TUCHOWIEC

(1350-1 Tanczcovicz, 1430 n. Thuchowicz kop., 1470-80 Thuchowyecz, 1507 n. Thuchovycz), dziś Tuchowicz, od 1430 m., obecnie w., 12 km SW od Łukowa.

1. Pow. łuk., par. T.

2. 1522 granice z Jeleńcem (Pł 106). 1564 drogi z Lublina na Mazowsze oraz z Radomia i Stężycy na Litwę (Kiryk 158).

3. Własn. szlach. 1430 dz. Kanimir z Kornacic [pow. sand.], h. Zgraja, podkomorzy z. chełmskiej] (ZDM VII 2053). 1470-80 dz. Gromek h. Zgraja (DLB II 558). 1494 dz. Stefan Kanimir (Ep XI 34). 1510 Maciej Kanimir z T. podsędek z. łuk. (AGAD or. 3914), 1512-20 sędzia (MS IV 1578, AGAD or. 6851). 1513 Zygmunt I zaświadcza, że Mikołaj i Stanisław Gozdscy z Sarnowa zaspokoili pretensje Jana Łabędzia z Brzegów podstolego dworu do dochodów z m. T. uzyskanych przezeń od ich ojca śp. Wincentego (MS IV 2099). 1525 Marcin i Janusz Jezierscy zw. Gołąbki, br., dz. T. Domaszownicy i Woli Domaszowskiej (SP VI 515). 1531-3 szos 3 grz. (RP).

4. 1430 Władysław Jag. przenosi w. T. na pr. miejskie magd. Ustanawia jarmarki na ś. Magdalenę [22 VII] i ś. Galla [16 X] (ZDM VII 2053).

5. Dekanat rad. 1350-1 par. spust. (MV II 372). 1437 bp Zbigniew [Oleśnicki] wyłącza z par. T. w. Burzec [pow. stężycki i Bystrzyca] (ZDM II 500). 1470-80 kośc. drewn. ś. Magdaleny. Dzies. snop. z ł. [mieszczan] wart. do 10 grz. oraz z folw. miejscowemu plebanowi. Do par. należą w - Jeleniec, Radorzyrz, Sarnów i Wola Sarnowska wraz z dzies. (DLB II 558-9). 1494 ugoda, na mocy której dz. T. prezentować będzie 2 plebanów, a dz. Stanina trzeciego (Ep. XI 34-5). 1529 plebanowi dzies. z ról [mieszczan] wart. 20 grz. i folw., oraz w. → Jeleniec, Celiny, Radorzyrz, Kosuty, Stanin, Kujawy, Kopina, wikariuszom z Sarnowa i Woli Sarnowskiej, łącznie z kolędą 8 grz. dochód par. 101 grz. Wzm. minister szkoły (LR 425). 1531-3 do par. należą w. → Celiny, Jeleniec, Kopina, Kosuty, Kujawy, Niedźwiedzikierz, Radorzyrz, Sarnów, Stanin, Szuszki alias Płozy, Wola Sarnowska, Wola Radorzyska, Zagoździe (RP).

7. Kiryk 158-9.

8. 2 km SE od T. na terenie dzisiejszej osady Zamek grodzisko wczesnośredn. (Żaki 515).