/318/, część m. Lublina. Nazwa Tatary ma się wywodzić od stoczonej pod Lublinem przez Kazimierza Wielkiego w 1341 r. zwycięskiej bitwy z Tatarami (Bal Lip 1076-7). Stąd miała wziąć początek nazwa wsi tutaj istniejącej lub tu dopiero założonej. W 1461 r. wymieniona została ona przy opisie granic należącej do miasta wsi Bronowice (MHL 17). W 1501 r. była to wieś królewska (MHL 25), notowana w 1529 r. jako Tathary (LR 429, 433), później w rejestrach poborowych w l. 1563 (KsP 33 409v), i 1564 (ibid. 495v, 533). Dokładny opis wsi podano w lustracji z 1565 r. (L 34-35). Było tam wówczas 5 służków na posługi zamku lubelskiego, podobnie w 1570 r. (L 9, 27, 33-36). W 1626 r. nie było już w Tatarach ani jednego służki zamkowego (RL 8), tak też i w 1661 r., kiedy znów dokładnie opisano stan wsi (L 131-132). W 1801 r. była to duża wieś z 40 gospodarstwami (Hld). W 1877 r. leżała w gminie Wólka (SKP II 219), podobnie w 1905 r. (SKLG 334), ale wtedy były: 1) wieś Tatary z 71 domami, 723 mieszkańcami, z wapiennikiem, cegielnią, kaflarnią, betoniarnią, i młynem parowym, 2) Tatary-Łąki z 2 domami i 10 mieszkańcami, 3) Tatary folwark z 62 mieszkańcami, 4) Tatary-Strachocinek dwór, 2 domy, 41 mieszkańców, fabryka narzędzi rolniczych i betoniarnią. W 1916 r. osada ta włączona została do m. Lublina (DL 21-22) i dlatego już w 1921 r. nie wykazywano jej w spisie. Jako część Lublina występuje w 1972 r. (UN 114 32) oraz na planie (L plan 1978).