DOMINICE

(1261 trans. or. 1396 Dominicz, 1444 or. Domyenycze, a. 1480 Dominicze) jez., obecnie Jez. Dominickie, 6 km na S od Przemętu.

[Pow. kośc.]

1261 ks. Bolesław [Pob.] nadaje kl. cyst. w Lubiążu w diec. wrocł. jeziora zw. D. i → Luchowo, położone w dystr. [kasztelanii?] przem. wraz z wszystkimi lasami, rolami, łąkami, pastwiskami, błotami i zaroślami z dawna do tychże jez. należącymi (Wp. 1 nr 390); 1444 stren. Henryk Kotwicz z Machcina i jez. D. (de lacu D.) w sporze z Mik. Niałeckim o użytki wodne poddanych tegoż Mik. w Niałku Wielkim (KcścZ 12, 400)1Henryk Kotwicz star. wsch. w l. 1448-50 (GUrz. B 56), dz. m. in. wsi → Dominice w 1449; a. 1480. D. jez. ogromne (ingens) w Wielkopolsce, biorące początek k. m. Brenna [→ Miastko k. Przemętu], kończy się k. kl. w Przemęcie (DA 1, 92)2Informacja Długosza co do położenia i wielkości jez. D. jest nieścisła. Takiemu położeniu natomiast odpowiada dokładnie zespół 2 małych i 3 dużych jezior, poprzedzielanych obecnie tylko przesmykami i groblami, rozpoczynający się przy Miastku i przyległym doń Górsku, ciągnący się ku W, a następnie na N aż do samego Przemętu. Są to jez., których części noszą (wg MTop. 1948) nazwy: Linciusz i Małe, dalej Miałkie, Białe i Breńskie (na mapie Gilly’ego jedno Jez. Breńskie – Brünner See), Trzytoniowe, Wieleńskie, za groblą: Osłonińskie, Górskie, za następną groblą Olejnickie, Radomierskie, Przemęckie, Błotnickie i znów Przemęckie (na mapie Gilly’ego jedno Jez. Wielkie Przemęckie – Der Grosse Priment See). Było to w średniowieczu jedno wielkie jez., które na południowym krańcu od E łączyło się prawdop. z obecnym jez. Brzeźnie; tak też zostało ono narysowane na mapie Perthéesa. Południowy kraniec jez. D. (na mapach Perthéesa i Gilly’ego nazwa: Dominik) połączonego przepływem ze wspomn. wielkim jez., obecnie oddalony jest od niego ok. 2,5 km, nie stanowił więc najprawdopodobniej nigdy jego części. Wydawcy DA 1 w przyp. 9 na s. 360 słusznie zwracając uwagę, że jez. D. niekiedy błędnie utożsamiano z Jez. Przemęckim, mylnie zarazem informują, że jez. D. leży u źródeł rz. Obrzycy i wpływających doń strumieni. W rzeczywistości Obrzyca wypływa z Jez. Sławskiego, a ze wspomn. wielkiego jez. (Przemęckiego wg mapy Gil!y’ego) k. Wielenia (nad tymże jez.) wypływa rz. Obra. Tak więc jez. D. zasila swym przepływem i przez połączenia z in. jez. od NE (m. in. obecne Jez. Boszkowskie, Wielkie i Małe) nie źródła Obrzycy, lecz Obry.

1 Henryk Kotwicz star. wsch. w l. 1448-50 (GUrz. B 56), dz. m. in. wsi → Dominice w 1449.

2 Informacja Długosza co do położenia i wielkości jez. D. jest nieścisła. Takiemu położeniu natomiast odpowiada dokładnie zespół 2 małych i 3 dużych jezior, poprzedzielanych obecnie tylko przesmykami i groblami, rozpoczynający się przy Miastku i przyległym doń Górsku, ciągnący się ku W, a następnie na N aż do samego Przemętu. Są to jez., których części noszą (wg MTop. 1948) nazwy: Linciusz i Małe, dalej Miałkie, Białe i Breńskie (na mapie Gilly’ego jedno Jez. Breńskie – Brünner See), Trzytoniowe, Wieleńskie, za groblą: Osłonińskie, Górskie, za następną groblą Olejnickie, Radomierskie, Przemęckie, Błotnickie i znów Przemęckie (na mapie Gilly’ego jedno Jez. Wielkie Przemęckie – Der Grosse Priment See). Było to w średniowieczu jedno wielkie jez., które na południowym krańcu od E łączyło się prawdop. z obecnym jez. Brzeźnie; tak też zostało ono narysowane na mapie Perthéesa. Południowy kraniec jez. D. (na mapach Perthéesa i Gilly’ego nazwa: Dominik) połączonego przepływem ze wspomn. wielkim jez., obecnie oddalony jest od niego ok. 2,5 km, nie stanowił więc najprawdopodobniej nigdy jego części. Wydawcy DA 1 w przyp. 9 na s. 360 słusznie zwracając uwagę, że jez. D. niekiedy błędnie utożsamiano z Jez. Przemęckim, mylnie zarazem informują, że jez. D. leży u źródeł rz. Obrzycy i wpływających doń strumieni. W rzeczywistości Obrzyca wypływa z Jez. Sławskiego, a ze wspomn. wielkiego jez. (Przemęckiego wg mapy Gil!y’ego) k. Wielenia (nad tymże jez.) wypływa rz. Obra. Tak więc jez. D. zasila swym przepływem i przez połączenia z in. jez. od NE (m. in. obecne Jez. Boszkowskie, Wielkie i Małe) nie źródła Obrzycy, lecz Obry.