MILEJOWICE

(1379n. Mileouicze, 1438, 1440 Myleyowycze, 1440, 1442 Mileiowice, 1443 Mÿeleÿowicze, 1465 Myleowicze, Mylyeyowicze, 1467 Myelowÿcze, Mileowicze, Mielejowicze, Mielejowice, 1470-80 Myleyowycze, Myeleowycze, 1510 Mileiovice, 1529 Milewicze, Mileyowicze, Mileyowycze, 1530 Mijlijenowicze, 1531 Mylÿenowicze, 1532 Mÿlÿeÿowÿcze, 1538 Mijlyeyovice, 1562 Mileiowice, 1569 Miliewicze, 1571, 1577 Milieiowicze, 1578 Milieiowÿcze, 1629 Mileiouice, 1662n. Mileiowice; Kam. 125; Rym. 43; Kop.K 243) 7 km na S od Waśniowa; ok. 13 km na E od kl.

1. 1379 z. sand. (Mp. III 913), 1419n. pow. sand. (ib. IV 1176), 1827 pow. opat. (Tabela II 21); 1470-80n. par. Momina (DLb. II 470).

2. 1438 Stanisław Żyrnicki i Jan z M. wymieniają i rozgraniczają pewne dobra w M. Jan otrzymał ogród k. swego dworu razem z sadem i pastwiskiem, oddając w zamian Stanisławowi 1/2 stawu i młyna nad nim położonego, wraz z ogrodem należącym do młyna, łąką i „piscarium” oraz ogród w końcu wsi i cz. roli należącej do zagrodnika w Zapłociu (Zaplocze). Jan i jego poddani nie mogą korzystać z cz. stawu należącej do Stanisława aż do granicy z Roztylicami, nawet dla pojenia bydła i świń, wolno im natomiast usuwać doń wodę ze wsi. Stanisław obiecał nie naruszać otaczającej wieś ścieżki, prowadzącej do karczmy Jana. Jan uzyskał 1/4 lasu i zarośli przy Witosławicach, 3/4 należy do Stanisława, łącznie z tym, co odstąpił mu Jan k. granicy z Witosławicami (Mp. IV 1342); 1443 ugoda między Maciejem opatem święt. a Filipem z Roztylic w sprawie użytkowania stawu klaszt. w M. Opat może podnosić w nim wodę, nawet zalewając łąki i pola Filipa, w czasie połowu jego ludziom wolno zaciągać sieci także od strony posiadłości Filipa, uważając na całość jego upraw, Filip uznaje, że do kl. należy łąka pod młynem w jej wyznaczonych granicach (ib. 1444); 1449 rozgraniczenia → Janowic [sand.] i → Wierzbątowic należących do kl. święt. od Nagorzyc, M. [cz. szlach.] i Roztylic; pozostawiono wspólne pastwisko, wyjąwszy żołędzie i bukiew, które kl. w swoich lasach zachował na własny użytek (Gacki 242); 1465 ugoda między Michałem opatem kl. święt. a br. Piotrem i Mikołajem z M. w sprawie użytkowania stawu w M. oraz granic: bracia mogą postawić ogrodzenie „alias Łamowanije” w stawie klaszt. oraz usypać groblę na 3 łokcie, od jesieni aż do ś. Jana Chrzciciela [24 VI] kl. umożliwi braciom pracę przy ich części stawu; przez 6 lat opat nie będzie całkowicie spuszczać wody ze stawu, lecz dotąd, aż zostaną odkryte ryby obu braci, co umożliwi ich zebranie; jeśliby kl. korzystał ze stawu zimą, wówczas ma go nie używać wiosną do ś. Jana Chrzciciela; opatowi wolno w wyjątkowych wypadkach zalewać tereny należące do braci; opat stwierdza, że bracia posiadają zarośla (zarosły) zw. „Nyedzalkowsky lanek” położone k. dąbrowy, wg kamieni granicznych; ugoda ma być dotrzymana pod karą 20 grz. (AG 1865); 1467 Piotr Dunin z Prawkowic pkom. sand. odnawia granice między Nieskurzowem, należącym do Jakuba z Sienna bpa i kapituły włocł., → Kraszkowem, należącym do Michała opata i konw. święt., oraz M., należącymi do tegoż opactwa oraz do Mikołaja i Piotra, br. rodzonych, synowców (filiastri) Piotra i Jana z Mydłowca. Granica biegnie od narożnicy w dąbrowie k. granicy z wsią → Wojciechowice do drogi z M. do Nieskurzowa, za nią przez dąbrowę do narożnicy między Nieskurzowem i Kraszkowem (TN XX 68; → Kraszków); 1470-80 graniczy z Roztylicami, Nagorzycami, Witosławicami, Kraszkowem i Janowicami (DLb. III 234); 1602 rozgraniczenie z Witosławicami (Gacki 243); 1780 → Wierzbątowice.

3. Własn. szlach., od 1440 r. szlach. i kl. święt., od l. 1638-9 tylko kl. święt.

1379 królowa Elżbieta przenosi na pr. średz. wsie M., Mistrzowice i Nieczujce należące do Macieja ze Święszkowic, kanclerza dobrzyńskiego i jego synowców, br. Jana i Tomisława (Mp. III 913); 1417 Jan z M. sprzedaje za 300 grz. Andrzejowi z Kościejowa swoją cz. ojczystą w M. (ib. IV 1167); 1418 Helena wd. po Tomku z M. sprzedaje za 200 grz. Andrzejowi z Kościejowa czwartą cz. M., a Mściszek z Kowal ręczy wobec Andrzeja za Dorotę i Barbarę, cc. Heleny (ib. 1171); 1419 Władysław Jag. przenosi na pr. średz. wsie M. i Nagorzyce należące do Michała Oglandowskiego i Michała Gładkiego z M. (ib. 1176); 1420 Andrzej z M. sprzedaje za 400 grz. Stanisławowi z → Żernik 3 części wsi M. (ib. 1189); 1438 → p. 2;

3A. Cz. szlach. 1440-1638/9.

1440 → p. 3B; 1465, 1467 → p. 2; 1470-80 mniejsza cz. M. należy do br. Mikołaja i Piotra h. Jastrzębiec, są tu łkm. (DLb. III 234; II 470-1); 1504, 1510 pobór od 1 szl. (RP; ASK I/10 18); 1530 z cz. Rafała pobór z 1 ł. (ASK I/10 210); 1531-2, 1538 pobór z 1 ł. szl. (ib. 454v, 594; I/7 187v); 1578-7 z cz. Jana i Piotra Milejowskich pobór z 1 ł. szl. i od 3 zagr. z ogrodem (ib. VI 572; I/10 766v; Paw. 187); 1629 z cz. Piotra Milejowskiego pobór z 1/2 ł. szl. oraz od 3 zagr. z ogrodem (RS 1629 56); 1637, 1638-9 → p. 3B.

3B. Od 1440 r. cz., a od l. 1638-9 całość kl. święt.

1440 za radą Piotra z Wyszmontowa podsędka z. sand. i Jakuba z → Czernikowa kl. święt. zamienił → Jagnin z dopłatą 350 grz. na należące do Stanisława Żyrnickiego części Wierzbątowic i M., co, polegając na zdaniu ww., zatwierdza Władysław Warn. (Mp. IV 1359); 1440 sąd z. sand. zaświadcza, że za zgodą króla Stanisław Żyrnicki z Wierzbątowic odstąpił opactwu święt. swoje dziedzictwo Wierzbątowice i M. w zamian za wieś klaszt. Jagnin i 420 grz., co potwierdza także jego najstarszy syn, Piotr (ZDM II 554); 1442 Władysław Warn. przenosi na pr. średz. imiennie wyliczone posiadłości opactwa święt., w tym M. (Mp. IV 1434; AG 1843); 1443 → p. 2; 1465 należy do opata święt. oraz br. Mikołaja i Piotra (→ p. 2); 1467 należy do kl. święt. oraz Mikołaja i Piotra, br. rodzonych, synowców Piotra i Jana z Mydłowca (→ p. 2);

1470-80 3 części M., stanowiące większą cz. wsi, kupił dla klaszt. święt. opat Maciej od Żyrnickiego i Bogusławskiego. Jest tu 7 łkm., karczma z rolą, młyn klaszt. ze stawem. Kmiecie płacą po 30 gr czynszu, dają po 30 jaj, 2 koguty, pracują po 1 dniu tyg. własnym pługiem lub wozem. Karczma płaci 1/1 grz. czynszu, młyn ze stawem płaci 1 kopę czynszu (DLb. III 234; II 470-1); 1529 do stołu opata święt. należy nowy młyn w M., który jeszcze nic nie płaci (LR 350); 1530 z cz. opata święt. pobór z młyna o 1 kole (ASK I/10 210); 1553 Zygmunt A. przenosi na pr. niem. imiennie wyliczone posiadłości kl. święt., w tym M. (AG 1909);

1559 Andrzej Kuczowski opat i konw. kl. święt. nadają [swoją cz.] M. w dożywocie Krzysztofowi Petryce, dworzaninowi bpa krak., co w 1562 r. zatwierdza król (MS V/2 9096); 1569, 1571 z cz. opata święt. pobór z 1 ł., od 3 zagr. z rolą i z młyna dorocznego o 1 kole (ASK I/7 258v, 332, 403); 1577 z cz. Krzysztofa Petryka1Najpewniej był dzierż. cz. opata święt pobór od 2 kmieci na 1 ł., 3 zagr. z ogrodem i z młyna o 1 kole (ib. 572); 1578 z cz. opata święt. pobór od 3 kmieci na 1 ł., 3 zagr. z ogrodem, 5 komor. bez bydła i z młyna dorocznego o 1 kole (ib. 766v; Paw. 187);

1608-34 grunty karczmy zostały włączone do folw. założonego przez opata święt. Bogusława Radoszewskicgo (Gacki 276; → p. 5, 1640); 1629 z cz. opata święt. pobór od 3 kmieci na 1 ł., 3 zagr. z ogrodem, 1 komor. bez bydła i z młyna dorocznego o 1 kole (RS 1629 56); 1637 Bogusław Radoszewski bp łucki [i były opat święt.] zapisuje konw. święt. 120 fl. rocznego procentu płatnego na ś. Marcina [11 XI] od sumy 2000 fl. zapisanej na wyderkaf na dobrach M. należących do jego br. Marka Radoszewskiego2Był też dzierż. → Głodna, która to suma przeznaczona jest na podtrzymanie większego ognia w lampach przed wielkim ołtarzem w kościele klaszt. (AG 1923);

1638-9 Marek Radoszewski kaszt. wieluński z tytułu wykupu ww. sumy wyderkafowej zapisuje konw. święt. swoją cz. M. (ib.); 1639 konw. uzyskuje intromisję w wieś M. (ib.); 1640 → p. 5; 1650 konw. uzyskuje intromisję do swojej cz. M. (ib.); 1650 do stołu opata święt. włączona zostaje cz. M. należąca z nadania Marka Radoszewskiego kaszt. wieluńskiego do konw., jako odległa od innych dóbr mniszych, a przyległa do włości opata, w zamian za co konw. uzyskuje m.in. → Pokrzywiankę i dzies. folwarczną z → Wlonic (AG 1913-5, 1917; →Pokrzywianka); 1662 należy do opata święt., pogłówne od zarządcy szl. Jakuba Krapskiego z żoną, 2 czeladzi folw. i 43 mkw wsi (ASK I/61 26); 1673 opat święt. daje pogłówne od 47 czeladzi folw. i mkw wsi (ib. 233v); 1674 pogłówne od 29 mkw wsi (ib. 402, 457);

1780 należy do klucza wierzbątowickiego dóbr stołu opata klaustralnego. Browar w starym folwarczysku, z rosztownią i suszarnią. Mały staw rybny przy nowym młynie o 1 kamieniu, młynarz ma chałupę z zagrodą, płaci za 2 dni pieszej pańszczyzny i czynsz z młyna 83 zł, miele dla dworu i w zimie wycina przeręble na stawie. 1 półrol. (Franciszek Zurek), 8 zagr, (Maciej Grad, Rafał Kozopł, Szymon Baka, Paweł Zurek, Stanisław Paiąk, Bartłomiej Filipczak, Jan Stefanczak, Ignacy Baka), 1 komornica (Dudzina). Półrol. pracuje 2 dni tyg. sprzężajem z 1 wołem, odrabia 4 dni powaby i 6 łokci oprawy, płaci 24 gr czynszu, daje 1,5 kor. żyta, 1 kapłona i 15 jaj, zagr. pracują po 3 dni tyg. pieszo, odrabiają po 2 dni powaby i 6 łokci oprawy, komornica pracuje 1 dzień tyg. pieszo i odrabia 2 dni powaby. Poza tym powinności jak w → Janowicach [sand.]. Subsidium charitativum wynosi 144 zł (Inw.Wierzbąt. 2-3, 10-1, 18); 1780-2, 1784 → Wierzbątowice; 1787 liczy 84 mkw. w tym 13 Żydów (Spis I 414; II 134); 1819 folw. z domem oraz wieś z młynem należą do stołu opata. ob. w dzierżawie (AOkup. 3v, 4, 118-120v, 237); 1827 ma 12 domów i 86 mkw (Tabela II 21).

4. 1379, 1419 → p. 3, 1442, 1553 → p. 3B.

5. Dzies. należy do bpa i pleb. Mominy, następnie do kl. święt.

1470-80 z cz. klaszt. dzies. snop. należy do bpa krak., z cz. szlach. dzies. snop. i kon. pobiera pleb. Mominy (DLb. II 470-1; III 234); 1529 z Modrzewia, M. [cz. klaszt.] i → Pełki dzies. snop. wart. 20 gr pobiera pleb. Mominy (LR 30, 460); 1640 pleb. Krynek domaga się dzies. z M, tzn. od kmieci i z gruntów niegdyś karczmy, teraz folw., założonego przez opata święt. Bogusława Radoszewskiego, którą otrzymał niegdyś od bpa krak., jednakże proces przegrywa, ponieważ najpierw przed specjalną komisją 11 starszych kmieci z M. zeznało, a następnie w sądzie bpa krak. 2 mnichów święt. zaprzysięgło, że nikt nie pamięta, aby dzies. tę brał ktoś inny niż opactwo (Gacki 276-7); 1780 dzies. snop. wytyczna należy do dworu opata święt. w Wierzbątowicach (Inw.Wierzbąt. 11).

7. ZDP rpsy 870, 8299; Gacki 105-6, 241, 243n., 250-4, 275-7; Derwich 1992 wg indeksu.

Uw. Por. też ZDM VI 1824 przyp. 4. (1228 r.).

1 Najpewniej był dzierż. cz. opata święt.

2 Był też dzierż. → Głodna.