gm. Wilkołaz, woj. lubelskie. W 1421 r. nad rzeką Rudnik między wsiami Wilkołaz, Popkowice, Sułów i Stróża szlachcianka Stachna i jej pięciu synów otrzymali od Władysława Jagiełły 12 łanów ziemi z prawem osadzenia wsi (DM VII 1917). Długosz zapisał ją jako Rudnik w parafii Wilkołaz (D II 551), tak samo nazywana w 1531 r. (ZD XIV 366) - wieś szlachty zagrodowej. W 1563 r. notowana w parafii Kraśnik jako Rudniczek (KsP 33 447v), identycznie w 1590 r. (Koz g.lub. 21185). W 1565 r. po raz pierwszy pojawiło się w nazwie wsi określenie: Rudniczek nobilium (L 87), w tym samym jednak roku w rejestrze zapisano go pod nazwą Rudnik Mały (KsP 33 8v). Leży niemal w połowie drogi między Kraśnikiem a Wilkołazem, stąd przemienność przynależności parafialnej. Rudniczek zapisano w 1611 r. w parafiach Wilkołaz i Zakrzówek (Vis.KM 65) - chodziło o tę samą wieś. W 1626 r. też jako Rudniczek występował w parafii Wilkołaz (RL 74), podobnie w spisach z XVII w., w XVIII w. zaś przemiennie Rudniczek i Rudnik. W 1781 r. zapisano nawet Rudniki (Vis.DL 105 41), chyba na określenie naszego Rudnika i Wólki Rudnickiej, która powstała na gruntach ordynackich (Stworz). W wizytacji z 1805 r. widnieje już Rudnik Szlachecki w odróżnieniu od Ordynackiego (Vis.DL 189 162). Podobnie nazywano go w XIX w. i obecnie (UN 112 29; WU III 158).