(1658 Molendinum Instrumentalis alias Międzygorski, 1662, 1673 Międzygorze, 1683 Międzygorze, 1705 Międzygorskie, ob. Parumedes, vulgo Małoiadło, 1787, 1827 Małeiadło, 1790 Międzygórze, teraz zaś Małoiadło, 1885 Małejodło; zw. też Małojędliny, Niemsta, Niemsciny; Bastrzykowski 1939 448; Kop.K 352) 10,5 km na W od Ostrowca Święt., nad rz. Węgierką; ok. 16 km na NE od kl., graniczy na NE z → Prawęcinem.

1. 1658 (1667) młyn (AG 1923); 1683n. sołectwo (Bastrzykowski 1939, 449); 1787 pow. rad. (Spis II 132), 1827 pow. opat. (Tabela II 6); 1787 par. Kunów (Spis II 132).

2. 1705 → p. 3.4; 1780 → Prawęcin.

3.4. Własn. kl. święt.

1658 opat i konw. święt. nadają młyn Międzygorski nad rz. Węgierką należący do stołu opata w 40-letnią dzierż. szlach. Janowi Świerczowskiemu i jego ż. Katarzynie Lisieckiej (AG 1923); 1662 opat święt. daje pogłówne od 72 mkw Prawęcina oraz 6 mkw młyna Międzygórze (ASK I/67 33v); 1667 opat i konw. kl. święt. po dobrowolnej rezygnacji ww. nadają tenże młyn w dzierż. na pozostały okres z powyższych 40 lat szl. Hiacyntowi Ulejskiemu i jego ż. Mariannie Miziowskiej (AG 1923); 1673 pogłówne od 58 mkw Prawęcina i młyna Międzygórze (ASK I/67 238);

1705 opat i konw. święt. oddają prawem lennym (jure feudi) zniszczone podczas działań wojennych sołectwo zw. dawniej „Międzygoskie”, teraz „Parumedes, vulgo Małoiadło” w kluczu dóbr boleszyńskich nad rz. Węgierką Wawrzyńcowi Franciszkowi Pietrowskiemu, z dawna im służącemu, i jego ż. Mariannie Jóźwikównie, w dożywocie ich obojga. Do sołectwa należą: plac ze zniszczonymi zabudowaniami, przyległy ogród k. drogi do Prawęcina i m. Kunowa, sąsiednia rola na wzgórzu między drogą, zaroślami, czyli Chrostami Dębowymi, rz. Węgierką, łąką „Kuidowska” i przymiarkami w Prawęcinie, rola z drugiej strony Węgierki do miedzy Brzekowska, od rowu Kędzierowska do miejsc zw. Stęmpli i Świńskie, rola za upustem k. rz. płynącej z Nosowa, od rowu Kędzierowska i dołu (fovea) Michałowska do miedzy roli zw. Łakomy k. wspomnianej drogi, rola licząca ok. 3 staj z poprzecznicą, od miedzy i dołu Michałowska do dołu Pełczyńska i od rz. Węgierka do roli folw., łączka nad Węgierką od dołu Pełczyńska do łąki Małkowska, łąka między łąkami prawęcińskimi, a mianowicie między łąką „Kuidowska” i ogrodem „młynarzowo nosowskiego”, od rz. Węgierki do łąki Baczyńska, między drogą wiodącą przez obniżenie a rolą folw. i łąką sołtysa. Małżonkowie otrzymują 300 fl. na koszty budowy zabudowań, mają co roku na ś. Marcina [11 XI] płacić kanon w wysokości 1,5 grz., oddając go zakrystianowi w zakrystii kościoła klaszt. (AG 1925); ok. 1770 dożywotni dzierż. Teodor Gołkowski z ż. Marianną Grajewską (Bastrzykowski 1939 450);

1780 wójtostwo w kluczu boleszyńskim opata święt., niegdyś zw. Międzygórze, ob. M.J., dzierżą je J.P. Franciszek i Anna Zarzyccy z c. Anną, którzy przywilejem opata Józefa Niegolewskiego z 1775 r. otrzymali je na 30 lat z zastrzeżeniem odnowienia nadania, za kaucją 1000 zł. Płacą kanon „pro Fabrica Ecclesiae” po 2/12 zł rocznie. 2 budynki bardzo zniszczone. Subsidium charitativum wynosi 20 zł (Inw.Bol. 10, 17, 21); 1787 liczy 12 mkw (Spis I 413; II 132); 1809 opat święt. oddaje M.J. w dzierżawę na 30 lat (Gacki 262); 1827 ma 4 domy i 39 mkw (Tabela II 6).

5. Dzies. pobierał pleb. Kunowa (Bastrzykow-ski /959 311).

7. ZDP rps 856; SG VI 32; Bastrzykowski 7959 311, 448-50.

Uw. Było to wójtostwo klaszt. powstałe zapewne w 2 pol. XVII w., które wraz z całym kluczem boleszyńskim należało do stołu opata. Wg Bastrzykowskiego 1939 311 w jego skład wchodziły zabudowania, ogrody, sadzawki, staw z młynkiem, łąki i grunty rozrzucone w 3 polach między rolami włościan dworskich, prawo wyrębu w przyległych lasach oraz wyrobu piwa i wódki na własne potrzeby. Wójt zobowiązany był płacić czynsz, tzw. kanon, który wedle Gackiego 260 wynosił 3 zł rocznie (jednak w 1780 r. tylko 1,5 zł) i był składany w zakrystii kościoła klaszt. na ś. Marcina, a także musiał stawać zbrojnie osobiście lub przez swego zastępcą do obrony granic klucza. Wójtostwo nadawane było przez opata osobom zasłużonym lub też mu poleconym, na czas określony, a najczęściej w dożywocie, niekiedy aż do wygaśnięcia całej rodziny. Przy zmianie wójta kl. delegował zakonnika, który na miejscu przeglądał przywileje wójtostwa, opisywał jego granice, prawa i powinności oraz inwentarz (Bastrzykowski 1939 449).