiami, m.in. z L. w ziemi krak. (MS 4, 15000); 1528 ww. Świdwa kwituje Andrzeja z Tęczyna wwdę krak. ze zwrotu 3000 fl. pod zastaw ww. dóbr w pow. krak. (MS 4, 15401); 1552 Katarzyna ż. Jana Bonera kaszt. chełmskiego i wielkorządcy krak. oraz Zofia ż. Stan. Ostroroga star. zamechskiego cc. zm. Jana Tęczyńskiego wwdy sand. dzielą dobra. M.in. zamek Tęczyn wraz z m. Nową Górą i przynależnymi doń wsiami, m.in. L. dzielą po połowie (ZK 33 s. 193-200); ww. Katarzyna przekazuje wwdzie lub. Andrzejowi Tęczyńskiemu i jego bratankowi Stanisławowi kaszt. lwowskiemu prawa do dóbr tęczyńskich, m.in. zamku Tęczyn, m. Nowej Góry i wsi L. oraz do kopalni ołowiu i olbory (ZK 114 s. 65-9; BJ rps 6 s. 104-8); 1553 ww. Zofia przekazuje Stan. Tęczyńskiemu kaszt. lwowskiemu prawa do ww. dóbr tęczyńskich, m.in. L. (ZK 191 s. 113-8); ww. Andrzej wwda lub. i jego bratanek Stanisław dzielą dobra i zamek Tęczyn. Stanisławowi przypada połowa zamku Tęczyn z przyległościami i wsie, m.in. L. Kopalnie ołowiu i olbora z nich pozostają wspólne (ZK 191 s. 168-74; BJ rps 6 s. 97-103); 1555 → 3A.

3Ab. Kmiecie w cz. A. 1460 kmiecie z połowy wsi L. skazani na karę król. XIV za odbicie ciąży, ponieważ nie zapłacili wiardunkowego (GK 14 s. 415); 1462-3 kmiecie bpa krak. z L.: Piotr Łysy, Błażek alias Błażej, Maciej Błachutko, Maciej Krol, Jakub s. Błażeja alias Błażka, wszyscy w sporze ze Szczepanem Pogórskim z Pogorzyc tenut. będzińskim (GK 16 s. 312-4, 387, 485-6, 680-1, 739, 983; 17 s. 60); 1463 kmiecie z L. skazani przez wielkorządcę krak. Waltera na karę król. XIV grz. gdyż nie zapłacili 6 gr poboru król. (GK 16 s. 995); 1472-3 kmiecie bpa krak. z L.: Andrzej Błażkowic, Mik. Szwab, Maciej Błachutek, Mik. Wantuchowic, Piotr Łysy i ich sąsiedzi przeciw ww. Pogórskiemu (ZK 152 s. 317, 327, 353); 1479 → p. 2; 1485 Jan Morawiec z L. kmieć bpa [krak.] → p. 6; 1487 kmiecie z L. bpa [krak.] skazani na karę król. XIV za niezapłacenie wiardunkowego (GK 22 s. 678).

3ABc. Areał, folwarki, pobór w cz. A i B. 1489, 1490-1 pobór z 6 ł. (ŹD s. 433; RP k. 131v, 157v); 1492-5 pobór z 4 ł. (RP k. 171v, 187v, 201v, 221v); 1496-7 brak danych o poborze z obu części L. (RP k. 64v, 103v); 1499-1500, 1507-9 z cz. Tęczyńskiego pobór z 3 1/2 ł., 1/2 ł. opustoszała, z cz. bpa krak. pobór z 6 ł. (RP k. 2r, 240v, 319r, 333r, 362v); 1501 pobór z 6 ł. (RP k. 269r); 1510-11 z cz. bpa krak. pobór z 5 ł., z cz. Tęczyńskiego z 4 ł. (RP k. 591r, 619r); 1512-8 z cz. bpa krak. pobór z 6 ł., z cz. Tęczyńskiego z 4 ł. (RP k. 536r, 565v, 706r, 726v, 776r, 783r, 805r); 1519 z cz. Tęczyńskiego poboru nie zapłacono, z cz. bpa krak. brak danych (RP k. 820r); 1520 brak danych o poborze z obu części (RP k. 844r); 1530 z cz. bpa krak. pobór z 4 ł., z cz. Tęczyńskiego z 4 ł. i karczmy dorocznej (RP k. 3); 1555 w cz. Tęczyńskich dwa folwarki → p. 3A; 1564 z cz. bpa krak. pobór z 5 ł., z cz. Tęczyńskich z 4 ł. (LK 2 s. 74)³W tym czasie L. nie należały już do Tęczyńskich, rejestr oddaje więc stan rzeczy sprzed 9 laty.

4. 1427-40 Marcin sołtys z L. (Teut. 1a s. 258-9; SP 2, 2438; GK 4 s. 654; ZK 10 s. 40; OK 5 s. 53r; 8 s. 49); 1434 Marcin sołtys z L. w sporze z Gotardem pleb. ze Sławkowa (OK 5 s. 53r); 1440 tenże Marcin kupił za 15 grz. od Marcina komendarza kościoła Wszystkich Świętych [w Krakowie] dzies. w Dobrogoszczycach i zobowiązuje się zapłacić te pieniądze w dwóch ratach (OK 8 s. 49); 1452 Mikołaj z L. sprzedaje za 21 grz. Janowi z Młoszowej całą cz. swego sołectwa [w L.] i rolę zw. Zdunowska w Karniowicach. Winien wydać mu przywilej na tę cz. sołectwa (ZK 14 s. 98-9).

5. 1440 Piotr i Maciej mieszcz. z Chrzanowa oraz Mikołaj kmieć z Myślachowic kupili za 21 grz. od Gotarda pleb. ze Sławkowa tegoroczną dzies. w L., za którą zapłacili mu dotąd 6 fl. i 1 grz. czyli 8 1/2 grz., pozostałe zaś pieniądze zobowiązują się zapłacić w kolejnych ratach (OK 8 s. 60-1); 1529 dzies. snop. z całej wsi w wysok. 8 grz. dla kośc. w Sławkowie (LR s. 107).

6. 1432 szl. Michał Długi (Longus) z Trzebini i Czyrli [Śląsk] pozywa Marcina [sołtysa] z L. o nocny najazd na jego dom w Trzebini, skąd zabrał 20 kop gontów (SP 2, 2438; GK 4 s. 654); Jan z Młoszowej pozywa tegoż Marcina z L. o złorzeczenia (ZK 10 s. 40); 1485 prac. Jan Morawiec z wsi bpa krak. L. został zatrzymany w Bytomiu i oskarżony przez pewnego Żyda, że napadł go na drodze i obrabował. Ponieważ Żyd nie stawił się w sądzie - sprawa zostaje oddalona (GK 22 s. 72).

7. AKPot. = Archiwum Krzeszowickie Potockich w APKr.; D. Molenda, Górnictwo kruszcowe na terenie złóż śląsko-krakowskich do poł. XVI w., Wr. 1963, s. 66-8,186 i n.; J. Kurtyka, Latyfundium tęczyńskie. Dobra i właściciele (XIV-XVII w.), Kr. 1999; Cracovia artificum suppl.: Krakowskie środowisko artystyczne czasów Wita Stwosza, wybrał i oprac. B. Przybyszewski, Wr. 1990, s. 120, 125; Stan. s. 94-5.