(1368 Wierusow antiqua, antiquum oppidum Wyerusszow) obecnie część m. Wieruszowa po lewym brzegu Prosny, koło grodziska.

1368 bp wrocł. zatwierdził ugodę między Klemensem, właśc. Wieruszowa i Świby, a tut. plebanem Henrykiem. Kaplicę ś. Bartłomieja wraz ze Świbą, Mirkowem, Chobaninem i Starym Jutrkowem inkorporowano do kościoła ś. Mikołaja w m. S. W., jemu też mają płacić dzies. Wśród śwd. 2 mieszczan ze S. W., 50-letni Piotr Garbarz i 60-letni Jan Kaczka (Pat. 1958, 276-277, zob. Ros. 125-127); 1463 Jan Kępiński otrzymał m.in. S.W. (GO 2, 48, → Kępno); 1468 Albert Zarembka z Jabłonnej, wnuk Klemensa, dziedzic Wieruszowa, zawarł ugodę z Janem Kępińskim w sprawie spłaty z Mirkowa, Jutrkowa Pustego, Świby, Białejłęki, S. W. wraz z kuźnicą i młynem (GO 2, 87, 88); 1470 Jan Wierzbięta dziedzic w Starym i Nowym Wieruszowie (GO 2, 120); 1485 Wierzbięta z Doruchowa i jego synowiec Jan Mruk z Bobrownik zostali wwiedzeni in antiquam ciyitatem alias oppidum W. (GO 2, 210).

Grodzisko cyplowate z wałem poprzecznym zw. Podzamczem (Kow. 278).