/312/. Leżał nad Wisłą na północ od Świeciechowa. Notowany po raz pierwszy w 1419 r. (DM I 332). W 1448 r. przy wytyczaniu granic posiadłości Mazanowa i Nieszawy zaznaczono, że zaczynały się one „od granice szczepanowsky” (LKP 30), czyli że już istniał Szczepanów. Długosz wspomina o nim tylko ubocznie, gdy wylicza osiedla sąsiadujące z Popowem (Sczepanow, Basszunya, Wałowice; D I 193) i gdy notuje uposażenie klasztoru braci szpitalnych Św. Ducha w Sandomierzu, którego własnością była ta wieś, darowana mu w obecności królowej Jadwigi przez Zaklikę z Międzygórza (D III 53). W drugiej połowie XV w. było tu 7 łanów ziemi, dziesięciny oddawano plebanowi w Świeciechowie (D III 54). Szczepanów zarówno w 1529 r. (LR 450), jak i w 1531 r. (ZD XIV 356) wymieniony był łącznie z Wałowicami w parafii Świeciechów. Notowany jeszcze w l. 1563 (KsP 33 466v) i 1565 (L 39), później brak o nim wzmianek. Zapisywanie Szczepanowa wraz z Wałowicami wskazuje, że leżał on opodal tej wsi. Na północ od Wałowic leży Basonia, nie ma więc tam miejsca na jeszcze jedną wieś. Nie mógł też leżeć między Popowem a Bliskowicami. Miejsce dlań jest tylko między Popowem a Wałowicami na zachód od tych wsi, tam też go lokalizujemy (MWL). Zniknął pod koniec XVIII w. wchłonięty przez Wałowice, na co wskazuje zapis z wizytacji z 1806 r.: ex villa Wałowice cum attinentiis Gałki, Kępa Zawodnią seu Szczepanki (Vis.DL 195 297). Oznacza to, że Szczepanów miał inną nazwę, która wskazuje zarazem na jego nadwiślańskie położenie.