(1229 Lantkowici, Lautkovici, Laczkovice, Latkowice – wszystkie z kop., 1242 Lantcouici, 1470-80 Lanszhkowycze wg or.) osada zaginiona lub włączona do innej wsi. Zapewne poza woj. krak.

[Najprawdopodobniej ziemia cieszyńska, a nie woj. krak. → niżej 1470-80].

Własn. ryc, przed 1229 kl. tyn. 1229 L. wymieniona w bulli papieskiej wśród dóbr kl. tyn. (Tyn., 11b dok. interpolowany); przed 1242 komes Klemens kaszt. krak. [1238-41] daje kl. w Staniątkach m.in. Podłęże, które wcześniej uzyskał od kl. tyn. w zamian za L. i Woźniki z kościołem (Mp. 2, 419; DLb. 3 s. 300); 1470-80 J. Długosz za bullą papieską z 1229 wymienia L. w par. Wierzbica i k. Ostrawy w ziemi cieszyńskiej, wśród wsi, które niegdyś należały do kl. tyn., a za jego czasów nie były już w posiadaniu tegoż kl. (DLb. 3 s. 217).

Uw. Brak wiadomości o L. między r. 1242 a czasami Długosza uniemożliwia całkiem jednoznaczną identyfikację tej wsi i weryfikację podanej przez niego lokalizacji w par. Wierzbica i k. Ostrawy w ziemi cieszyńskiej. Aż dwa precyzyjne elementy lokalizacyjne, a także istnienie w ziemi cieszyńskiej dużego kompleksu dóbr kl. tyn. pozwalają przyjąć za prawie pewną lokalizację L. podaną przez Długosza (por. I. Panic, Historia osadnictwa w księstwie opolskim we wczesnym średniowieczu, Katowice 1992, s. 129). Pewną wątpliwość budzi jednak fakt niewystępowania L. w materiale zgromadzonym przez I. Panica, a także R. Mrózka w Nazwach miejscowych dawnego Śląska Cieszyńskiego, Katowice 1984. Jako być może niewielka osada mogły one zostać włączone w obręb innej, sąsiedniej wsi. Cień wątpliwości wzbudza też to, iż L. zostały wymienione osobno, a nie wśród dóbr klaszt. leżących w ks. cieszyńskim i raciborskim. Według LR z 1529 r. pleban w Woźnikach pobierał dzies. m.in. z dwóch opust. i nienazwanych imiennie wsi, sąsiadujących niewątpliwie z Woźnikami. Być może jedną z nich były L. (LR s. 198). Z całą pewnością natomiast nie można identyfikować L. z Łętkowicami należącymi do kl. miech., a następnie do króla, ani z → Klimontowem pow. prosz., zwanym wcześniej Łętkowicami [Lutouici, Luthcouycze], którego części kaszt. krak. Klemens konsekwentnie wykupywał z rąk rycerskich, a następnie nadał kl. staniąt.