BABICA

(1136 Babiza) źródło solne z osadą?, rzeka?, nie określony i nie zid. obiekt solny w pobliżu Krakowa.

1136 „apud civitatem Cracovie sal archiepiscopi, qui B. nuncupatur, tantum sue respondet dicioni” (Wp. 1, 7).

Uw. Przytoczona wiadomość z bulli gnieźnieńskiej posiada już bogatą i kontrowersyjną literaturę historyczną, którą nie sposób podać na tym miejscu w całości. Niektórzy badacze nazwę B. identyfikują z przepływającą przez Bochnię rz. → Babicą i w Bochni lokalizują „sal archiepiscopi”, por. J. Wyrozumski, Państwowa gospodarka solna w Polsce do schyłku XIV wieku, Kr. 1968, s. 64; por. też Żaki s. 92. Niesłusznie odnosi ww. wiadomość do wsi → Babicy k. Chrzanowa A. S. Kleczkowski, Gdzie występowała sal archiepiscopi Babiza wymieniona w bulli gnieźnieńskiej z 1136 roku, „Acta Archeologica Carpatica”, 11, 1969, s. 157-61. H. Burchard, O początkach solnictwa w, Karpatach polskich, „Acta Archeologica Carpatica”, 5, 1963, s. 43-4, utożsamia ww. wiadomość z → Babicami Starymi i Nowymi, które weszły w skład lokowanej na pr. niem. Skawiny, ponieważ występują tu źródła solne i pokłady soli. Ostatnio powyższą sprawę omawia szczegółowo S. Mateszew, Lokalizacja niektórych źródeł solnych Małopolski wczesnośredniowiecznej, „Acta Archeologica Carpatica”, w druku, który zbiera całość literatury, opowiada się za domysłem H. Burchard, uzasadniając go nowymi przesłankami, m. in. tym, że przepływający k. Skawiny potok nosi też w pewnej cz. nazwę Babica.