/407/, dzielnica m. Lublina. Tę prastarą nazwę (SE 114, 658) nosi pagórkowaty teren leżący na południe od murów m. Lublina aż do doliny rzeki Bystrzycy, dawniej zajętej przez Wielki Staw Królewski (MWL). Był to „Stok wzgórza Zmigrod”, kupiony przez miasto w 1539 r. od Mikołaja syna Jana Woronki, który od tej posesji nazywał się Żmigrodzkim (WAPL Akta ul. Żmigród; Juryd 41, 61). Nie miały te grunta nigdy charakteru odrębnej jednostki administracyjnej jak jurydyki. Nazwa Żmigród obejmowała ongiś teren od klasztoru bernardynów aż po klasztor misjonarzy. Znikła ona obecnie, ślad jej pozostał w nazwie małej uliczki łączącej ulicę Królewską (od jej wylotu wschodniego pod kościołem pojezuickim (obecnie katedrą)) z ulicą Dąbrowskiego (dawniej Bernardyńską).