SIEDLNICA

1326 kop. XVII w. Cedelitz (Wp. 2 nr 1062), 1333 Sedlnicz (Wp. 2 nr 1123), 1392 or. Czedelicz (H. Moritz, Geschichte Fraustadts im Mittelalter, „Zeitschrift der Historischen Gesellschaft für die Provinz Posen” 19, 1904, s. 242 – dok. w języku niem.; → przyp. 2), 1407 or. Syedlnicza (Wp. 5 nr 113), 1422 Szedlnicza (WR 3 nr 1215), 1424 Sedlnicza (Wp. 5 nr 397), 1437 kop. 1461 Szyedlecz (Wp. 10 nr 1425), 1444 Syedlnycza (Wp. 10 nr 1679), 1444 Schedlnycza (KoścZ 12, 490), 1445 Schedlnicza (KoścZ 12, 598), 1450 Czedlicz (KoścZ 14, 50), 1500 Schyedlnycza (WsG 1, 23), 1502 Szedlnycza (WsG 1, 40), 1509 Sydlnycza (MS 4 nr 9268), 1510 Sylnycza (ACC 87, 126v), 1514 Schyednycza (WsG 1, 94), 1526 Schiednycza (WsG 2, 13), 1528 Swydnycza, Szydnycza (Reces s. 8, 10), 1531 Sydnycza, Schydnycza (ASK I 3 k. 168, 185v), 1535 Szyednycza (ASK I 4, 37), 1554 Szidnicza (WsG 3, 265), 1580 Czedlitz (Visitationsberichte der Diözese Breslau, wyd. J. Jungnitz, t. 3, Breslau 1907, s. 21), 1606 Swidnicza (AE XVIII 92), 1670 Zedlitz (Visitationsberichte, s. 114), 1944 Zedlitz, 5 km na S od Wschowy.

1. 1333 n. par. własna (Wp. 2 nr 1123; DBL nr 60), 1399 n. archiprezbiterat [odpowiednik dekanatu] Góra w diec. wrocł. („Zeitschrift des Vereins für Geschichte Schlesiens” 33, 1899, s. 394); 1444 n. pow. wsch. (Wp. 10 nr 1647).

2. 1500 lasy, łąki, 1500, 1514 dwór i fortalicjum → p. 3; 1528 droga z Łęgnowa do S. ma być granicą między Kowalewem w Polsce a Ks. Głog., zaś droga od brodu w Łęgnowie do Święciechowy i Rydzyny ma być granicą S. z Łęgnowem w Ks. Głog.; Polska Droga rozgranicza S. i Olbrachcice od wsi Brone [Braunau, dziś Wronów] i Łęgnowo w Księstwie (Reces s. 8, 10, 19); 1554 podział lasu w S. zw. „na Czerninie Sidnickiej”: w drodze losowania Łukasz Rydzyński otrzymuje cz. przyległą do Kowalewa, podsędek wsch. Wojc. Dłuski cz. przyległą do granicy śląskiej, a Mac. Dłuski cz. na przeciw wsi S. (WsG 3, 265-266); [połowa XVII w.] drogi w S., staw, las sosnowy i olchowy, winnica, grunt Wągroda, zamek → p. 5; [pozostałością fortalicjum jest grodzisko, → p. 8].

3. Własn. szlach. 1326 Weleylinus i Maranus bracia z C.1Dok. znany jest tylko z bardzo niestarannej kopii, tak więc zapisy imion i nazw mogą być zepsute. Może chodziło o Guncelina i Dytryka lub Tammona, braci von Seidlitz?; Tammo (Temchin) jest w 1327 wspomn. jako były posiadacz folw. w Przyczynie Górnej, który sprzedał Hermanowi z Drzewc (Wp. 2 nr 1084) wspomn. jako poprzedni posiadacze 3 ł. w Przyczynie [Górnej], które Lutold z Małowic [na Śląsku] nadał klasztorowi w Wieleniu (Wp. 2 nr 1062).

1392 Zygfryd Kotwicz z C. ławnik ziemski wsch. (H. Moritz, Geschichte, op. cit., s. 2422Dok. ten wydano też w Wp. 2 nr 1032, pod błędną datą 1322 i z poważnymi błędami odczytu; zamiast Syfrid Kothewicz von Czedelicz jest tam: sy sind Klothewig von Sedelitz) [niewątpliwie tożsamy z Zewrzydem Kotwiczem z → Krzycka, znanym 1406-14, prawdop. ojcem Henczla].

1407 Andrzej i Winc. Kotwicze bracia rodz. z S. (Wp. 5 nr 113); 1422-24 [tenże?] Henryk (Andrzej) Kotwicz z S. [także z → Lasocic, gdzie występuje z bratem Wincentym], 1422-38 sędzia wsch. (WR 3 nr 1215; Wp. 5 nr 397; UDR I/1, 165).

1437 Jan Kotwicz z S. (Wp. 10 nr 1425; reg.: Wp. 5 nr 598) [zapewne tożsamy z Janem Kotwiczem z → Gołanic, star. wsch. 1443-47, pochowanym w kościele w S. (→ p. 7), choć Gołanice miały własny kościół par.]; 1444-45 tenże → niżej.

1444 Mik. Lasocki z S. [i z → Lasocic, gdzie występuje już 1440] pozywa Jana Kotwicza [z Gołanic] star. wsch. o to, że z 20 szlachcicami i 20 kmieciami napadł na jego dom i zabrał zboże i siano wartości 60 grz.; Jan oczyszcza się przysięgą świadków (Wp. 10 nr 1647), a 1445 Mikołaj wycofuje zarzuty (KoścZ 12, 598); 1444 król Władysław [III] poleca staroście wsch. Janowi Kotwiczowi z Gołanic pozwać tegoż Mikołaja z S. o 150 grz., jakie przyjął od pewnego Hermana Hacke (Hak, Hok) i płaci mu od nich czynsz, bowiem Herman przyłączył się do wrogów króla na Węgrzech; jeżeli Mikołaj nie zapłaci tej sumy, starosta winien zająć S. i trzymać ją aż do wypłacenia (Wp. 10 nr 1679; AC 2 nr 1193; reg.: Wp. 5 nr 735).

1450 Henczel Kotwicz z S. [może syn Zygfryda?] toczy proces z Josmanem Żydem z Poznania3Josman pozywał jednocześnie także Pecza Ledlaw, Henryka Kotwicza z Gołanic i Nikla Kotwicza z Krzycka; może to sugerować, że chodzi o dług zaciągnięty u ich wspólnego przodka i świadczyć o bliskim pokrewieństwie tych osób; zastępuje go w sądzie syn Nikiel Kotwicz (KoścZ 14 k. 50, 123v).

1496 Winc. Siedlnicki zapisuje swej ż. Agnieszce 300 grz. posagu na S. (WsG 1, 8v); 1500 podział S. między [nie wymienionymi] spadkobiercami tegoż a wd. po tymże Agnieszką; ma ona zachować w posiadaniu oprawę na cz. S. wraz z folw., dworem, fortalicjum, bydłem i trzodą; z 15 prętów wydzielonych z folwarku 1/3 ma przypaść wdowie, 2/3 spadkobiercom, ale tegoroczne plony z tych ról mają być podzielone po połowie; podziału mają dokonać wyznaczeni przez sąd dzielcy: Frycz Jędrzychowski, Michał Wilkowski i Jan Górczyński; oni też ocenią, czy mł. [chodzi o Łęgnowski Młyn] leży w ziemi wsch. czy górowskiej [a więc na Śląsku]; lasy, łąki i pastwiska oraz 1/2 ł. wydzielone z folwarku mają przypaść wdowie; otrzyma ona 5 zagr., spadkobiercy zaś 3 zagr. (WsG 1, 23); 1503 wspomn. Agnieszka Figasewa ż. Nikla Pusza → niżej.

1496-1508 Jan Siedlnicki (Sydnyczky, Sydlnyczsky, Syedlnyczski), sędzia wsch. 1508 (UDR I/2, 182, nie zna sędziów wsch. w l. 1498-1517): 1496 tegoż ż. Anna z Lasocic4Najpewniej była c. Mik. Lasockiego (1482 występują Anna, Katarzyna, Agnieszka i Barbara: ACC 60, 18v, → Lasocice) daje Rafałowi z Leszna swe części Lasocic, a otrzymuje w zamian wieś Grodzisko [par. Świerczyna] w pow. kośc. (MS 2 nr 625); 1500 tenże przeprowadza wywód swego szlachectwa: po ojcu jest h. Kotwicz, po matce z panów Punińskich h. Ćwiek, po babce ojczystej z panów Falkenhain, a po babce macierzystej z panów Jarogniewskich (Koz. Nieznane nr 61); 1508 wspomn. Anna ż. Jana sędziego wsch. pozywa Jana Kokorzyńskiego [syna swej siostry Katarzyny] o usunięcie z cz. Tarchalina, jaka przypadła jej po zm. matce Kat. Lasockiej; taki sam pozew składa Kat. Lasocka [siostra Anny, a matka Jana] (PG 66 k. 282v, 288v, 343v); 1513 taż wd. po Janie kupuje od Kaspra Donina Krosińskiego [ze wsi Kraschen na Śląsku, dziś Chróścina] i jego siostry Anny ż. Oswalda Czamera 1/3 Tarchalina wraz z pr. do tych dóbr, jakie przypadło im po zm. ciotce Barbarze Lasockiej [siostrze Anny, → przyp. 4] za 200 fl. (KoścZ 19, 38; KoścZ 22, 39; KoścZ 18, 446v), a 1514 od Jana Kokorzyńskiego cz. Tarchalina wraz z pr. do spadku po Barbarze za 200 fl. (KoścZ 19, 43; KoścZ 22, 42); 1524 c. tegoż Jadwiga → niżej; 1536 wspomn. Anna wd. po Janie Kotwiczu z S. i 1550 tenże wspomn. jako zm. dz. Szczypiorna [na Śląsku], ojciec Stanisława, Kaspra i Barbary → niżej: Kasper Siedlnicki.

1502 Jerzy Kotwicz syn Jana z C. → p. 6.

1502 Barbara Lasocka panna [c. Mik. Lasockiego, → przyp 4, → Lasocice] oświadcza, że Jan Jędrzychowski jej szwagier (sobrinus alias swak) zadośćuczynił jej z tytułu zapisu na jego dobrach w S. (WsG 1, 40); 1513-14 taż wspomn. jako zm. → wyżej.

1502 Anna Siedlnicka ż. Piotra Czackiego, który zapisuje jej po 200 fl. posagu i wiana (PG 12, 175); 1551 taż wd. (WsG 3, 183v).

1503 dziedzice Długiego [Starego]: Stanisław, Dawid, Nanker, Jan, Piotr, Stanisław, Marcin, Henryk i Krzysztof Olbrachcicki wykupują za 300 fl. od Agnieszki Figasewej, wd. po ich stryju Winc. Siedlnickim, a obecnie ż. Nikla Pusza, jej oprawę zapisaną na 1/2 połowy S.; następnie sprzedają te dobra swemu bratu stryj. Kasprowi Dłuskiemu za 300 fl., zaś Agnieszce i jej mężowi zapisują na nich 80 fl. (WsG 1, 45v-46v); 1511 Kasper Dłuski kwituje Nankera Dłuskiego i Krzysztofa Olbrachcickiego, którzy zapłacili mu 200 fl. z tytułu wykupu ciążącej na S. oprawy Agnieszki Figaski (WsG 1, 76).

1503-31 Nanker Dłuski [→ Długie Stare, gdzie występuje 1499-1534, sędzia wsch. 1526-39 (UDR I/2, 182)]: 1503 tenże zapisuje swej ż. Annie Morkowskiej po 250 fl., a 1509 po 100 fl. posagu i wiana m. in. na 1/2 swej cz. S. (WsG 1 k. 43, 69v); 1503-11 tenże → wyżej; 1514 tenże brat stryj. Kaspra → niżej, 1529, 1530 tenże nabywa dobra w S. → niżej, 1531 tenże → niżej: pobór.

1503-37 Kasper Dłuski [→ Długie Stare, gdzie występuje 1499-1518, podkom. wsch. od 1510 (UDR I/2, 177)]: 1503-11 tenże → wyżej; 1509 król Zygmunt nadaje Janowi Leszczyńskiemu pr. do dóbr tegoż Kaspra w S. [z powodu niedopełnienia przezeń obowiązku uczestnictwa w pospolitym ruszeniu] (MS 4 nr 9268); 1514 tenże dokonuje z braćmi stryj. Nankerem Dłuskim i Krzysztofem Olbrachcickim podziału dworu i fortalicjum w S. (jednym z arbitrów jest Stan. Siedlnicki): Kasper otrzymuje cz. dworu z nową stodołą, łaźnią i studnią (fons) oraz 1/3 fortalicjum i tę 1/2 domu wielkiego, w której jest piwnica, wraz z górną komorą od strony południowej i rowem od południa i zachodu; Krzysztof otrzymuje cz. dworu ze stajnią najbliższą mostu i cz. łąki (graminetum) opłotowanej od strony ogrodu Stan. Siedlnickiego, a także cz. fortalicjum i wielkiego domu z izbą, kominem, komorami i komorą górną od strony północnej oraz rowem od północy i wschodu; Nanker otrzymuje resztę, czyli cz. dworu z domem owczarza ze starym sołkiem [spiżarnią, komorą], wielki ogród przed dworem przy drodze, a także cz. fortalicjum z samborzą i przyległym rowem; łąka (graminetum) przy dworze ma zostać podzielona między kmieci (WsG 1, 94); 1529 tenże sprzedaje swej ż. Kat. Objezierskiej swą cz. S. z zastrz. pr. odkupu za 100 grz. (WsG 2, 58); 1531 tenże → niżej: pobór; 1537 tenże daje S. swej ż. Katarzynie (WsG 2, 175); 1548 wd. po tymże Kat. Objezierska → niżej: Łukasz Rydzyński.

1503-14 Krzysztof Olbrachcicki → wyżej; 1524-25 tenże wspomn. jako zm. → niżej.

1514-44 Stan. Kotwicz Siedlnicki, z S.5W haśle → Długie Stare uznaliśmy, że jest on tożsamy z wytępującym 1513-41 Stan. Dłuskim, synem Dawida. Musi tu jednak chodzić o dwie różne osoby, gdyż nasz Stan. Siedlnicki jest poświadczony jako syn Jana (WsG 1, 134), podsędek wsch. 1531-41, sędzia wsch. 1541-44 (UDR I/2 s. 178, 182), syn Jana, ojciec Kaspra: 1514 tenże → wyżej; 1520 tenże śwd. w wywodzie szlachectwa wójta gnieźn. Jerzego Kotwicza syna Jana z Kowalewa [pow. wsch.], jako jego krewny ze strony ojca (MS 4 nr 12701); 1521 tenże wuj rodz. ss. Tomasza Bieczyńskiego6Wg Ciepluchy 264, Stanisław miał nabyć między 1498 a 1521 od Tomasza Bieczyńskiego, męża swej siostry, wieś Sierniki, którzy winni mu są 75 grz. (KoścZ 24, 143v); 1531 tenże arbiter w sporze Nankera Dłuskiego z Arnestem Strawaldem o Łęgnowski Młyn (WsG 2, 92v-93v); 1531 tenże → niżej; 1536 tenże brat Kaspra, 1550 tenże wspomn. jako zm. syn Jana → niżej: Kasper.

1522 Kat. Siedlnicka ż. Mac. Pigłowskiego, który zapisuje jej po 250 fl. posagu i wiana (PG 15, 462v).

1524 Jadwiga c. zm. Jana Siedlnickiego, ż. Andrzeja Dobrogosta Bardzkiego, który zapisuje jej po 250 fl. posagu i wiana (PG 16, 42).

1524 Krystyna ż. Malchera (Melchiora) Kotwicza, siostra Krzysztofa wwiązana w dobra po nim w S., Olbrachcicach, Ogrodach i Dębowej Łęce (WsG 1, 173v); 1525 Arnest Strawald ze wsi Scheszyno na Śląsku [niezident.] pozywa Annę Oleską [z Oleśnicy, pow. kcyn.], Barbarę Moraczewską i ich pozostałe siostry [swe ciotki] o podział dóbr po zm. Krzysztofie Olbrachcickim (WsG 1, 182v-183); 1526 arbitrzy dzielą dobra po Krzysztofie między Krystynę ż. Malchera Kotwicza z Kłody [na Śląsku], Barbarę Moraczewską, Annę Ostrowicką [Oleską], Arnesta Strawalda, Kaspra Schenkendorfa oraz Szymona, Jana i Abrahama Bukowieckich; w S. podzielili cz. po Krzysztofie na 6 części między wspomn. siostry [Kasper Schenkendorf to mąż siostry Krzysztofa, zaś Strawald i Bukowieccy są dziećmi kolejnych sióstr] (WsG 2, 13); 1529 Krystyna ż. Malchera Kotwicza z Olbrachcic sprzedaje Nankerowi Dłuskiemu swe dobra w S., Olbrachcicach, Dębowej Łęce i Ogrodach oraz cz. Łęgnowskiego Młyna za 200 grz. (WsG 2, 66v-67); 1529 Arnest Strawald kupuje dobra w S., Olbrachcicach, Dębowej Łęce, Ogrodach i cz. Łęgnowskiego Młyna: 1529 od swych sióstr Katarzyny ż. Zygmunta Lidlau i Anny ż. Krzysztofa Rotemberka za 50 grz., 1530 od swej siostry Brygidy wd. po Łukaszu Olbrychcie z Witynia [niem. Witten, k. Świebodzina, na Śląsku] za 25 grz., od dzieci Barbary Moraczewskiej za 200 fl., od Jana i Abrahama Bukowieckich za 100 grz., od Kaspra Schenkendorfa za 100 fl. (WsG 2 k. 67v, 74, 80-81, 82v-83); 1530 Arnest sprzedaje zakupione dobra z zastrz. pr. odkupu Moraczewskim na 3 lata (WsG 2, 74v-75v); 1530 Arnest pozwany przez Nankera Dłuskiego o zabór dóbr po zm. Krzysztofie; ciż dokonują wymiany: Arnest daje Nankerowi swe dobra w S. (nabyte od swych sióstr oraz od Bukowieckich, Schenkendorfa i Moraczewskich) oraz cz. Łęgnowskiego Młyna, w zamian zaś otrzymuje części Olbrachcic, Ogrodów i Dębowej Łęki oraz 300 grz. dopłaty (WsG 2, 83-86); 1534 Jan i Mik. Olescy otrzymują w działach od brata Jerzego m. in. cz. po matce w S. (PG 16, 688v).

1536-50 Kasper Siedlnicki, brat Stanisława, syn Jana: 1536 tenże zapisuje swej ż. Annie c. zm. Henryka Kotwicza z Długiego po 200 grz. posagu i wiana na cz. S., należnej sobie z działów z bratem Stanisławem; tegoż Kaspra i Stanisława kwituje Anna wd. po Janie Kotwiczu z S., bo zadośćuczynili jej z tytułu jej oprawy, zapisanej na S. przez jej zm. męża (WsG 2, 167v); 1546 tenże daje swemu zięciowi Łukaszowi Rydzyńskiemu wieś Tarchalin tytułem 1000 zł posagu swej córki (WsG 3, 81; KoścZ 27, 183); 1550 tenże brat zm. Stanisława (KoścG 9, 322v); 1550 tegoż kwituje siostra Barbara c. zm. Jana Siedlnickiego ze Szczypiorna w Ks. Głog., a wd. po Koszuckim7Kan. pozn. Andrzej Koszucki, przeprowadzając w 1587 dowód swego szlachectwa, wspomniał o swej babce ojczystej Annie Siedlnickiej h. Kotwicz (MHP nr 453); najpewniej chodzi tu o Barbarę z zapłaty 100 zł za cz. Szczypiorna należną jej po zm. bracie Stanisławie; sumę tę zobowiązuje się Barbarze zapłacić Łukasz Rydzyński [zięć Kaspra] (WsG 3, 149-150); 1563 tenże wspomn. jako zm. → niżej: Łukasz Rydzyński.

1544-77 Mac. Dłuski, ojciec Nankera i Macieja: 1544 tenże zapisuje swej ż. Annie c. Oswalda Czamera po 200 zł posagu i wiana na swej cz. S. (WsG 3, 43v); 1554 tenże → p. 2; 1577 tenże brat Nankera (WsG 18, 42); 1583-85 Anna Czamrówna wd. po tymże, pani wienna w S. (WsG 18, 367v; WsG 19, 93).

1548-76 Łukasz Rydzyński, sędzia wsch. 1554-72 (UDR I/2, 182): 1548 tenże kupuje od Kat. Objezierskiej wd. po Kasprze Dłuskim jej cz. S. za 2000 zł (PG 18, 395); 1550 tenże → wyżej; 1554 tenże → p. 2; 1563 tegoż ż. Anna otrzymuje od swej matki Anny Dłuskiej wd. po Kasprze Siedlnickim jej oprawę w S. (WsG 5, 30); 1563-67 tenże → niżej: pobór; 1576 tenże otrzymuje od swej ż. Anny jej cz. S. i zapisuje jej 4000 zł (WsG 6, 3v; WsG 16, 149); 1576 Anna Siedlnicka wspomn. jako zm. matka cc. tegoż Łukasza (PG 21, 681).

1554 Wojc. Dłuski podsędek wsch. → p. 2.

1563-79 Nanker Kotwicz Dłuski → niżej: pobór; 1577 tenże brat Macieja → wyżej.

1579 Jan Rydzyński [syn Łukasza] → niżej: pobór; 1579 Łukasz syn Łukasza Rydzyńskiego otrzymuje w działach z bratem Janem m. in. cz. S. (WsG 18, 157); 1585 Łukasz Rydzyński zapisuje żonie posag i wiano m. in. na S. (PG 22, 486v).

1592 Nanker Kotwicz Dłuski (mąż Elżbiety Górczyńskiej), 1592-94 Mac. Kotwicz Dłuski, ss. Mac. Dłuskiego, dziedzice S. (TD).

1531 pobór z cz. Nankera od 6 ł. po 1 wiard.; z cz. Kaspra od 3 ł. po 1 wiard., od 4 prętów po 1 gr; z cz. [Stan.] Kotwicza od 9 ł. po 1 wiard., od 7 prętów po 1 gr., od karczmy 6 gr (ASK I 3 k. 168, 185v); 1535 pobór [z 3 działów:] od 3 ł. 4 prętów, 9 1/2 ł. 1 pręta, 5 1/2 ł. 2 prętów (ASK I 4, 37); 1563 pobór z części Nankera Dłuskiego od 7 3/4 ł., 2 wiatraków dziedz., 6 komor.; z cz. Łukasza Rydzyńskiego od 19 ł. 9 1/2 pręta, 3 wiatraków dziedz., 1 rzem., 1 karczmy, 29 komor. (ASK I 5, 206); 1566 pobór z cz. Łukasza Rydzyńskiego od 19 1/2 ł., od 11 zagr. po 2 gr, od 17 komor. po 4 gr, od 3 wiatraków; z cz. Nankera [w or.: Venturi!] Dłuskiego od 7 ł. 11 prętów, od 6 zagr. po 2 gr., od 7 komor. po 4 gr., od 2 wiatraków dziedz. i 1 dor. (ASK I 4, 305v); 1567 pobór z cz. Łukasza Rydzyńskiego od 18 ł. i 9 prętów, 11 zagr., 18 komor., 1 karczmy dziedz., 4 wiatraków dziedz.; z cz. Nankera Kotwicza od 8 ł., 6 zagr., 10 komor., 2 rzem., 2 wiatraków dziedz. i 1 dor. (ASK I 5, 298v); 1579 pobór z cz. Jana Rydzyńskiego od 18 ł. 3 prętów, 3 zagr. z rolami, 1 zagr. kapłana [plebana?], 7 zagr. bez ról, 2 rzem., 1 kowala, 14 komor. z bydłem, 9 komor. bez bydła, owczarza od 50 owiec; z cz. Nankera Dłuskiego od 7 1/2 ł. 1 1/2 pręta, 5 zagr. z rolami, 3 wolnych rataów od 2 pługów, 3 zagr. bez ról, 9 komor. z bydłem, 6 komor. bez bydła, od owczarza od 45 owiec, od 2 wiatraków (ŹD 100; ASK I 3, 668).

4. [Połowa XVII w.] sołectwo → p. 5: pod 1200.

5. 1200! (fals. z połowy XVII w.) bp pozn. i administrator diec. wrocł. Paweł eryguje kościół pod wezw. Ś. Jana Ap. i Narodzenia NMP w S. oraz kościół ŚŚ. Szczepana i Anny w Jędrzychowicach, jako filie kościoła par. w Kowalewie; kościół w S. od fundatorów otrzymać miał plebanię przylegającą do cmentarza kościelnego i sąsiadującą z folwarkiem dziedzica od strony Wschowy, 2 ł. roli i 1 1/2 ł. wraz z zagrodą naprzeciwko kościoła (od drogi prowadzącej z plebanii do drogi ku zamkowi obok winnicy); pleb. ma pr. warzyć piwo na zmianę z dziedzicem w jego browarze z drugiej strony kościoła, za stawem, na potrzeby własne i dla swoich zagrodników; pleb. ma 2 zagr. na wspomn. 1/2 ł. za zamkiem obok sołectwa; na potrzeby budowlane kościoła ma las sosnowy na końcu wsi (gdzie znajduje się gerarium [obiekt niezident., może chodzi o aerarium, czyli miejsce kopania rudy?]), a na własne potrzeby domowe – las olchowy, gdzie od dawna plebani z Kowalewa mieli pr. wyrębu i wypasu trzody; pleb. ma 4 łąki, po 2 od strony Jędrzychowic i od strony Olbrachcic, przy brodzie; kościelny (servitor ecclesiae) ma dom z ogrodem na gruncie zw. Wągroda obok ról zamkowych; pleb. otrzymywać ma meszne od dziedzica i wieśniaków, z zamku zaś 1 małdr. żyta, 1 małdr. owsa i 1/2 małdr. pszenicy; kmiecie z wszystkich wsi parafii mają płacić po 1 korcu żyta i owsa oraz dzies. i in. opłaty; pr. patronatu ma należeć do zamku w S.; dok. miał rzekomo przedłożyć w 1401 w konsystorzu Jan Gusman pleb. w Kowalewie i prep. w S. (ŁOp. 2, 322-326, wg akt konsystorza wrocł. z 1653).

1333 Otto pleb w S.8Tradycja, jakoby kościół w S. erygowany został już 7 VII 1310 (Szematyzm Administracji Apostolskiej Gorzów z 1949, cyt. za Now. 2, 441) nie jest wiarogodna. B. Panzram, Geschichtliche Grundlagen der ältesten schlesischen Pfarrorganisation, Breslau 1940, s. 117 nr 1038, za najstarszą wzm. o par. w S. uważa dok. z 1376 (nam niezn.) (Wp. 2 nr 1123; DBL nr 60; dok. znany też w wersji podrobionej, datowanej na 1371: Wp. 3 nr 1646; DBL nr 101); 1399 Jan Aulock pleb. w C. wymieniony wsród duchownych archiprezbiteratu Góra w diec. wrocł. („Zeitschrift des Vereins für Geschichte Schlesiens” 33, 1899, s. 394); 1440 Jan pleb. w S. (Now. 2, 441, cytowanego tam aktu nie udało się odnaleźć); 1455 Stanisław pleb. w C. (AE I 219); 1473 Jerzy pleb. w S. diec. wrocł., starszy bractwa kapłanów ziemi wsch. (ACC 53, 150v); 1510 Bartłomiej pleb. w S. i altarysta w Święciechowie (ACC 87, 126v).

1580 C. wymienione wśród parafii w archiprezbiteracie Góra (Visitationsberichte, op. cit., s. 21); 1606 bp pozn. instytuuje Jana Krzyckiego kan. pozn. na plebana w S., który to kościół od dawna wakował opanowany przez innowierców (AE XVIII 92); 1619 kościół w S. znajduje się w ręku innowierców (AV 4, 180); 1670 kościół pod wezw. Ś. Stanisława w Z. w archiprezbiteracie Góra jest filią kościoła w Kędlewie; pr. patronatu nal. do 2 dziedziców; kościół jest murowany, ma murowaną wieżę z zegarem, okna są małe; w środku dobre ławki; ołtarz główny z cegieł (bez użycia kamienia), są 2 ołtarze boczne; o uposażeniu nic nie wiadomo; kościołowi temu podlega też wieś → Olbrachcice [dane te nie oddają pierwotnego zasięgu par., lecz stosunki zniekształcone w czasie Reformacji] (Visitationsberichte, op. cit., s. 114).

6. 1333 Konrad z S. mieszcz. we Wschowie (Wp. 2 nr 1123; → p. 5).

1426 Jan z Benic i jego ż. Katarzyna zeznają, że przed 14 lub 15 laty zawarli ślub w kościele w S. k. Wschowy (ACC 9, 94v).

1502 Jerzy Kotwicz, syn Jana z C., kleryk diec. wrocł. i notariusz publiczny otrzymuje pr. pełnienia funkcji notariusza w diec. pozn.; w jego znaku notarialnym tarcza z h. Kotwicz (ACC 80, 134v).

7. W kościele w S. nagrobek Jana Kotwicza [zapewne z Gołanic i Olbrachcic star. wsch.], zm. 1448 (P. Mrozowski, Polskie nagrobki gotyckie, Warszawa 1994, s. 228, il. 113; GUrz. il. 3).

8. W środku wsi grodzisko stożkowate z XIV-XV w., na którym zbudowano potem pałac; ok. 1800 m na S od wsi ślady osady z X-XIII w. (Hensel 6, 64-66).

Uwaga: 1. W literaturze (KObceRyc. 23; komentarze do Wp.) często do S. odnosi się występujących na Śląsku lub w otoczeniu książąt śląskich ludzi piszących się de Sydlicz, Silicz, Zilicz itp. Należeli oni do rodziny von Seidlitz, przybyłej na Śląsk z Miśni (JurObce 285-286) i nie byli związani z naszą S.

2. Now. 2, 441, z S. wiąże także Franciszka plebana de Swidnicza (1436: ACC 20, 186) oraz Andrzeja ze Śmigla altarystę in Swednycz, Swydnycz (1457: ACC 38 k. 76, 77). Obu ich odnieść nal. jednak do m. Świdnica na Śląsku (pleb. Franciszek Ziegenbein jest tam znany 1432-50: „Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego” 6, 1978, s. 345 n., nr 231, 286, 290). Określanie S. mianem Świdnicy zaczęło pojawiać się dopiero w XVI w.

3. Może z S. pochodzili studenci krak.: 1447 Stanisław syn Paszka de Sedlnycza i 1495 Stanisław syn Mikołaja de Szydlyncza (AS 1, 117; AS 2, 37).

1 Dok. znany jest tylko z bardzo niestarannej kopii, tak więc zapisy imion i nazw mogą być zepsute. Może chodziło o Guncelina i Dytryka lub Tammona, braci von Seidlitz?; Tammo (Temchin) jest w 1327 wspomn. jako były posiadacz folw. w Przyczynie Górnej, który sprzedał Hermanowi z Drzewc (Wp. 2 nr 1084).

2 Dok. ten wydano też w Wp. 2 nr 1032, pod błędną datą 1322 i z poważnymi błędami odczytu; zamiast Syfrid Kothewicz von Czedelicz jest tam: sy sind Klothewig von Sedelitz.

3 Josman pozywał jednocześnie także Pecza Ledlaw, Henryka Kotwicza z Gołanic i Nikla Kotwicza z Krzycka; może to sugerować, że chodzi o dług zaciągnięty u ich wspólnego przodka i świadczyć o bliskim pokrewieństwie tych osób.

4 Najpewniej była c. Mik. Lasockiego (1482 występują Anna, Katarzyna, Agnieszka i Barbara: ACC 60, 18v, → Lasocice).

5 W haśle → Długie Stare uznaliśmy, że jest on tożsamy z wytępującym 1513-41 Stan. Dłuskim, synem Dawida. Musi tu jednak chodzić o dwie różne osoby, gdyż nasz Stan. Siedlnicki jest poświadczony jako syn Jana.

6 Wg Ciepluchy 264, Stanisław miał nabyć między 1498 a 1521 od Tomasza Bieczyńskiego, męża swej siostry, wieś Sierniki.

7 Kan. pozn. Andrzej Koszucki, przeprowadzając w 1587 dowód swego szlachectwa, wspomniał o swej babce ojczystej Annie Siedlnickiej h. Kotwicz (MHP nr 453); najpewniej chodzi tu o Barbarę.

8 Tradycja, jakoby kościół w S. erygowany został już 7 VII 1310 (Szematyzm Administracji Apostolskiej Gorzów z 1949, cyt. za Now. 2, 441) nie jest wiarogodna. B. Panzram, Geschichtliche Grundlagen der ältesten schlesischen Pfarrorganisation, Breslau 1940, s. 117 nr 1038, za najstarszą wzm. o par. w S. uważa dok. z 1376 (nam niezn.).