(1462 Wyesszola, Wesioła [w kopii], 1465 Wyesyola, 1467 Vyesola, 1498 Wyeschiola, 1508 Veszola) 10 km na W od Dynowa.

1. 1496 terra et districtus san. (XVI 2286, 2289, 2293); 1508, 1515 z. san. (ŹD XVIII s. 118, 123, 149); 1530 z. san. (AS I 21 k. 519).

2. 1462 wieś W. graniczy z wsią Kąkolówką (XI 3664); Nowa Wieś [dziś Barycz] położona powyżej wsi W. (TS 16 s. 176); 1465 wieś Kąkolówka z Białką graniczy z wsią W. z podziałem lasu po połowie (XVI 197); 1467-70 Mikołaj bp przem. ze swą kapitułą oraz Stanisław Denowski czynią ugodę w sprawie granic między wsiami biskupstwa Przysietnica, Golcowa, Domaradz, Blizne i Stara Wieś a wsiami Denowskiego Izdebki, W. i Hłudno. Rozjemcy obu stron winni w 3 tygodnie po Zielonych Świętach (1467 r.) udać się na miejsce granic i po wysłuchaniu informacji ludzi oznaczyć granice. Jeśli rozjemcy nie będą w tym zgodni, obie strony wybiorą Mikołaja Pieniążka, star. san., jako superarbitra (oberman), który rozstrzygnie spory, a obecny przy tym podkomorzy san. lub komornik usypie kopce. Obie strony winny dostosować się do orzeczenia pod zakładem, a ludzie z wymienionych wsi korzystać z lasów do tego czasu w pokoju. Sprawa toczy się przez następne lata (XVI 374, 393, 480, 482, CCCII, 771).

3. Własn. szlach., dobra → Dynów. 1462 właśc. Małgorzata z Dynowa (XI 3664); taż, wdowa po Mościcu, funduje w swej nowo założonej wsi W. kościół [→ p. 5], nadaje 2 łany do wykarczowania, jeden przez kmieci i drugi przez plebana, oraz określa obowiązki kmieci wobec plebana po upływie wolnizny tej wsi (TS 16 s. 175-176); 1467-70 właśc. Stanisław z Dynowa Denowski (XVI 374, 480, CCCII); 1492 Jan z Dynowa gwarantuje Mikołajowi Jaćmierskiemu Niemcowi terminowy zwrot pożyczonych 100 zł węg. zastawem 10 łanów w swej wsi W., w tym 4 łanów powyżej kościoła i 6 poniżej, oraz 1 ł. roli opustoszałej (XVI 2081); 1496 Mikołaj i Piotr Rzeszowscy, bracia rodzeni niedzielni dziedzice z Dynowa i W., pozywają Jadwigę, wdowę po Janie Denowskim, dzierżawczynię z Dynowa, o to, że m.in. jej służba w liczbie 30 golothi z dworu w Dynowie najechała na wieś W. i rozrzuciła stóg siana wartości 40 grz. oraz zabrała sieci z rybami i siekierę, razem wartości 2 grz., kmieciowi Jackowi, który siedzi na półłanie, płaci im czynsz i odbywa robociznę, a który również ją pozywa. Zastępca Jadwigi odracza sprawę oraz żąda przeniesienia sprawy z sądu gr. do sądu z. (XVI 2333, 2334, 2337-2350, 2357); Mikołaj i Piotr Rzeszowscy, br. rodzeni niedzielni z Dynowa, sprzedają sposobem zamiany Janowi Amorowi z Tarnowa, kaszt. krak., miasto → Dynów z wsiami W., Izdebki, Hłudno i in. (XVI 2286; Arch. Sang. I 109); Jan Amor z Tarnowa, kaszt. krak., zabezpiecza Mikołajowi i Piotrowi Rzeszowskim terminowe zapłacenie 1400 zł węg. dając im intromisję we wsie W., Izdebki i Hłudno (XVI 2289); tenże daje wieczyście swemu synowi z drugiego małżeństwa, Janowi Amorowi młodszemu, miasto swe → Dynów z wsiami W., Izdebki, Hłudno i in. (XVI 2293, 2294); 1498 szl. Stanisław Janowski zapisuje ż. swej Barbarze 60 grz. na połowie swych dóbr, tj. na sumie trzymanej zastawem od Denowskiego we wsi W. na 5 kmieciach, karczmie i używanych rolach (XVI 2432); szl. Mikołaj Biernaszowski z Niewistki zastawia szl. Marcinowi sołtysowi z Łubna za 54 zł 12 kmieci we wsi W., których sam trzyma w zastawie (XVI 2460); 1508 Marcin Kruszyna płaci z dóbr swych Nozdrzec i W. 1 1/2 grz. 19 1/2 gr (ŹD XVIII s. 118); 2 karczmy z browarami płacą po 1/2 grz. (ŹD XVIII s. 123); 1515 W. należy do dóbr Dynów, 15 ł., młyn walnik 1 wiard., 2 karczmy po 1 wiard. (ŹD XVIII s. 149); 1523 podymne 16 skojców (AS I 21 k. 103); 1523 Jan Amor z Tarnowa, kaszt. wojnicki, sprzedaje Piotrowi i Hieronimowi, braciom rodz. jedną i Mikołajowi br. stryjecznemu Wapowskim drugą połowę miasta → Dynowa z wsiami Harta, Nozdrzec, W. i in. za 11400 zł (MRPS IV 2, 13448); 1530 16 ł., młyn, karczma (AS I 21 k. 519); 1533 król Zygmunt pozwala Piotrowi Wapowskiemu, stolnikowi san., dz. w Dynowie zapisać czynsz 12 grz. na dobrach Wesoła z. san. za 480 zł prepozytowi i bractwu kościołów parafialnych sanockich [z. san.] (MRPS IV 2, 17115); 1536 16 ł., młyn (AS I 21 k. 566); 1552 69 gosp., 2 karczmy, młyn i koło (AS I 21 k. 1020).

Mieszkańcy: 1496 Jaczko kmieć (XVI 2334, 2339, 2342).

4. 1462 podział gruntów na łany (TS 16 s. 175-176); 1496 czynsze i robocizna od kmieci (XVI 2342).

5. 1462 Małgorzata z Dynowa, wdowa po Mościcu, funduje w nowo założonej swej wsi W. kościół Św.Św. Katarzyny i Barbary, nadaje plebanowi 2 łany do wykarczowania, jeden przez kmieci niżej wymienionych i drugi przez plebana. Po upływie wolnizny kmiecie winni dawać plebanowi z każdego łanu po kłodzie żyta i owsa, także z Nowej Wsi [dziś Barycz], Izdebek i Nowej Wary po upływie wolnizny do czasu, gdy tam zostanie ufundowany inny kościół. Gdyby Małgorzata lub jej spadkobiercy urządzili folwark w W. lub Nowej Wsi, wówczas będą dawali dziesięcinę snopową. Przydziela także plebanowi stołowe (mensalia) według zwyczaju w innych wsiach (TS 16 s. 175-176); 1492 kościół znajduje się w środku wsi (XVI 2081); 1527 ks. Mikołaj, pleban z W. asystuje w sądzie ławniczym wsi →Barycz przy akcie sprzedaży sołectwa tamże przez Mikołaja Fornasza, który z otrzymanej należności przeznacza 10 grz. dla kościoła Św.Św. Katarzyny i Barbarty w Wesołej (Oss. 3598 k. 6).