SIEMINO

1436 Cemino, 1549 Cemmin, 1565 Semino, Siemino, niegdyś jezioro, które leżało 3 km na NW od Nowego Worowa, a 16 km na NW od Czaplinka1Jezioro to w postaci wąskiej rynny widoczne jest jeszcze na mapie z 1780 (Schmettau, ark. 23); obecnie doliną pozostałą po tym jeziorze płynie rzeka, łącząca jez. Tuczno z jez. Siecino (1944 Tütz-Fliess, na MTop. 1950 rz. bez nazwy).

[Na gran. pow. wał. z Nową Marchią i Pomorzem.]

1436 (obl. 1549-1628, → Uwaga 1) gran. między Polską a Pomorzem biegnie jeziorem S. (C.) [prawdop. środkiem jeziora] do jez. Tuczno [18 km na NW od Czaplinka]; na brzegu jeziora, pół mili od Nowego Worowa, a 1 1/2 mili od Drahimia [Starego Drawska] znajduje się kopiec narożny, wysoki na 1 1/2 pręta, rozdzielający Polskę, Nową Marchię i Ks. Słupskie czyli Pomorze (źródła → Uwaga 1).

Uwaga: 1. Opis granicy państwowej między Polską (pow. wał. w Wlkp.) a Nową Marchią i Pomorzem (ks. słupskim) powstał w czasie negocjacji granicznych w 1436 między Polakami a Krzyżakami. Or. aktu nie znamy. Był on później przytaczany w polskim tłumaczeniu w aktach lustracji z l. 1565 (LWK 1, 208) i 1628 (LWK 1628/32, 53) oraz oblatowany w księgach grodzkich w 1630 (GG 135, 501), w 1636 (WG 25, 151-152) i bez daty w grodzie pozn. (Raczyński Wspomnienia 2 s.V – nie udało się odnaleźć podstawy źródłowej tej publikacji). Tekst łac. tego opisu, a więc może najbliższy oryginałowi, datowany jest jednak na 1549 (WG 25, 149v-150v). Wspomniane wyżej przekazy tego samego tekstu nie różnią się szczegółami rzeczowymi, istnieją jedynie między nimi pewne odmiany w pisowni nazw.

2. Kopiec narożny wg wspomn. wyżej opisów gran. stał nad brzegiem jez. S.; również wg mapy Schmettau’a z XVIII w. narożnik wspomn. granic znajdował się na północnym krańcu tego jeziora. Do niedawna w tej okolicy znajdował się kamień gran., położony jednak w nieco innym miejscu: na E od dawnego jeziora, 1 km na E od wsi Cieminko, przy drodze z Nowego Worowa do Chlebowa. Wydaje się więc, że jego położenie było, w stosunku do dawnego narożnika, na północnym krańcu jez. S., przesunięte na E lub SE. Wg opisu A. Adamczaka i R. Śledzińskiego (załącznik do artykułu J. M. Kosackiego, Pogranicze polsko-pomorsko-brandenburskie, Wędrowiec Zachodniopomorski. Kwartalnik Krajoznawczo-Turystyczny, 2001 nr 1, s. 15) był to wysoki szary granitognejs o obwodzie 11,2 m (ok. 3,5 m średnicy), wysoki na 1,2 m. Na tym kamieniu wyryty był trójkąt równoramienny, a na jego wierzchołkach widniały litery P, B i S. Łączono ten kamień z rozgraniczeniami z XVII w. między Polską, Brandenburgią i Pomorzem (Księstwem Słupskim – stąd litera S2Niewiarygodne wydaje się tłumaczenie autorów, że litera S oznacza Szwecję, która w XVII w. również miała swoje interesy na Pomorzu Zachodnim). Wspomn. autorzy informują, że kamień ten „zniknął w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach przed 1998 r.”. Ch. Motsch, Grenzgesellschaft und frühmoderner Staat. Die Starostei Draheim zwischen Hinterpommern, der Neumark und Großpolen (1575-1805), Göttingen 2001, s. IX, jest przekonany, że wspomn. kamień był tym samym znakiem narożnym, o którym mówiły źródła z XVI w., i wyraża ubolewanie, że kamień ten latem 1996 przy pomocy ciężkiego sprzętu został wywieziony (zapewne do Niemiec). Sprzęt sprowadzony był z Appen (Schleswig-Holstein), z okolic Bad Schwartau, gdzie osiedliło się po wojnie wielu dawnych mieszkańców Czaplinka. Bad Schwartau prowadzi partnerską współpracę z m. Czaplinek.

1 Jezioro to w postaci wąskiej rynny widoczne jest jeszcze na mapie z 1780 (Schmettau, ark. 23).

2 Niewiarygodne wydaje się tłumaczenie autorów, że litera S oznacza Szwecję, która w XVII w. również miała swoje interesy na Pomorzu Zachodnim.