[XII w.] Popen, [XIV w.] Popino1W księdze brackiej lub. znajdują się 2 wpisy dot. P. (wydaje się, że oba dotyczą tej samej wsi): ręką dwunastowieczną wpisano Bogusława de Popen (s. 9), a ręką czternastowieczną został wpisany komes Tomasz z ss., który dał klasztorowi lub. wieś Popino (s. 14) (MPHn. 9/2 s. 9, 14); 1181 [fals. po 1230] Popino (DBL nr 1), [bez daty] Popino (MPHn. 9/2, 14; to samo w Wp. 1 s. 582, z lekcją Pepino), 1309 or. Popino (Wp. 2 nr 923), posiadłość kl. lub., położona może w pobliżu Wonieścia2→ Uwaga.
3. Własn. klasztorna → Lubiń – opactwo. [XII w.] Bogusław z P. wpisany do księgi brackiej kl. lub. (MPHn. 9/2, 9).
1181 [fals. po 1230] Władysław [Laskonogi] ks. Polaków wśród posiadłości bened. z Lubinia wymienia m. in. Wieszkowo [k. Krzywinia], Cyrmino, Zubowo [obie wsie niezident.], P., --Kozłówkę i Kosowo [k. Gostynia] (DBL nr 1); 1258 ks. Bolesław [Pob.] wymienia wśród posiadłości tychże bened. te same wsie [w tej samej kolejności], m. in. P. (Wp. 1 nr 368; DBL nr 23 reg.).
1266 ks. Bolesław [Pob.] oznajmia, że Jakubowi opatowi lub. i jego klasztorowi przysądzono całą wieś P., do której Tomasz syn zm. Dzierżykraja z Woliszewa [obecnie Olszewo k. Śmigla] niesłusznie rościł sobie pr.3Na tej podstawie ks. Bolesław Pob. w późniejszym nekrologu klaszt. figurował jako ten, który zwrócił (restituit) wieś P. klasztorowi (MPH 5, 631). W nekrologu średniowiecznym pod datą 25 X (wkładka papierowa uzupełniona w XVII w.) figuruje ks. Bolesław bez dalszych szczegółów (MPHn. 9/2, 103) (Wp. 1 nr 368; DBL nr 23 reg.).
1299 Tomasz syn Dzierżykraja z Kopanicy [w celu uproszenia modlitw klasztoru] za duszę zm. syna Jarosława4W autentycznej części średniowiecznego nekrologu lub. figuruje pod dniem 27 II Jarosław, ofiarodawca wsi P. Z. Perzanowski identyfikował go z Jarosławem synem Wincentego (MPHn. 9/2, 35; por. Wp. 1 nr 622 z 1288 r.), za zgodą swych [innych] synów, daje wieczyście swą cz. dziedz. [wsi] P. klasztorowi lub. (DBL nr 43); [bez daty] zapewne tenże Tomasz z ss. został wpisany do księgi brackiej lub. [ręką czternastowieczną] (MPHn. 9/2, 14).
1294 [fals. a. 1302] ks. Przemysł II potwierdza posiadłości bened. lub. i wymienia wspomn. wyżej [w l. 1181 i 1258] wsie, m. in. P. (DBL nr 41; Wp. 2 nr 719).
1309 Świętosław syn Czucha sprzedaje wieś P. [jej cz.?] Wincentemu opatowi lub. i konwentowi (Wp. 2 nr 923; DBL nr 53 reg.).
Uwaga: Z. Perzanowski, Opactwo benedyktyńskie w Lubiniu. Studia nad fundacją i rozwojem uposażenia w średniowieczu, Wrocław 1978, s. 44, 65-66, 125, zwrócił uwagę, że kl. lub. wchodził w posiadanie kolejnych części P. stopniowo. Autor ten utożsamiał P. z --Popowem k. Krzywinia, tylko przekaz z 1309, z niezrozumiałych powodów, odniósł do Popowa k. Śmigla. Tymczasem w dok. DBL nr 43, wymienione zostały równocześnie 2 różne osady: P., którego część została ofiarowana klasztorowi lub., oraz Popowo, z którego pisał się Andrzej śwd., asystujący przy spisaniu tego aktu. Większość świadków pochodzi z okolic Wonieścia. Można więc przypuszczać, że Popino i Popowo k. Wonieścia leżały blisko siebie, może nawet w bezpośrednim sąsiedztwie.
Por. → Kozłowice, Uwaga, gdzie jednak zbyt pochopnie utożsamiono P. z Popowem k. Śmigla.
1 W księdze brackiej lub. znajdują się 2 wpisy dot. P. (wydaje się, że oba dotyczą tej samej wsi): ręką dwunastowieczną wpisano Bogusława de Popen (s. 9), a ręką czternastowieczną został wpisany komes Tomasz z ss., który dał klasztorowi lub. wieś Popino (s. 14).
2 → Uwaga.
3 Na tej podstawie ks. Bolesław Pob. w późniejszym nekrologu klaszt. figurował jako ten, który zwrócił (restituit) wieś P. klasztorowi (MPH 5, 631). W nekrologu średniowiecznym pod datą 25 X (wkładka papierowa uzupełniona w XVII w.) figuruje ks. Bolesław bez dalszych szczegółów (MPHn. 9/2, 103).
4 W autentycznej części średniowiecznego nekrologu lub. figuruje pod dniem 27 II Jarosław, ofiarodawca wsi P. Z. Perzanowski identyfikował go z Jarosławem synem Wincentego (MPHn. 9/2, 35; por. Wp. 1 nr 622 z 1288 r.).