Jan Długosz wymieniając osady graniczące z wsią Łęczna w parafii Łęczna miasto, wspominał Swirczow (D III 267). W księgach sądu ziemskiego lubelskiego występował w 1482 r. Jakub heres de Szwyrczow obok Mikołaja etiarn de Swirczow (KzL 9 355v, 362v). W 1494 r. Piotr syn zmarłego Jakuba Swirczowskiego był dziedzicem w Chrzeńcu (zob. Skrzyniec; KzL 11 106v), a Mikołaj dziedzic z Chrzeńca zapisał żonie 50 grzywien posagu na dobrach w Chrzeńcu, Wierzchowiskach i Swirczowie (KzL 11 118v). Swirczowscy w Chrzeńcu występowali jeszcze w l. 1496 (Ł 259), 1517 (KgL In 1 10v) i 1519 (ibid. 97v). Nie jest pewne, czy dziedzice ci posiadali ów Swirczow pod Łęczna, czy też była to inna wieś, być może istniejąca wtedy w pobliżu Chrzeńca i Wierzchowisk, jest jednak prawdopodobne, że wyzbyli się podłęczniańskiej posiadłości, której reminiscencja zachowała się tylko w nazwisku, osada zaś sama albo upadła, albo została wchłonięta przez rozwijającą się Łęczną.