/292/, część m. Lublina. W XVI w. teren na którym powstała późniejsza jurydyka nosił nazwę Siereniowskiej Góry. Leżały tam grunta mieszczańskie Osieckich i Głębockich (Juryd 26, 34). W 1614 r. istniała już tutaj jurydyka pisarza grodzkiego lubelskiego Wojciecha Sierakowskiego od niego później nazwana Sierakowszczyzną (ibid. 31). W 1660 r. miała ona 78 domów (ibid. 43). Nazywano ją też Szereniowszczyzną (ibid. 31). W 1668 r. zapisano „Grunt Sereniowski Jey Mci Paniey Sierakowskiey” (RPodm 160). Proces likwidacji tej jurydyki zaczął się w 1780 r. po ustanowieniu Komisji Boni Ordinis (Juryd. 112), a zakończył aktem Konstytucji 3 Maja 1791 r. (ibid. 114). Do dzisiaj utrzymała się nazwa S. jako części m. Lublina (DzUl 2-10; UN 114 32). Leżała ona w okolicach wschodniej części obecnej ulicy Bieruta.