(1561n. Rudki) teren między → Nową Słupią a → Baszowicami, u północno-wschodnich podnóży Łyśca.

1. [pow. sand.].

2. 1561 opat i konw. nadają zarośla zw. R. i 2 staje gruntu uprawnego z rozgraniczeniem i zapisem 120 grz. mieszczaninowi słupskiemu Walentemu Wałowskiemu (ZDP rps 10543 43); 1678 otaksowanie gruntów, łąk i zarosłych smugów w R. należących do Fryderyka Nagielskiego mieszczanina słupskiego (ib. 44); 1710 mieszczka słupska Katarzyna Kwiatkowska w testamencie przekazuje na fundację bractwa Różańcowego przy kościele par. w Nowej Słupi m.in. role R. (AV XXVII 14).

7. Derwich 1992 wg indeksu

Uw. Nazwy R. i → Rudka wyraźnie nawiązują do rud żelaza, nie wiadomo jednak, czy wpływ na ich powstanie wywarły widoczne do dziś pozostałości żużla dymarskiego z okresu istnienia tu w OR ośrodka hutniczego, czy też, co mniej prawdop., jakieś formy produkcji podejmowane tu w okresie późniejszym. Nie wiadomo, czy R. można łączyć z pobliską wsią Rudki [ob. cz. Sosnówki], powstałą prawdop. dopiero w XIX w. (Kam. 171; Kop.K 125), na terenie której, prócz st. hutniczych, funkcjonowała w OR kopalnia rudy zw. ob. Staszic (Bielenin 1981 83-4; 1992 232, 242).